Komparatistik

Die vorliegende Veröffentlichung ist in mehrfacher Hinsicht bemerkenswert. Sie faßt ein Thema ins Auge, das für die Auslotung der Chancen und der Gefahren unserer gesellschaftlichen Situation wichtig ist, aber bisher kaum beachtet wurde. Die Aussagen des Buches basieren sowohl auf sorgfältigen empirischen Untersuchungen als auch einer Intuition künftiger Entwicklungsmöglichkeiten. Insbesondere besticht die Analyse von Affinitäten europäischer und asiatischer Strukturen, die auf gemeinsame, weit zurückliegende Ursprünge hinweisen. Die Reflexion dieser Zusammenhänge könnte zu neuen politischen Aufbrüchen anregen, wie zum Versuch einer gegenseitigen Kontaktierung im Bewußtsein einer tiefen, aber verschütteten ethnischen Verwandtschaft. Dies bedeutete sowohl eine Herausforderung zur Konfrontation als auch eine Einladung zu menschlicher Ergänzungsbereitschaft. Eine solche Kulturbegegnung hätte eine doppelte kreative Perspektive, die durch diese Arbeit sichtbar wird: Einmal würden durch die Exposition z. B. europäischer Kulturobjekte, etwa der Kunst, im asiatischen Bereich Eigenschaften resonantiell angesprochen, die auch dort angelegt, aber schwächer ausgeprägt sind; man denke an gewisse Formen des rationalen Denkens. Damit würde eine Weiterentwicklung "asiatischer Identität" in Gang kommen, die nun eine ausdrückliche Beziehung zu europäischer Kultur zeigt. Das selbe gilt auch umgekehrt; asiatische Motive könnten auf europäische Entwicklungen zurückwirken. Die Frucht gegenseitiger Berührung wäre so eine den veränderten Verhältnissen angepaßte Neu-Profilierung der traditionellen Kulturen. Die andere Perspektive, die im Buche angedeutet wird, wäre eine Synthese der überkommenen Formen zu neuen kulturellen Identitäten. Damit ereignete sich gewissermaßen ein "kreativer Sprung der Evolution". Die "Geburt" von Neuem könnte allerdings auch scheitern und zu Missbildungen wie moralischen Fehlentwicklungen führen. Es wird deutlich, dass kulturelle Prozesse stets Gefahren einschließen und so ein Wagnis darstellen. Zu eben diesem will das Buch ermutigen, indem es auf dem Hintergrund der aufgedeckten europäischen und asiatischen Spuren der Vergangenheit verlockende Wege zum "sinnvollen Wagnis" aufzeigt. Die Lektüre gewinnt dadurch noch an Reiz und Lebendigkeit, dass bei allem nüchtern-sachlichen Vorgehen auch das persönliche existentielle Engagement des Autors spürbar wird. Bamberg, den 22.06.20

BANK : A Comparative Study between Conventional and Islamic Economics: The failure of conventional economics systems is a main factor contributing the discourse of Islamic economics. This can be seen from the economic crisis starting from 1970s to now in the world. If it is examined in a depth, this failure is due to an ineffectiveness of macroeconomic. In fact, in macroeconomic, any economic policy should cause bright result, welfare and justice. In this context, it is needed to study the concept of macroeconomic from the perspective of Islam and conventional. Syariah Bank which is operated by using profit sharing is not allowed to use interest. This is effective to face any monetary problems though there are some weaknesses such as the lack of supporting facilities, the lack of initiatives and the presence of moral hazard.. Pendahuluan Kegagalan sisitem ekonomi Konvensional merupakan faktor utama pendorong maraknya wacana tentang ekonomi Islam. Setidaknya kegagalan tersebut telah dibuktikan dengan kondisi terpuruknya ekonomi yang dialami banyak negara-negara di dunia sejak tahun 1970 bahkan sampai saat ini. Walaupun bukan tanpa pujian, sistem ekonomi konvensional ternyata tetap tidak mampu berbuat apa-apa untuk mengantarkan sebuah negara ke pintu gerbang Al-Fikra: Jurnal Ilmiah Keislaman, Vol. 11, No. 1, Januari-Juni 2012 134 kesejahteraan yang diidamkan. Negara berprediket maju seperti Amerika dan sebagian besar negara Eropa sampai saat inipun tetap tidak bisa berbuat apa-apa mengatasi pengangguran, inflasi, hutang negara, kemiskinan, defisit anggaran dan sebagainya. Kalau ditelaah lebih dalam lagi, kegagalan ini tidak lain disebabkan oleh formula makro ekonomi yang terbukti tidak manjur. Padahal dalam tatanan makro, seharusnya kebijakan ekonomi apapun yang diterapkan harus mampu membuahkan hasil yang cemerlang, menciptakan kemakmuran dan kesejahteraan. Dalam konteks ini dipandang perlu untuk mengkaji konsep ekonomi makro dalam perspektuif Islam dan konvensional. Sadono Sukirno dalam bukunya "teori makro ekonomi" mengatakan bahwa kebijakan moneter adalah langkah-langlah yang dijalankan oleh bank sentral untuik mengawasi jumlah uang beredar di tangan masyarakat. Menurut UU No. 23/1999 tentang Bank Indonesia, kebijakan moneter adalah kebijakan yang ditetapkan dan dilaksanakan oleh bank Indonesia untuk mencapai dan memelihara kestabilan nilai rupiah, yang dilakukan antara lain melalui pengendalian jumlah uang beredar dan atau suku bunga. Bank sentral bertindak sebagai agen keuangan pemerintah dan penyimpan dana negara. Bank sentral menerbitkan mata uang, memegang cadangan emas dan berfungsi sebagai tempat simpanan bank-bank lain. Pengertian dan Defenisi Bank Bank bagi masyarakat yang hidup di negara-negara maju, sudah merupakan kebutuhan dasar yang harus dipenuhi. Bank merupakan mitra dalam rangka memenuhi semua kebutuhan keuangan mereka sehari-hari. Bank dijadikan sebagai tempat untuk melakukan berbagai transaksi yang berhubungan dengan keuangan seperti tempat mengamankan uang, melakukan investasi, pengiriman uang, melakukan pembayaran atau melakukan penagihan. Bagi suatu negara bank dapat dikatakan sebagai darahnya perekonomian suatu negara.

Theories of traumatic memory are uniquely topical in modern theoretical discourse, Collective trauma is a complex of psychological sensations, which is formed in witnesses or participants of tragic events, who have to deal with psychological stigma.
Theoretical framework about the collective trauma is relevant to events that have taken place in Georgia, as the epochal tragedy has changed ethnic and cultural environment in Abkhazia and Tskhinvali Region.
As the subject of research, we have defined the almanacs reflecting Georgian-Abkhazian and Georgian-Ossetian (provoked by the third force) conflicts: 14 Gigabytes and Halleluiah.
Uniqueness of 14 Gigabytes is reasoned by the concept set by the editor (Nana Gaprindashvili) and the complier of the almanac (Tea Kalandia) – 14 narrators tell about the Abkhazian episode of Russian-Georgian war. Personal stories create the monumental canvas-reflection of the feelings of youth who have been deprived of childhood.
Authors of the poetic almanac Halleluiah published in 2018, under the editorship of Mzia Khetaguri, are united under refugee stigma, pain caused by losing homes, trauma, which marks each of the texts like an unhealed wound.
It must be emphasized that in none of the researched authors’ texts reflects hostility or aggression towards “conflicting sides” or even the main provoking power – Russia.
The presented discourse allows us to confirm the research hypothesis: conflicts provoked by Russia have forced Georgian population of Abkhazia and Tskhinvali Region to leave their homes, to go through the horrors of war. Refugees have to deal with the stigma of being refugees and grave experience of collective trauma, which is creatively transformed, reflexed in the almanacs 14 Gigabytes and Halleluiah.

Ein weiterer Zug seiner Originalität liegt in der Art, wie er deutsche und französische Kultur verarbeitet und zusammenführt. Ich wüßte keinen Kritiker in Europa, der mit derselben Sympathie und demselben Verständnis über Madame de Noailles und Simmel, über Marcel Proust und Max Scheler zu schreiben vermöchte.

DOERR Georg (1 2) ;
Affiliation(s) du ou des auteurs / Author(s) Affiliation(s)
(1) University of Venice, Ca' Foscari, ITALIE
(2) Eberhard-Karls-Universität in Tübingen, ALLEMAGNE
Résumé / Abstract
After introductory remarks, including mention of the emergence of "Occidentalism", post 9/11, the contribution deals with a selection of the images of the Orient in German and Italian literature, as found in the above-mentioned authors and Gabriele D'Annunzio. These authors' image of the Orient is closely related to their reception of ancient cultures, in particular the Greek culture. With the exception of Hölderlin, this reception was determined by Nietzsche's own understanding. At the center of the writer's argumentation is the elaboration of the terms "Apollinian" and "Dionysian", whereby the first can be aligned with the female principle and the second with the male (for Hofmannsthal and George, at least). In the case of George and D'Annunzio this type of reception of the Orient and ancient culture leads to a form of intellectual fascism.
Revue / Journal Title
Annali di Ca' Foscari    ISSN  1125-3762
Source / Source
2004, vol. 43, no1-2, pp. 97-124 [28 page(s) (article)]
Langue / Language
Italien
Editeur / Publisher
Programma, Padova, ITALIE  (1985) (Revue)

Discusses concepts of the "Schwärmer" (enthusiast) in German late Enlightenment and Romanticism.

It starts with a reconstruction of the "Schwärmerdebatte" (debate on enthusiasm) which was launched in 1776 in Wieland's journal "Teutscher Merkur", then shows the much more complicated image of the Schwärmer which was painted in fictional texts of the late Enlightenment (e.g. Goethe's "Die Leiden des jungen Werthers", Friedrich Heinrich Jacobi's "Eduard Allwills Papiere", Karl Philipp Moritz's "Anton Reiser", Rousseau's "Les Reveries du Promeneur solitaire", Friedrich Schiller's "Der Geisterseher", Ludwig Tieck's "William Lovell", Voltaire's "Candide", Johann Carl Wezel's "Belphegor", Wieland's "Don Sylvio von Rosalva" and "Geschichte des Agathon", and others). The last chapter follows the gradual rehabilitation of the Schwärmer in Goethe's "Lehrjahren", Hölderlin's "Hyperion", Friedrich Schlegel's "Lucinde" and Novalis's "Heinrich von Ofterdingen".

Spine of the book (The PDF includes Links on videos):
Video-recorded music lessons (on multi angle DVDs) were used to inspire
and improve understanding among experts from different cultures and
discourses of music education. To make the process manageable and
focused we developed the Analytical Short Film (2–3 minutes) to address
particular areas of interest and starting points for debate.
    We asked selected music teachers from seven nation-states to allow a
typical and (in their opinion) good lesson to be recorded. We also asked the
students and their parents for permission. At a symposium, national experts and researchers presented views on „their“ lessons through Analytical Short Films. Discussion followed discussing in which included implicit and explicit comparisons. The presenters also used a lesson from one of the other countries to stimulate discussion about assumptions in and challenges to their own views. We documented all comparisons made and compared these to derive cross cultural categories (tertia comparationis) These categories should be relevant for understanding what makes a music lesson „good“.
    The different perspectives and discussions offered by the authors in this
book – together with 10 DVDs, interviews with the teachers and students
and associated research – provide rich and diverse material for researchers, teachers and teacher educators.

T.S. Eliot's "The Waste Land" appeared in 1922, Rilke's "Duino Elegies" in 1923. So both belong to the great decade of 'classical' Modernism in which many authors tried to account for, or even to compensate for the breakdown of the European cultural tradition, which the Great War had completed rather than caused. In this cultural crisis, doubt in the vitality of the occidental tradition and a sceptical attitude towards the newly risen forces of modernisanon led to a wide-spread interest in myth and in ancient and foreign cultural traditions.
This, in short, is the historical background of my essay. I will try to show that "The Waste Land" and the "Duino Elegies" use dialogical poetics (which can both be described in the terminology of the Russian critic Mikhail Bakhtin) in very different ways, and that the difference between these versions of dialogism can help to elucidate basis differences between Eliot's and Rilke's versions of poetic Modernism.

Doğu ve Batı’nın düşünce dünyası ve inanç kültürlerinde kardeşleri tarafından kuyuya atılan Yusuf’un hikâyesi, semavi kitaplar ve edebî metinleri etkilemiştir. Başta Kıssa-yı Yusuf ve Binbir Gece Masalları olmak üzere, pek çok klasik ve modern metinde “kuyu” metaforu karşımıza çıkmaktadır. Özellikle derinlik ve karanlığı imleyen, dış dünyayla iletişimin kesildiği, adeta bir terbiye, arınma ve inziva mekânı olarak klasik metinlerde beliren bu metafor; modern metinlerde de yazarın iç dünyasını, düşüncelerinin derinliğini ve yazarın yetiştiği toplumun hafızasını yansıtmaktadır. Bu bağlamda, Kürt roman yazarı Mehmet Uzun’un Bîra Qederê romanındaki kuyu metaforuyla Türk yazınının önemli metinlerinden Orhan Pamuk'un Kırmızı Saçlı Kadın’ı, Hilmi Yavuz'un Üç Anlatı’sındaki “Kuyu” ve Murathan Mungan’ın Cenk Hikâyeleri anlatısındaki “kuyu”lar birer metafor olarak bu çalışmada karşılaştırılacaktır. Aynı zamanda kuyu masalları olarak alımlanabilecek bu metinlerde Ortadoğu edebiyatlarının kuyu metaforları etrafındaki edebî karşılaşmalar görülmüş olacaktır. Bunun sonucunda kuyu metaforunun, yazarın iç dünyası ve yazarlık motivasyonuna katkısı bağlamında ne gibi çağrışımlar meydana çıkardığı tartışılacaktır.

Anahtar Kelimeler: Karşılaştırmalı Edebiyat, Kuyu, Metinlerarasılık, Kürt ve
Türk Edebiyatları.

Ahmet Hamdi Tanpınar (1901-1962) modern Türk edebiyatının ve eserlerini Almanca kaleme alan Çek asıllı Franz Kafka (1883-1924) dünya edebiyatının en önemli yazarlarındandır. Sanatsal değerleri ancak ölümlerinden sonra anlaşılan bu iki yazarın, eserlerinde ele aldıkları temalar ve içinde bulundukları toplumun dinî, kültürel ve sosyal farklılıkları nedeniyle birbirinden ayrılması kaçınılmazdır. Bu temaların sanatsal anlamda işleniş tarzlarındaki farklılıklar da doğal olarak her iki yazarın farklı edebî ekollerde hareket etmeleriyle bağlantılıdır. Tanpınar ve Kafka'nın zaman ve mekâna bağlı bu olağan farklılıklarına rağmen birleştikleri en büyük ortak payda ise şüphesiz çok iyi birer gözlemci olmalarıdır. Bu özellikleri onlara, genelde içinde bulundukları toplumu, özelde ise bireyi analiz edebilme imkânı sağlamıştır. Bu makalede, her iki yazarın 'zaman' anlayışları ile yabancılaşma bağlamında 'saat' kavramını ele alışları, hem ortak hem de farklı noktaları göz önünde bulundurularak incelenecektir. Kafka'nın hikâyeleri, daha yaşadığı dönemde 1908 yılından itibaren farklı gazete ve dergilerde basılmış, 1912 ile 1924 yılları arasında ise toplamda sekiz eseri kitap formunda yayımlanmıştır 1. Yayımlanmamış diğer eserleri ile bilhassa müsvedde halindeki romanları ise yakılmasını vasiyet ettiği en yakın arkadaşı Max Brod tarafından neşredilmiştir. Bu durum çoğunlukla vasiyete ihanet olarak kabul edilmektedir. Ancak yazdıklarına en çok değeri veren ve hayattayken yayınlanmaları için devamlı kendisini teşvik eden ve yayınlatan arkadaşı Brod'un onları yakmayacağından ve üstelik yayınlayacağından Kafka'nın şüphesi yoktur. Bu nedenle Kafka'nın vasiyetini, Kafka'ya özgü bir ifade tarzı olan Negatif Diyalektik çerçevesinde değerlendirmek gerekir. Brod, hayatının son anlarına kadar kalemi elinden bırakmayan Kafka'nın, eserlerinin yayınlanmasını çok arzuladığını ve bu şekilde onları kendisine emanet ettiğini biliyordu. Bu nedenle eserlerin yayınlanması, Kafka'nın son isteği olarak yazdıklarının okuyucu ile buluşması anlamına gelmektedir. 2 1 Kerstin Gernig, Die Kafka-Rezeption in Frankreich: Ein diachroner Vergleich der französischen Übersetzungen im Kontext der hermeneutischen Übersetzungswissenschaft, Würzburg: Königshausen & Neumann, 1999, s. 44-45. 2 "Wenn er Max Brod mit der Auslöschung seiner Texte beauftragte, so wusste er, dass der Freund, der seine Arbeit wie kaum ein anderer bewunderte, seinem Wunsch nicht entsprechen würde. Die Bitte um Vernichtung der Manuskripte enthüllt folglich die versteckte Sehnsucht nach einem öffentlichen Nachleben,

Meine Magisterarbeit, geschrieben 2001 am Peter Szondi-Institut für Allgemeine und Vergleichende Literaturwissenschaft, Berlin. Gutachter: Prof. Dr. Gert Mattenklott.

Die Arbeit suchte in "Ulysses" von James Joyce nach Spuren der (um 1900) neuen Medien: Film (Bild), Phonograph (Stimme), Schreibmaschine (Schrift) (ja, das ist die Kittler-Trias). Inspiriert von einem Zitat von Marshall McLuhan.

Öz Bu yazının amacı İkinci Dünya Savaşı sonrası Almanya ve Türkiye'de ortaya çıkan yeni hareketlenmeler sonucu toplumsal sorunlara eğilen yazarlar Wolfdietrich Schnurre ve Ömer Faruk Toprak'ın iki öyküsü üzerinden karşılaştırmalı edebiyat inceleme yöntemlerince ortak veya benzer tematik dokular belirleyerek toplumcu yazar analizi yapmaktır. Kullanılan yöntem yazarların kişilik ve öznel kültürlerinin yapıtları üzerindeki etkisini gözlemlemeye dayalı yeni bir inceleme yöntemi denemesidir. Her iki yazar da Birinci Dünya Savaşı sonunda 1920 yılında doğmuş, gençlik yıllarında ise İkinci Dünya Savaşı ve sonrasında o dönemlerin zorluklarını yaşamış ortak yaşanmışlıklara sahiptirler. Dönemin ruhu (Zeitgeist) kavramı bağlamında iki farklı edebiyata ait yapıtlar üzerinde her iki yazarın toplumcu bakış açıları, işledikleri konu ve kullandıkları motifler aracılığıyla incelenmektedir. Ele alınan metinler, Wolfdietrich Schnurre'nin " Jenö war mein Freund " ile Ömer Faruk Toprak'ın " Yusuf Yaşayacak " adlı öyküleridir. Karşılaştırmalı edebiyat inceleme yöntemleri kullanılarak yapılan bu çalışmada yazarlarının aynı kuşaktan olmaları, aynı dönemin siyasi, askeri ve sosyolojik olaylarından etkilenmişlikleri, ele alınan öykülerinde bireysel motiflerin yanı sıra ortak motifler kullanarak toplumsal, siyasi, askeri ve sınıfsal eleştiride bulunmaları özellikli görülmüştür. Bu bağlamda her iki yazarın farklı ulus ve ülkelerden olmalarına rağmen, ortak ve benzer yönleri, kişilikleri, tecrübeleri ve hayata bakış açılarıyla dönemin ruhunun da etkisiyle içinde yaşadıkları toplumu, siyasi erki, sınıfsal ayrımları, baskı unsurlarını, eğitim alanını benzer şekilde eleştirdikleri görülmektedir. Giriş İkinci Dünya Savaşı sonrası ekonomik, siyasi ve toplumsal sıkıntılardan etkilenen ülkelerin edebiyatlarında yeni hareketlenmeler oluştu ve yeni edebi akımlar ortaya çıktı. Bu akımların temsilcileri yazarlar toplumcu bakış açılarıyla yapıtlar verdiler. Yapıtlarında savaşa, baskılara, sınıfsal ayrımlara, antidemokratik tutumlara, sürdürülen politikalara karşı geldiler ve içinde yaşadıkları toplumlar ile bu yönde etkileşim içine girdiler. Bilindiği gibi savaşın taraflarından olan Almanya'da savaş sonrası ortaya çıkan edebiyat akımı " Yıkıntı Edebiyatı " (Trümmerliteratur) olarak adlandırılmıştır. Bu isim savaşın sadece binaları, sokakları değil insanları ve hayatlarını da yıktığının sembolü niteliğindedir. Bu akımda eserler veren yazarlar baskı rejimlerine, savaşlara, ölümlere, sefalete, sınıfsal ayrımlara, antidemokratik uygulamalara karşı çıkarak toplumdan yana ve toplumun sorunlarına eğilen bir tavır sergilediler. Her ne kadar savaşa aktif katılmamış olsa da siyasal ve ekonomik olarak bu süreçten etkilenen Türkiye'de de benzer edebi anlayışlar gelişti. Dönemin uluslararası ve ulusal şartlarından etkilenen yazarlar toplumsal sıkıntıları dile getiren ekonomik ve siyasal eleştirilerin yer aldığı eserler vermeye başladılar. Bu nedenle Türk edebiyatında ele alınana sosyal konular da değişmeye başladı. Alman yazar Wolfdietrich Schnurre (1920-1989), İkinci Dünya Savaşı sonrası Almanya'sında toplumcu yazarlardan biri olarak görülür. Sosyalist eğitim veren okullarda eğitim görmüş ama savaş sırasında Nazi ordusunda görev yapmak zorunda kalmış olan yazar, eserlerinde baskıcı yönetim anlayışına, savaşlara, sınıfsal ayrımlara, zulümlere dikkat çekmiş toplumu hem uyarmak hem de bilinçlendirmek görevini üstlenmiş görünür. Jenö war mein Freund (Jenö Arkadaşımdı) adlı öyküsünde yazar Jenö isimli bir çingene gencinin üzerinden sınıfsal ayırıma, Nazi Almanya'sındaki baskı rejimine

