Intonacija

Korepetitor na na početku muzičke probe odsviranim tonom na klaviru daje **intonaciju** kontrabasisti da bi se "naštimovao".

Izraz intonacija ^[1](ital. intonazione, fr. intonation, engl. intonation, nem. Intonation, rus. intonaciя)^[2] je latinska reč koja u muzici ima više značenja:

1. Odnos tonskih visina pri izvođenju:

a) To je otpevani ili odsvirani ton, interval ili akord od strane horovođe na početku probe sa horom ili javnog izvođenja neke horske kompozicije. Tada svaki pevač čuje i "uzme" početni ton svoje deonice (vidi a kapela).

b) Kamerni ton a¹ kojeg klavirista daje instrumentalnom solisti sa kojim treba da svira na probi ili muzičkom nastupu.^[3]

v) Kamerni ton a¹ kojeg oboista svira orkestarskim muzičarima da bi mogli da naštimuju tj. usaglase tonske visine svojih instrumenata pre probe u orkestru ili na javnom nastupu.

2. Veština tačnog intoniranja (vidi slofeđo).

3. Početak gregorijanskog liturgijskog napeva.

4. Kratak uvodni komad u orguljskoj muzici.

Povezano

Reference

[1] Radivoj Lazić - Vlastimir Peričić, Osnovi teorije muzike

[2] Vlastimir Peričić, Višejezični rečnik muzičkih termina

[3] Radivoj Lazić, Škola za klarinet: Učim klarinet IV

[1]

[2]

[3]