Narva-Jõesuu
59°28′N 28°03′E/59,466667 28,050000 Narva-Jõesuu, sanatorium z lat międzywojennych | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Prowincja | |||||
| Powierzchnia |
11,0 km² | ||||
| Populacja (2006) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
| Kod pocztowy |
29001, 29002, 29021, 29022, 29023 | ||||
| Tablice rejestracyjne |
I | ||||
Położenie na mapie Estonii  | |||||
| 59°28′N 28°03′E/59,466667 28,050000
| |||||
Narva-Jõesuu (niem. Hungerburg) – miasto uzdrowiskowe w Estonii, w prowincji Virumaa Wschodnia, nad rzeką Narwa, nad Zatoką Fińską i przy granicy z Rosją. Niegdyś uzdrowisko dla szlachty z Piotrogrodu. U ujścia Narwy do Morza Bałtyckiego w 1957 roku zbudowano 31-metrową latarnię morską Narva-Jõesuu[1]. W miejscowości znajduje się również cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej z 1867 r., przeniesiona po II wojnie światowej ze wsi Meriküla[2].
Kurhaus w Narva-Jõesuu został zbudowany wg projektu Mariana Lalewicza[3]. W okresie przedwojennym w kurorcie wypoczywali polscy wojskowi[3]. W miejscowości na początku XX wieku znajdowało się wiele drewnianych willi w stylu ruskim, które później zostały zniszczone, zarówno w okresie sowieckim, jak i po 1991 roku[3]. Najpopularniejszym pensjonatem w kurorcie był do 1945 roku pensjonat Iren[3]. W miejscowości aż do wprowadzenia sankcji wobec Rosji wypoczywało wielu mieszkańców Sankt Petersburga[3].
Stanowisko archeologiczne
[edytuj | edytuj kod]Około 2,5 km na południe od miasta usytuowane jest stanowisko archeologiczne Narva-Jõesuu związane z kulturą ceramiki sznurowej[4]. Zostało odkryte w 2009 roku. W latach 2011–2018 przeprowadzono wykopaliska na powierzchni 111,5 m²[5].
Stanowisko składa się z pozostałości osady oraz dwóch pochówków: jednego ocenianego na dwuosobowy oraz jednego jednoosobowego. Pochówki datuje się na połowę trzeciego tysiąclecia p.n.e.[5]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ 001 - Narva-Jõesuu tuletorn. Estonian Lighthouse Society (ELS). [dostęp 2022-09-21]. (est.).
- ↑ metropolita Korneliusz, W. Siłowjew, W. Wołochonski, S. Glinkale, W. Iljaszewicz, I. Łapszyn, S. Miannik, J. Sieliwierstowa, F. Hirvoja, Prawosławnyje chramy Estonii-Eesti Oigeusu Kirikud-The Orthodox churches in Estonia, Tallinn-Moskwa 2007, s. 92.
- ↑ a b c d e Tomasz Otocki: Kurort na wschodnich kresach Estonii. Pocztówki z Narva-Jõesuu. 19 września 2022. [dostęp 2022-09-21]. (pol.).
- ↑ Santeri Vanhanen, Kerkko Nordqvist Aivar Kriiska, Corded Ware Culture Plant Gathering at the Narva-Jõesuu IIB Settlement and Burial Site in Estonia [online], 30 maja 2023 [dostęp 2024-10-16] (ang.).
- ↑ a b Kerkko Nordqvist, Aivar Kriiska, Suspended whetstones from Narva-Jõesuu IIB Corded Ware site (Estonia), Antti Lahelma i inni red., Monographs of the Archaeological Society of Finland, Helsinki: The Archaeological Society of Finland, 13 września 2023, s. 132–145, ISBN 978-952-69942-3-9 [dostęp 2024-10-16].
| Gminy miejskie | |
|---|---|
| Gminy wiejskie |