Yirmi altı yıllık yaşamında sayıca sınırlı ancak edebiyat dünyası ve toplumsal hayatta etkili olan eserler veren Wolfgang Borchert, İkinci Dünya Savaşı sonrası Almanya'da ortaya çıkmış olan Yıkım veya Yıkıntı Edebiyatının (Trümmerliteratur) en önemli temsilcilerinden biridir. Savaşın bizzat yaşayan Borchert, eserlerinde bu şiddet ve yıkımın anlamsızlığına, geri alınamazlığına ve özellikle insanların içindeki çöküşe dikkat çeker. Çalışmamızda, Borchert'in Mutfak Saati (Die Küchenuhr) ve Ekmek (Das Brot) adlı öykülerinde savaş yıllarının yıkıcılığını göğüsleyen kadın karakterlere ve farklı davranan erkek karakterlere yazarının ortaya koyduğu sembol ve imgeler aracılığıyla ortak bir zaman ve mekân algısı üzerinden yorum getirilmiştir. Bu çalışmanın amacı Borchert'in öykülerinde gözlemlenen fedakâr Alman kadını ile bencil Alman erkeğinin davranış biçimlerini, gerek yazarın hayatını, psikolojisini ve öznel kültürünü, dönemin toplumsal gerçeklerini göz önüne alarak karşılaştırmalı yöntemle incelemektir. Sonuç olarak gözlemlenen en önemli bulgu, yazarın kendi hayat serüveni ve yaşama bakış açısının etkisiyle savaş yıllarında toplumun dayanaklılığı için gereken sabrın ve yeniden ayağa kalkması adına ihtiyaç duyduğu inanç ve gücün kadın karakterler aracılığıyla, işlendiği olmuştur. Abstract Keywords

Abstract:
Titre du document / Document title
Orientalismo in friedrich holderlin, stefan george e hugo von hofmannsthal
Auteur(s) / Author(s)
DÖRR Georg (1 2) ;
Affiliation(s) du ou des auteurs / Author(s) Affiliation(s)
(1) University of Venice, Ca' Foscari, ITALIE
(2) Eberhard-Karls-Universität in Tübingen, ALLEMAGNE
Résumé / Abstract
After introductory remarks, including mention of the emergence of "Occidentalism", post 9/11, the contribution deals with a selection of the images of the Orient in German and Italian literature, as found in the above-mentioned authors and Gabriele D'Annunzio. These authors' image of the Orient is closely related to their reception of ancient cultures, in particular the Greek culture. With the exception of Hölderlin, this reception was determined by Nietzsche's own understanding. At the center of the writer's argumentation is the elaboration of the terms "Apollinian" and "Dionysian", whereby the first can be aligned with the female principle and the second with the male (for Hofmannsthal and George, at least). In the case of George and D'Annunzio this type of reception of the Orient and ancient culture leads to a form of intellectual fascism.
Revue / Journal Title
Annali di Ca' Foscari    ISSN  1125-3762
Source / Source
2004, vol. 43, no1-2, pp. 97-124 [28 page(s) (article)]
Langue / Language
Italien
Editeur / Publisher
Programma, Padova, ITALIE  (1985) (Revue)

„Die Ähnlichkeiten zwischen germanischen und alttürkischen Runen sind verblüffend. In der Wissenschaft wurden sie lange vernachlässigt. Ein Turkologie-Student versucht, eine alte Diskussion neu zu entfachen.“

Dr. Uwe Ebbinghaus, Frankfurter Allgemeine Zeitung (22.08.2019).

GOETHE HAFIZ İLİŞKİSİ
Johann Wolfgang von Goethe sadece Alman Edebiyatının değil aynı zamanda Dünya Edebiyatının da en önemli şair ve yazarlarından biridir. Goethe edebiyata olan ilgisinin yanı sıra biyoloji, sanat ve felsefe gibi pek çok bilimsel alana ilgi duymuş ve bu alanlarda verdiği eserlerle birlikte arkasında çok sayıda şiir, hikâye, drama, tiyatro eseri ve roman bırakmıştır. Edebiyatla olan bağı sadece batı edebiyatı ile sınırlı kalmayan Goethe, doğu edebiyatı ile de yakından ilgilenmiştir. Goethe’nin doğu edebiyatını tanımasında şüphesiz Hammer adı ile bilinen ve Osmanlı tarihi üzerine pek çok eseri bulunan tercüman Joseph von Hammer
Purgstall’ın rolü büyük olmuştur. Bu kapsamda Hammer Purgstall’ın doğu edebiyatından yaptığı tercümelerde Goethe’nin en çok etkilendiği şairlerden birisi Hafız adı ile tanınmış olan İranlı şair Şemseddin Muhammed Şirazi’dir. Goethe, bu bağlamda en önemli eserlerinden sayılan Batı-Doğu Divanını kaleme almıştır. Bu sunumda Johann Wolfgang von Goethe’nin İranlı şair Hafız’a olan ilgisi ve Hafız’ın Goethe üzerindeki etkileri üzerinde durulacaktır.
Anahtar Kelimeler: Johann Wolfgang von Goethe, Şemseddin Muhammed Hafızı Şirazi,
Joseph von Hammer-Purgstall, Batı-Doğu Divanı

GOETHE HAFIZ RELATIONSHIP
Johann Wolfgang von Goethe is one of the most important poets and writers not only of German literature but also of world literature. In addition to his interest in literature, Goethe was interested in many scientific fields such as biology, art and philosophy and left behind many poems, stories, dramas, plays and novels with his works in these fields. His connection to literature was not limited to Western literature, but Goethe was also interested in Eastern literature. Joseph von Hammer Purgstall, known as Hammer, who had many works on Ottoman history, played an important role in Goethe's recognition of Eastern
literature. In this context, the Iranian poet Şemseddin Muhammed Şirazi, known by the name Hafiz, one of the most influential poet of Goethe in the translation of Hammer Purgstall from the Eastern literature. In this context, Goethe wrote the West-East Divan, which is considered one of his most important works. This presentation focuses on Johann Wolfgang von Goethe
interest in the Iranian poet Hafiz and his influence on Goethe.
Keywords: Johann Wolfgang von Goethe, Şemseddin Muhammed Hafızı Şirazi, Joseph von
Hammer-Purgstall, West-Eastern Divan

Ibolya Murber: Einflüsse der russischen Revolutionen auf die Sozialisten Otto Bauer und Bela Kun. In: Rheticus Gesellschaft (Hg.): Russische Revolutionen 1917: Presseanalysen aus Vorarlberg und internationale Aspekte. Feldkirch, 2017. 149-163.

In dieser Studie werden zwei Lebensläufe führender sozialistischer Akteure, von Otto Bauer und Béla Kun,  während der Revolutionsjahren 1918-1919 in Österreich und Ungarn  mit komparatistischen Herangehensweise thematisiert. Folgende Schwerpunkte behandelt die Analyse: familiäre und jüdische Herkunft, Staatsauffassung, Kriegserfahrung, Einstellung zur Evolution und Revolution, Parteifunktionen und Einfluss auf die Außenpolitik, Flucht und Exil.

Les littératures caribéennes francophones et créolophones sont en règle générale considérées comme des littératures antagonistes. De fait, une telle distinction se base le plus souvent sur des catégories socio-raciales et des oppositions idéologiques -une littérature étant considérée comme plus authentique, plus proche de  » l’âme antillaise  » qu’une autre.
La question qui se pose donc quant à la pertinence de tels découpages ne peut-être résolue qu’en confrontant les textes littéraires avec les conditions historiques telles qu’elles apparaissent dans la documentation de l’époque, notamment dans le Code Noir de 1685, qui tente de réguler la  » cohabitation  » aux Antilles, hésitant constamment entre l’encouragement de pratiques observées d’humanisation des relations entre maîtres et esclaves (probablement rares, vu la nécessité d’établir un code pour contenir la violence de certains planteurs) et l’intention première de considérer les esclaves comme des meubles. Ce tiraillement est révélateur des ambiguïtés juridiques, sociales et culturelles qui s’installent en Martinique et en Guadeloupe. Il traduit et influe sur la conception d’une identité duelle qui se développe chez les écrivains antillais, tant francophones que créolophones, identité qui inclut une part d’étrangeté dans la conception de soi, elle-même fruit de déterminations extérieures évidentes dans les articles du Code Noir et dans les réactions qu’il a suscitées chez les colons :

« Denn die Geschichte der Antillen ist nicht kontinuierlich verlaufen ; es ist eine Geschichte, die von außen her bestimmt und geschrieben wurde, so dass eine Rekonstitution der geschichtlichen Vergangenheit notwendig ist, um die Geschichtsschreibung, die in den Romanen nach 1945 befragt, neugeschrieben und neugedichtet wird, zu verstehen und zu erhellen. (1) »

De fait, les différences d’approches de l’identité sont bien plus sensibles entre la Martinique et la Guadeloupe, même si ce clivage ne naît qu’avec la première abolition de l’esclavage en 1794 et les bouleversements sociaux du XIXe siècle. Les débuts se caractérisent dans les deux îles par une instabilité identitaire ; ainsi s’installe un sentiment à la fois d’appartenance et d’étrangeté par rapport à la société antillaise qui se construit : l’auto-exotisme (2).

Bu yazının amacı İkinci Dünya Savaşı sonrası Almanya ve Türkiye'de ortaya çıkan yeni hareketlenmeler sonucu toplumsal sorunlara eğilen yazarlar Wolfdietrich Schnurre ve Ömer Faruk Toprak'ın iki öyküsü üzerinden karşılaştırmalı edebiyat inceleme yöntemlerince ortak veya benzer tematik dokular belirleyerek toplumcu yazar analizi yapmaktır. Kullanılan yöntem yazarların kişilik ve öznel kültürlerinin yapıtları üzerindeki etkisini gözlemlemeye dayalı yeni bir inceleme yöntemi denemesidir. Her iki yazar da Birinci Dünya Savaşı sonunda 1920 yılında doğmuş, gençlik yıllarında ise İkinci Dünya Savaşı ve sonrasında o dönemlerin zorluklarını yaşamış ortak yaşanmışlıklara sahiptirler. Dönemin ruhu (Zeitgeist) kavramı bağlamında iki farklı edebiyata ait yapıtlar üzerinde her iki yazarın toplumcu bakış açıları, işledikleri konu ve kullandıkları motifler aracılığıyla incelenmektedir. Ele alınan metinler, Wolfdietrich Schnurre'nin " Jenö war mein Freund " ile Ömer Faruk Toprak'ın " Yusuf Yaşayacak " adlı öyküleridir. Karşılaştırmalı edebiyat inceleme yöntemleri kullanılarak yapılan bu çalışmada yazarlarının aynı kuşaktan olmaları, aynı dönemin siyasi, askeri ve sosyolojik olaylarından etkilenmişlikleri, ele alınan öykülerinde bireysel motiflerin yanı sıra ortak motifler kullanarak toplumsal, siyasi, askeri ve sınıfsal eleştiride bulunmaları özellikli görülmüştür. Bu bağlamda her iki yazarın farklı ulus ve ülkelerden olmalarına rağmen, ortak ve benzer yönleri, kişilikleri, tecrübeleri ve hayata bakış açılarıyla dönemin ruhunun da etkisiyle içinde yaşadıkları toplumu, siyasi erki, sınıfsal ayrımları, baskı unsurlarını, eğitim alanını benzer şekilde eleştirdikleri görülmektedir. Giriş İkinci Dünya Savaşı sonrası ekonomik, siyasi ve toplumsal sıkıntılardan etkilenen ülkelerin edebiyatlarında yeni hareketlenmeler oluştu ve yeni edebi akımlar ortaya çıktı. Bu akımların temsilcileri yazarlar toplumcu bakış açılarıyla yapıtlar verdiler. Yapıtlarında savaşa, baskılara, sınıfsal ayrımlara, antidemokratik tutumlara, sürdürülen politikalara karşı geldiler ve içinde yaşadıkları toplumlar ile bu yönde etkileşim içine girdiler. Bilindiği gibi savaşın taraflarından olan Almanya'da savaş sonrası ortaya çıkan edebiyat akımı " Yıkıntı Edebiyatı " (Trümmerliteratur) olarak adlandırılmıştır. Bu isim savaşın sadece binaları, sokakları değil insanları ve hayatlarını da yıktığının sembolü niteliğindedir. Bu akımda eserler veren yazarlar baskı rejimlerine, savaşlara, ölümlere, sefalete, sınıfsal ayrımlara, antidemokratik uygulamalara karşı çıkarak toplumdan yana ve toplumun sorunlarına eğilen bir tavır sergilediler. Her ne kadar savaşa aktif katılmamış olsa da siyasal ve ekonomik olarak bu süreçten etkilenen Türkiye'de de benzer edebi anlayışlar gelişti. Dönemin uluslararası ve ulusal şartlarından etkilenen yazarlar toplumsal sıkıntıları dile getiren ekonomik ve siyasal eleştirilerin yer aldığı eserler vermeye başladılar. Bu nedenle Türk edebiyatında ele alınana sosyal konular da değişmeye başladı. Alman yazar Wolfdietrich Schnurre (1920-1989), İkinci Dünya Savaşı sonrası Almanya'sında toplumcu yazarlardan biri olarak görülür. Sosyalist eğitim veren okullarda eğitim görmüş ama savaş sırasında Nazi ordusunda görev yapmak zorunda kalmış olan yazar, eserlerinde baskıcı yönetim anlayışına, savaşlara, sınıfsal ayrımlara, zulümlere dikkat çekmiş toplumu hem uyarmak hem de bilinçlendirmek görevini üstlenmiş görünür. Jenö war mein Freund (Jenö Arkadaşımdı) adlı öyküsünde yazar Jenö isimli bir çingene gencinin üzerinden sınıfsal ayırıma, Nazi Almanya'sındaki baskı rejimine

"Contents:

От задника к квази-вещи и настоящему мясу: плоскость и трехмерность в кино 1900-1920

Бюсты-Цари Бауэра

Оживление вещи в 1910-е годы:
Черепки кувшина и жест спинки кресла

«Душа декорации» и диковинки Бауeра в трактовке Кулешова

Вещи в глубинном постранстве

Освобожденная вещь в монтаже

«Убрать неработающие вещи!»

Столетие вещи в кино: От «малеванных» к дигитальным задникам


"Н. Друбек-Майер (Берлин) в докладе «Вещь в немом кино» остановилась на двух подходах к вещи в кинематографе — в символизме и авангарде. Хорошо изучен­ная монтажная вещь авангарда представлена в фильме обычно как крупный план предмета, чередующийся с другими кадрами (чаще всего разных планов). Второй подход — это помещение вещи внутри мизансцены. Такого рода перспектива ха­рактерна для модерна. В символистском кино вещи являются частью эстетиче­ского мира в кадре и обладают таинственной связью с потусторонним (в этом аспекте интересны стеклянные вещи, дублирующие призматический «киноглаз» камеры и обнажающие медиальную специфику вещного мира в фильме). В каче­стве примера технологии репрезентации вещи в немом кино был приведен глу­бинный фокус в фильмах Е. Бауэра, одного из первых режиссеров, задолго до Орсона Уэллса использовавшего этот прием. Вещь здесь находится на переднем плане, что напоминает остраняющие приемы живописного маньеризма, и как бы посредничает между актерами и публикой." Илья Кукуй NLO, НОВОЕ ЛИТЕРАТУРНОЕ ОБОЗРЕНИЕ № 108 (2011) http://www.nlobooks.ru/rus/magazines/nlo/196/2297/2339/
Méliès, “Le Voyage dans la Lune” (1902), “The Starving Artist, or Realism in Art” (1907), А. Уральский / Н. Ларин: „Треxсотлетие царствования дома Романовыx“ (1913), Пудовкин, Максим Горький, Ханжонков, Бауэр, Bauer, "Сумерки женской души", «Грезы», “После смерти”, Кулешов, Kuleshov, „Проект инженера Прайта“ (R 1918), Лотман, Цивьян, объем, Pastrone "Cabiria", Gregg Toland, "Citizen Kane", Coleridge, Clarence Brown, “A Woman of Affairs” (1929), Борис Барнет, Федор Оцеп, «Мисс Менд» (1926), Родченко, Вещи: Американский / Русский графин, сосиски, перчатка, сумочки,«...die Dinge tragen meistens, wie schamhafte Frauen, einen Schleier vor dem Gesicht». (Balász)"

Representations of dreams – no matter if factual or fictional – are influenced not only by cultural patterns but also by the specific opportunities offered and the specific challenges posed by the genre or medium which was chosen for them. The essays in this volume consider, in detailed case studies, variants of factual dream reports and fictional dreams in epic poems, dream visions, satires, the Chinese genre zhiguai, novels, lyrical poems, prose poems, dramas, dream plays, Japanese mugen nō plays, radio plays, paintings, comics, films, video games, operas, and instrumental music. The authors and artists discussed include Artemidorus, Bachmann, Baudelaire, Bergman, Berlioz, Bertrand, Boulanger, Borchert, Burroughs, Calderón, Chaucer, de Chirico, Christine de Pizan, Eich, Gan Bao, Garnier, Handke, A. Hardy, Heine, Hitchcock, Homer, Jean Paul, Liu Xiang, Kurosawa, Levi, Liszt, Magritte, Matisse, Murnau, Nabokov, Redon, J. Renoir, Reverdy, Rimbaud, Quevedo, Saariaho, Sebald, Spiegelman, Swedenborg, Strindberg, Trakl, Valmiki, Vermeer, Virgil, R. Wagner, von Wysocki, Zeami, and many others.

