Dokdo
| |
| Kontynent |
Azja |
|---|---|
| Państwo | |
| Akwen |
Morze Japońskie |
| Powierzchnia |
0,18745 km² |
| Najwyższy punkt |
169 m n.p.m. |
| Populacja (2019[1]) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Korei Południowej  | |
Położenie na mapie Japonii  | |
| 37°14′30″N 131°52′00″E/37,241667 131,866667 | |
| |
Dokdo (kor. 독도, 獨島, Dokdo/Tokto, „samotne wyspy”; jap. 竹島, Takeshima, „wyspy bambusowe”; ang. Liancourt Rocks) – grupa wysp na Morzu Japońskim składająca się z ok. 90 wysepek i raf (w tym 37 zaklasyfikowanych jako stały ląd), z których największe wyspy to Seodo (pow. 8,864 ha) i Dongdo (7,33 ha). Wszystkie wysepki i rafy zajmują łączną powierzchnię 18,745 ha – a najwyższy ich wierzchołek wznosi się na 169 m n.p.m. Wyspy administracyjnie należą do południowokoreańskiej prowincji Gyeongsang Północny i znajdują się 87 km od wybrzeży Półwyspu Koreańskiego. Wyspy mają tylko 1 stałą mieszkankę, lecz dzięki stałemu połączeniu promowemu odwiedza je około 2000 turystów rocznie[1].
Koreańskie źródła, w tym mapy, pokazują, że wysypy były znane Koreańczykom wcześniej niż Japończykom i znajdowały się pod koreańską kontrolą. Jednocześnie japońskie źródła nie wskazują na znajomość wysp przez Japończyków przed XVII w., a późniejsze wskazują na świadomość ich koreańskiej przynależności. W okresie Meiji rząd japoński nie zmienił początkowo stosunku do Dokdo, nie protestował także, gdy w 1900 r. Korea ogłosiła włączenie wysp do powiatu Ulleung. 22 lutego 1905 r. Japonia zaanektowała jednak archipelag, uznając go za ziemie niczyje, a gubernator prefektura Shimane ogłosił wprowadzenie nazwy Takeshima dla archipelagu. W czasie wojny z Rosją Japonia dostrzegła strategiczne znaczenie wysp i zaczęła budować na nich infrastrukturę wojskową[2].
Po II wojnie światowej amerykańskie władze okupacyjne Japonii wyłączyły Dokdo spod władzy japońskiej i stały się one częścią terytorium Korei. Również po wybuchu wojny koreańskiej w 1950 r., gen. MacArthur objął wyspę jako część Korei osłoną sił USA. W 1951 r. szkice traktatu z San Francisco pominęły Dokdo na liście wysp wyłączonych spod władzy Japonii. Wśród sygnatariuszy tego traktatu nie było jednak władz Korei. 18 stycznia 1952 r., pomiędzy podpisaniem i wejściem w życie tego traktatu, koreański prezydent Rhee Syng-man ogłosił wyspę terenem koreańskim i nakazał przeganiać japońskich rybaków. Japonia uznaje koreańską obecność na wyspach za okupację i naruszenie prawa międzynarodowego[2]. Wyspy zostały zajęte przez Koreę Południową w 1952 roku. Korea utrzymuje obecnie na wyspie stały posterunek policji.
Mapa
[edytuj | edytuj kod]-
-
Najstarsza mapa skał Liancourt. (1656, Japonia) -
Wyspy Oki w prawym dolnym rogu, Liancourt w centrum, a Ullŭng-do po lewej stronie. (1724, Japonia) -
Liancourt (松嶋) i Ullŭng-do(竹嶋) zostały narysowane na mapie, na której zostały sprecyzowane linie długości i szerokości geograficznej. (1775, Japonia) -
Uważano, że skały Liancourt (松シマ) należały do domeny Japonii.(1790, Japonia) -
Liancourt został narysowany jako odosobniona wyspa poza wyspami Oki. (1875, Japonia) -
Dokdo (Usan, 于山) zostało odnalezione tuż obok Ullŭng-do (鬱陵島). (1899, Korea)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Euan McKirdy and Sophie Jeong CNN, The remote island with 1 resident, age 81 [online], CNN, 14 lutego 2019 [dostęp 2019-04-24].
- ↑ a b Thomas Schwartz, John Yoo, Asian Territorial Disputes and the 1951 San Francisco Peace Treaty: The Case of Dokdo, „Chinese Journal of International Law”, 18 (3), 2019, s. 503–550, DOI: 10.1093/chinesejil/jmz017 [dostęp 2022-06-08].