Jan Kanty Federowicz

Jan Kanty Federowicz
	; Jan Kanty Federowicz (przed 1901)
Data i miejsce urodzenia	6 sierpnia 1858 ; Kraków
Data i miejsce śmierci	13 lipca 1924 ; Kraków
	Prezydent Krakowa
Okres	od 6 marca 1918; do 13 lipca 1924
Poprzednik	Juliusz Leo
Następca	Zdzisław Wawrausch
	Poseł na Sejm Ustawodawczy (II RP)
Okres	od 1919; do 1922
Przynależność polityczna	Klub Pracy Konstytucyjnej
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Grobowiec Jana Kantego Federowicza na cmentarzu Rakowickim w Krakowie

Jan Kanty Federowicz (ur. 6 sierpnia 1858 w Krakowie, zm. 13 lipca 1924 tamże) – polski działacz samorządowy, prezydent Krakowa, poseł na Sejm Ustawodawczy w II RP, kupiec.

Życiorys

Pochodził z rodziny kupieckiej, był synem radnego krakowskiego Jana Nepomucena i Eleonory z Hłasków. Uczęszczał do szkoły realnej w Krakowie, następnie studiował na Akademii Handlowej w Pradze; odbył praktyki handlowe w Bordeaux, Warszawie i Bremie. W 1882 przejął kierownictwo rodzinnego przedsiębiorstwa handlu winami i towarami kolonialnymi; rozwinął znacznie przedsiębiorstwo, a w 1920 przeszedł na produkcję win szampańskich.

Od 1896 był radnym w krakowskiej Radzie Miejskiej (po śmierci ojca), zajmował się m.in. problematyką budżetu. W latach 1901–1914 pełnił również mandat w galicyjskim Sejmie Krajowym, gdzie blisko współpracował z Juliuszem Leo. Przyczynił się do powołania w Krakowie Szkoły Handlowej oraz wybudowania dla tej placówki gmachu. W 1914 roku jako przedstawiciel demokratów był członkiem sekcji zachodniej Naczelnego Komitetu Narodowego^[1]. 1916 został I wiceprezydentem Krakowa, w czasie I wojny światowej nadzorował referat aprowizacyjny. 6 marca 1918 po śmierci Juliusza Leo został prezydentem Krakowa^[2]. Rok później przy poparciu ludowców i narodowców został posłem na Sejm Ustawodawczy, gdzie kierował Klubem Pracy Konstytucyjnej. Funkcję prezydenta Krakowa pełnił do końca życia. Ponadto był prezydentem krakowskiej Izby Handlowej i Przemysłowej (jako następca Maurycego Dattnera od 1913)^[3], prezesem Towarzystwa Turystycznego oraz członkiem Rady Kolejowej.

Życie prywatne

Był żonaty z Zofią (zm. 1912), córką Jerzego Michała Goebla (radnego krakowskiego, starszego zboru ewangelickiego), aktywną w działalności charytatywnej. Młodszym bratem Jana Kantego był Tadeusz, prawnik, działacz gospodarczy. Zamieszkiwał przy ul. Studenckiej 1^[4]. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (pas 28, zach.).

Odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)^[5]

Przypisy

↑ Konstanty Srokowski, N.K.N. Zarys historii Naczelnego Komitetu Narodowego, Kraków 1923, s. 147.
↑ Dominika Hołuj. Rola samorządu terytorialnego w kształtowaniu procesu rozwoju Miasta Krakowa w okresie autonomii (1866-1918). „Zeszyty naukowe Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Bochni”. 5. s. 50.
↑ Nowy prezydent Izby handlowej i przemysłowej. „Nowości Illustrowane”. Nr 4, s. 16, 25 stycznia 1913.
↑ † Ś. p. Jan Kanty Federowicz. „Nowości Illustrowane”. Nr 29, s. 3, 19 lipca 1924.
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 17.

Bibliografia

Karol Rolle. Jan Kanty Federowicz, w: Polski Słownik Biograficzny, tom VI, 1948.

[1] Konstanty Srokowski, N.K.N. Zarys historii Naczelnego Komitetu Narodowego, Kraków 1923, s. 147.