Este libro del Centro de Estudios Europeos y de Las Américas CEYLA trata diferentes y novedosas perspectivas de la globalización y su relación con la intolerancia. Las perspectivas proceden de la literatura y de las Ciencias Sociales y Humanas. En los trabajos se abordan, además, temáticas relacionadas como la alteridad, la imagen propia y del Otro, la migración, el exilio, la identidad, la marginación o el impacto de los medios de comunicación. Los miembros del CEYLA son la Universidad de Antioquia (Colombia), Pädagogische Hochschule Freiburg (Alemania), Ibero-Amerikanisches Institut (Alemania), Universität Bielefeld (Alemania), Justus-Liebig-Universität Gießen (Alemania), Universität Zürich (Suiza), University of Arkansas (USA), The City University of New York CUNY (USA).
Contenido: Edison Neira Palacio/Sophie von Werder: Introducción – Gustavo Zuluaga Hoyos: Las obras de Konrad Theodor Preuss sobre las culturas indígenas colombianas: tolerancia y reconocimiento de la alteridad – Alicia Bralove: What the Representation of Women in French Fiction on the Spanish Civil War (1936-1939) Can Teach about Globalization and Intolerance – Luis Fernando Restrepo: Inmigración y estudios hispánicos: nuevas agendas por trazar – Alister Ramírez Márquez: Aproximaciones a un estudio sobre la poesía hispana y latina en los Estados Unidos – Edison Neira Palacio: La crítica de la intolerancia a través de la recepción del pensamiento crítico alemán en la revista Argumentos – Sophie von Werder: Globalización, medios de comunicación e identidad en Fama, de Daniel Kehlmann – Verena Dolle: La predilección por lo efímero: algunas reflexiones sobre el boom actual del microrelato – María E. Osorio: Purgatorios y exilios - Entre Dante y Tomás Eloy Martínez. Un studio de la novela Purgatorio [2008] de Tomás Eloy Martínez – Edwin Carvajal: Marginación, intolerancia e identidad en la narrativa del escritor Andrés Caicedo – Juan Fernando Taborda: Signos de tolerancia en la cultura hispánica: recepción y rehabilitación de José María Blanco White por Juan Goytisolo.

Índice
Introducción ...................................................................................................... 7
Edison Neira Palacio/Sophie von Werder
Las obras de Konrad Theodor Preuss sobre las culturas indígenas
colombianas: tolerancia y reconocimiento de la alteridad ................................ 13
Gustavo Zuluaga Hoyos
What the Representation of Women in French Fiction on the Spanish
Civil War (1936–1939) Can Teach about Globalization and Intolerance ......... 25
Alicia Bralove
Inmigración y estudios hispánicos: nuevas agendas por trazar ........................ 51
Luis Fernando Restrepo
Aproximaciones a un estudio sobre la poesía hispana y latina en
los Estados Unidos ............................................................................................ 61
Alister Ramírez Márquez
La crítica de la intolerancia a través de la recepción del pensamiento
crítico alemán en la revista Argumentos ........................................................... 75
Edison Neira Palacio
Globalización, medios de comunicación e identidad en Fama,
de Daniel Kehlmann ......................................................................................... 87
Sophie von Werder
La predilección por lo efímero: algunas reflexiones sobre el boom
actual del microrrelato ...................................................................................... 99
Verena Dolle
Purgatorios y exilios – Entre Dante y Tomás Eloy Martínez. Un estudio
de la novela Purgatorio [2008] de Tomás Eloy Martínez ................................. 115
María E. Osorio
Marginación, intolerancia e identidad en la narrativa del escritor
Andrés Caicedo ................................................................................................. 133
Edwin Carvajal
Signos de tolerancia en la cultura hispánica: recepción y rehabilitación
de José María Blanco White por Juan Goytisolo .............................................. 145
Juan Fernando Taborda
Sobre los autores................................................................................................ 171

Shows how the literary representation of dreams helped to enlarge the poetic repertoire of French and English Romanticism. Examples discussed include "Smarra ou les démons de Ia nuit" (1821) by Charles Nodier and "The Dream-Fugue" (1849) by Thomas De Quincey.

Ein Problem von Übersetzungsanalysen liegt darin, dass es für das literarische und weltanschauliche Voraussetzungssystem der Übersetzer und für ihren besonderen hermeneutischen Zugang zu Autor und Werk meist nur spärliche Zeugnisse gibt, sie also aus den Übertragungen selbst erschlossen werden müssen. Im Falle von Karl Klammers, Paul Zechs und Alfred Wolfensteins Rimbaud-Übersetzungen jedoch ist die Explikation dieses für die Textkonstituierung entscheidenden Hintergrunds der Übersetzung gewissermaßen als überdimensionaler "Paratext" (Genette) beigegeben. Dass dessen Rekonstruktion auch die Übersetzungsanalyse wesentlich erleichtern kann, werde ich in einem Ausblick am Beispiel des "Bateau ivre" wenigstens anzudeuten suchen.

Anhand der transatlantischen Rezeptionslinie Goethe, Emerson, Whitman, Thomas Mann rekonstruiert die Studie eine vernachlässigte Facette der Literaturgeschichte: das Programm einer kollektiven Poetik. Bestimmend für diesen Ansatz ist der Versuch, das moderne Leben in der ganzen, reichen Mannigfaltigkeit seiner intellektuellen und sozialen Erscheinungsformen abzubilden, ohne zugleich das Bestreben einer lockeren Einheitsbildung aufzugeben. Gestalt erhält dieses Unterfangen einerseits in Aspekten der poetischen Form (Teil-Ganzes-Beziehung, Stimmenvielfalt, ironische Erzählhaltung), andererseits in gesellschaftlichen Strukturen und Positionen (Liberalität, Demokratie, Individualität). Die Genese der Kollektivpoetik ist dabei wesentlich geknüpft an die Gründung der Vereinigten Staaten als einer ebenso außerordentlichen wie eigenständigen Kulturnation; der kollektivpoetische Text setzt das Leitbild der USA, ja der offenen Gesellschaften insgesamt literarisch ins Werk: E pluribus unum.