Wira Popkowa
Data i miejsce urodzenia |
2 kwietnia 1943 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
29 września 2011 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
169 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Wira Iwaniwna Popkowa ukr. Віра Іванівна Попкова, ros. Вера Ивановна Попкова, z domu Kabreniuk ukr. Кабренюк (ur. 2 kwietnia 1943 w Czelabińsku, zm. 29 września 2011 we Lwowie[1]) – ukraińska lekkoatletka reprezentująca Związek Radziecki, sprinterka, medalistka olimpijska z 1968 oraz medalistka mistrzostw Europy.
Urodziła się w Czelabińsku podczas II wojny światowej. Jej rodzice uciekli przez frontem z rodzinnego Kirowohradu[1].
Zdobyła złoty medal na uniwersjadzie w 1961 w Sofii w sztafecie 4 × 100 metrów oraz brązowy w biegu na 200 metrów. Na uniwersjadzie w 1963 w Porto Alegre ponownie zwyciężyła w sztafecie 4 × 100 metrów i zdobyła srebrny medal w biegu na 100 metrów[1][2].
Zdobyła dwa brązowe medale w biegu na 200 m i w 4 × 100 m na mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie (sztafeta biegła w składzie: Popkowa, Wałentyna Bolszowa, Ludmiła Samotiosowa i Renāte Lāce). W finale biegu na 100 m zajęła 5. miejsce[3]. Na europejskich igrzyskach halowych w 1967 w Pradze zwyciężyła wraz z koleżankami w sztafecie 4 × 1 okrążenie (w składzie: Bolszowa, Tatjana Tałyszewa, Galina Bucharina i Popkowa) oraz w sztafecie szwedzkiej 1+2+3+4 okrążenia (w składzie: Bolszowa, Popkowa, Tatjana Arnautowa i Nadieżda Sieropiegina), a w biegu na 50 metrów zajęła 6. miejsce[4]. Zwyciężyła w 1+2+3+4 okrążenia (w składzie: Lilja Tkaczenko, Popkowa, Sieropiegina i Natalja Pieczonkina) na europejskich igrzyskach halowych w 1968 w Madrycie, a sztafeta 4 × 1 okrążenie z jej udziałem została zdyskwalifikowana[5].
Na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku zdobyła wraz z koleżankami brązowy medal w sztafecie 4 × 100 metrów (sztafeta radziecka biegła w składzie: Ludmiła Żarkowa, Bucharina, Popkowa i Samotiosowa). Startowała również w biegu na 200 metrów, ale odpadła w półfinale[1]. Zwyciężyła w sztafecie 1+2+3+4 okrążenia (w składzie: Popkowa, Samotiosowa, Raisa Nikanorowa i Anna Zimina) na europejskich igrzyskach halowych w 1969 w Belgradzie, zdobyła srebrny medal w sztafecie 4 × 1 okrążenie (w składzie: Bucharina, Popkowa, Ludmiła Gołomazowa i Samotiosowa)[6]. Na pierwszych halowych mistrzostwach Europy w 1970 w Wiedniu zwyciężyła w sztafecie 4 × 1 okrążenie (w składzie: Nadieżda Biesfamilna, Popkowa, Bucharina i Samotiosowa), a w biegu na 60 metrów odpadła w półfinale[7].
W kolejnym sezonie skoncentrowała się na bieganiu na 400 metrów. Zwyciężyła na tym dystansie oraz w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Lubow Finogenowa, Galina Kamardina, Popkowa i Ludmyła Aksionowa) na halowych mistrzostwach Europy w 1971 w Sofii[8].
Zdobyła brązowy medal w sztafecie 4 × 400 m na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach (w składzie: Nikanorowa, Popkowa, Nadieżda Kolesnikowa i Natalja Czistiakowa)[9]. W 1973 zakończyła karierę lekkoatletyczną i przeprowadziła się do Lwowa.
Popkowa była mistrzynią ZSRR w biegu na 100 m w 1966 i 1967, na 200 m w 1965 i 1966 oraz na 400 m w 1970[10]. Była również halową mistrzynią ZSRR na 100 m w 1971 i na 400 m w 1966 i 1971[11].
Wyrównała rekord ZSRR w biegu na 200 metrów (23,0 s 28 września 1968 w Meksyku), ustanowiła rekordy ZSRR trzykrotnie w sztafecie 4 × 100 metrów (do 43,4 s 20 października 1968 w Meksyku) i w sztafecie 4 × 400 metrów (3:33,0 29 sierpnia 1971 w Moskwie)[12].
Rekordy życiowe Popkowej[1]:
Konkurencja | Data i miejsce | Wynik |
---|---|---|
bieg na 100 metrów | 1968 | 11,3 s |
bieg na 200 metrów | 28 września 1968, Meksyk | 23,0 s |
Po zakończeniu kariery lekkoatletycznej przeniosła się do Lwowa, gdzie pracowała jako inżynier w Instytucie Inżynierii Radiowej[1]. Zmarła 29 września 2011 we Lwowie[13][14].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Vira Popkova [online], olympedia.org [dostęp 2020-11-04] (ang.).
- ↑ World Student Games (Universiade – Women) [online], GBRAthletics [dostęp 2012-08-20] (ang.).
- ↑ Mirko Jalava (red.): Göteborg 2006 Statistics Handbook. Göteborg: European Athletics, 2006, s. 138 i 141.
- ↑ Alain Bouillé (red.): L’Athlétisme Européen en Salle. Paryż: Fédération Française d’Athlétisme, 1994, s. 68-69. ISBN 29095528065.
- ↑ Alain Bouillé (red.): L’Athlétisme Européen en Salle. Paryż: Fédération Française d’Athlétisme, 1994, s. 70. ISBN 29095528065.
- ↑ Alain Bouillé (red.): L’Athlétisme Européen en Salle. Paryż: Fédération Française d’Athlétisme, 1994, s. 71. ISBN 29095528065.
- ↑ Alain Bouillé (red.): L’Athlétisme Européen en Salle. Paryż: Fédération Française d’Athlétisme, 1994, s. 71-72. ISBN 29095528065.
- ↑ Alain Bouillé (red.): L’Athlétisme Européen en Salle. Paryż: Fédération Française d’Athlétisme, 1994, s. 74. ISBN 29095528065.
- ↑ Mirko Jalava (red.): Göteborg 2006 Statistics Handbook. Göteborg: European Athletics, 2006, s. 158.
- ↑ Soviet Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2012-08-20] (ang.).
- ↑ Soviet Indoor Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2012-08-20] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość – Sandomierz: 2007, s. 199, 318 i 325.
- ↑ У Львові померла медалістка Олімпіади в Мехіко Віра Попкова [online], vgolos.com.ua, 30 września 2011 [dostęp 2015-04-02] (ukr.).
- ↑ Пішла з життя львів’янка, призерка Олімпійських ігор Віра Попкова [online], zik.ua, 30 września 2011 [dostęp 2020-11-04] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-03] (ukr.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wira Popkowa, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2012-08-20] (ang.).
- Vira Popkova [online], olympedia.org [dostęp 2020-11-04] (ang.).