RS-24
 Wyrzutnia RS-24 w trakcie prób do parady | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Wotkinskij Zawod[1], projektant Moskiewski Instytut Techniki Cieplnej[2] |
| Inne nazwy |
SS-27 Mod 2, SS-29[3] |
| Typ | |
| Przeznaczenie |
pocisk strategiczny |
| Wyrzutnia | |
| Status |
w służbie |
| Lata służby |
od 2010 roku |
| Długość |
~ 17,8 m, z głowicą ~ 21–23 m[3] |
| Średnica |
1,86 m[3] |
| Masa startowa |
46 000[3] |
| Napęd |
trzystopniowy na stałe paliwo rakietowe |
| Paliwo |
stały materiał pędny |
| Zasięg | |
| Udźwig |
1250 kg |
| Naprowadzanie | |
| Celność | |
| Głowica | |
RS-24 Jars (ros. РС-24 Ярс) – rosyjski pocisk balistyczny dalekiego zasięgu klasy ICBM. Z uwagi na wiek i znaczenie broni, jest ona objęta tajemnicą. Dostępne informacje są niepotwierdzone i czasem sprzeczne. Pierwsze RS-24 są w służbie od 2010 roku i mają być użytkowane do roku 2050[6].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwsza udana próba pocisku miała miejsce 29 maja 2007 – oficjalnie w odpowiedzi na ogłoszone przez Stany Zjednoczone plany budowy tarczy antyrakietowej na terenie Czech i Polski[6]. Kolejne miały miejsce: 25 grudnia 2007, 26 listopada 2008[7], 14 kwietnia 2014 (cel: poligon Kura na Kamczatce)[1]. Wystrzelony z poligonu rakietowego Plesieck, RS-24 uwolnił głowice MIRV, które po przebyciu 9000 km trafiły w cele na poligonie Kura na Kamczatce[7][8]. Testy miały zakończyć się w 2008, a na 2009 planowane było rozpoczęcie produkcji. RS-24 miały stopniowo zastępować pociski typu RS-18B (w klasyfikacji NATO: SS-19) oraz RS-20 (SS-18 "Satan") i stać się podstawą rosyjskich lądowych sił jądrowych. Według niektórych źródeł Jars ma zastąpić również mobilne pociski Topol/Topol-M (z którymi dzieli niektóre rozwiązania)[1], ale służyć równolegle z podziemnymi wersjami tych ostatnich[2].
Opis
[edytuj | edytuj kod]Jars to międzykontynentalny pocisk balistyczny na paliwo stałe, zdolny przenosić od 3 do 6 niezależnych głowic atomowych (MIRV) o mocy 150-300 kt każda. Zasięg pocisku szacowany jest na 11 000 km[2].
Podwozie mobilnych wyrzutni rakiet RS-24 stanowią ośmioosiowe pojazdy MZKT-79221, produkowane w MZKT w Mińsku - takie same jak mobilnych Topol-M. Rozwijają prędkość do 45 km/h i mają zasięg do 500 km[2].
Masa wersji na platformy kolejowe ma nie przekraczać 47 ton i 22,5 metra długości. Wagon-chłodnia ma mieć długość 24 metrów[4].
Służba
[edytuj | edytuj kod]Pierwszy pułk (2 dywizjony, 6 rakiet, 18 głowic; część Tejkowskiej dywizji rakietowej) uzbrojony w te rakiety osiągnął gotowość bojową na początku 2011 roku. Pułk stacjonuje w obwodzie iwanowskim. Jeszcze w tym samym roku, 27 grudnia 2011, gotowość osiągnął drugi pułk (2 dywizjony) Tejkowskiej dywizji rakietowej, również uzbrojony w RS-24. Przezbrojenie tej dywizji miało się zakończyć w 2012. Następnie pociski miał wchodzić na stan jednostek w zgrupowaniach nowosybirskim i kozielskim (wyrzutnie stacjonarne)[9].
W 2014 Wojska Rakietowe Strategicznego Przeznaczenia miały przyjąć na stan 22 pociski rakietowe Jars[10]. Przedstawiciele dowództwa tych wojsk przekazali także, że do roku 2020 powstanie wersja Jarsów na platformy kolejowe[4] (Rosja wycofała się z takiego pomysłu w 2005 roku pod naciskiem USA[1]).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Udany test Jarsa. Altair, 2014-10-14. [dostęp 2017-04-13]. (pol.).
- ↑ a b c d e f Pierwszy pułk RS-24 w linii. Altair, 2011-04-03. [dostęp 2017-04-13]. (pol.).
- ↑ a b c d e SS-29 (RS-24 Yars). Center for Strategic and International Studies, 2016-10-08. [dostęp 2017-04-13]. (ang.).
- ↑ a b c Zmodyfikowany Jars na platformie kolejowej. Altair, 2013-12-18. [dostęp 2017-04-13]. (pol.).
- ↑ a b RS-24 Yars Nuclear Intercontinental ballistic missile. Army Recognition. [dostęp 2017-04-13]. (ang.).
- ↑ a b Mark Wade: RS-24. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2017-04-13]. (ang.).
- ↑ a b РВСН осуществили успешный пуск межконтинентальной ракеты РС-24. [dostęp 2008-11-30]. (ros.).
- ↑ Russia Tested Satan Successor. 2007-05-27. [dostęp 2008-11-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-08)]. (ang.).
- ↑ Drugi pułk RS-24 w linii. Altair, 2011-12-28. [dostęp 2017-04-13]. (pol.).
- ↑ Dostawy rakiet Jars. Altair, 2014-10-13. [dostęp 2017-04-13]. (pol.).