evne

evne (język duński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) umiejętność, zdolność

czasownik

(2.1) móc, być w stanie

odmiana:

(1.1) (en) evne, evnen, evner, evnerne

(2.1) at evne, evner, evnede, evnet

przykłady:

(1.1) Man skal aldrig købe en papegøje udelukkende for dens evne til at imitere lyde. → Nigdy nie należy kupować papugi wyłącznie z uwagi na jej umiejętność naśladowania dźwięków.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(2.1) formå, være i stand til

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. evnerig, evnesvag

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.nord. efni

uwagi:

źródła: