mío

mío (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [ˈmi.o]

​

znaczenia:

przymiotnik dzierżawczy

(1.1) (forma akcentowana / mocna) mój, swój

zaimek dzierżawczy

(2.1) mój, swój

czasownik, forma fleksyjna

(3.1) 1. os. lp (yo) czasu teraźniejszego (presente) trybu oznajmującego (indicativo) od miar

odmiana:

(1) (2)

 

osoba (posiadacz)		rzecz posiadana
		przymiotnik nieakcentowany				przymiotnik akcentowany / zaimek
		liczba pojedyncza		liczba mnoga		liczba pojedyncza		liczba mnoga
		męski	żeński	męski	żeński	męski	żeński	męski	żeński
1.	lp	mi		mis		mío	mía	míos	mías
	lm	nuestro	nuestra	nuestros	nuestras	nuestro	nuestra	nuestros	nuestras
2.	lp	tu		tus		tuyo	tuya	tuyos	tuyas
	lm1	vuestro	vuestra	vuestros	vuestras	vuestro	vuestra	vuestros	vuestras
3.	lp	su		sus		suyo	suya	suyos	suyas
	lm
1W Ameryce, zachodniej Andaluzji i na Wyspach Kanaryjskich wszystkie zaimki 2. os. lm. pokrywają się z formami 3. os. (su, suyo zamiast vuestro).

przykłady:

(1.1) Este coche es mío, y aquél es tuyo. → Ten samochód jest mój, a tamten jest twój.

(2.1) Tu gorra es roja, y la mía es blanca. → Twoja czapka jest czerwona, a moja jest biała.

składnia:

(1.1) zawsze po określanym rzeczowniku lub grupie imiennej; por. z formą nieakcentowaną (lub tzw. słabą) „mi”

(2.1) zawsze poprzedzony rodzajnikiem określonym: el mío, la mía, los míos, las mías

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. mi

rzecz. mi m/ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. meus

uwagi:

źródła: