Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2003
| |||
Miejsce finału | |||
---|---|---|---|
Termin | |||
Liczba drużyn |
16 | ||
Liczba stadionów |
3 (w 3 miastach) | ||
Podium | |||
Pierwsze miejsce | |||
Drugie miejsce | |||
Trzecie miejsce | |||
Statystyki indywidualne | |||
Liczba meczów |
56 | ||
Liczba goli |
349 (6,23 na mecz) | ||
MVP | |||
Król strzelców |
Teemu Selänne | ||
Najlepszy bramkarz | |||
Najlepszy obrońca | |||
Najlepszy napastnik |
Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2003 – 67. edycja mistrzostw świata organizowane przez IIHF, która odbyła się po raz szósty w Finlandii. Turniej Elity odbył się w dniach 26 kwietnia-11 maja, a miastami goszczącymi najlepsze drużyny świata były Helsinki, Tampere i Turku.
Czas i miejsce rozgrywania pozostałych turniejów:
- Dywizja I Grupa A: 15-21 kwietnia, Budapeszt (Węgry)
- Dywizja I Grupa B: 13-20 kwietnia, Zagrzeb (Chorwacja)
- Dywizja II Grupa A: 5-12 kwietnia, Seul (Korea Południowa)
- Dywizja II Grupa B: 24-30 marca, Sofia (Bułgaria)
- Kwalifikacje do Dywizji II: 3-6 kwietnia, Auckland (Nowa Zelandia))
Elita
[edytuj | edytuj kod]Lp. | Drużyna |
---|---|
Kanada | |
Szwecja | |
Słowacja | |
4 | Czechy |
5 | Finlandia |
6 | Rosja |
7 | Niemcy |
8 | Szwajcaria |
9 | Łotwa |
10 | Austria |
11 | Dania |
12 | Ukraina |
13 | Stany Zjednoczone |
14 | Białoruś |
15 | Słowenia |
16 | Japonia[1] |
W mistrzostwach elity uczestniczyło najlepszych 16 drużyn na świecie. System rozgrywania meczów był inny niż w niższych dywizjach. Najpierw odbywały się dwie fazy grupowe, a potem systemem pucharowym 8 drużyn walczyło o mistrzostwo. Najgorsze drużyny w pierwszej fazie grupowej zagrały między sobą systemem każdy z każdym. Dwie ostatnie drużyny spadły do pierwszej dywizji. Mecze zostały rozegrane w Finlandii po raz szósty. Ostatni turniej mistrzowski odbył się tu w 1997 roku.
Hale w których odbyły się zawody to:
Hartwall Areena (o pojemności 13 349 miejsc)
Elysée Arena (o pojemności 11 820 miejsc)
Tampere Ice Hall (o pojemności 7 800 miejsc)
Zawody odbyły się w dniach 26 kwietnia - 11 maja 2003 roku. Pierwszy mecz odbył się w Tampere o 15:00 czasu środkowoeuropejskiego, w którym reprezentacja Stanów Zjednoczonych przegrała 2:5 z reprezentacją Danii.
Mistrzem świata została reprezentacją Kanady, która po bramce Ansona Cartera w dogrywce pokonała reprezentacją Szwecji 3:2. Jednak w celu rozstrzygnięcia meczu sędziowie przez 5 minut przeglądali w powtórce wideo, czy Anson Carter prawidłowo zdobył bramkę[2].
Królem strzelców został Teemu Selänne, zdobywca 8 bramek. Najskuteczniejszym w punktacji kanadyjskiej okazał się Žigmund Pálffy, w której uzbierał łącznie 15 punktów (7 bramek i 8 asyst). W szóstce gwiazd znaleźli się: bramkarz Sean Burke, obrońcy: Jay Bouwmeester i Ľubomír Višňovský oraz napastnicy: Peter Forsberg, Mats Sundin oraz Dany Heatley. MVP turnieju został wybrany Mats Sundin.
- Statystyki
- Klasyfikacja strzelców: Teemu Selänne - 8 goli
- Klasyfikacja asystentów: Jozef Stümpel - 11 asyst
- Klasyfikacja kanadyjska: Žigmund Pálffy - 15 punktów
- Klasyfikacja +/-: Martin Štrbák - +13
- Klasyfikacja skuteczności interwencji bramkarzy: Oliver Jonas - 96,00%
- Klasyfikacja średniej goli straconych na mecz bramkarzy: Sean Burke - 1,00
Dyrektoriat turnieju wybrał trójkę najlepszych zawodników, po jednej na każdej pozycji:
- Bramkarz: Sean Burke
- Obrońca: Ľubomír Višňovský
- Napastnik: Mats Sundin
- Najbardziej Wartościowy Zawodnik (MVP): Mats Sundin
Skład gwiazd wybrany przez dziennikarzy:
- Bramkarz: Sean Burke
- Obrońcy: Jay Bouwmeester, Ľubomír Višňovský
- Napastnicy: Peter Forsberg, Mats Sundin, Dany Heatley
Pierwsza dywizja
[edytuj | edytuj kod]W mistrzostwach pierwszej dywizji uczestniczyło 12 zespołów, które zostały podzielone na dwie grupy po 6 zespołów. Rozegrały one mecze systemem każdy z każdym. Zwycięzcy turniejów awansowali do mistrzostw świata Elity 2004, zaś najsłabsze drużyny spadły do II Dywizji.
Turnieje I Dywizji zostały rozegrane w dniach 13-21 kwietnia i rozgrywane były w:
Grupa A – Budapeszt (Węgry)
Grupa B – Zagrzeb (Chorwacja)
- Statystyki Grupy A
- Klasyfikacja strzelców: Jewgienij Korieszkow - 6 goli
- Klasyfikacja asystentów: Tommie Hartogs - 8 asyst
- Klasyfikacja kanadyjska: Jewgienij Korieszkow - 11 punktów
- Klasyfikacja +/-: Andriej Sokołow - +10
- Klasyfikacja skuteczności interwencji bramkarzy: Witalij Kolesnik - 97,44%
- Klasyfikacja średniej goli straconych na mecz bramkarzy: Witalij Kolesnik - 0,65
- Statystyki Grupy B
- Klasyfikacja strzelców: Espen Knutsen - 4 gole
- Klasyfikacja asystentów: Steve Thornton - 8 asyst
- Klasyfikacja kanadyjska: Espen Knutsen - 9 punktów
- Klasyfikacja +/-: Jonathan Weaver - +7
- Klasyfikacja skuteczności interwencji bramkarzy: Fabrice Lhenry - 96,33%
- Klasyfikacja średniej goli straconych na mecz bramkarzy: Fabrice Lhenry - 1,00
Druga dywizja
[edytuj | edytuj kod]Grupa A
Lp. | Drużyna |
---|---|
1 | Korea Południowa |
2 | Jugosławia |
3 | Hiszpania |
4 | Australia |
5 | Południowa Afryka |
6 | Meksyk |
W mistrzostwach pierwszej dywizji uczestniczyło 12 zespołów, które zostały podzielone na dwie grupy po 6 zespołów. Rozegrały one mecze systemem każdy z każdym. Zwycięzcy turniejów awansowali do I Dywizji 2004, zaś najsłabsze drużyny spadły do III Dywizji.
Turnieje II Dywizji zostały rozegrane w dniach 24 marca-12 kwietnia i rozgrywane były w:
Grupa A – Seul (Korea Południowa)
Grupa B – Sofia (Bułgaria)
Trzecia dywizja
[edytuj | edytuj kod]Lp. | Drużyna |
---|---|
1 | Nowa Zelandia |
2 | Luksemburg |
3 | Turcja |
W tej części mistrzostw uczestniczyło 3 drużyn, które rozegrały mecze w jednej grupie systemem każdy z każdym. Najlepsze dwa zespoły awansowały do drugiej dywizji. Gospodarzem turnieju było miasto w Nowej Zelandii - Auckland.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Japonia została w Elicie dzięki wygranej 4:1 z Koreą Południową w turnieju kwalifikacyjnych do mistrzostw świata 2004.
- ↑ “Story #41: Carter’s “video goal” – the most dramatic Worlds finale ever”. iihf.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-19)]., 100 Top Stories of the Century, IIHF, May 11, 2003 (ang.)
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Mistrzostwa Świata 2003 na stronie IIHF. iihf.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-08)]. (ang.)
- Mistrzostwa Świata 2003 na stronie hockeyarchives.info (fr.)
- Mistrzostwa Świata 2003 na stronie hokej.snt.cz. hokej.snt.cz. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-16)]. (ang.)
- Mistrzostwa Świata 2003 na stronie avlh.sweb.cz (cz.)