Eğitim Felsefesi

Önceki iki yazımızın ortaya koyduğu durum tespitinin üzerine bina ettiğimiz bu yazımız, uygulanabilir ve maksadı karşılayabilir kabiliyette bir çözüm önerisini ortaya koyacaktır inşallah. Bizim şimdi sizlere takdim edeceğimiz çözüm önerimiz hayat kurtarıcı bir acil müdahale reçetesidir..

Bu bölüm, Brameld’in hiyerarşik eğitim felsefeleri sınıflamasında “en muhafazakâr” olarak konumlanmış yaklaşım olan “özcülük” (esasicilik, essentialism) üzerinedir ve özcülük perspektifini belirli bir tarihsel ve toplumsal bağlamda farklı koşulların bir araya gelerek mümkün kıldığı düşünce şekillerinden biri olarak ele alır. Bu bölümdeki öncelikli amacımız, eğitime ve okula dair “özcülük” yaklaşımı başlığı altında gruplanan bir dizi ilişkili söyleme alan açan tarihsel ve toplumsal koşulları tanımlamaya çalışmak ve bu yaklaşımın eğitime, okula, topluma, bireye, çocuğa ve bilgiye dair temel kabullerini incelemektir. Bölümün bir diğer amacı ise bu yaklaşımın günümüz eğitim tahayyüllerine ve pratiklerine uzanan izlerini sürmektir.

This conference paper consists in Rousseau, Kant, Mendelssohn and Jacobi's views about education. The methodology of this paper is the literature reading. It aims to determine the function of education in context of the relation between Faith and Reason in the age of enlightenment. Therefore, it seeks to answer whether education is acknowledged as an ideal per se or an ethical and political instrument in this age. The idea that Reason must be emancipated himself from Faith is acknowledged as a principle that describes the Enlightenment. This
principle, which supposed as intellectual circumstance of the enlightenment process, indicates a question that modern western thought has to answer directly or indirectly. This question is harmony between individual being of man and social being of man. Rousseau and Kant designate ethical and political context of this question. The debate between Mendelsohn and Jacobi, which carries out in this ethical and political context, revolves around the place and function of education. Though they have different views, those thinkers impose a duty to education. This duty is that individual being of man brings into compliance with social being of man. It can be said that this duty which the enlightenment gives to education, is cultivation “good person” for society. For this reason, education is considered a political ideal, not as an ideal in itself in the age of enlightenment.

Ritüeller, toplumsal yapıyı şekillendirme ve toplum üyelerini birbirine bağlama işlevi görür. Modern uluslaşma süreciyle, yeni nesilleri toplumsallaştırma artık okullarda yapılmaktadır. Geçmişte aile ve dini kurumların işlevi, günümüz toplumunda okulların olmuştur. Bu yeni aygıtın devlet, kendi varlığını sürdürmek ve pekiştirmek için kullanır. Birinci amaç yeterli iş gücü ve emek disiplinini sağlamak üzere akademik ve mesleki becerileri verip toplumu heterojenleştirmektir. İkinci amaç ise, hakimiyetini meşrulaştırıp, norm ve değerleri içeren kültürel kodlarla yen toplumu homojenleştirmektir.

Filiz Meşeci Giorgetti bu kitabın okullarda geliştirilen ritüellerin kaynaklarını gösteriyor ve anlamını ortaya çıkarıyor. Bunun yanı sıra, toplumun temelde birbiriyle ilişkili ritüeller tarafından şekillendiğini gösteriyor.
Din, devlet, eğitim ve ritüel arasındaki ilişkiler okudukça şaşırtıyor. Farklı kültürlerdeki benzerlikler ya da değişimler yeni ufuklar açıyor. İlham alınan kültürlerin izleri, zamanla Türkiye’de uygulamaların nasıl değiştiği okuru şaşırtıyor. Tahmin edileceği gibi iktidarların değişmesiyle, uygulamaların da nasıl değiştiği, özellikle andımızda yaşanan biricik örnekte çok belirginleşen ancak daha pek çok uygulamaya nüfuz eden o toplum kurma girişimleri kitabın sonuna doğru iyice belirginleşiyor. Verilen sayısız örnek, tarihsel sıralama belki bir miktar bildiğimizi ayan beyan ortaya çıkarıyor.

Ülkemizde yok denecek kadar az olan, oysa ülkemizdeki her öğrencinin geçtiği sıraları ilgilendirmesi bakımından çok önemli bu konu, düşünmeyi, yazmayı hak ediyor.

Canlı varlıklar arasında insan eğitime ve eğitilmeye ihtiyaç duymaktadır. İnsan, eğitim imkânlarından faydalanarak yeteneklerini keşfeden ve geliştirebilen bir donanıma sahiptir. Eğitim; insanın bugünü ve geleceğiyle ilgili önceden planladığı amaçlar çerçevesinde düşüncelerini değiştirme ve kendini geliştirme çabasıdır. Çünkü eğitimin amacı, insanı mükemmele ulaştırmaktır. Yaradılışı gereği insan eğitime, eğitilmeye ve sürekli yeni bilgiler öğrenmeye ihtiyaç duymaktadır. İnsana hazır yetenekler verilmediği için insan hazır olmayan işlenmemiş yetilerle doğar. Var olan yeteneklerin geliştirilip işlenmesi insana bırakılmaktadır. Bu nedenle insan, var olan yeteneklerini sürekli geliştirme çabasındadır. Tıpkı Immanuel Kant'ın (1724-1804) ifade ettiği gibi eğitimdeki temel argüman insanın mükemmelleşmesidir. İnsan, eğitim olanağıyla ideal bir kişilik yapısıyla yaşamını sürdürmekte. Dünyaya geldiği ilk günden beri eğitim onun hayatında vazgeçilmez bir unsurudur.

