Thibodi Buakamsri
Chulalongkorn University, History, Faculty Member
- Southeast Asian Studies, Khmer Studies, Cambodian History, Cambodia, South and Southeast Asian Studies, Thai History, and 44 moreThai Studies, Antonio Gramsci, Southeast Asian history, Southeast Asia, Thai politics, Laos (Lao PDR), Politics in Thailand, Subaltern Studies, Buddhist Studies, Cultural power and resistance, Resistance, Anarchist Studies, Comparative Southeast Asian Studies, Comparative Mainland and Maritime Southeast Asia, Journal of Asian and African Studies, Thailand, The uncanny, Cultural Studies, Cultural Theory, Rural History, Social History, Agrarian History, Agrarian Studies, Peasant Studies, Theravada Buddhism, Gramsci, Gramsci and Cultural Hegemony, Folktales, French Indochina, History from Below, Microhistory, Carlo Ginzburg, History of Everyday Life, Marshall Sahlins, French colonial Indochina, Neuroscience, Storytelling, Folk Religion, Ernst Bloch, Edward Soja, Georg Simmel, Hope, Utopian Studies, Ethnographies of Transgression and Deviance, and Angkoredit
Historical writing, whether it is the Elitist History or the People’s History, the Feudalism History or the Marxist History, the History from Above or the History from Below, all have surprisingly similar elements. All presents the image... more
Historical writing, whether it is the Elitist History or the People’s History, the Feudalism History or the Marxist History, the History from Above or the History from Below, all have surprisingly similar elements. All presents the image of the people in a collective body, whether society, mass, mob, or crowd. Hence, those people have no faces. They are silent. They are not mentioned in their own names until Microhistory and some kinds of Social History histories allow those ordinary people with flesh and blood to perform in their own names in the history that they themselves are a historical agency. However, those ordinary people play their role with a great history narrative which tends to swallow them up. This paper takes an experimental approach to write the history of the visible individual subject in order to get away from existing stories, to narrate different stories, and to open the door of possibilities for telling a different historical narrative of an ordinary individual and different historical explanations.
งานเขียนประวัติศาสตร์ไม่ว่าจะเป็นประวัติศาสตร์ของชนชั้นนำหรือประวัติศาสตร์ของประชาชน ประวัติศาสตร์ศักดินาหรือประวัติศาสตร์มาร์กซิสต์ ประวัติศาสตร์จากข้างบนหรือประวัติศาสตร์จากข้างล่างล้วนมีส่วนของความเหมือนกันอย่างน่าประหลาดใจ คือเสนอภาพของผู้คนในร่างรวมหมู่ ไม่ว่าจะเป็นสังคม มวลชน ฝูงคน หรือกลุ่มคน เขาเหล่านั้นไร้ใบหน้า เขาเหล่านั้นไร้เสียง เขาเหล่านั้นไร้ชื่อจนกว่าประวัติศาสตร์จุลภาคและประวัติศาสตร์สังคมบางลักษณะจะอนุญาตให้คนธรรมดาที่มีเลือดเนื้อชีวิตจิตใจได้โลดแล่นด้วยชื่อของเขาเองในประวัติศาสตร์แบบที่เขาเองเป็นผู้กระทำการ แต่คนธรรมดาเหล่านั้นก็กระโดดโลดเต้นไปพร้อมกับการบรรยายภาพประวัติศาสตร์อันยิ่งใหญ่ซึ่งมีแนวโน้มที่จะกลืนกินพวกเขา บทความวิจัยนี้เป็นงานทดลองเขียนประวัติศาสตร์ขององค์ประธานที่เป็นปัจเจกที่มองเห็นได้ เพื่อหลีกออกไปจากเรื่องเล่าบรรดามี เพื่อเล่าเรื่องที่ต่างไป อันเป็นการเปิดประตูไปสู่ความเป็นไปได้ของการเล่าประวัติศาสตร์ของคนธรรมดาคนเดียวที่ต่างไปและคำอธิบายทางประวัติศาสตร์ที่ต่างไป
