Kathleen Kenyon
 | |
| Datum rođenja | {{{datum rođenja}}} |
|---|---|
| Polje | arheologija |
| Škola | Somerville College, St Paul's Girls' School |
Dejm Ketlin Meri Kenjon (London, 5. januar 1906 — Vreksham, 24. avgust 1978) je engleski arheolog, vodeći arheolog neolitske kulture. Bivši je direktor koledža Sveti Hag na Oksfordu i najpoznatija je po iskopavanjima Jerihona i Bangalova u periodu od 1952. do 1958. Proglašena je najuticajnijim ženskim arheologom 20. veka. Studirala je na Koledžu Somerville pri Univerzitetu u Oxfordu.
Rođena je u Londonu 1906. kao najstarija kćerka Frederika Kenjona, predsednika Britanskog muzeja. Odrasla je u Blumsberiju, u Londonu, u kući neposredno do muzeja sa majkom i sestrom Norom. U detinjstvu je bila tvrdoglava i nemirna. Njeni roditelji su posvetili veliku pažnju školovanju njihove dve kćerke. Školovala se u ženskoj školi Sveti Pol, pre nego što je otišla na studije u Oksford. Za vreme studija je postala prvi ženski predsednik Arheološkog društva na Oksfordu.[1]
Diplomirala je 1929. i počela je da se bavi arheološkim istraživanjima. Radila je na više projekata, a proslavila se na iskopavanju Jerihona 1950-ih godina. Godine 1962. postala je direktor koledža Sveti Hag na Oksfordu, a penzionisala se 1973. godine. Iste godine je i bila nagrađena Ordenom britanske imperije za ukupan životni doprinos, od kraljice Elizabete II.[2]
Nikad se nije udavala.
Ketlin je počela da se bavi arheologijom pod uticajem Margari Fraj, bibliotekarke na koledžu u Somervilu.
Kada je završila studije, prvo iskustvo na polju arheologije je stekla kao fotograf, na početnim iskopavanjima u Velikom Zimbabveu 1929. pod vođstvom Gertrude Katon-Tompson. Kada se vratila u Englesku, priključila se arheološkom timu koji su činili muž i žena, Mortimer i Tesa Viler.[3] Njihov projekat je bio iskopavanje ostataka rimsko-britanskog utvrđenja Verulamium, nedaleko od Londona. Ketlin je od Mortimera naučila puno od 1930. do 1935. gde je svakog leta radila.
U periodu od 1931. do 1934. radilla je u Samariji, i u administraciji za britanski mandat za Palestinu sa Džonom i Grejs Kroufutom. Godine 1934. je bila jedan od osnivača Instituta arheologije na Univerzitetu u Londonu. Važnu ulogu je imala na iskopavanjima Dževrijevog zida u Lejčesteru, između 1936. i 1939.
Za vreme Drugog svetskog rata Ketlin je radila kao jedan od koordinatora u Crvenom krstu u Samersmitu, u Londonu, a kasnije kao direktor i sekretar Instituta arheologije na Univerzitetu u Londonu. Posle rata iskopavala je na raznim mestima širom Engleske, a radila je i na iskopavanju grada Sabrata u Libiji. Paralelno sa arheološkim radom, kao član veća Britanske škole arheologije u Jerusalimu, pokušavala je da pokrene njeno ponovno otvaranje, nakon Drugog svetskog rata.
U januaru 1951. otišla je u Transjordan kako bi započela na iskopavanjima u Jerihonu.
Prvi pronalasci sa ovog nalazišta bili su izloženi na Festivalu Britanije 1951. godine. Njen rad na ovom nalazištu u periodu između 1952. i 1958. doneo joj je svetsku slavu. Zaključci koje je donela na osnovu iskopavanja, bili su začuđujuči za mnoge. Ona je opovrgnula zaključke arheologa Garstanga i osim što je rekla da vreme koje je on proračunao nije tačno, zaključila je da Džošua nije mogao da opsedne grad zato što zidine grad tada nisu postojale.[4] Ona je zaslužna za veoma važna arheološka otkrića vezana za neolitsku kulturu Levanta, i za iskopavanja iz perioda ranog bronzanog doba. Ketlin je priznata i poštovana zbog svojih otkrića, ali i zbog analize pronađenih artefakta i rezultata koje je time dobila.
