[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Scott Humphries

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Scott Humphries
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

26 maja 1976
Greeley

Wzrost

185 cm

Gra

praworęczna

Status profesjonalny

1995

Zakończenie kariery

2004

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

260 (9 września 1996)

US Open

1R (1995, 1996)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

3

Najwyżej w rankingu

29 (30 października 2002)

Australian Open

SF (2001)

Roland Garros

2R (2002)

Wimbledon

QF (2004)

US Open

2R (1999, 2000, 2002)

Scott Humphries (ur. 26 maja 1976 w Greeley) – amerykański tenisista.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Jako junior zwyciężył w roku 1994 w wielkoszlemowym Wimbledonie. W finale pokonał 7:6(5), 3:6, 6:4 Marka Philippoussisa. Ponadto był półfinalistą juniorskiego Australian Open (1994).

Karierę profesjonalną rozpoczął w roku 1995. W roku 1999 awansował do pierwszego finału turnieju rangi ATP World Tour w grze podwójnej, w Long Island. Mecz o tytuł przegrał wspólnie z Janem-Michaelem Gambillem z parą Olivier DelaîtreFabrice Santoro 5:7, 4:6. W tym samym roku doszedł do drugiego deblowego finału z Janem-Michaelem Gambillem, na kortach twardych w Sztokholmie (porażka z zespołem Piet NorvalKevin Ullyett).

W roku 2000 wygrał swój pierwszy deblowy turniej, podczas rozgrywek w San José. Razem z Gambillem pokonali w spotkaniu finałowym parę Lucas Arnold KerEric Taino 6:1, 6:4. Drugi tytuł wywalczył z Justinem Gimelstobem w Taszkencie. W tym samym roku zagrał również w 3 finałach, w Londynie, Los Angeles oraz Long Island (wszystkie z Gambillem).

W sezonie 2001 doszedł do półfinału deblowego Australian Open, co jest jego najlepszym wynikiem w startach wielkoszlemowych. W roku 2002 odniósł zwycięstwo w Costa do Sauípe. Partnerem Amerykanina był wówczas Mark Merklein, natomiast rywalami Gustavo Kuerten oraz André Sá.

W sezonie 2003 osiągnął 2 finały, najpierw w Costa do Sauípe, a potem w Tokio (oba z Markiem Merkleinem).

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był we wrześniu roku 1996, będąc na 260. miejscu, a w klasyfikacji deblistów w październiku 2002 roku zajmował 29. pozycję. Karierę zakończył jesienią 2004 roku. Łącznie na kortach zarobił 652 092 dolarów amerykańskich.

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra podwójna (3–7)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 29 sierpnia 1999 Long Island Twarda Stany Zjednoczone Jan-Michael Gambill Francja Olivier Delaître
Francja Fabrice Santoro
5:7, 4:6
Finalista 2. 14 listopada 1999 Sztokholm Twarda (hala) Stany Zjednoczone Jan-Michael Gambill Południowa Afryka Piet Norval
Zimbabwe Kevin Ullyett
5:7, 3:6
Zwycięzca 1. 13 lutego 2000 San José Twarda (hala) Stany Zjednoczone Jan-Michael Gambill Argentyna Lucas Arnold Ker
Filipiny Eric Taino
6:1, 6:4
Finalista 3. 27 lutego 2000 Londyn Twarda (hala) Stany Zjednoczone Jan-Michael Gambill Południowa Afryka David Adams
Południowa Afryka John-Laffnie de Jager
3:6, 7:6(7), 6:7(11)
Finalista 4. 30 lipca 2000 Los Angeles Twarda Stany Zjednoczone Jan-Michael Gambill Australia Paul Kilderry
Australia Sandon Stolle
walkower
Finalista 5. 27 sierpnia 2000 Long Island Twarda Stany Zjednoczone Jan-Michael Gambill Stany Zjednoczone Jonathan Stark
Zimbabwe Kevin Ullyett
4:6, 4:6
Zwycięzca 2. 17 września 2000 Taszkent Twarda Stany Zjednoczone Justin Gimelstob Południowa Afryka Marius Barnard
Południowa Afryka Robbie Koenig
6:3, 6:2
Zwycięzca 3. 15 września 2002 Costa do Sauípe Twarda Bahamy Mark Merklein Brazylia Gustavo Kuerten
Brazylia André Sá
6:3, 7:6(1)
Finalista 6. 14 września 2003 Costa do Sauípe Twarda Bahamy Mark Merklein Australia Todd Perry
Japonia Thomas Shimada
2:6, 4:6
Finalista 7. 5 października 2003 Tokio Twarda Bahamy Mark Merklein Stany Zjednoczone Justin Gimelstob
Niemcy Nicolas Kiefer
7:6(6), 3:6, 6:7(4)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]