Zabrze
Wygląd
Zabrze (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
- (1.1) geogr. adm. miasto w południowej Polsce, na Górnym Śląsku; zob. też Zabrze w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Zabrze Zabrza dopełniacz Zabrza Zabrzy celownik Zabrzu Zabrzom biernik Zabrze Zabrza narzędnik Zabrzem Zabrzami miejscownik Zabrzu Zabrzach wołacz Zabrze Zabrza
- przykłady:
- (1.1) W koksowni „Jadwiga” w Zabrzu wybudowano nową baterię koksowniczą.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Zabrzu • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Zabrza • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Zabrza • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Zabrza • mieszkaniec / mieszkanka Zabrza • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Zabrzu • pochodzić z Zabrza • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Zabrza • flaga / herb Zabrza
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zabrzanin mos, zabrzanka ż
- przym. zabrski, zabrzański, podzabrzański
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- st.pol. Zadbrze (Sadbre) 'osada położona za debrami (za wąwozem) < st.pol. za + debra[1]
- tłumaczenia:
- koreański: (1.1) 자브제
- litewski: (1.1) Zabžas
- łaciński: (1.1) Sadbre
- niemiecki: (1.1) Zabrze n, hist. Hindenburg ż
- rosyjski: (1.1) Забже m
- ukraiński: (1.1) Забже
- źródła:
- ↑ Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 781.