Marina Sidorowa
| Data i miejsce urodzenia |
16 stycznia 1950 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
166 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Marina Grigoriewna Sidorowa z domu Nikiforowa (ros. Марина Григорьевна Сидорова (Никифорова}, ur. 16 stycznia 1950 w Leningradzie[1][2]) – radziecka lekkoatletka, sprinterka, dwukrotna halowa mistrzyni Europy.
Zdobyła brązowy medal w sztafecie 4 × 100 metrów (która biegła w składzie: Nadieżda Szelsara, Nadieżda Biesfamilna, Jelena Mołodcowa i Nikiforowa) oraz zajęła 4. miejsca w biegach na 100 metrów i 200 metrów na europejskich igrzyskach juniorów w 1966 w Odessie[3].
Zwyciężyła w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Raisa Nikanorowa, Biesfamilna, Nikiforowa i Ludmiła Żarkowa na europejskich igrzyskach juniorów w 1968 w Lipsku[4].
Zdobyła złoty medal w sztafecie 4 × 200 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1971 w Sofii (sztafeta radziecka biegła w składzie: Nikiforowa, Tatjana Kondraszowa, Ludmyła Aksionowa i Natalja Czistiakowa)[5]. Na odbywających się w tym samym roku mistrzostwach Europy w Helsinkach zdobyła brązowy medal w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Żarkowa, Galina Bucharina, Nikiforowa i Biesfamilna)[6].
Na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium Sidorowa odpadła w półfinale biegu na 200 metrów, a radziecka sztafeta 4 × 100 metrów w składzie: Sidorowa, Bucharina, Żarkowa i Biesfamilna zajęła w finale 5. miejsce[1].
Sidorowa odpadła w eliminacjach biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1973 w Rotterdamie[7]. Na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie odpadła w półfinale biegu na 200 metrów[8].
5 lipca 1974 w Durham ustanowiła wraz z koleżankami rekord świata w sztafecie 4 × 110 jardów czasem 44,2 s (zawodniczki radzieckie biegły w zestawieniu: Natalja Karnawkowa, Ludmiła Masłakowa, Sidorowa i Biesfamilna)[9].
Zajęła 3. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów i w sztafecie 4 × 400 metrów podczas 1. edycji Pucharu Świata w 1977, rozgrywanej w Düsseldorfie[10].
Zwyciężyła w biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1978 w Mediolanie[11]. Na mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze odpadła w półfinale tej konkurencji[12]. Zajęła 3. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów w Pucharze Świata w 1979 w Montrealu[13].
Sidorowa odnosiła wiele sukcesów na uniwersjadach. Trzykrotnie (w 1970 w Turynie. 1973 w Moskwie i 1977 w Sofii zwyciężała w sztafecie 4 × 100 metrów, a w 1973 i 1977 zdobyła również srebrne medale w biegu na 200 metrów[2][14].
Była mistrzynią ZSRR w biegu na 100 metrów w 1974, w biegu na 200 metrów w 1973, 1974 i 1977, w biegu na 400 metrów w 1977, w biegu na 200 metrów przez płotki w 1970, w sztafecie 4 × 100 metrów w 1969 i 1970 oraz w sztafecie 4 × 200 metrów w 1978, wicemistrzynią w biegu na 200 metrów w 1972, w biegu na 200 metrów przez płotki w 1969 oraz w sztafecie 4 × 100 metrów w 1971, 1972 i 1974, a także brązową medalistką w sztafecie 4 × 100 metrów w 1973. W hali była mistrzynią ZSRR w biegu na 400 metrów w 1977 i 1978 oraz wicemistrzynią w biegu na 60 metrów w 1972 i w biegu na 200 metrów w 1971[2][15][16].
Była rekordzistką ZSRR w biegu na 200 metrów z czasem 22,72 s osiągniętym 20 sierpnia 1973 w Moskwie i dwukrotnie w biegu na 400 metrów (do wyniku 50,98 s uzyskanego 27 lipca 1977 w Moskwie[17].
Rekordy życiowe Sidorowej[2][18]:
| Konkurencja | Data i miejsce | Wynik |
|---|---|---|
| bieg na 100 metrów | 7 września 1973, Edynburg | 11,2 |
| bieg na 200 metrów | 20 sierpnia 1973, Moskwa | 22,72 |
| bieg na 400 metrów | 27 lipca 1977, Moskwa | 50,98 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Marina Sidorova [online], olympedia.org [dostęp 2020-07-03] (ang.).
- ↑ a b c d B.Б. Зеличенок, B.Н. Спичков, B.Л. Штейнбах: Лёгкая Aтлетика: энциклопедия А-Я в 2-х томах. T. 2: О–Я. Moskwa: Человек, 2013, s. 280. ISBN 978-5-904885-81-6. (ros.).
- ↑ European Junior Championships 1966 [online], wjah.co.uk [dostęp 2019-03-01] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-31] (ang.).
- ↑ European Junior Championships 1968 [online], wjah.co.uk [dostęp 2019-03-01] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-31] (ang.).
- ↑ Glasgow 2019 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 423 [dostęp 2019-03-01] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 545 [dostęp 2019-03-01] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ Glasgow 2019 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 431-432 [dostęp 2019-03-01] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 550 [dostęp 2019-03-01] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, s. 297 [dostęp 2019-03-01] (ang.).
- ↑ IAAF World Cup 1977. Women Track [online], Track and Field Statistics [dostęp 2019-03-01] (ang.).
- ↑ Glasgow 2019 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 454 [dostęp 2019-03-01] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 558 [dostęp 2019-03-01] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ IAAF World Cup 1979. Women Track [online], Track and Field Statistics [dostęp 2019-03-01] (ang.).
- ↑ World Student Games (Universiade – Women) [online], GBRAthletics [dostęp 2019-03-01] (ang.).
- ↑ Soviet Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2019-03-01] (ang.).
- ↑ Soviet Indoor Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2019-03-01] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 224 i 231. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- ↑ Marina Sidorova (neé Nikiforova) [online], Track and Field Statistics [dostęp 2019-03-01] (ang.).
