orzec

orzec (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) aspekt dokonany od: orzekać

odmiana:

(1.1) zob. orzekać

przykłady:

(1.1) „Trybunał Konstytucyjny nie mógł orzec inaczej”.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. orzekanie n, orzeczenie n, orzecznik mos/mrz

czas. orzekać ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: orzekać

źródła: