spokojniuchny
Wygląd
spokojniuchny (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik spokojniuchny spokojniuchna spokojniuchne spokojniuchni spokojniuchne dopełniacz spokojniuchnego spokojniuchnej spokojniuchnego spokojniuchnych celownik spokojniuchnemu spokojniuchnej spokojniuchnemu spokojniuchnym biernik spokojniuchnego spokojniuchny spokojniuchną spokojniuchne spokojniuchnych spokojniuchne narzędnik spokojniuchnym spokojniuchną spokojniuchnym spokojniuchnymi miejscownik spokojniuchnym spokojniuchnej spokojniuchnym spokojniuchnych wołacz spokojniuchny spokojniuchna spokojniuchne spokojniuchni spokojniuchne
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. spokojny, spokój m, spokojność ż, spokojnik m, spokojnica ż, uspokojenie n, uspokajanie n, uspokajacz m, uspokoiciel m, uspokoicielka ż, zaspokojenie n, zaspokajanie n, zaspokajacz m
- czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
- przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
- przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
- wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
- partyk. spoko, spoczko
- ims. uspokojony, uspokajający
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: spokojny
- źródła:
- ↑ Słownik języka polskiego, red. Aleksander Zdanowicz i in., M. Orgelbrand, Wilno 1861, s. 1541.