ÖZET
İnsanın en önemli özelliklerinden biri hiç şüphesiz gelişmesidir. İnsan değişen ve gelişen bir varlıktır. Felsefe, insanın her şeyden önce kendi varlığını sorgulamasıdır. Bilginin güç olarak algılanmasını bilgi paylaşımını önemli kılarken, bilginin insanı dönüşürmesi eğitimi vazgeçilmez hale getirmiş ve günümüz insanı için eğitim felsefesi kaçınılmaz olmuştur. Bu makalede eğitim ve felsefe arasındaki ilişkiyi, eğitim felsefesi akımları (Daimicilik, Esasicilik, İlerlemecilik, Yeniden Yapılandırmacılık) temel ilkeleri, felsefi ve tarihsel gelişimleri, yararlı olan ve olmayan özellikleri, bu akımlara yönelik eleştiriler bütünleştirilmiş bir şekilde, ele alınmıştır. Üzerinde durulan konu Yeniden Yapılandırmacı eğitim felsefesi akımı olup, bu akımın felsefi ve tarihsel gelişimi, Yeniden Yapılandırmacı eğitimin amaçları, içeriği, durumu, değerlendirmesi ve bu akımdaki temel öğretmen rolleri üzerinde durulmuştur. Son olarak Yapılandırmacı eğitim felsefesi akımının Köy Enstitüleri ile Türk toplumunun yeniden inşası üzerindeki etkilerinden bahsedilmektedir. Hazırlanmış olan makale bir grup çalışması olup, yararlanılan kaynaklar tamamı ile akademik ve bilimsel geçerliliği olan kaynaklardır. İçeriğinde; yararlanılan kaynaklardan yer yer alıntılar yapılmış olup, bu alıntılar tamamen kopyalanmamış, analiz ve sentez yoluyla kaleme alınmıştır.

Farabi'nin Eğitim Felsefesi Bağlamında Din ve Felsefeyi Konumlandırışı |53| empowerment of people are displayed. In the final analysis to discuss how religion and philosophy are associated and graded among themselves in his philosophy of education.

Bilimsel Yönetimin İlkeleri [The Principles of Scientific Management]. Çev. H. Bahadır Akın. Adres Yayınları, 111 s. ISBN: 978-975-250-008-2. Yönetim düşüncesi eğitim, sağlık, insan kaynakları gibi pek çok alanda araştırma konusu olmuş ve ortak amaç, iş birliği, insan faktörü açılarından incelenmiştir. Sanayi devriminin başlaması, Adam Smith'in ekonomi alanındaki fikirleri, Fransız ihtilali işletme kavramının ortaya çıkmasına sebep olmuştur (Özdemir, 2018). İşletme kavramıyla birlikte de örgüt ve yönetim kavramları kullanılmaya başlanmıştır. Bu adımlar yönetim düşüncesinin gelişmesine katkı sağlasa da yönetimin bilim olarak incelenmesi Frederick Winslow Taylor ile başlamış ve Taylor yönetim biliminin babası olarak kabul görmüştür. Kendinden sonraki dönemlerde düşünceleri 'Taylorculuk' olarak ifade edilmiştir. Amerikalı makine mühendisi olan Taylor'un 1911 yılında yayınlanan "The Principles of Scientific Management" adlı kitabı yönetimin bilim olarak kabul edilmesi için önemli bir çalışma olmuştur. Endüstrinin gelişmeye başladığı yıllarda eğitilmiş insana ihtiyacın artmasıyla makinelerin ve insanların yönetimi önemli bir konu haline gelmiş ve bu kitap konuyla ilgili önemli bir kaynak olmuştur. Yönetim alanında çalışmalar sürdüren Taylor, işletmelerde verimlilik artışını sağlayacak bilimsel çalışmalar yapmıştır. Taylor'un "The Principles of Scientific Management" adlı kitabı 2005 yılında H. Bahadır Akın tarafından "Bilimsel Yönetimin İlkeleri" adıyla çevrilmiş ve Adres Yayınları tarafından yönetim klasikleri serisinin ilk kitabı olarak basılmıştır. Kitap Taylor tarafından Amerikan Makine Mühendisleri Birliği'ne sunulmak üzere hazırlanmış olsa da yönetim alanında temel bilgileri içerdiği ve geniş örneklere yer verdiği için işletme yönetimi, insan kaynakları yönetimi ve eğitim yönetimi gibi yönetim alanını konu edinen alanlarda kaynak olarak kullanılmaktadır. Kitabın ana teması, yönetimin bir bilim olduğu ve bu bilimden yararlanılarak işletmelerde verimliliğin sağlanması için uygulanması gereken temel ilkelerdir.  * Yıldız Teknik Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, İstanbul.