[2] Dominika Hołuj. Rola samorządu terytorialnego w kształtowaniu procesu rozwoju Miasta Krakowa w okresie autonomii (1866-1918). „Zeszyty naukowe Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Bochni”. 5. s. 50.

[3] Nowy prezydent Izby handlowej i przemysłowej. „Nowości Illustrowane”. Nr 4, s. 16, 25 stycznia 1913.

[4] † Ś. p. Jan Kanty Federowicz. „Nowości Illustrowane”. Nr 29, s. 3, 19 lipca 1924.

[5] Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 17.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Prezydenci Krakowa (1792–1816)	Franciszek Wielopolski (1792) Maciej Bajer (1792–1794) Filip Nereusz Lichocki (1794) Michał Wohlman (1794) Maciej Bajer (1794–1798) Filip Nereusz Lichocki (1798–1802) Dominik Drdatzki (1802–1805) Józef Gollmayer (1805–1810) Stanisław Kostka Zarzecki (1810–1815) Józef Matecki (1816) Feliks Grodzicki (1816)
Prezydenci Krakowa (1848–1939)	Józef Walenty Krzyżanowski (1848–1849) Ignacy Paprocki (1849–1853) Fryderyk Tobiaszek (1853–1856) Andrzej Seidler-Wiślański (1856–1866) Józef Dietl (1866–1874) Mikołaj Zyblikiewicz (1874–1881) Ferdynand Weigel (1881–1884) Feliks Szlachtowski (1884–1893) Józef Friedlein (1893–1904) Juliusz Leo (1904–1918) Jan Kanty Federowicz (1918–1924) Zdzisław Wawrausch (1924–1925) Witold Ostrowski (1925–1926) Karol Rolle (1926–1931) Władysław Belina-Prażmowski (1931–1933) Mieczysław Kaplicki (1933–1939) Bolesław Czuchajowski (1939) Stanisław Klimecki (1939)
Komisarze Krakowa (1939–1945)	Ernst Zörner (1939–1940) Carl Gottlob Schmid (1940–1941) Rudolf Pavlu (1941–1943) Josef Krämer (1943–1945)
Prezydenci Krakowa (1945–1950)	Aleksander Żaruk-Michalski (1945) Alfred Fiderkiewicz (1945) Stefan Wolas (1945–1947) Henryk Dobrowolski (1947–1950)
Przewodniczący Prezydium Rady Narodowej Krakowa (1950–1973)	Marcin Waligóra (1950–1954) Tadeusz Mrugacz (1954–1957) Wiktor Boniecki (1957–1959) Zbigniew Skolicki (1959–1969) Jerzy Pękala (1969–1973)
Prezydenci Krakowa (od 1973)	Jerzy Pękala (1973–1978) Edward Barszcz (1978–1980) Józef Gajewicz (1980–1982) Tadeusz Salwa (1982–1990) Jerzy Rościszewski (1990) Jacek Woźniakowski (1990–1991) Krzysztof Bachmiński (1991–1992) Józef Lassota (1992–1998) Andrzej Gołaś (1998–2002) Jacek Majchrowski (2002–2024) Aleksander Miszalski (od 2024)

Z urzędu	Józef Piłsudski (przewodniczący) Władysław Grabski (wiceprzewodniczący) Wincenty Witos (wiceprzewodniczący) Wojciech Trąmpczyński
Reprezentanci kół poselskich	Norbert Barlicki (PPS) Adam Chądzyński (NPR) Artemiusz Czerniawski (ChZR) Roman Dmowski (ZLN) Edward Dubanowicz (NZL) Jan Kanty Federowicz (KPK) Władysław Kiernik (PSL „Piast”) Maciej Rataj (PSL „Piast”) Aleksander Henryk de Rosset (KM) Aleksander Skarbek (ZLN) Leopold Skulski (NZL) Jan Stapiński (PSL Lewica) Jan Woźnicki (PSL „Wyzwolenie”)
Przedstawiciele rządu	Kazimierz Bartel Ignacy Daszyński Eustachy Sapieha Leopold Skulski Stanisław Śliwiński
Niestali przedstawiciele wojska	Stanisław Haller Józef Leśniewski Tadeusz Rozwadowski Kazimierz Sosnkowski