งานเขียนประวัติศาสตร์ไม่ว่าจะเป็นประวัติศาสตร์ของชนชั้นนำหรือประวัติศาสตร์ของประชาชน ประวัติศาสตร์ศักดินาหรือประวัติศาสตร์มาร์กซิสต์ ประวัติศาสตร์จากข้างบนหรือประวัติศาสตร์จากข้างล่างล้วนมีส่วนของความเหมือนกันอย่างน่าประหลาดใจ คือเสนอภาพของผู้คนในร่างรวมหมู่ ไม่ว่าจะเป็นสังคม มวลชน ฝูงคน หรือกลุ่มคน เขาเหล่านั้นไร้ใบหน้า เขาเหล่านั้นไร้เสียง เขาเหล่านั้นไร้ชื่อจนกว่าประวัติศาสตร์จุลภาคและประวัติศาสตร์สังคมบางลักษณะจะอนุญาตให้คนธรรมดาที่มีเลือดเนื้อชีวิตจิตใจได้โลดแล่นด้วยชื่อของเขาเองในประวัติศาสตร์แบบที่เขาเองเป็นผู้กระทำการ แต่คนธรรมดาเหล่านั้นก็กระโดดโลดเต้นไปพร้อมกับการบรรยายภาพประวัติศาสตร์อันยิ่งใหญ่ซึ่งมีแนวโน้มที่จะกลืนกินพวกเขา บทความวิจัยนี้เป็นงานทดลองเขียนประวัติศาสตร์ขององค์ประธานที่เป็นปัจเจกที่มองเห็นได้ เพื่อหลีกออกไปจากเรื่องเล่าบรรดามี เพื่อเล่าเรื่องที่ต่างไป อันเป็นการเปิดประตูไปสู่ความเป็นไปได้ของการเล่าประวัติศาสตร์ของคนธรรมดาคนเดียวที่ต่างไปและคำอธิบายทางประวัติศาสตร์ที่ต่างไป
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
This paper is a study on ideas and thoughts about “the Country” of Cambodia which were presented in the two texts produced by the two Cambodian princes, Votha (1841–1891) and Yukanthor (1860–1934)in the last quarter of the nineteenth... more
This paper is a study on ideas and thoughts about “the Country” of Cambodia which were presented in the two texts produced by the two Cambodian princes, Votha (1841–1891) and Yukanthor (1860–1934)in the last quarter of the nineteenth century. Aims of Votha and Yukanthor in their texts, i.e.Votha's Proclamation (1885) which was written in Khmer for audiences who were the Khmer and various ethnic groups in Cambodia and Yukanthor's Deux civilisations (1900) which was written in French for readers in the French metropole, were to mobilize people to uprise and challenge against the French colonial administration in Cambodia respectively. In Votha's view, the Country of Cambodia was the Buddhist kingdom which had been destroying by the unbeliever Frenchmen. For Yukanthor, his civilized country had a thousand years long history which belong to the Khmer, the first civilized branch of the great Aryan family, which had been destroying by the wicked Frenchmen. Those ideas and thoughts were circulated in both colonial Cambodia, the French metropole, and Siam also. Votha and Yukanthor had captured, (re)interpreted, and exploited those ideas and thoughts in order to counter, resist, and challenge against the French colonial administration in Cambodia in the last quarter of the nineteenth century.
บทความนี้เป็นการศึกษาว่าด้วยความคิดเกี่ยวแก่ “ประเทศ” กัมพูชาที่ปรากฏในงานเขียนสองชิ้นซึ่งเขียนโดยเจ้านายกัมพูชาสององค์คือพระองค์มจะส์วัตถา (1841–1891) และพระองค์มจะส์ยุคนธร (1860–1934) ในช่วง 25 ปีสุดท้ายของคริสต์ศตวรรษที่ 19 ความมุ่งหมายของวัตถาและยุคนธรในงานเขียนนั้น, อันได้แก่ คำประกาศของวัตถา (1885) ซึ่งเขียนเป็นภาษาเขมรเพื่อผู้ฟังที่เป็นชาวเขมรและกลุ่มชาติพันธุ์ต่างๆ ในกัมพูชา และ สองอารยธรรม (1900) ของยุคนธรซึ่งเขียนเป็นภาษาฝรั่งเศสเพื่อผู้อ่านในฝรั่งเศสซึ่งเป็นเมืองแม่, คือการเกลี้ยกล่อมผู้คนให้ลุกขึ้นต่อต้านและการท้าทายราชการอาณานิคมฝรั่งเศสในกัมพูชาโดยลำดับ ในทัศนะของวัตถา “ประเทศ” กัมพูชาคือแผ่นดินในบวรพุทธศาสนาที่กำลังถูกทำลายโดยชาวฝรั่งเศสผู้เป็นมิจฉาทิฐิ ขณะที่ยุคนธรเห็นว่ากัมพูชาคือ “ประเทศ” อารยะมีอายุยาวนานนับพันปีและเป็นประเทศของชาวเขมรผู้เป็นวงศ์ตระกูลอารยันอันยิ่งใหญ่สาขาแรกที่มีอารยะ และ “ประเทศ” นี้กำลังถูกทำลายโดยชาวฝรั่งเศสที่เลวร้าย ความคิดเช่นที่เห็นจากวัตถาและยุคนธรนั้นไหลเวียนไปมาในกัมพูชา ฝรั่งเศส และสยาม วัตถาและยุคนธรยึดกุม ตีความ(ใหม่) และฉวยใช้ความคิดเหล่่านั้นเพื่อตอบโต้ ต่อต้าน และท้าทายอำนาจราชการอาณานิคมฝรั่งเศสในกัมพูชาในช่วง 25 ปีสุดท้ายของคริสต์ศตวรรษที่ 19
บทความนี้เป็นการศึกษาว่าด้วยความคิดเกี่ยวแก่ “ประเทศ” กัมพูชาที่ปรากฏในงานเขียนสองชิ้นซึ่งเขียนโดยเจ้านายกัมพูชาสององค์คือพระองค์มจะส์วัตถา (1841–1891) และพระองค์มจะส์ยุคนธร (1860–1934) ในช่วง 25 ปีสุดท้ายของคริสต์ศตวรรษที่ 19 ความมุ่งหมายของวัตถาและยุคนธรในงานเขียนนั้น, อันได้แก่ คำประกาศของวัตถา (1885) ซึ่งเขียนเป็นภาษาเขมรเพื่อผู้ฟังที่เป็นชาวเขมรและกลุ่มชาติพันธุ์ต่างๆ ในกัมพูชา และ สองอารยธรรม (1900) ของยุคนธรซึ่งเขียนเป็นภาษาฝรั่งเศสเพื่อผู้อ่านในฝรั่งเศสซึ่งเป็นเมืองแม่, คือการเกลี้ยกล่อมผู้คนให้ลุกขึ้นต่อต้านและการท้าทายราชการอาณานิคมฝรั่งเศสในกัมพูชาโดยลำดับ ในทัศนะของวัตถา “ประเทศ” กัมพูชาคือแผ่นดินในบวรพุทธศาสนาที่กำลังถูกทำลายโดยชาวฝรั่งเศสผู้เป็นมิจฉาทิฐิ ขณะที่ยุคนธรเห็นว่ากัมพูชาคือ “ประเทศ” อารยะมีอายุยาวนานนับพันปีและเป็นประเทศของชาวเขมรผู้เป็นวงศ์ตระกูลอารยันอันยิ่งใหญ่สาขาแรกที่มีอารยะ และ “ประเทศ” นี้กำลังถูกทำลายโดยชาวฝรั่งเศสที่เลวร้าย ความคิดเช่นที่เห็นจากวัตถาและยุคนธรนั้นไหลเวียนไปมาในกัมพูชา ฝรั่งเศส และสยาม วัตถาและยุคนธรยึดกุม ตีความ(ใหม่) และฉวยใช้ความคิดเหล่่านั้นเพื่อตอบโต้ ต่อต้าน และท้าทายอำนาจราชการอาณานิคมฝรั่งเศสในกัมพูชาในช่วง 25 ปีสุดท้ายของคริสต์ศตวรรษที่ 19
Research Interests:
History usually accused as intrinsic source of conflicts between Cambodia and Thailand, thus it was labelled as a filthy matter. Well-intentioned established institutions such as politicians, diplomats, scholarships, and so on, always... more
History usually accused as intrinsic source of conflicts between Cambodia and Thailand, thus it was labelled as a filthy matter. Well-intentioned established institutions such as politicians, diplomats, scholarships, and so on, always strongly propose for a purification of history. This article explores roughly on the misrepresentation of such history in the context of Cambodia–Thailand disputes since 2003 onwards, by contrasting the stereotype of history with a notion of historical consciousness and nationalism so called “ideology” that function concurrently with “morality.”