Eğitim, klasik tanımıyla, istendik yönde bir davranış değiştirme sürecidir. Fakat bir eylem ya da davranışın ahlaken değerlendirilebilmesinin ön şartı, başkalarının varlığına rağmen failinin, onu özgürce, bilerek ve isteyerek gerçekleştirmesidir. Zira ahlak, her zaman özgür istenci ve ötekini ya da ötekilerini dolayısıyla toplumu varsayar. Aklını kötü tutkulara ya da başkalarının iradesine esir kılan ve davranışlarında ötekini hesaba katmayan bir insan özgür, erdemli ve nihayetinde mutlu olamaz. Bu ise Kantçı bir söylemle ifade edilecek olursa insanın kendi suçudur. Ancak Rousseau’ya göre bu suç ve de günah sonradan ortaya çıkmış yapay bir durumdur. Zira insan, orijinalinde, doğası gereği iyi, özgür ve mutludur. O hâlde, insan, doğasına uygun olarak aklını bütün kötü etkilerden ve yapay bağımlılıklardan arındırarak öylece eyleyebilmelidir ki bu da yine bir eğitim meselesidir. Eğitim, modern dünyanın olanca çürümüşlüğüne rağmen insanın, kendi doğasını keşfetmesine imkân tanıyan, toplum içerisinde doğal özgürlüğünü ve mutluluğunu tesis edebilmesini mümkün kılan en etkili araçtır. Bu çerçevede Rousseau’nun natüralist eğitim teorisi, uygar toplum düzeninde, doğal ve bu anlamda özgür, erdemli ve mutlu insanlar yani yurttaşlar yetiştirerek çağının siyasi ve toplumsal davranışını kökten değiştirip ahlaki zemine oturtacak bir “yeni sivil toplum projesi”dir. Rousseau’da eğitimin toplumsal temelleri, insan doğasının akıl yoluyla ehlîleştirilmesine dayanırken ahlaki temelleri bizzat orijinal insan doğasına dayanır. Yurttaşlık, insan
aklının ve doğasının eğitim yoluyla ahenkli bir şekilde işletilmesinden vücuda gelen bir mutluluk durumudur ve eğitimin de nihai ereğidir.

KÂİNATIN MANEVÎ GÜNEŞİ GÖRSEL/İNTERAKTİF KİTAP

Peygamberlik Hakikatinin ve Hz.Muhammed'in Peygamberliğinin İspatı

(Risale-i Nur İzah Metinleri Küçük Kitaplar Serisi)

Sizleri ETKİLEYİCİ BIR GÖRSEL TASARIM eşliğinde MUHTEŞEM BİR ZİHİNSEL YOLCULUĞA çıkacağınız, ŞAŞIRTICI KEŞİFLERLE dolu interaktif bir kitaba ve BAMBAŞKA BİR DENEYİME davet ediyoruz.

RİSALE-İ NUR’U OKUMAK HİÇ BU KADAR KEYİFLİ VE ZEVKLİ OLMAMIŞTI.

Kendi alanında dünya çapında bir ilk olan, etkileşimli görsellerin kullanıldığı bu etkileyici çalışmada toplam 52 görsel ve 6 video kullanıldı. 

Word ve Pdf formatında kitabımızı İndirebileceğiniz adres: goo.gl/hNIUou Bu adresteki "Kitaplar (Risale-i Nur İzah Metinleri)" bölümündeki "Görsel-İnteraktif Kitaplar" klasöründen kitabımızı indirebilirsiniz. Ayrıca tüm Risale-i Nur çalışmalarımızın dosyalarının yüklü olduğu bu depolama alanlarından tüm kitaplarımızın dosyalarını ve bütün seminerlerimizin videolarını, metinlerini ve Powerpoint sunumlarını hem görüntüleyebilir, hem de ister tek tek, ister toplu olarak indirebilirsiniz.

İnternet Adreslerimiz:
www.kesifyolculuklari.com
www.risaleinuregitimprogrami.com

KİTAP TAKDİMİ:

Risale-i Nur’un “19.Mektup – Mu’cizât-ı Ahmediye Risalesi’nin 1. ve 2. İşaret’i” ve  “7.Şua - Ayet-ül Kübra Risalesi'nden 16.Mertebe”si üzerinde geliştirilmiş bir izah çalışması olan bu kitapta:

* Peygamberlik müessesesinin bu kâinata ve insanlığa ne derece gerekli olduğunun ve peygamberler eliyle getirilen ilahî mesajın ifade ettiği büyük hakikatin, kâinatın temel varlık sebebi bulunduğunun en çarpıcı delillerini, akıl ve kalbinizin doğruluğuna birlikte hükmedeceği, eşine az rastlanır bir mantık silsilesi eşliğinde görme fırsatı bulacaksınız. Ayrıca diğer peygamberlere göre neden Hz.Muhammed’in (A.S.M.) peygamberliğinin daha açık bir kesinlikte kabul edilmesi gerektiğinin sebeplerini ve peygamberler eliyle gösterilen mucizelerin, bizler için nasıl delil teşkil ettiğinin orijinal izahlarını okuyacaksınız.

* Kainatın varlığı ve ondan beklenilen sonuç ve aklın kainatın hakikatini neden kendi başına bilemeyeceği, aklın ideal kullanım noktası, kainatın manevi merkezi olan insan, koca bir aleme karşı peygamberlik dava etmenin ne demek olduğu, bütün dinlerden sayıca daha üstün görünen hristiyanlığı neden tercih etmeyelim sorusunun cevabı, dünya üzerindeki binlerce felsefe ve dinden hangisinin hakikat rehberi olduğu gibi alt başlıklarda çarpıcı çözümlemeler sizi bekliyor. Bir insanın gerçekten peygamber olduğunun delili nedir ve bir peygamber nasıl ve ne şekilde bir delil göstermelidir ki davasını kabul ettirebilsin? Mucizelerin özelliği ve önemi nereden gelir ve nasıl ve ne yönden peygamberlik davasına delil olur? Neden diğer peygamberlerin daha üstünde bir kesinlikte, Hz.Muhammed’in (A.S.M.) peygamberliğinin kabul görmesi gerekir? Sorularının tereddüde yer vermeyecek bir parlaklıkta ortaya koyulduğu bu kitabı kaçırmamalısınız.

“Allah’ın Varlığına En Parlak Delil” isimli bölümde ise, aklınızla asr-ı saadete hayalî bir yolculuğa çıkacak ve tarihin kaydettiği en büyük insanın peygamberlik delillerinin kapsamlı bir özetini göreceksiniz ve tarihin gördüğü o en büyük peygamberin gerçekten de kâinatın manevî bir güneşi olduğuna şahitlik edeceksiniz.

Gerek Risale-i Nur’a gönül vermiş düzenli okuyucularına, gerek Risale-i Nur’u okumaya yeni başlayacaklara çalışmamızı tavsiye ve takdim ediyoruz.

Kitap içeriğinde eser metni, izah metni ve kavram açıklamaları birarada sunulmuştur.

Bu çalışma, “Olağanüstü Bir Hazinenin Keşif Yolculuğu: Risale-i Nur İzah Metinleri” isimli kitap çalışmamızın bir parçasıdır ve kitabın “İman Hazinesinin Varlığını Delillerle İspatlamak” isimli ikinci bölümündeki altı adet “hakikatin”, Dördüncü Hakikatidir.

Kitap çalışmamızın “Yolculuğunuz Daha Yeni Başlıyor!” isimli son sözü ise, Risale-i Nur’un okunmasının ve Risale-i Nur derslerine katılmanın önemi hakkında kalbin derinliğinden samimiyetle kopup gelen duygulu, çarpıcı ve etkileyici tespitler içerdiğinden, bu çalışma içine alınmıştır.

 z
Eğitim, felsefi akımlarla yakın ilişki ve etkileşim i indedir. Felsefeler, eğitimi hem program hem de y netimi bağlamlarında etkiler. Eğitim felsefesini etkileyen akımlar vardır. Bu akımlardan en  nemlileri arasında idealizm ve realizm yer almaktadır. İdealist ve realist felsefenin en  nemli temsilcileri, Antik Yunan’da yaşamış iki büyük filozof olan Platon ve Aristoteles’tir.  alışmada idealist ve realist felsefelerin eğitimle ilgili benzerlik ve farklılıkları tartışılmıştır. Bu ama la iki felsefenin tarihsel ge mişlerine yer verilmiş; ardından benzerlik ve farklılıkları ortaya konulmuştur.  alışma alanyazın taramasına dayalı bir  alışmadır. İdealist felsefeye g re bilgi insan zihnindedir. Eğitim bireyi ideale ulaştırmalıdır. İnsanı olması gerektiği gibi eğitmeyi ama lar. Bilgi doğuştan gelir. Realist eğitim felsefesi ise nesnel bir eğitimi savunur. Araştırma, g zlem, deney gibi y ntemlere yer verilmelidir. İki felsefenin ortak kimi nitelikleri ise şu bi imde  zetlenebilir: Toplumun eğitimi  nceliklidir.  ğretmen merkezlidir.  alışmada, İdealist ve realist felsefelerin  ğretim programının  geleri ama , i erik,  ğretim süreci ve  l me ve değerlendirme boyutlarında daha detaylı irdeleneceği araştırmalar  nerilmiştir.
Anahtar Kelimeler: İdealizm, realizm, eğitim, Platon, Aristoteles
Abstract
Education is closely related and interacted with philosophical currents. Philosophies affect education in both program and management contexts. There are currents that affect the educational philosophy. Idealism and realism are among the most important of these trends. The most important representatives of idealist and realist philosophy are Plato and Aristotle, two great philosophers who lived in Ancient Greece. In this study, the similarities and differences of idealist and realist philosophies about education are discussed. For this purpose, the historical backgrounds of two philosophies are included; then the similarities and differences were revealed. The study is based on literature review. According to the idealist philosophy, knowledge is in the human mind. Education should lead the individual to the ideal. It aims to educate people as they should be. Knowledge comes from birth. The realist educational philosophy, on the other hand, advocates an objective education. Methods such as research, observation and experiment should be included. Some of the common characteristics of the two philosophies can be summarized as follows: The education of the society has priority. It is teacher-centered. In the study, it has been proposed that the elements of the curriculum of idealist and realist philosophies will be examined in more detail in terms of purpose, content, teaching process, and measurement and evaluation.
Keywords: Idealism, realism, education, Plato, Aristotle

Felsefe, insanın hayata bakış açısını belirler ve bununla birlikte her ekonomik ve toplumsal sistem de bir felsefeye dayanır. Eğitimin tanımı ise dayandığı felsefeye göre değişiklik göstermektedir. Eğitim tanımlaması yapılırken felsefi akımların eğitime etkisi oldukça fazladır. Felsefenin de eğitimin de temele aldığı konu insandır. Eğitim sistemi oluşturulurken hedefleri belirlemede felsefeden yararlanılır ve felsefe de eğitimde hedefleri belirleme doğrultusunda sorular sorarak eğitim sisteminin temelini oluşturmaya yardımcı olur. Felsefe akımlarının eğitimle bağdaştırılmasıyla da eğitim felsefesi oluşmuştur. Bu bağlamda filozofların ve düşünürlerin eğitim görüşlerinin de felsefi akımların çevresinde şekillenmiş olduğunu söyleyebiliriz. Bu çalışmada, eğitimde felsefenin yerini, felsefi akımların eğitimle ilişkisini, başlıca eğitim felsefelerini ve Türk filozofları ile düşünürlerin eğitim görüşlerini açıklayarak, eğitimde felsefi bakış açısını anlatmak amaçlanmıştır.

Felsefe, bize hayatı sorgulamayı öğretir. Hayat nedir? Hayat, birçok boyutu olan karmaşık bir süreçtir. Biz, kendimiz ile toplumun bizden beklentileri arasında kimliğimizi sürekli inşa ederiz. Eğitim sistemleri ve okullar açısından da aynı şey söz konusudur. Eğitim ve okul, hayatın neresindedir? Aslında eğitim de, hayat gibi bir süreçtir. Her toplum ve ülke kendine özgü eğitim amaçları belirleyebilir ve tasarlayabilir. Bununla birlikte eğitim ve okulun amaçlarının daha nitelikli hale getirilmesi için eğitim felsefesinden yararlanırız. Eski Yunan düşünürleri, 'sorgulanmamış hayat yaşanmamıştır' öz ifadesiyle konunun önemine değinmişlerdir. Frankfurt Okulu'na dâhil düşünürler ise yanlış varsayımlar üzerine kurulmuş bir hayatın doğru yaşanamayacağını iddia etmişlerdir. Eflatun'a göre felsefe, hayatın kılavuzudur. Bu açıdan bakıldığında eğitim felsefesi, eğitim sistemlerinin ve okulun kılavuzudur. Bu bölümde, eğitim ve okulun işlevleri üzerinde durulmuş, daha sonra okul ve eğitim sistemlerine yönelik bazı sosyolojik felsefi eleştirilere yer verilmiştir. Eğitim sistemlerine ve okullara yönelik bütün bu eleştirilere rağmen etkili ve başarılı bir eğitim sistemi kurmak mümkün müdür sorusuna alan yazına dayalı rehber ilkelere yer verilmiştir. Amaçlarımız Bu üniteyi tamamladıktan sonra; • Modern okula yönelik eleştirilerin dayandığı gerçekleri anlayabilecek • Okulsuz toplum kavramını irdeleyebilecek • Eğitimin ve okulun işlevleri bilecek • Post-modern bir okulun özellikleri kavrayabilecek • Toplumun, okuldan beklentilerini açıklayabilecek • Başarılı okul ve eğitim sistemlerinin özellikleri tanımlamak için gerekli bilgi ve becerilere sahip olabileceksiniz.

Elinizdeki Eserin Serüveni
Elinizdeki eseri yazmamın birden fazla gerekçesi var. Bu gerekçeler arasında beni en çok etkileyen, hâlen de etkilemeye devam edeni sizlerle paylaşmak istedim. Özellikle 1990’lı yıllarda liseden kredili sistemle mezun olduktan sonra, sizler gibi üniversite sınavına hazırlanmaya başladım. O dönemde herkes gibi öğrenci olarak biz de şunu söyledik: “Kredili sistemin mağdurları olduk.” Çünkü sistem bizimle başladı, bizimle bitti. Her aday gibi benim de o yıllarda istediğim bölümün eşit ağırlıktan olmasına rağmen liseden fen bilimleri alanında mezun oldum. Mezun olduktan sonra istediğim bölüme girmek için diğer adaylardan iki kat daha fazla çalışmak zorunda kaldım. Bu nedenle üniversite hazırlık yıllarım çok daha yoğun, stresli ve kaygılı geçti.  Günlerce, aylarca konu eksiklerimi tamamladıktan sonra ancak deneme sınavlarına girme şansım oldu. Üniversite hazırlık kursumuzda deneme sınavlarına giren 1200 aday arasında ilk üç sıraya girerdim. Bu durum sınava kadar da böyle devam etti. Ancak üniversite sınavına girdiğimde korku, kaygı ve heyecandan istediğim başarıyı elde edemedim. Bir sonraki yıl sınava yeniden daha yoğun bir tempoyla ve profesyonel bir ders çalışma programıyla hazırlandım. Kursun sınavlarında ve Türkiye geneli deneme sınavlarında önemli puan ve başarı sırası elde ederdim. Sonuç olarak merkezî sınava her girdiğimde yine benzer psikolojik durumla karşı karşıya geliyordum. Yani aşırı sınav stresi ve kaygısıyla istediğim puanı alamasam da arzuladığım bölüme yerleştim.  Yukarıda da ifade ettiğim gibi beni bu kitabı yazmaya götüren en büyük gerekçe, merkezî sınav/sınavlarda yıllarca yaşadığım sınav heyecanı, stresi ve kaygısıydı. İstediğim hedefe vardığımda anladım ki sınav kaygısı ve onunla baş etmek çok zor da değilmiş. Aslında kaygı ve stresin belli bir aşamaya kadar bizim lehimize olduğunu unutmamak gerekir. Sınava hazırlık döneminde yaşanan stres, korku ve ön yargılar nedeniyle kaygı, başa çıkılamayacak gibi gelir. Daha basit bir betimlemeyle sınavı bir araca benzetebilirsiniz. Unutmayın ki sınav, bir araba ise arabanın hâkimiyeti sizsiniz. O hâlde direksiyonun yönetimi sizin elinizdedir. Bu kısa yolculukta da hedefleriniz ve hayalleriniz var. Hedeflerinizin en kısa zamanda gerçekleşmesi dileğiyle her şey gönlünüzce olsun… 
Dr. Ahmet Alkayış Mart 2019, Üsküdar

İslâm düşünce tarihi boyunca yazılan eserlerde bilimin önemi, eğitim ve öğretim yöntemleri, anne-baba-çocuk, öğretmen-öğrenci, devlet-halk ilişkilerinin sosyal, psikolojik, hukukî ve ahlâkî temelleri, eğitime ilişkin yönleri gibi konular araştırılmış, bu alanlarda çalışmalar yapılmış ve müstakil eserler kaleme alınmıştır (Kazıcı & Ayhan, 2010, s. 520).
Fârâbî’ye gelince, o, eğitim ve öğretim konusunda ayrı bir eser yazmamıştır, ancak bu, onun bu konuyu ihmal ettiği şeklinde anlaşılmamalıdır. Çünkü o, eğitim ve öğretimi, başlıca eserlerinde belirgin ve özenli bir şekilde incelemiştir (Bircan, 2016, s. 110).
İslâm düşünce tarihi boyunca ortaya konan literatür içerisinde, içeriği açısından eğitim kuramı niteliği taşıyan eserlerin sayısı, yadsınamayacak kadar çoktur. İslâm felsefesini yöntem, terminoloji ve problemler açısından temellendiren Fârâbî’nin aşağıda belirtilen eserleri de (bu eserler Türkçe ve başkaca birçok dile çevrilmiştir) bunlar arasında en çok ilgi gören çalışmalardan sayılmaktadır:
Fusûlü’l-medenî: Siyaset Felsefesine Dair Görüşler;
et-Tenbîh alâ sebîli’s-sa’âde: Mutluluk Yoluna Yöneltme;
es-Siyasetü’l-medeniyye: Şehir Yönetimi;
Tahsîlü’s-sa’âde: Mutluluğu(n) Kazan(ıl)ma(sı).
Yukarıda belirtilen eserlerin adlarındaki kavramlardan da görüleceği üzere, Fârâbî’nin felsefesinde psikolojiyi ahlâktan, ahlâkı siyasetten ayırmak imkânsızdır. Dolayısıyla, bu büyük filozof hakkında kesin bir sonuca ulaşmak için onun felsefesinin bir bütün olarak ele alınması gerekir (Aydın M. , 2000, s. 9).
Bununla birlikte, filozofumuzun ilgili eserleri dikkatle incelendiğinde, farklı bölümlerde düzenli olmasa da eğitim ve öğretim alanlarına ilişkin görüş ve kavramlar yer aldığı görülür. Bu görüş ve kavramlar, aslında onun ideal devlet/toplum tasarım ve felsefesinin ürünüdür.

Eğitim alanındaki kültürel yeniden üretimi ve
imtiyazları ayrıntılı bir şekilde analiz eden Pierre
Bourdieu’nün bu noktada katkısı önemlidir. Bu
makalede Fransız sosyolog Pierre Bourdieu’nün
eleştirel eğitimle ilişkili olarak temel teorik kavramları
ve pedagojik alanı formüle ediş biçiminin
bir çerçevesi çizilecektir. Makalenin ana hattı
Bourdieu’nün habitus kavramı ve bu kavram ile
ilişkilenen alan, sermaye formları, sembolik şiddet
ve yeniden-üretim mekanizmaları üzerinden
ilerlemektedir. Bu çerçevelendirmede yer alan
teorik kavramlar, Pierre Bourdieu ve Jean-Claude Passeron’un
birlikte gerçekleştirdikleri saha
çalışmaları ve bu çalışmalara yönelik yayınları
üzerinden açıklanacaktır.

Belki de bu pratik felsefe biçimlerinin yaşamdan en fazla besleneni eğitim felsefesidir. Felsefenin yaşamı dönüştürme iddiasının somutlaştığı eğitim felsefesinde, tasarım lehine yaşamı görmezden gelmenin aksine; düşüncenin ve tecrübenin uygun bir şekilde nasıl ilişkilendirilebileceği aranagelmiştir. Dolayısıyla bu çalışmada genelde hermenötik tartışmalarda, özelde bilginin oluşma süreci bağlamında eğitim felsefecilerinin kendisine sıklıkla başvurdukları “ön-anlama” sorunu (Fakioğlu, 2019), yaşamın içerisinden bir tecrübe olan “uluslararası öğrencilik” ve onun tarihsel arka planına göndermeler yapmak suretiyle incelenecektir. Böylece gündelik olayların felsefî arka planına dair birtakım spekülatif çıkarımlarda bulunulacaktır. Yani uluslararası öğrencilik olgusu, ön-anlama problemi ve başkalık deneyimi üzerinden okunmaya çalışılacaktır. Bu okuma biçimi bir açıdan pratiğin kurgusal zeminde nasıl temsil edilebileceğini anlamayı da hedeflemektedir. Burada kurgusal zemin, pratiğin çeşitli anlama-yorumlama imkânlarının belirdiği, referans noktaları olan bir atıf çerçevesine benzetilebilir (Kant, 1997; Vorländer, 1927) ya da hermenötik ifadesiyle “anlam- ufku” kavramıyla açıklığa kavuşabilir (Gadamer, 2007, 2009). “Uluslararası öğrencilik” kavramı yeni bir neolojizm olsa da ilim talep etmek için farklı coğrafyalara açılma olgusu son derece köklüdür. Nitekim antikitede pek çok düşünür, Mezopotamya ve Kuzey Afrika’ya, özellikle de Mısır’a gelip öz yurtları ve bu coğrafyalar arasında bir enformasyon otoyolu oluşturmuşlardır (Bernal, 2016). Örneğin; Homeros Odysseia’da sık sık Mezopotamya uygarlıklarına ve Mısır’a atıfta bulunur (Homeros, 2021). Aynı zamanda Aristoteles, Mısırlı rahiplerin çok fazla boş zamana sahip olmasıyla matematik (teorik) sanatların doğuşu arasında bağlantı kurarak yerleşikliğinin ötesine dair farkındalığını hissettirmiştir (Aristoteles, 1960, 2019). Presokratik düşünürlerden Thales’in ve Pisagor’un Mısır’a yaptıkları ilmî seyahatlerden ve bunların sonucunda elde ettikleri kazanımlardan bahseden Herodot, aynı zamanda, kendisinin Arap coğrafyasına dair sosyolojik gözlemlerine de Tarih’inde yer verir (Herodot, 1973). Kimi araştırmalara göre Antik Çağ’da Mısır’a yapılan ilmî seyahatler, sıklığı nedeniyle oldukça sıradan karşılanmaktadır (Skırbekk & Gılje, 2017).Bu seyahatlerin pek çoğu ticari kaygılarla yapılmış olsa da kurulan ortaklıklar ve yapılan alış-verişler sayesinde karşılıklı kültür aktarımının olduğu görülebilir (Vorländer, 1927). Aynı zamanda Herodot’un uğradığı coğrafyalara dair en özel bilgileri aktarma girişimi, salt ilim talebi için yapılan yolculukların olduğunu da ima etmektedir. Nitekim Herodot, Arapların cinsel ilişkiden sonra tüm bedenlerini yıkadıklarını, ahitlerine sadık bir millet olduklarını ve hatta entarilerini belden sıktıkları kemerin niteliklerini dahi aktarmaktadır (Herodot, 1973). Benzer şekilde İslam düşüncesinin temel kaynaklarından biri olan hadisleri tahmil etmek için çıkılan ilmî yolculuklar o kadar fazladır ki bu yolculuklar hadis litaretüründe “er-Rihle fî Talebi’l- Hadîs” başlığı altında toplanmaya başlanmıştır (Sezgin, 2019). Senedin sağlam olup olmadığını anlamak, zincire kendisini de dâhil ettirebilmek, esas kaynağından işiterek rivayetteki muğlaklıkları giderebilmek, kitapların veya hadislerin rivayetini esas ravisinden almak gibi sebeplerle yapılan bu ilmî yolculuklar bir külliyat oluşturacak boyuttadır. Öyle ki ilk zamanlar yolculuk kararı kişinin şahsi tercihiyken daha sonra bir âdet haline gelmiştir. Hatta hamillerin, hadisin makbuliyetinde aranan şartları sağlayıp sağlamadığını şahsen araştırmaması onaylanmayan bir durum olarak addedilmiştir (Goldzıher, 2019). Bu ilmî seyahatlerin uluslararası düzeyde olduğunu belirten rivayetlere “Kütüb-i Sitte” olarak bilinen muteber hadis kitaplarında kolaylıkla rastlanabilir (Buhârî, 1422/2001). Örneğin Enes b. Mâlik’in naklettiğine göre İslam tebliğcilerinden biri, bedevilere İslam düşüncesinde “usû’l-i selâse” adıyla anılan, dinin temel kaidelerini aktarmıştır (Yavuz, 2012). Rivayete göre; dinleyicilerden bir bedevi, işittiklerini tam anlamıyla idrak edebilmek için, Muhammed Peygamber’in yanına gitmeye karar verir. Muhammed Peygamber’in yanına ulaşan bedevi, onun gerçekten Allah tarafından görevlendirilen bir elçi olup olmadığını ve bu durumun ne anlama geldiğini sorar. Daha sonra İslam’ın neliği ve şartları hakkında detaylı bilgi edinir (Ahmed b. Hanbel, 1405/1985). Aktarılan rivayet, işitilenlerin farkına varmak ya da idrak edebilmek için girişilen bir yolculuğu tasvir eder (Müslim, 1374-75/1955-56). Bu yolculuk, kendisine açılan yeni bir anlam ufkuyla kaynaşmak isteyen bir öznenin, yerleşikliğini yitirmeye karşı olan tedirginliğini yansıtıyor olabilir mi? Başkalığı tecrübe süreci Gadamer’e göre “soru”yla başlar (Fakioğlu, 2019; Gadamer, 2007). Burada Gadamer’in, Sokrates’in “Ben Atina’nın at sineğiyim” (Platon, 2019; Varnalis, 2009) sözünden ilham alıp eğitim bilimciler tarafından geliştirilen “Sokratik Öğrenme Metodu”nu kastettiği söylenebilir. Bu düşünceye göre öğrenme nesnesi ancak ve ancak bir sorunun karşılığı olarak kavranabilir. Aynı zamanda düşüncenin temel parametrelerinin dolayımından geçen “soru”, tecrübenin kurucu unsurlarından biridir (Duralı, 2017). Herodot’un, Coelho’nun ya da ravilerin karşılaştıkları gerçeklikleri ifade ediş biçimleri, aynı zamanda onların yüzleştiklerine dair ne tür sorular sorduğunu ele verebilir. Uluslararası öğrenci yüzleştiklerini hangi sorulardan yola çıkarak kavrar?

''Eğitim'' demek öğretmek, terbiye etmek, okula gitmek, araştırma yapmak demek değildir. Eğitim, çok yönlü olarak ve büyük ölçüde bütün bunlar yapıldıktan sonra ortaya çıkan zihinsel durumda veya kendini gösteren vizyonda karşılık bulan ve zuhur eden ahlaki karakterde tecessüm eden bir şeydir.

Bu çalışmada, Counts’un sosyal yapılandırmacı eğitim anlayışı çerçevesinde toplum, eğitim ve kültür ilişkisine yönelik düşünceleri incelenmiştir. Counts, yaşadığı dönemde toplumsal değişimlerin hızlı bir şekilde gerçekleştiğini ve bu değişimle birlikte toplumsal düzen sağlamanın önemli bir görev olduğunu düşünmektedir. Özellikle bilim, teknoloji ve endüstri alanlarındaki değişimlerle birlikte bireyselliğin geride kaldığı ve halkın genelinin çıkarını gözeten bir özgürlük anlayışının hâkim olduğu bir düzen oluşmalıdır. Arzu edilen hâkimiyet için de demokrasi sağlam bir ekonomik temele dayandırılmalıdır. Böylesi bir temellendirmeyle toplum, ekonomik olarak rahat bir yaşam sürecek ve daha sonra medeniyetin ilerlemesi için çalışmaya başlayacaktır. Counts'un talep ettiği sosyal ve ekonomik dönüşüm, teknolojiyi kontrol etmeye ve tüm ulusal kaynakların halkın kontrolü altında olduğu bir kolektivist demokrasi biçimini ilerletmeye dayanmaktadır. Sivil hak ve özgürlükleri korumaya ilişkin demokratik mirasla birleşen bu unsurlar hayatı, özgürlüğü ve mutluluk arayışını sağlamak için adalete, insani değere ve güzelliğe dayalı daha iyi bir medeniyetin anayasal garantileridir. Dolayısıyla Amerikan toplumunu, demokrasinin ayakta kalması için çaresizce değişime ihtiyaç duyan bir topluluk olarak görmektedir. Counts’a göre, arzu edilen değişimi gerçekleştirecek güç öncelikle insanlarda ve daha sonra toplumu oluşturan, toplumsal düzeni sağlama görevi yüklenen farklı alanlardaki kurumlarda olmalıdır. Eğitim, bu kurumlar içerisinde önemli bir yere sahiptir ve sosyal düzene giden yolu açabilecek bir güce sahiptir. Bu bağlamda eğitim, toplumsal olaylarla doğrudan ve uyumlu bir şekilde karşı karşıya gelmeli, tüm katı gerçekliği içinde yaşamla yüzleşmeli, toplulukla doğal bir ilişki kurmalı, gerçekçi ve kapsamlı bir refah teorisi geliştirmelidir. Ayrıca hayatın kendisi olan eğitim, yeni nesillerin, çağlarına uygun olarak düzenlenen demokratik duyguları ve kültürel değerleri benimsemelerine yardımcı olmalıdır.

Dil felsefesinin 20. yüzyılın başından başlayarak felsefenin temel çalışma alanı olduğu kabul edilmektedir. Dil felsefesi; değişik söyleme olanaklarını çözümleyen, anlamı anlamlandırmaya çalışan, anlamın nasıl oluştuğunu, dile nasıl iletildiğini araştıran, dil gerçeklik ilişkisini açıklayan, dil-iletişim ilişkisini veren, dil görüngüsünün kavranmasında belirleyici boyutları ele alan bir disiplindir. Bu alan üzerinde yapılan sistematik çalışmalar her ne kadar eski olmasına rağmen, Dil Felsefesi 20. yüzyılda ortaya çıkan yeni bir felsefe disiplinidir. Çünkü felsefe tarihinde eskiçağdan beri dil ve dil problemleri dolaylı ya da doğrudan çoğu filozofu ilgilendiren önemli bir konudur.  Bu makalede dil felsefesinin belli bir alanına yani dil ve anlam sorununa vurgu yapılarak Josef Johann Ludwig Wittgenstein'ın (1889-1951) birinci dönem Tractatus Logico-Philosophicus ile ikinci dönem olarak adlandırılan Felsefi Soruşturmalar eserleri arasındaki temel ayrımlar nelerdir? sorusuna yanıt aranmıştır. Ayrıca iki dönem arasındaki argümanlar ve özel dil sorunu üzerindeki farklılıklar göz önüne alınarak bir karşılaştırma yapılmıştır.

Bu metinde amaç, modern zamanda inşa olan eğitimin varlığını (ontolojik zeminini ve
varlık sebebini), mana ve iddialarını (epistemolojisini) ve ‘değeri’ni (siyasî-ahlâkî-iktisadî
değerlerini) ‘değer’ ve ‘erdem/fazilet’ kavramları üzerinden tartışarak değerler eğitimi
sorununa farklı bir bakış açısı sunma çabasıdır.