[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Oleg Znarok

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Oleg Znarok
Ilustracja
Oleg Znarok jako trener reprezentacji Rosji (2014)
Data i miejsce urodzenia

2 stycznia 1963
Ust´-Kataw, Rosyjska Federacyjna Socjalistyczna Republika Radziecka, Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich

Obywatelstwo

ZSRR (1963-1991)
Apatryda (1991-1996)
Łotwa (1996-2001)
Niemcy (od 2001)

Wzrost

183 cm

Pozycja

napastnik (center)

Uchwyt

lewy

Odznaczenia
Order Aleksandra Newskiego (Federacja Rosyjska) Order Honoru Order Przyjaźni

Oleg Walerjewicz Znarok, ros. Олег Валерьевич Знарок, łot. Oļegs Znaroks (ur. 2 stycznia 1963 w Ust´-Katawie) – radziecki i łotewski hokeista. Reprezentant ZSRR i Łotwy. Trener hokejowy.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jego ojciec Walerij Znarok był trenerem piłkarskim i hokejowym[1]. W latach 1963–1991 był obywatelem ZSRR, od 1991 do 2001 Łotwy, a od 2001 ma obywatelstwo niemieckie.

Kariera zawodnicza

[edytuj | edytuj kod]

Naukę gry w hokeja rozpoczynał w klubie Traktor Czelabińsk z rodzinnego regionu. Następnie przeniósł się do Rygi w Łotewskiej SRR, skąd pochodzili jego rodzice. W zespole Dinama Ryga grał w latach 1983–1992. Jego partnerem w drużynie Dinama Ryga był Jevgeņijs Semerjaks, z którym obaj przyjaźnią się[2]. Po upadku ZSRR przeniósł się do Ameryki Północnej i krótkotrwale występował w AHL, po czym powrócił do Europy. Od 1992 przez 10 lat grał w Niemczech w 3. lidze i od 1993 w 2. Bundeslidze. W tym czasie osiągał wybitne wyniki w indywidualnej skuteczności (w sezonie 3. ligi 1992/1993 uzyskał 220 punktów za 77 goli i 143 asysty w 66 meczach, w sezonie 1993/1994 2. Bundesligi uzyskał 188 punktów za 66 goli i 122 asysty w 56 meczach; barierę 100 punktów przekraczał w pięciu kolejnych sezonach).

W barwach ZSRR uczestniczył w turnieju mistrzostw Europy juniorów do lat 18 edycji 1981. Potem występował w barwach seniorskiej reprezentacji Łotwy, której był wieloletnim kapitanem. W jej barwach uczestniczył w turniejach mistrzostw świata edycji 1995, 1996 (Grupa B), 1997, 1998, 1999 (Grupa A). Podczas turnieju w 1996 był najlepszym strzelcem turnieju – Łotwa awansowała wówczas do Grupy A i od tego czasu gra w Elicie mistrzostw świata.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery zawodniczej został trenerem hokejowym na Łotwie. Od 2003 do 2008 pracował z klubami łotewskimi. Następnie został szkoleniowcem klubów w nowo powstałych rozgrywkach KHL. Wpierw prowadził klub HK MWD Bałaszycha w sezonach KHL (2008/2009) i KHL (2009/2010). W drugim sezonie dotarł do finału rozgrywek. W 2010 doszło do fuzji MWD z Dinamem Moskwa i od tego czasu Znaroks jest trenerem drużyny Dinama. W maju 2010 podpisał roczny kontrakt z klubem[3]. W marcu 2011 przedłużył kontrakt[4]. W latach 2012 i 2013 dwukrotnie zdobył z klubem mistrzostwo rozgrywek KHL. Dotychczas był trzykrotnie wybierany najlepszym trenerem sezonu KHL.

Jednocześnie pracował w ramach łotewskiej federacji hokejowej i przechodził kolejne szczeble zatrudnienia w reprezentacjach – wpierw juniorskich i w charakterze asystenta w kadrze seniorskiej, a od 2007 do 2011 był selekcjonerem pierwszej reprezentacji Łotwy[5]. Jako asystent był na turniejach mistrzostw świata edycji 2003, 2005, 2006 oraz na zimowych igrzyskach olimpijskich 2006, zaś jako główny trener prowadził kadrę narodową na turniejach mistrzostw świata 2007, 2008, 2009, 2010, 2011 i na zimowych igrzyskach olimpijskich 2010.

26 marca 2014 został ogłoszony nowym selekcjonerem seniorskiej reprezentacji Rosji[6][7] i tym samym odszedł z Dinama Moskwa[8]. Podczas turnieju mistrzostw świata edycji 2014 na Białorusi zdobył z kadrą złoty medal. Jednocześnie w trakcie turnieju został zawieszony przez IIHF za obsceniczne gesty w stronę szkoleniowców reprezentacji Szwecji i nie mógł przebywać na ławce trenerskiej Rosji podczas meczu finałowego[9][10]. Następnie prowadził Rosję na turniejach mistrzostw świata w 2015, 2016, 2017 oraz Pucharu Świata w 2016. Równolegle w czerwcu 2016 został głównym trenerem SKA Sankt Petersburg[11]. W turnieju zimowych igrzysk olimpijskich 2018 prowadził zespół w ramach ekipy olimpijskich sportowców z Rosji. W kwietniu 2018 Federacja Hokeja Rosji ogłosiła, że nowym głównym trenerem kadry kraju został dotychczasowy asystent, Ilja Worobjow, zaś Znarokowi zaoferowano funkcję konsultanta szkoleniowego reprezentacji[12][13][14]. Po sezonie KHL (2017/2018) odszedł także ze stanowiska trenera SKA (również w tym przypadku zastąpiony przez Worobjowa)[15]. W maju 2019 został ogłoszony głównym trenerem Spartaka Moskwa[16][17].

We wrześniu 2021 w mediach ogłoszono, że został po raz kolejny mianowany selekcjonerem kadry Rosji[18], tymczasem faktycznie miejsce to objął Aeksiej Żamnow, a Znarok został konsultantem i asystentem w sztabie, a poza tym też asystentem kadry Rosji do lat 20. 1 lipca 2022 został ogłoszony głównym trenerem drużyny Ak Bars Kazań[19]. 2 grudnia 2022 ogłoszono jego odejście ze stanowiska[20][21].

Z okresu kariery zawodniczej zna się z Harijsem Vītoliņšem (obaj przez wiele lat razem grali w barwach Dinama Riga, a potem w Stars Riga), z którym pracował potem jako trener przy kadrze Łotwy, potem w MWD Bałaszycha, Dinamie Moskwa, reprezentacji Rosji, SKA Sankt Petersburg, Spartaku Moskwa.

Sukcesy i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
Zawodnicze reprezentacyjne
Zawodnicze klubowe
Zawodnicze indywidualne
Szkoleniowe reprezentacyjne
Szkoleniowe klubowe
Wyróżnienia
Odznaczenia
Rekord

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Интервью Валерия Петровича Знарка. ff-miass.ru. [dostęp 2013-07-17]. (ros.).
  2. Вступит ли «Барселона» в КХЛ? [online], www.sovsport.ru [dostęp 2017-11-19].
  3. Олег Знарок поставил подпись под контрактом. dynamo.ru, 2010-05-24. [dostęp 2013-07-17]. (ros.).
  4. Знарок и Витолиньш продолжат работу в московском «Динамо». dynamo.ru, 2011-03-16. [dostęp 2013-07-17]. (ros.).
  5. Znaroks zwolniony. hokej.net, 2011-05-23. [dostęp 2013-07-17]. (pol.).
  6. ФХР :: Владислав Третьяк: Олег Знарок – главный тренер национальной сборной [online], fhr.ru [dostęp 2017-11-19].
  7. Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2014-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-27)].
  8. Znaroks skončil na poste trénera Dinama Moskva | HOKEJ.sk [online], www.hokej.sk [dostęp 2017-11-19] (słow.).
  9. Znaroksuspension – 2014 WM – International Ice Hockey Federation IIHF [online], www.iihfworlds2014.com [dostęp 2017-12-03].
  10. faselsuspension (1) – 2014 WM – International Ice Hockey Federation IIHF [online], www.iihfworlds2014.com [dostęp 2017-12-03].
  11. Знарок назначен главным тренером СКА [online], www.sovsport.ru [dostęp 2017-11-19].
  12. Илья Воробьев – временно исполняющий обязанности главного тренера национальной сборной [online], fhr.ru [dostęp 2018-04-15].
  13. New coach for Russia – 2018 IIHF Ice Hockey World Championship Denmark – International Ice Hockey Federation IIHF [online], 2018.iihfworlds.com [dostęp 2018-04-15].
  14. Воробьев назначен временно исполняющим обязанности главного тренера сборной России, Знарок – консультант команды. Хоккей – Россия. СПОРТ-ЭКСПРЕСС [online], www.sport-express.ru [dostęp 2018-04-15].
  15. Coaching changes and rock stars at SKA – the KHL week in review: News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2018-06-09].
  16. Олег Знарок возглавил «Спартак» [online], spartak.ru [dostęp 2019-05-07] (ros.).
  17. Russia readies for Worlds, Znarok heads to Spartak – the KHL week in review: News: Kontinental Hockey League (KHL) [online], en.khl.ru [dostęp 2019-05-07].
  18. Олег Знарок стал главным тренером сборной России по хоккею - Чемпионат [online], championat.com [dostęp 2024-04-24] (ros.).
  19. Официальный сайт | ХК «Ак Барс» [online], ak-bars.ru [dostęp 2024-04-24] (ros.).
  20. Официальный сайт | ХК «Ак Барс» [online], ak-bars.ru [dostęp 2024-04-24] (ros.).
  21. https://en.khl.ru/news/2022/12/05/506508.html.
  22. Championnats d’Europe juniors 1981 de hockey sur glace [online], www.passionhockey.com [dostęp 2018-02-11].
  23. QIP.RU [online], www.itinfo.nm.ru [dostęp 2017-11-19] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-17] (ros.).
  24. Трофеи для героев. Церемония закрытия девятого сезона КХЛ. khl.ru, 2017-05-23. [dostęp 2017-05-25]. (ros.).
  25. Honors for Heroes. Closing Ceremony of IX KHL Championship. en.khl.ru, 2017-05-25. [dostęp 2017-05-25]. (ang.).
  26. 80 years of Latvian hockey [online], iihf.com [dostęp 2024-04-24] [zarchiwizowane z adresu 2013-08-30].
  27. Указ Президента Российской Федерации от 03.09.2018 № 505 ∙ Официальное опубликование правовых актов [online], pravo.gov.ru [dostęp 2024-04-24] (ros.).
  28. Путин наградил триумфаторов ЧМ по хоккею и открыл тайну разговора со Знарком в раздевалке – Спорт, Хоккей – МК [online], www.mk.ru [dostęp 2017-11-19] (ros.).
  29. Указ Президента Российской Федерации от 18.05.2012 № 629 ∙ Официальное опубликование правовых актов [online], pravo.gov.ru [dostęp 2024-04-24] (ros.).
  30. Распоряжение Президента Российской Федерации от 10.09.2016 № 276-рп ∙ Официальное опубликование правовых актов [online], pravo.gov.ru [dostęp 2024-04-24] (ros.).
  31. http://www.minsport.gov.ru/documents/awards/3931/.
  32. https://en.khl.ru/news/2021/03/08/482142.html.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]