Kompozycja powlokowa Przedmiotem wynalazku jest utwardzania kom¬ pozycja powlokowa do nakladania sposobem sta¬ piania, a zwlaszcza jednorodna proszkowa kompo¬ zycja powlokowa, która nadaje sie do nakladania przez natryskiwanie proszku oraz do powlekania metoda fluidyzacyjna.Rózne znane utwardzalne kompozycje powlokowe wystepuja zwykle w postaci rcztworu zywicy syn¬ tetycznej w rozpuszczalniku organicznym spelnia¬ jacym role nosnika. Roztwór ten nanosi sie na powlekana powierzchnie, np. metalu, drewna, pa¬ pieru lub tkaniny, a nastepnie odparowuje sie nos¬ nik — rozpuszczalnik i pozostaje blona syntetycz¬ nej zywicy, która mozna nastepnie poddac utwar¬ dzaniu, na goraco.Stosowanie rozpuszczalników organicznych jako ncsnika zywicy syntetycznej ma te wade, ze w wiekszosci przypadków rozpuszczalniki sa pane, a nawet moga byc przyczyna wybuchów. Ponadto niektóre rozpuszczalniki organiczne sa niedopusz¬ czalne ze wzgledów fizjologicznych, poniewaz moga zagrozic zdrowiu pracowników. Ponadto do odparo¬ wania rozpuszczalnika organicznego, jak równiez do kondycjonowania powietrza, które powinno za¬ brac pary rozpuszczalnika z pieca, w którym wy¬ palane sa powleczone przedmioty potrzebna jest znaczna ilosc energii. Proponowano zastapienie organicznych rozpuszczalników calkowicie lub cze¬ sciowo przez-wóda. Zastosowanie wody jako nosni¬ ka syntetycznej zywicy narzuca jednakze koniecz- 10 15 25 30 nosc stosowania okreslonych typów zywic synte¬ tycznych, które moga nie zapewniac uzyskania wy¬ maganych wlasciwosci technologicznych, takich jak np. plyniecie, niwelowanie powierzchni i polysk gotowych powlok.Proponowano takze stosowanie nieutwardzalnych kompozycji powlokowych z wysokotopliwych ter- moplastów w postaci jednorodnego proszku. Pro¬ szek taki naklada sie przewaznie sposobem znanym jako sposób fluidyzacyjny. Sposób ten polega w zasadzie na zanurzaniu, przy czym powMtan^ przedmiot podgrzewa sie wstepnie do temperatury powyzej temperatury topnienia kompozycji pow¬ lokowej, a nastepnie wprowadza sie do zloza flui¬ dalnego czastek proszkowej kompozycji powloko¬ wej.Wedlug innego znanego sposobu proszkowe pow¬ lokowe kompozycje termoutwardzalne mozim na¬ kladac na podloze w podobny sposób, jednakie wymagajacy dwukrotnego wygrzewania, a miano¬ wicie wstepnego ogrzania przedmiotu przed pow¬ lekaniem a nastepnie wygrzewania utwardzaja¬ cego powleczonego przedmiotu. Opracowano dlatego sposób elektrostatycznego natryskiwania proszku, który wymaga tylko jednego wygrzewania, a mia¬ nowicie wygrzewania utwardzajacego, a którego dodatkowa zaleta jest mozliwosc nakladania cien¬ szych powlok o grubosci ponizej 100 mikronów.Ze wzgledu na stosunkowo duza lepkosc stopionego proszku po jednokrotnej obróbce uzyskuje sie pow- 806973 loki znacznie grubsze od powlok, jakie mozna otrzy¬ mac zwyklymi sposobami powlekania przy uzyciu roztworów materialu powlokowego. Takze ostre • krawedzie lub zagiecia znacznie lepiej powleka sie sposobami powlekania proszkami.W opisie patentowym RFN nr 1 015 165 zapro¬ ponowano przygotowywanie Utwardzalnych rozpu¬ szczalnikowych kompozycji powlokowych, w szcze¬ gólnosci emalii i lakierów piecowych, zawierajacych 20—60% wagowych alkoksylowanej zywicy mela- minowo-formaldehydowej lub mocznikowo-formal- dehydowej i 40—80% wagowych liniowej zywicy poliestrowej. Zywice poliestrowa przygotowuje sie z nasyconego lub nienasyconego, alifatycznego lub aromatycznego kwasu dwukarboksylowego oraz z aromatycznego alkoholu dwuwodorotlenowego o ogólnym wzorze 1, w którym A oznacza rodnik 2-alkilidenowy o 3 lub 4 atomach wegla, R ozna¬ cza rodnik alkilenowy o 2 lub 3 atomach wegla, amin maja zawsze wartosc co najmniej równa jednosci i przecietna suma min jest nie wieksza od 3. Aromatyczny diol moze zawierac nieznaczne ilosci domieszek innych alkoholi dwuwodorotleno- wych. Wedlug wymienionego opisu patentowego zaleca sie stosowac do otrzymania poliestru równo- molowe ilosci kwasu i alkoholu, jakkolwiek w niektórych przypadkach stosuje sie 1,2 mola alko¬ holu na 1 mol kwasu. Jedynie w przykladzie V opisano dokladnie otrzymywanie poliestru, a mia¬ nowicie z 1,15 mola propoksylowanego dianu (2,2 mola tlenku propylenu na 1 mol dianu) i 1 mola kwasu fumarowego. Nastepnie 85 czesci 50°-owego wagowo roztworu tej zywicy poliestrowej miesza sie -z 15 czesciami 50%-owego wagowo roztworu butoksylowanej zywicy melaminowo-formaldehy- dowej. Otrzymana w ten sposób kompozycja zywic nie nadaje sie jednak do nakladania sposobem pow¬ lekania proszkiem, nawet bez uzycia rozpuszczal¬ nika. Zadna 2. poliestrowych zywic, które opisano jedynie jakosciowo w przykladach, po polaczeniu z alkoksylowanymi zywicami melaminowo-formal- dehydowymi lub mocznikowo-formaldehydowymi w podanych stosunkach wagowych, nie daje kom¬ pozycji zywic odpowiedniej do nakladania sposobem stapiania.Proponowano dotychczas rózne proszkowe termo¬ utwardzalne kompozycje powlokowe, przeznaczone do stosowania w sposobie powlekania proszkiem.Jako przyklad mozna wymienic zywice epoksydo¬ we. Zywice poliestrowe proponowano równiez do stosowania w sposobie powlekania proszkiem. Je¬ dnakze zadna z tych kompozycji powlokowych z termoutwardzalnych zywic nie dala w pelni zado¬ walajacych wyników i dlatego nadal nie jest za¬ spokojona potrzeba znalezienia kompozycji powlo¬ kowej, nadajacej sie do stosowania w sposobach elektrostatycznego powlekania przez natryskiwanie proszków, która dawalaby równomierna powloke o zadowalajacych wlasciwosciach chemicznych i mechanicznych.Przedmiotem wynalazku sa kompozycje powlo¬ kowe, które nadaja sie do nakladania, sposobem stapiania, a zwlaszcza jednorodne proszkowe utwardzalne kompozycje powlokowe, które nadaja sie szczególnie do stosowania w sposobach powle- 4 kania przez natryskiwanie, i które po nalozeniu daja równomierne powloki o dobrych wlasciwos¬ ciach mechanicznych, oraz sposób wytwarzania powlekanych podkladów. 5 Stwierdzono, ze takie utwardzalne kompozycje powlokowe otrzymuje sie przez zmieszanie poliestru o liczbie kwasowej ponizej 20 i o temperaturze mieknienia 60°C—130°C, przy czym skladnik kwa¬ sowy poliestru jest dwuzasadowym aromatycznym 10 kwasem karboksylowym, a skladnik alkoholowy zawiera 0—100% molowych, w stosunku do calko¬ witej ilosci skladnika alkoholowego, alkoholu o ogólnym wzorze 2, w którym Rt i R2 oznaczaja grupy aikilenowe o 2—4 atomach wegla, przy czym 15 Ri i R2 moga byc jednakowe lub rózne, R3 oznacza grupe alkilidenowa o 3 lub 4 atomach wegla albo grupe cykloalkilidenowa o 6 atomach wegla lub grupe karbonylowa, albo grupe sulfonowa, x^i y oznaczaja liczby calkowite, przy czym wartosc kaz- 20 dej z nich jest co najmniej równa jednosci, a su¬ ma x i y jest nie wieksza od 6, R4 i R5 oznaczaja jeden lub wiecej podstawników wybranych sposród atomów wodoru i/lub rodników alkilowych zawie¬ rajacych od 1 do 6 atomów wegla, oraz 0—40% 25 molowych, w stosunku do calkowitej ilosci sklad¬ nika alkoholowego poliestru, estru glicydylowego o ogólnym wzorze 3, w którym R oznacza grupe alkilowa o lancuchu prostym - lub rozgalezionym, nasycona lub nienasycona, zawierajaca 4—20 ato- 30 mów wegla lub podstawionym albo niepodstawio- nym pierscieniem benzenowym, i 5—100% molo¬ wych, w stosunku do calkowitej ilosci skladnika alkoholowego poliestru, co najmniej jednego dwu- wodorotlenowego alkoholu alifatycznego, przy czym 35 suma wymienionych trzech skladników alkoholo¬ wych zawsze wynosi 100% molowych, z alkoksy- lowana zywica poliaminowo-aldehydowa, uzyta w ilosci 3—15% wagowych, a otrzymana kompozycja powlokowa ma dobra trwalosc w postaci proszku^ 40 Korzystny stosunek wagowy poliestru do alkoksy¬ lowanej zywicy poliaminowo-aldehydowej wynosi 90 :10 do 95 : 5.Jako dwuzasadowy aromatyczny kwas karboksy- lowy w kwasowym skladniku poliestru stosuje sie 45 kwas ortoftalowy, kwas tereftalowy, kwas izofta¬ lowy, estry tych kwasów z niskimi alifatycznymi, jednowodorotlenowymi alkoholami, jak metanol, etanol itd. i podstawione chlorowcem lub uwodor¬ nione pochodne tych kwasów, jak kwas szesciochlo- 50 roftalowy, kwas czterowodoroftalowy, kwas endo- metylenoczterowodoroftalowy, bezwodnik kwasu szesciochloroendometylenoczterowodoroftalowego itd. Mozna takze stosowac estry podstawionych chlorowcem lub uwodornionych pochodnych icli 55 kwasów z niskimi alifatycznymi, jednowodorotle- nówymi alkoholami, jak metanol, etanol itd. Dwu- zasadowe kwasy aromatyczne mozna stosowac albo pojedynczo, albo w mieszaninie. Korzystnym dwu¬ zasadowym kwasem aromatycznym jest kwas te- 60 reftalowy. W niektórych przypadkach okazalo sie korzystne stosowanie do 10% molowych, w stosun¬ ku do calkowitej ilosci skladnika kwasowego, trój- zasadowego alifatycznego kwasu karboksylowego- jak kwas trójmelitowy lub kwas piromelitowy, 65 Pierwszy skladnik alkoholowy poliestru zawieraWWT 0—100% molowych j w stosunku do calkowitej ilo¬ sci skladnika alkoholowego, alkoholu o ogólnym wzorze 2, w którym Rx i R2 oznaczaja grupy alki- lenówe o 2—4 atomach wegla, przy czym grupy Ri i R2 moga byc jednakowe lub rózne, R, ozna- 5 cza grupe alikilidenowa o 3 lub 4 atomach wegla lub grupe cykloalkilidenowa o 6 atomach wegla, albo grupe karbonylowa lub grupe sulfonowa, x i y oznaczaja cyfry, przy czym wartosc kazdej z nich jest co najmniej równa jednosci, a suma x i y 10 jest nie wieksza od 6, R4 i R5 oznaczaja jeden lub wiecej podstawników wybranych sposród atomów wodoru i/lub rodników alkilowych o 1—6 atomach wegla.Jako diole stosuje sie np. 2,2-dwu/4-^-hydro- 15 ksyetoksyfenylo/-butan; 2i2-dwu-/4-hydroksypropo- ksyfenylo/-propam; 2j2-dwu-/3-metylo-4-j8-hydrotosy- etóksyfenylo/-profan; polioksyetylenowy i pollo- ksypropyleiiowy eter 4,4-izopropylidenodwufenolu, w którym obie grupy fenolowe sa podstawione 20 grupami oksyetylenowymi lub oksypropylenowymi, a przecietna liczba grup oksyetylenowych lub oksy- prdpylenbwych wynosi 2—6; dwu-/4-^-hydroksyeto- ksyfenylo/-keton i dwu-/4-/?-hydroksypropoksyfe- nylo/-keton. Korzystnie stosuje sie jako diole 25 Z;2-dwu-/-4-/?-hydroksyetoksyfenylo/-propan i 2,2- -dwu-/4-hydroksypropoksyfenylo/-propan.Drugi skladnik alkoholowy poliestru zawiera 0—40% niolowych, w stosunku do calkowitej ilosci skladnika alkoholowego, estru glicydylowego o ogól- 30 nym wzorze 3, w którym R oznacza grupe alki¬ lowa o lancuchu prostym lub rozgalezionym, na¬ sycona lub nienasycona, zawierajaca 4—20 atomów wegla lub podstawiony albo niepodstawiony pier¬ scien benzenowy. Jako estry glicydylowe stosuje 35 sie ester glicydylowy kwasu laurynowego, ester glicydylowy kwasu benzoesowego i estry glicydy¬ lowe nasyconych alifatycznych kwasów jednokar- bbksylowych, zawierajacych trzeciorzedowe lub czwartorzedowe atomy wegla w pozycji karbomylowych, dostepne pod nazwa handlowa „Vtrsatic acids". Szczególnie korzystne sa te ostat¬ nia estry glicydylowe.Trzeci skladnik alkoholowy poliestru zawiera 5— —100% molowych, w stosunku do calkowitej ilosci 45 skladnika alkoholowego, co najmniej jednego dwu- wodorotlenowego alkoholu alifatycznego. Jako dwu- wodorotlenowe alkohole alifatyczne stosuje sie 2,2- -dwumetylopropanodiol-1,3, glikol propylenowy, gli¬ kol etylenowy. Dwuwodorotlenowe alkohole alifa- 50 tyczne mozna stosowac oddzielnie albo w miesza¬ ninie.Stwierdzono, ze w niektórych przypadkach ko¬ rzystne jest stosowanie do 10% molowych, w sto¬ sunku do calkowitej ilosci skladnika alkoholowego, es alifatycznych trójwodorotlenowych lub wielowodo- rotlenowych alkoholi, jak trójmetylolopropan i pen- taerytryt. W kazdym przypadku suma wymienio¬ nych trzech skladników alkoholowych wynosi 100% molowych. eo Zywice poliestrowe wytwarza sie znanymi spo¬ sobami stosowanymi do wytwarzania zywic poli¬ estrowych. Odpowiednim sposobem wytwarzania jest ogrzewanie wszystkich reagentów z jednoczes¬ nym mieszaniem do temperatury 240°C, przy Czym 65 gaz obojetny, np. azot, przepuszcza sie w sposób ciagly przez mieszanine reakcyjna w celu iisiiwa- nia wody tworzacej sie podczas reakcji estryflkacjl.Pod koniec reakcji estryfikacji reakcje prowadzi sie pod próznia okoib 10 nim Hg, dzidki czemu nastepuje wzrost czasteczek estru i oddestylowanie glikolu.Zywice poliestrowa o liczbie kwasowej ponizej 20 i o temperaturze mieknienja, oznaczonej zmody¬ fikowana metoda kuli i pierscienia, zawartej w f granicach 60°—130°C miesza sie z alkoksylowana zywica poliaminowo-aldehydbwa w stosunku Wa¬ gowym zywicy poliestrowej do zywicy poliamino- wo-aldehydowej 85 : i5 do 97 :3, a najkorzystniej 90:10 do 95:5. Otrzymana mieszanina zyWic ma zwykle temperature topnienia okolo B0°C—120°C, oznaczona zmodyfikowana metoda kul i pierscie¬ nia, natomiast przy zastosowaniu najkorzystniej¬ szych warunków temperatura topnienia oznaczona zmodyfikowana metoda kuli i pierscienia, bedzie zawarta miedzy okolo 80ÓC—110°C. Jednakze We wszystkich przypadkach otrzymana zywica ma dobra trwalosc w postaci proszku.Jako alkoksylowana zywica poliaminowo-aldehy- dowa stosuje sie zwykle termoutwardzalny kon¬ densat typu aminoplastów, który stanowi alkoksy- lowany produkt kondensacji aldehydu, korzystnie formaldehydu, ze zwiazkiem póliaminÓWym, jak mocznik, aminotriazyhy, jak melamina, lub podsta¬ wione aminotriazyny, jak benzoguahamina.Alkoksylowanie mozna przeprowadzic przy uzy¬ ciu alkoholi alifatycznych, o 1—6 atomach wegla, przy czym mozna takze stosowac mieszaniny alko¬ holi. Sposób wytwarzania tych alkóksylowanych zywic poliaminowo-aldehydowych jest powszech¬ nie znany.W celu przygotowywania korzystnej jednorodnej proszkowej kompozycji powlokowej wedlug wy¬ nalazku miesza sie zywice poliestrowa i metoksy- lowana zywice poliaminowo-aldehycfcwa w tem¬ peraturze powyzej ich temperatury topnienia, np. w wytlaczarce, chlodzi w celu zestalenia miesza¬ niny i nastepnie kruszy i miele* w odpowiednim urzadzeniu rozdrabniajacym, np. w mlynie tarczo¬ wym z kolkami, na sypki proszek o zakresie wiel¬ kosci ziarna w przyblizeniu 20—150 mikronów.Otrzymany w ten sposób sypki proszek mozna poddac przesiewaniu w celu dostosowania poza¬ danej przecietnej wielkosci ziarna do przewidy¬ wanego sposobu nakladania.Otrzymane jednorodne proszkowe kompozycje powlokowe moga zawierac takze rózne znane mo¬ dyfikatory, jak np. srodki ulatwiajace mielenie, utwardzacze lub przyspieszacze, srodki regulujace plyniecie, srodki powierzchniowo czynne, odporne na podwyzszona temperature pigmenty organiczne lub nieorganiczne, obojetne napelniacze, inhibitory, srodki scierne i zmiekczacze w ilosciach zwykle stosowanych.Mozna takze dodac niewielkie ilosci innych zy¬ wic lub innych zwiazków organicznych w celu poprawienia wlasciwosci blonotwórczych. Ilosci tych substancji powinny byc oczywiscie takie, abir nie pogorszyc wlasciwosci fizycznych utwardzonej powloki.7 80697 8 Po nalozeniu kompozycji powlokowej na podloze powloki utwardza sie w temperaturze 120°—250° C w ciagu 10—60 minut. Utwardzanie przeprowadza sie korzystnie w ciagu 20—40 minut w tempera¬ turze 150°—200° C.Wynalazek zilustrowano dokladniej w podanych ponizej przykladach. Temperature mieknienia ozna¬ czono metoda kuli i pierscienia zgodnie z norma A.S.T.M. Nr E 28—58 T, jednakze zmodyfikowana w taki sposób, ze jako poczatkowa temperature po¬ daje sie temperature, w której kula zaczyna sie poruszac, a jako koncowa temperature — tempe¬ rature, w której kula uderza o dolna plyte.W zwiazku z nakladaniem w postaci powlok proszkowych, stwierdzono, ze dla prawidlowej oceny wlasciwosci zywicy poliestrowej oraz cal¬ kowitej kompozycji powlokowej korzystne jest sto¬ sowanie tych liczb, zamiast liczb wynikajacych ze stosowania wymienionej wyzej normy A.S.T.M.Przyklad I. Do odpowiedniego reaktora wy¬ posazonego w termometr, mieszadlo, chlodnice zwrotna i rury doprowadzajace i odprowadzajace gaz obojetny wprowadza sie 309,6 g (0,9 mola) dwu- eteru glikolu propylenowego i dianu, 50 g (0,2 mola) Gardura-E (rejestrowana nazwa handlowa; ester glicydylowy monokarboksylowych kwasów o roz¬ galezionym lancuchu zawierajacych 9—11 atomów wegla) i 166 g (1,0 mola) kwasu tereftalowego. Za¬ wartosc reaktora ogrzewa sie do temperatury okolo 220°—260°C i utrzymuje w tej temperaturze z jed¬ noczesnym mieszaniem, przy czym woda powsta¬ jaca w wyniku reakcji estryfikacji jest usuwana z masy reakcyjnej przez przepuszczanie przez nia gazowego azotu. Ogrzewanie trwa az do uzyskania liczby kwasowej 15. Otrzymana zywica poliestro¬ wa ma temperature mieknienia 85—110°C.Przyklady II—VII. W aparacie opisanym w przykladzie I otrzymano szereg zywic poliestro¬ wych, przy uzyciu skladników podanych lacznie Tablica I Przy¬ klad II III IV V VI 1 vii Alkohol DEGBA1 DEGBA Cardu- ra Es DEGBA Cardu- ra E DEGBA Car du¬ ra E DEGBA Cardu- ra E TMP6 DEGBA Benzoe¬ san gli- cydylu Moli alko¬ holu 1,1 0,9 0,2 0,9 0,2 0,7 0,4 0,70 0,40 0,10 0,90 0,20 Kwas TPA2 TPA Kwas HET4 IPA5 TPA TPA Moli kwa¬ su 1,0 1,0 1,0 1,0 1,0 1,0 LK 6,4 7 7 6 0,88 8 TM,°C 84-103 | 78—96 88—108 70—86 67—88,5 92—107 w tablicy I. W tablicy I podano takze liczby kwa¬ sowe (LK) i temperatury mieknienia (TM) w °C zywic poliestrowych. 1 DEGBA = dwueter*glikolu etylenowego i dianu 5 2 TPA = kwas tereftalowy * Cardura E (rejestrowana nazwa handlowa; = ester glicydylowy monokarboksylowych kwasów o rozgalezionym lancuchu zawierajacych okolo 9—11 atomów wegla io 4 Kwas HET = kwas szesciochloroendometyleno- czterowodoroftalowy 5 IPA = kwas izoftalowy • TMP = trójmetylolopropan Przyklady VIII—XI. Przy uzyciu zywicy po- 15 Hestrowej wytworzonej wedlug przykladu III przy¬ gotowano szereg kompozycji powlokowych przez zmieszanie tej zywicy poliestrowej z szesciome- toksymetylomelaminowa (HMMM) zywica w róz¬ nych stosunkach (Tablica II). ao „Trwalosc proszku", o której mowa w opisie patentowym, w przykladach i w zastrzezeniach pa¬ tentowych, oznaczono w nastepujacy sposób: 20 g niepigmentowanej proszkowej kompozycji, której 30—90% nia wielkosc ziarna zawarta miedzy 70— 25 —100 mikronów, ogrzewano w zlewce w tempera¬ turze 40°C w ciagu 2 razy po 24 godziny. Jesli czastki zywicy nie spiekly sie razem, to trwalosc proszku oceniano jako dobra (D). Jesli czastki zy¬ wicy spiekly sie razem, to trwalosc proszku ocenia- 30 no jako zla „Elastycznosc" oznaczono na podstawie próbek z plytek miekkiej stali o grubosci 1 mm, na które nanoszono pewna ilosc proszkowanej mieszaniny zywic metoda powlekania przez natryskiwanie 35 elektrostatyczne, w takiej ilosci, aby po nastepnym utwardzeniu w temperaturze 180°C w ciagu 30 mi¬ nut uzyskac jednorodna powloke o grubosci okolo 50 milimikronów.Elastycznosc okreslano jako dostateczna (D) lub 40 niedostateczna (N) w zaleznosci od tego, czy plytke stalowa mozna bylo lub tez nie mozna bylo zgiac o 180° na precie o srednicy 3/4 cala bez uszkodze¬ nia powloki. Jesli blona porysowala sie lub pope¬ kala, to oceniano ja jako niedostateczna. 4-, „Odpornosc na uderzenie" podana w tablicy oznaczano przy uzyciu „Erichsen Schlagprtifgerat" zgodnie z norma niemiecka DIN 53156 na próbkach opisanych przy omawianiu „elastycznosci".Tablica II 50 Przyklad Zywica poliestro¬ wa, % wagowych Zywica HMMM, % wagowych Temperatura tep- nie^ia, °C Trwalosc proszku Elastycznosc Odpornosc na uderzenie, mm VIII 97 3 76-103° D N 2-3 IX 94 6 74-104° D D 6 X 90 10 70-93° D P *¦*¦ XI | 85 15 65-91° Z .D 680697 9 Przyklady XII—XVIII. W aparacie opisanym w przykladzie I wytworzono szereg zywic polie¬ strowych, przy uzyciu skladników i o wlasciwos¬ ciach zestawionych w tablicy III.T a b 1 i c a III Przy¬ klad XII XIII XIV XV Alkohol DEGBA Cardura E Glikol neo- pentylowy DEGBA Glikol ety¬ lenowy Cardura E Glikol neo- pentylowy Glikol ety¬ lenowy Heksano- diol-1,6 DEGBA Cardura E Glikol neo- pentylowy Moli alko¬ holu 0,675 0,200 0,225 0,55 0,55 0,2 0,3 0,5 0,1 0,r6 0,17 0,94 Kwas TPA TPA TPA TPA Moli kwa¬ su 1 1 1 1 LK 6,6 10,2 7,7 4,7 TM, °C 83—108 86-104 84-98 87—101 Przy uzyciu tych zywic poliestrowych przygoto¬ wano serie kompozycji powlokowych przez zmie¬ szanie ich z szescaometoksymetylomelaminowa (HMMM) zywica. Wyniki zestawiono w tablicy IV.Tablica IV Przy¬ klad XVI XVII XVIII XIX Poliester z przykladu XII XIII XIV XV % wago¬ wych poliestru 90 88 94 " 90 i ° i-i O fi 10 12 6 10 Trwalosc , proszku D D .D D Elastycz¬ nosc D1 D2 D3 D4 Odpornosc na uderze¬ nie 61 52 63 2-34 10 1 Grubosc powloki 25 milimikronów 2 Grubosc powloki 100 milimikronów * Grubosc powloki 60 milimikronów 4 Grubosc powloki 50—60 milimikronów. PL PL