U isto vreme je radila na radu o iskopavanjima u Samariji, Samaria Sebaste III: The Objects (1957). U Jerusalimu je iskopavala od 1961. do 1967. Posebno se bavila Davidovim gradom i oblasti do zamka Maunt. Koordinisala je iskopavanja duž velikog poprečnog preseka na istočnom delu grada koji je zalazio u velike dubine. Pronašla je veliki broj odeljaka tadašnjih građevina iz različitih perioda. Na poprečnom preseku na različitim dubinama je pronašla zidove dve različite tvrđave iz različitih vremenskih perioda. Prvi potiče iz 18. veka pre nove ere, iz srednjeg bronzanog doba, a drugi je mlađi, deo Solomonovog hrama, i potiče iz šestog veka pre nove ere. Takođe je pronašla glavnu ulicu grada Jerusalima iz vremena Drugog Jerusalimskog hrama (razrušenog prvog veka pre nove ere) na poljani Tiropoeon.[5]
Njeni radovi vezani za ova iskopavanja citirani su i radovima vezanim za biblijsku arheologiju.
- Građevine u Samariji (The Buildings at Samaria), London, 1942, u saradnji sa Dž. V. Kroufutom i E. L. Sukenikom
- Iskopavanja na mestu Jevrijevog zida (Excavations at the Jewry Wall Site), 1948, Lejčester, London, Društvo za antikvarne predmete
- Vodič u Vrokseter romanski grad (Guide to Wroxeter Roman City), London, 1949.
- Neke beleške o istoriji Jerihona u drugom milenijumu pre nove ere (Some Notes on the History of Jericho in the Second Millennium B.C.), 1951
- Početak u arheologiji (Beginning in Archaeology), London, 1952.
- Početak Jerihona (Early Jericho), 1952
- Početak arheologije (Beginning in Archaeology), 1953, druga edicija, London
- Vodič drevnog Jerihona (Guide to Ancient Jericho), 1954, Jerusalim
- Iskopavanje Jerihona (Digging Up Jericho), 1957, London, (knjiga je izdata na engleskom, holandskom, hebrejskom, italijanskom, španskom i švedskom)
- Objekti iz Samarije, 1957, The Objects from Samaria, [Samaria-Sebaste III], London, 1957 (co-authored with Crowfoot, J.W. & Crowfoot, G.M.
- Neke beleške iz ranog i srednjeg bronzanog doba Strata of Megiddo (Some Notes on the Early and Middle Bronze Age Strata of Megiddo), 1958, Izrael
- Iskopavanja u Sautvarku (Excavations at Southwark), tom I, 1959, Istraživački časopis Arheološkog društva 5
- Arheologija u Svetoj zemlji (Archaeology in the Holy Land), prvo izdanje, London, 1960.
- Iskopavanje Jerihona (Digging Up Jericho), 1960, London
- Početak u arheologiji (Beginning in Archaeology), London, prerađeno izdanje, 1961.
- Arheologija u Svetoj zemlji (Archaeology in the Holy Land), drugo izdanje, London, 1965.
- Iskopavanje Jerihona (Digging Up Jericho), 1960, tom II, London
- Britanska arheologija van granica - Jerusalim (British Archaeology Abroad - Jerusalem), 1965.
- Amorites and Canaanites, London, 1966
- Iskopavanja u Jerusalimu (Excavations in Jerusalem), 1965
- Jerusalim - iskopavanja istorijskog perioda od 3000 godina (Jerusalem - Excavating 3000 Years of History), London, 1967 (izdata i na nemačkom)
- Srednje i kasno bronzano doba Strata at Megiddo (Middle and Late Bronze Age Strata at Megiddo), Levant, 1969
- Arheologija u Svetoj zemlji (Archaeology in the Holy Land), treće izdanje, London, 1971 , (izdata na engleskom, holandskom, danskom, španskom i švedskom)
- Kraljevski gradovi i stari testament, Royal Cities of the Old Testament, London, 1971
- Esej o arheološkoj tehnici: Izdanje rezultata sa iskopavanja u Telu, Harvard Theological Review, 1971
- Kopanje u Jerusalimu (Digging up Jerusalem), 1974, London
- Grobnice od srednje rane bronze do doba srednje bronze u Telu Avivu (Tombs of the Intermediate Early Bronze - Middle Bronze Age at Tel 'Ajjul), 1974, Geteborg
- Biblija i skorašnja arheologija, publikacije Britanskog muzeja, London, 1978
- ↑ Ketlin Kenjon, princeton.edu. Pristupljeno 20. aprila 2014.
- ↑ Dejm Ketlin Kenjon, Britanika. Pristupljeno 20. aprila 2014.
- ↑ Ketlin Meri Kenjon Arhivirano 2014-04-21 na Wayback Machine-u, archaeology.about.com. Pristupljeno 20. aprila 2014.
- ↑ Ketlin Kejlin: Veće od života Arhivirano 2014-04-21 na Wayback Machine-u, Majkl Mekini, vision.org. Pristupljeno 20. aprila 2014.
- ↑ Ketlin Kenjon, cityofdavid.org.il. Pristupljeno 20. aprila 2014.
- Ketlin Kenjon Arhivirano 2015-03-11 na Wayback Machine-u na faculty.vassar.edu
- Biografija Ketlin Kenjon na biblicalarchaeology.org