Języki pahari
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
ok. 29 mln (2001) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| język urzędowy | Indie (dogri), Nepal (nepali) | ||
| Kody języka | |||
| Glottolog | indo1310 | ||
| Występowanie | |||
 Zasięg geograficzny języków pahari | |||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Języki pahari (dosłownie: „górskie”) – zbiorcze określenie na języki strefy północnej języków indoaryjskich używane w sumie przez ok. 29 milionów osób na niższych piętrach Himalajów w Nepalu i Indiach[1]. Dzielą się na cztery podgrupy.
Język urzędowy język Nepalu – nepalski, należy do podgrupy wschodniej języków pahari.
Klasyfikacja języków pahari[1]
[edytuj | edytuj kod]- Wschodnie pahari
- Garhwali
- Centralne pahari
- Zachodnie pahari
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Raymond G. Gordon jr. (red.), Northern zone, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 15, Dallas: SIL International, 2005 [zarchiwizowane z adresu 2006-12-04] (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).