Ole Rømer

Rømer fann opp både meridiansirkelen, altasimuten og dei første gatelysa i København. Han gjennomførte òg ei mengd praktisk-tekniske reformer, mellom anna når det gjaldt måleininga fot i Danmark. Dei verdifulle handskrivne meridianobservasjonane hans gjekk tapt under brannen i København i 1728. Berre observasjonane hans frå 21.–23. september 1706, Tredagers arbeide (Triduum), er bevarte.

Då Rømer i 1676 oppdaga at farten til lyset ikkje var uendeleg, arbeidde han eigentleg med noko heilt anna ved Parisobservatoriet. Han jobba då med å kartleggje formørkinga til ein av Jupiters månar, Io, i skuggen av Jupiter. Observasjonane viste at tida mellom kvar formørking var lengre enn forventa når Jorda flytta seg lenger vekk frå Jupiter, og kortare enn forventa når Jorda flytta seg nærmare Jupiter. Rømer konkluderte frå dette med at lysfarten ikkje kunne vere uendeleg. Christiaan Huygens, som Rømer hadde brevkontakt med på den tida, brukte i 1678 dataa til Rømer og berekna lysfarten til å vere omtrent 212 000 kilometer per sekund. Dette svarer til omtrent 71 prosent av lysfarten slik vi kjenner han i dag (definert i 1983).