paker

paker (język polski)

paker (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈpakɛr], AS: [paker]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. silnie umięśniony mężczyzna

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) pot. inform. program do kompresji danych

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	paker	pakerzy
dopełniacz	pakera	pakerów
celownik	pakerowi	pakerom
biernik	pakera	pakerów
narzędnik	pakerem	pakerami
miejscownik	pakerze	pakerach
wołacz	pakerze	pakerzy
depr. M. i W. lm: (te) pakery

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	paker	pakery
dopełniacz	pakera	pakerów
celownik	pakerowi	pakerom
biernik	paker	pakery
narzędnik	pakerem	pakerami
miejscownik	pakerze	pakerach
wołacz	pakerze	pakery

przykłady:

(1.1) Chodziła z jednym pakerem, ale już poszedł w odstawkę.

(2.1) Używam wciąż pakera ściągniętego w zeszłym roku.

składnia:

kolokacje:

(1.1) koksujący paker

synonimy:

(1.1) ABS, mięśniak, pakowacz

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. paka ż, pakernia ż, pakowacz mos, pakowanie n, paczka ż

czas. pakować ndk., zapakować dk., spakować dk., pakować się ndk., rozpakować dk., rozpakować się dk., rozpakowywać ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. pakować; por. niem. Packer

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (2.1) packer

źródła: