sława

sława (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˈswava], AS: [su̯ava]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wielki rozgłos

(1.2) pot. sławna osoba

(1.3) podn. opinia o kimś

(1.4) przest. chwała

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sława	sławy
dopełniacz	sławy	sław
celownik	sławie	sławom
biernik	sławę	sławy
narzędnik	sławą	sławami
miejscownik	sławie	sławach
wołacz	sławo	sławy

przykłady:

(1.1) Sława to inaczej rozgłos.

(1.2) W Internecie można obejrzeć galerię sław.

(1.3) Rosła jego sława jako niezmordowanego aktywisty.

(1.4) Z cnoty wieczna sława płynie.

składnia:

kolokacje:

(1.3) dobra / zła sława

synonimy:

(1.1) rozgłos, poruszenie, pamięć, popularność

(1.2) znakomitość, postać

(1.3) reputacja, fama

antonimy:

(1.1) niesława, infamia, zapomnienie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sławność ż, sławienie n, rozsławienie n, rozsławianie n

czas. sławić ndk., rozsławić dk., rozsławiać ndk.

przym. sławny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-4) prasł. *slava; por. białor. слава, bułg. слава, chorw. slava, czes. sláva, dłuż. sława, głuż. sława, mac. слава, ros. слава, scs. слава, słc. sláva, słń. slava i ukr. сла́ва

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) fame
• arabski: (1.1) سمعة ż (sum'ā)
• białoruski: (1.1) слава ż; (1.3) слава ż; (1.4) слава ż
• chorwacki: (1.1) slava ż
• czeski: (1.1) sláva ż
• duński: (1.1) berømmelse w; (1.2) berømthed w
• esperanto: (1.1) famo; (1.2) famulo
• francuski: (1.1) gloire, renom, renommée, réputation
• gudźarati: (1.1) કીર્તિ ż (kīrti)
• jidysz: (1.3) נאָמען m (nomen)
• kataloński: (1.1) fama ż
• niemiecki: (1.1) Ruhm m, Berühmtheit ż; (1.3) Ruf m
• norweski (bokmål): (1.1) berømmelse m; (1.2) berømthet m/ż
• plautdietsch: (1.1) Beriemtheit ż
• rosyjski: (1.1) известность ż; (1.4) слава ż
• sanskryt: (1.1) उमा ż (umā), ख्याति ż (khyāti), श्रवस् n (śravas)
• starogrecki: (1.1) κλέος n (kléos)
• ukraiński: (1.1) слава ż
• wilamowski: (1.1) ere ż

źródła: