polonizacja
polonizacja (język polski)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) kult. narzucanie lub przyswajanie kultury polskiej i języka polskiego[1]; zob. też polonizacja w Wikipedii
- (1.2) nadawanie czemuś polskiego charakteru lub właściwości
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza mianownik polonizacja dopełniacz polonizacji celownik polonizacji biernik polonizację narzędnik polonizacją miejscownik polonizacji wołacz polonizacjo
- przykłady:
- (1.2) Słowo squash należy do tych zapożyczeń, które nie poddają się polonizacji.[2]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) polonizacja szlachty litewskiej / ruskiej • polityka / proces polonizacji • przeciwstawiać się / poddawać się / ulegać polonizacji • prowadzić polonizację
- (1.2) polonizacja pisowni / wymowy / imion / nazwisk • polonizacja banków • proces polonizacji
- synonimy:
- (1) polszczenie, spolszczenie
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) wynaradawianie, wynarodowienie; asymilacja
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Polonia ż, polonistyka ż, polonista mos, polonistka ż, polonizm mrz, polonizator m, polonizowanie n, spolonizowanie n, polonika / polonica nmos
- czas. polonizować ndk., spolonizować dk.
- przym. polonizacyjny, polonistyczny, polonijny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Polonisation, Polonization; (1.2) Polonisation, Polonization
- białoruski: (1.1) паланізацыя ż; (1.2) паланізацыя ż
- hiszpański: (1.1) polonización ż; (1.2) polonización ż
- kazachski: (1.1) поляктандыру; (1.2) поляктандыру
- litewski: (1.1) polonizacija ż; (1.2) polonizacija ż
- nowogrecki: (1.1) πολωνοποίηση ż; (1.2) πολωνοποίηση ż
- rosyjski: (1.1) полонизация ż; (1.2) полонизация ż
- szwedzki: (1.1) förpolskning w; (1.2) förpolskning w
- ukraiński: (1.1) полонізація ż; (1.2) полонізація ż
- włoski: (1.1) polonizzazione ż; (1.2) polonizzazione ż
- źródła:
- ↑ Hasło „polonizacja” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Obcy język polski [1]