Jan-Lennard Struff
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
25 kwietnia 1990 |
| Wzrost |
193 cm |
| Gra |
praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny |
2009 |
| Zakończenie kariery |
aktywny |
| Trener |
Carsten Arriens |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
21 (19 czerwca 2023) |
| Australian Open |
2R (2018, 2024) |
| Roland Garros |
4R (2019, 2021) |
| Wimbledon |
3R (2018, 2019) |
| US Open |
3R (2018, 2020) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
3 |
| Najwyżej w rankingu |
21 (22 października 2018) |
| Australian Open |
SF (2018) |
| Roland Garros |
3R (2021) |
| Wimbledon |
QF (2018) |
| US Open |
2R (2014) |
| Strona internetowa | |
Jan-Lennard Struff (ur. 25 kwietnia 1990 w Warstein) – niemiecki tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Rio de Janeiro (2016).
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]Zawodowym tenisistą został w 2009 roku.
W drabince głównej zawodów wielkoszlemowych zadebiutował w 2013 roku podczas French Open, przechodząc najpierw kwalifikacje. W 1. rundzie poniósł porażkę z Jewgienijem Donskojem. W grze pojedynczej jest finalistą jednego turnieju o randze ATP Tour.
W konkurencji gry podwójnej jest zwycięzcą trzech turniejów rangi ATP Tour z sześciu rozegranych finałów.
W marcu 2015 roku zadebiutował w reprezentacji Niemiec w Pucharze Davisa.
W 2016 startował w turnieju singlowym igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro odpadając w 1. rundzie[1].
W rankingu gry pojedynczej Struff najwyżej był na 21. miejscu (19 czerwca 2023), a w klasyfikacji gry podwójnej na 21. pozycji (22 października 2018).
Finały w turniejach ATP Tour
[edytuj | edytuj kod]| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (0–1)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 2 maja 2021 | Monachium | Ceglana |  Nikoloz Basilaszwili
|
4:6, 6:7(5) |
Gra podwójna (3–3)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 12 stycznia 2018 | Sydney | Twarda |  Viktor Troicki
|
 Łukasz Kubot Marcelo Melo
|
3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 1. | 7 października 2018 | Tokio | Twarda |  Ben McLachlan
|
 Raven Klaasen Michael Venus
|
6:4, 7:5 |
| Zwycięzca | 2. | 12 stycznia 2019 | Auckland | Twarda | Ben McLachlan
|
Raven Klaasen Michael Venus
|
6:3, 6:4 |
| Finalista | 2. | 2 marca 2019 | Dubaj | Twarda | Ben McLachlan
|
 Rajeev Ram Joe Salisbury
|
6:7(4), 3:6 |
| Zwycięzca | 3. | 22 września 2019 | Metz | Twarda (hala) |  Robert Lindstedt
|
 Nicolas Mahut Édouard Roger-Vasselin
|
2:6, 7:6(1), 10–4 |
| Finalista | 3. | 16 lutego 2020 | Rotterdam | Twarda (hala) |  Henri Kontinen
|
Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut
|
6:7(5), 6:4, 7–10 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jan-Lennard Struff Bio, Stats, and Results [online], Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2018-01-12] [zarchiwizowane z adresu 2018-01-13] (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-26] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-26] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-26] (ang.).