ประวัติศาสตร์มักถูกกล่าวหาอยู่เนืองๆ ว่าเป็นเหตุของความขัดแย้งระหว่างกัมพูชาและไทย, ด้วยเหตุเช่นนั้น ประวัติศาสตร์จึงถูกกล่าวถึงว่าเป็นสิ่งสกปรก. นักการเมือง นักการทูต นักวิชาการ และอีกหลายฝ่าย, ซึ่งล้วนแล้วแต่ทรงสถานะสัตบุรุษผู้เปี่ยมท้นไปด้วยความปราถนาอันงาม, จึงเสนออย่างแข็งขันอยู่เป็นนิจให้ชำระประวัติศาสตร์. บทความนี้เป็นการสำรวจอย่างหยาบเกี่ยวแก่การเสนอภาพแทนอันบิดเบ้ของประวัติศาสตร์ในบริบทของความขัดแย้งกัมพูชา–ไทย ตั้งแต่ พ.ศ. 2546 เป็นลำดับมา, โดยการเปรียบต่างรูปการณ์ประวัติศาสตร์ตามแบบ กับสำนึกทางประวัติศาสตร์และชาตินิยมอันอาจเรียกรวมว่า “อุดมการณ์” ซึ่งทำงานร่วมกับ “จริยา.”
ประวัติศาสตร์มักถูกกล่าวหาอยู่เนืองๆ ว่าเป็นเหตุของความขัดแย้งระหว่างกัมพูชาและไทย, ด้วยเหตุเช่นนั้น ประวัติศาสตร์จึงถูกกล่าวถึงว่าเป็นสิ่งสกปรก. นักการเมือง นักการทูต นักวิชาการ และอีกหลายฝ่าย, ซึ่งล้วนแล้วแต่ทรงสถานะสัตบุรุษผู้เปี่ยมท้นไปด้วยความปราถนาอันงาม, จึงเสนออย่างแข็งขันอยู่เป็นนิจให้ชำระประวัติศาสตร์. บทความนี้เป็นการสำรวจอย่างหยาบเกี่ยวแก่การเสนอภาพแทนอันบิดเบ้ของประวัติศาสตร์ในบริบทของความขัดแย้งกัมพูชา–ไทย ตั้งแต่ พ.ศ. 2546 เป็นลำดับมา, โดยการเปรียบต่างรูปการณ์ประวัติศาสตร์ตามแบบ กับสำนึกทางประวัติศาสตร์และชาตินิยมอันอาจเรียกรวมว่า “อุดมการณ์” ซึ่งทำงานร่วมกับ “จริยา.”
Research Interests: Thai Studies and Thailand
Research Interests:
Research Interests:
Historical writing is a kind of literary work. Historians are story tellers who narrate a story that happened in the past. They start the story with a beginning, followed by the middle, and finish it with an ending. Changing any part of... more
Historical writing is a kind of literary work. Historians are story tellers who narrate a story that happened in the past. They start the story with a beginning, followed by the middle, and finish it with an ending. Changing any part of the story will affect the entire story.
This article aims to study the beginning of the history of Cambodia. The historical writings that I chose to examine are both traditional and modern works, such as Rajabangsavatar (Royal Chronicles), historique books, and textbooks. Changes in the beginning will be indicated by the date of composition and compilation, and I will try to discuss the causes of these changes. The goal of this paper is to compare Thai and Laos versions of changing the beginning of history.
I will try to show that changing the beginning of the history of Cambodia, as well as that of Thailand and Laos, was determined by the sense of a believable long history. Possessing the longer history based on scientific evidence means Cambodians became the true and legitimate owners of the land of Kok Thlok, or present day Cambodia, and thereby developed the glorious nation and high civilization by themselves.
This article aims to study the beginning of the history of Cambodia. The historical writings that I chose to examine are both traditional and modern works, such as Rajabangsavatar (Royal Chronicles), historique books, and textbooks. Changes in the beginning will be indicated by the date of composition and compilation, and I will try to discuss the causes of these changes. The goal of this paper is to compare Thai and Laos versions of changing the beginning of history.
I will try to show that changing the beginning of the history of Cambodia, as well as that of Thailand and Laos, was determined by the sense of a believable long history. Possessing the longer history based on scientific evidence means Cambodians became the true and legitimate owners of the land of Kok Thlok, or present day Cambodia, and thereby developed the glorious nation and high civilization by themselves.
Research Interests:
Nokor Reach is a present day Khmer national anthem. It probably became to be a national anthem after independence in 1953. In more than two decades after the coup in March 1970, there are three national anthems for Cambodia, change follow... more
Nokor Reach is a present day Khmer national anthem. It probably became to be a national anthem after independence in 1953. In more than two decades after the coup in March 1970, there are three national anthems for Cambodia, change follow a form of governments. While Cambodia back to be a second kingdom begins in 1993, Nokor Reach also back to be a national anthem.
Some academics mention that Nokor Reach’s text present the glorious Angkor empire, but I think the argument shows no more interest on context. The most important thing in my view is the argument was dominated by idea I call Angkor Myth.
In this article, I will be examines a history of Nokor Reach. I try to show that Nokor Reach before independence time is not a national anthem but it is a royal anthem. King was praised in the royal anthem is S.M. Norodom Sihanouk (1st reign 1941-1955 and 2nd reign 1993-2005). In 1955, S.M. Sihanouk abdicated the throne, established his political group for run the election campaign and then became a Prime Minister. Nokor Reach as a national anthem, however, was still use as anthem for Samdech Sihanouk, father of independence of Cambodia.
Some academics mention that Nokor Reach’s text present the glorious Angkor empire, but I think the argument shows no more interest on context. The most important thing in my view is the argument was dominated by idea I call Angkor Myth.
In this article, I will be examines a history of Nokor Reach. I try to show that Nokor Reach before independence time is not a national anthem but it is a royal anthem. King was praised in the royal anthem is S.M. Norodom Sihanouk (1st reign 1941-1955 and 2nd reign 1993-2005). In 1955, S.M. Sihanouk abdicated the throne, established his political group for run the election campaign and then became a Prime Minister. Nokor Reach as a national anthem, however, was still use as anthem for Samdech Sihanouk, father of independence of Cambodia.
Research Interests:
This article deals with the way to approach Khmer Puangsawada [Khmer Chronicle]. Historians may use a story about Cambodia in 14th century in Khmer Puangsawada for narrate history on 14th century. In the other hand, they may use the same... more
This article deals with the way to approach Khmer Puangsawada [Khmer Chronicle]. Historians may use a story about Cambodia in 14th century in Khmer Puangsawada for narrate history on 14th century. In the other hand, they may use the same story in the same Puangsawada for narrate history on 20th century even though it is the story about 14th century. Since they didn’t use a text in the Puangsawada but they narrate history through studying thought, value judgement, and so on, of people and their time that produced the Puangsawada.
That is to say, Puangsawada, certainly, and historical writings are memoires of remembrance of people and their time. A different story about the same consequence was narrated in Puangsawada and historical writings are an eyewitness of remembrance of a different period.
This paper concentrates on a position of S.M.Ang Eng (r.1769-1796) in Cambodian history. Puangsawada and historical writings that were composed in various times tell a different story about him. He himself is a predecessor of the present Monarch of Cambodia but the official royal succession just trace the royal ancestor back to S.M.Ang Daung (r.1847-1860), the youngest son of S.M.Ang Eng. By close reading and comparing between various Puangsawada and historical writings, this story reflect a remembrance of people and society in mid 19th century up till present time than tell the true story in late 18th century.
That is to say, Puangsawada, certainly, and historical writings are memoires of remembrance of people and their time. A different story about the same consequence was narrated in Puangsawada and historical writings are an eyewitness of remembrance of a different period.
