[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Repenomamus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Repenomamus
J.-l. Li, Y. Wang, Y.-g.Wang & Ch.-k. Li, 2000[1]
Okres istnienia: 130 mln lat temu
130/130
130/130
Ilustracja
Czaszka Repenomamus giganticus (Hong Kong Science Museum)
Ilustracja
Artystyczna rekonstrukcja Repenomamus
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

prassaki

Rząd

trykonodonty

Rodzina

Gobiconodontidae

Rodzaj

Repenomamus

Typ nomenklatoryczny

Repenomamus robustus J.-l. Li, Y. Wang, Y.-g.Wang & Ch.-k. Li, 2000

Gatunki

zobacz opis w tekście

Repenomamuswymarły rodzaj prassaka z rodziny Gobiconodontidae. Odkryty w Chinach (Liaoning) w 2000. Żył przed około 130 mln lat, we wczesnej kredzie.

Repenomamus giganticus mierzył około jednego metra długości i ważył 12–14 kilogramów, co czyni go największym znanym ssakiem który żył w Mezozoiku. Odkryto osobnika z gatunku Repenomamus robustus, który zawierał fragmenty szkieletu psitakozaura w żołądku. Dowodzi to, że ssak ten odżywiał się dinozaurami, jakkolwiek nie jest możliwe ustalenie, czy polował na nie, czy też wyszukiwał ich martwe szczątki. Wcześniej znane już były inne przypadki ssaków z ery mezozoicznej, które odżywiały się dinozaurami.

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Repenomamus: łac. repens, repentis „pełzajacy, czołgający” (tj. gad), od repo „czołgać, pełzać”; mamma „pierś, wymię” (tj. ssak)[1].
  • robustus „silny, mocny”, od robur, roboris „drzewo liściaste”[1].

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należały dwa gatunki[2]:

  • Repenomamus giganticus Hu, Meng, Y.-g. Wang & Ch.-k. Li, 2005
  • Repenomamus robustus J.-l. Li, Y. Wang, Y.-g.Wang & Ch.-k. Li, 2000

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c J.-l. Li, Y. Wang, Y.-g. Wang & Ch.-k. Li. A new family of primitive mammal from the Mesozoic of western Liaoning, China. „Chinese Science Bulletin”. 46 (9), s. 149, 2001. DOI: 10.1007/BF03187223. (ang.). 
  2. J. Zijlstra: Repenomamus. Hesperomys project. [dostęp 2022-02-21]. (ang.).