[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Dropie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dropie
Otidiformes[1]
Wagler, 1830
Ilustracja
Przedstawiciel rzędu – drop zwyczajny (Otis tarda)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Podkrólestwo

Bilateria

(bez rangi) wtórouste
Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Infratyp

żuchwowce

Nadgromada

czworonogi

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

dropie

Rodziny

Dropie[3], dropiowate (Otidiformes) – rząd Otidiformes[3][4][5] i rodzina Otididae średnich lub dużych ptaków neognatycznych. Zaliczają się do niej największe obecnie żyjące ptaki latające[6].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Tradycyjnie rodzinę dropiowatych klasyfikowano w obrębie rzędu żurawiowych. Dokonany w 2008 przez Hacketta i współpracowników przegląd ewolucji ptaków na podstawie badań filogenomicznych pozwolił umieścić ją w osobnym rzędzie – Otidiformes[4]. Do rodziny tej należą następujące rodzaje[3]:

Kladogram rodziny Otididae[7]:


Otididae
Lissotis

L. melanogaster



L. hartlaubii




Ardeotis

A. nuba




A. denhami



A. ludwigii




A. heuglinii




A. arabs




A. kori




A. nigriceps



A. australis










Tetrax

Tetrax tetrax




Otis

Otis tarda



Chlamydotis

Ch. undulata



Ch. macqueenii








Houbaropsis

Houbaropsis bengalensis



Sypheotides

Sypheotides indicus




Lophotis

L. ruficrista




L. savilei



L. gindiana






Heterotetrax

H. humilis




H. rueppellii



H. vigorsii





Afrotis

A. afraoides



A. afra



Eupodotis

E. caerulescens



E. senegalensis









Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Dropie mają krępy tułów oraz długie szyje. Ich mocno zbudowane[8][9], długie[6][8][9], nagie (przypominające strusie)[6] nogi zakończone są trójpalczastymi stopami[6][8][9] (bez kciuka) ze spłaszczonymi pazurami. Dziób jest zwykle krótki, szeroki i spłaszczony. Skrzydła również szerokie, o rozpiętości 1–2,5 m. Ogon krótki. Nie mają gruczołu kuprowego, co rekompensują wytwarzaniem dużej ilości pudru puchowego[9]. U większości gatunków występuje mniej lub bardziej wyraźny dymorfizm płciowy, przejawiający się w wielkości[8][9] (samce zwykle większe)[9] oraz w upierzeniu[8][9] (samce często bardziej jaskrawe)[9]. Obie płcie ubarwione są maskująco, w różnych odcieniach brązu (np. płowy, kasztanowaty), bieli, czerni oraz szarości[8][9]. Na spodzie ciała upierzenie najczęściej białe[9].

Ptaki te prowadzą naziemny tryb życia[8][9], nigdy nie siadają na gałęziach[6]. Potrafią biegać z dużą prędkością, rzadko natomiast używają skrzydeł. Gdy jednak to robią, wykonują jednostajne, mocne uderzenia i lecą po prostym torze. W locie mają szyję mocno wyciągniętą do przodu, nogi zaś „ciągną” za sobą. Zarówno pod względem sposobu chodzenia, jak i latania dropie przypominają żurawie[6].

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Rodzina obejmuje gatunki ptaków żyjące na terenach otwartych, zamieszkujące głównie Afrykę, ale także południową i wschodnią Europę oraz Azję. Jeden gatunek zamieszkuje Australię i Nową Gwineę[5][6]. Występują na otwartych, trawiastych i zakrzaczonych równinach[9] (sawannach), a także na półpustyniach[6]. Niektóre z gatunków są wędrowne[6][9].

Ekologia

[edytuj | edytuj kod]
Jaja dropi

Ptaki te zazwyczaj są towarzyskie i dają się łatwo podejść. Wyjątek stanowią osobniki zamieszkujące tereny, na których są obiektem polowań – wówczas są bardzo płochliwe[9]. Gniazdo to odkryte zagłębienie w ziemi[8][9] pochodzenia naturalnego[6] lub wykopane przez samicę[6][9], która składa do niego 1–6 jaj, o barwie od oliwkowej do rdzawej[8][9] i masie 41–146 g (w zależności od gatunku)[9]. Jaja wysiaduje wyłącznie samica[6][8][9], przez 20–25 dni[8][9] (choć czasem nawet 28[6]). Młode są zagniazdownikami[6] i opuszczają gniazdo bezpośrednio po wylęgu[6][8], ale pozostają pod opieką matki[6][9] przez 35–55 dni[9]. Samiec w tym czasie poszukuje kolejnej samicy (samotnie lub w towarzystwie innych samców)[6]. Młode uczą się latać i nabywają kompletne upierzenie w ciągu 5–6 tygodni od wyklucia[6][8]. Dojrzałość płciową osiągają jednak najczęściej dopiero po kilku latach[9].

Są wszystkożerne[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Otidiformes, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Otididae, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2011-01-13] (ang.).
  3. a b c Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Otididae Rafinesque, 1815 – dropie – Bustards (wersja: 2015-09-04). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-02-05].
  4. a b Shannon J. Hackett, Rebecca T. Kimball, Sushma Reddy, Rauri C. K. Bowie i inni. A phylogenomic study of birds reveals their evolutionary history. „Science”. 320 (5884), s. 1763–1768, styczeń 2008. DOI: 10.1126/science.1157704. PMID: 18583609. (ang.). 
  5. a b P. Rasmussen, D. Donsker (red.): Turacos, bustards, cuckoos, mesites, sandgrouse. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-02-05]. (ang.).
  6. a b c d e f g h i j k l m n o p q r Living Birds of the World. E. Thomas Gilliard (red.). Nowy Jork: DOUBLEDAY & COMPANY, Inc., 1958, s. 156–157. (ang.).
  7. J. Boyd III: Otididae: Bustards. [w:] Taxonomy in Flux Checklist 3.08 [on-line]. John Boyd’s Home Page. [dostęp 2022-09-14]. (ang.).
  8. a b c d e f g h i j k l m Wielka encyklopedia ptaków. Christopher M. Perrins (red.). Wyd. I. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 1993. ISBN 83-7079-155-7.
  9. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x Atlas ptaków świata. Aleksandra Zduńska (red.). Warszawa: Muza S.A., 2008, s. 25. ISBN 978-83-7073-556-2.