This paper concentrates on a position of S.M.Ang Eng (r.1769-1796) in Cambodian history. Puangsawada and historical writings that were composed in various times tell a different story about him. He himself is a predecessor of the present Monarch of Cambodia but the official royal succession just trace the royal ancestor back to S.M.Ang Daung (r.1847-1860), the youngest son of S.M.Ang Eng. By close reading and comparing between various Puangsawada and historical writings, this story reflect a remembrance of people and society in mid 19th century up till present time than tell the true story in late 18th century.
Research Interests:
คนขอทานในสังคมไทยสมัยจารีตมีสถานะทางสังคมต่ำสุดเสมอกับทาส แต่แม้ว่าจะมีสถานะดังกล่าวและถูกเหยียดหยาม สังคมสมัยจารีตยอมรับคนขอทานเป็นส่วนหนึ่งของสังคม อยู่ร่วมทุกข์กันในวัฏสงสาร... more
คนขอทานในสังคมไทยสมัยจารีตมีสถานะทางสังคมต่ำสุดเสมอกับทาส แต่แม้ว่าจะมีสถานะดังกล่าวและถูกเหยียดหยาม สังคมสมัยจารีตยอมรับคนขอทานเป็นส่วนหนึ่งของสังคม อยู่ร่วมทุกข์กันในวัฏสงสาร โดยมีทัศนะและวิธีปฏิบัติต่อคนขอทานวางอยู่บนความเชื่อเรื่องบุญกรรม เรื่องเวทนาสงสาร เรื่องทานและการให้ทาน กระทั่งเมื่อล่วงเข้าสู่รัฐสมัยใหม่ สายตาที่รัฐและคนสมัยใหม่พิจารณาคนขอทานเริ่มเปลี่ยนไป คนขอทานถูกมองว่าเป็นคนที่ไร้คุณภาพ ไร้ประโยชน์ กีดขวางความเจริญ ไม่เป็นที่ปรารถนา คนขอทานและคนจำพวกอื่นๆ ที่ไม่เป็นที่พึงปรารถนาเหล่านี้จึงถูกกีดกันและกำจัดออกนอกสายตาและวิถึความเจริญของรัฐและสังคมสมัยใหม่
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
If there is a space for ordinary people in the history of Cambodia, that space has been on the ground, beneath kings and monuments, in the distant background of glory and tragedy. Ordinary people remain placeless, nameless, voiceless, and... more
If there is a space for ordinary people in the history of Cambodia, that space has been on the ground, beneath kings and monuments, in the distant background of glory and tragedy. Ordinary people remain placeless, nameless, voiceless, and invisible. But they existed. This thesis aims to redress such élitist historiography by introducing a different historical narrative that is fragmentary and episodic narratives of ordinary people. It explores the role of flesh-and-blood individuals, and the worlds they lived in and imagined, in Cambodia in the nineteenth-century, a period of radical change that remains comparatively unexamined, especially prior to the establishment of the French Protectorate in 1863. The thesis excavates archival sources, including testimonial narratives and local literature, and pieces together such shards and fragments into vivid narratives of ordinary people who lived at the fringes of society yet traversed vast stretches of Cambodian territory. It is a quilt of...
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Nokor Reach is a present day Khmer national anthem. It probably became to be a national anthem after independence in 1953. In more than two decades after the coup in March 1970, there are three national anthems for Cambodia, change... more
Nokor Reach is a present day Khmer national anthem. It probably became to be a national anthem after independence in 1953. In more than two decades after the coup in March 1970, there are three national anthems for Cambodia, change follow a form of governments. While Cambodia back to be a second kingdom begins in 1993, Nokor Reach also back to be a national anthem. Some academics mention that Nokor Reach’s text present the glorious Angkor empire, but I think the argument shows no more interest on context. The most important thing in my view is the argument was dominated by idea I call Angkor Myth. In this article, I will be examines a history of Nokor Reach. I try to show that Nokor Reach before independence time is not a national anthem but it is a royal anthem. King was praised in the royal anthem is S.M. Norodom Sihanouk (1st reign 1941-1955 and 2nd reign 1993-2005). In 1955, S.M. Sihanouk abdicated the throne, established his political group for run the election campaign and then became a Prime Minister. Nokor Reach as a national anthem, however, was still use as anthem for Samdech Sihanouk, father of independence of Cambodia.