PL210284B1

PL210284B1 - Niskopieniąca kompozycja herbicydowa zawierająca glifosat, sposób zmniejszania pienienia kompozycji glifosatu oraz sposób ciężkiego uszkodzenia lub niszczenia roślin

Info

Publication number: PL210284B1
Application number: PL372375A
Authority: PL
Inventors: Clyde James Barnes Iii; Alan David Baylis; Jeffrey David Fowler; Alan Frederick Nelson
Original assignee: Syngenta Ltd; Syngenta Participations Ag
Priority date: 2002-03-28
Filing date: 2003-03-21
Publication date: 2011-12-30
Also published as: AP2004003150A0; CN100506037C; UA77513C2; US20060172889A1; EA007982B1; GT200300070A; ES2365704T3; PL372375A1; JP4494799B2; EP1492403A1; AR039157A1; NZ535649A; TW200305364A; AU2003216846A1; GB0207438D0; ATE507718T1; BRPI0308811B1; EA200401163A1; BR0308811A; IL164280A0

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem niniejszego wynalazku są: niskopieniąca kompozycja herbicydowa zawierająca glifosat, sposób zmniejszania pienienia kompozycji glifosatu oraz sposób ciężkiego uszkadzania lub niszczenia roślin.

Preparaty herbicydu glifosatu są ogólnie dostępne w postaci koncentratu, który przed zastosowaniem jest rozcieńczany wodą przez użytkownika. Przy stosowaniu rolniczym na dużą skalę rozcieńczanie koncentratu normalnie następuje w zbiorniku opryskiwacza, z którego rozcieńczony produkt stosuje się przez przydatną aparaturę opryskującą. Powszechnie spotykanym problemem jest nadmierne pienienie koncentratu. Wiele preparatów glifosatu zawiera, zatem dostępne w handlu środki przeciwpieniące przewidziane do zmniejszenia tej niedogodności. Środki przeciwpieniące są normalnie skuteczne przy niskim stężeniu (typowo rzędu 0,5 do 10 g/l, na przykład około 1 g/l). To stężenie jest znacznie niższe niż stężenie adiuwantów zwiększających skuteczność biologiczną, które także mogą być obecne w preparacie (typowo około 100 do 150 g/l), przy czym normalnie przyjmuje się, że środki przeciwpieniące mają mały albo żaden wpływ na skuteczność biologiczną.

Obecnie twórcy wynalazku stwierdzili, że pewne poli(alkilenoksy)alkanole są skuteczne, jako środki przeciwpieniące i, mimo to, że są obecne we względnie niskim stężeniu, dodatkowo mają niespodziewanie korzystny wpływ na skuteczność biologiczną.

Według niniejszego wynalazku dana jest niskopieniąca kompozycja herbicydowa zawierająca glifosat i poli(alkilenoksy)alkanol mający wzór

w którym R1 i R2 oznaczają grupę metylową lub etylową, R3 oznacza prostołańcuchową grupę alkilenową zawierającą od 5 do 12 atomów węgla, R4 oznacza grupę alkilenową zawierającą 2 lub 3 atomów węgla, i n wynosi od 4 do 20, oraz stężenie glifosatu wynosi od 240 do 550 g/l w odniesieniu do kwasu glifosatu.

Zgodnie z dalszym aspektem niniejszego wynalazku dany jest sposób zmniejszania pienienia: kompozycji koncentratu glifosatu mającej stężenie równe od 240 do 550 g/l w odniesieniu do kwasu glifosatu, który obejmuje zawarcie w kompozycji poli(alkilenoksy)alkanolu o wzorze (I).

Grupa (OR4)n oznacza dogodnie grupę poli(etylenoksy), grupę poli(propylenoksy) lub grupę mieszaną poli(etylenoksy/propylenoksy). W przypadku związków mających zakres stopni alkoksylowania, n może oznaczać liczbę średnią. Korzystnie n wynosi od 6 do 14, w szczególności od 6 do 10. Szczególnie korzystną wartością n jest około 8.

Korzystnie oba R1 i R2 oznaczają grupę metylową.

R3 korzystnie zawiera od 7 do 11 atomów węgla, a szczególnie korzystną grupę R3 stanowi -(CH2)10-.

Korzystny poli(alkilenoksy)alkanol o wzorze (I) stanowi etoksylowany, propoksylowany lub mieszany alkoksylowany/propoksylowany alkohol izotridecylowy, w którym stopień alkoksylowania wynosi od 6 do 14. W korzystnym wykonaniu kompozycji według wynalazku poli(alkilenoksy)alkanol o wzorze (1) stanowi alkohol izotridecylowy mający stopień alkoksylowania równy 8.

Glifosat normalnie stosuje się w postaci rozpuszczalnej w wodzie soli kwasu glifosatu (N-fosfonometyloglicyny), zaś stosowane niniejszym określenie glifosat obejmuje kwas glifosatu oraz jego sole, estry i pochodne. Typowe sole glifosatu obejmują sól izopropyloaminową, trimetylosulfoniową, monoetanoloaminową, amonową, potasową i sodową. Jak wskazano poprzednio, niniejszy wynalazek jest szczególnie odpowiedni do komponowania koncentratów glifosatu. Takie koncentraty typowo zawierają rzędu 240 g/l glifosatu w odniesieniu do kwasu glifosatu, chociaż obserwuje się tendencję do preparatów bardziej stężonych, na przykład od 240 do 550 g/l, zależnie od charakteru wykorzystywanej soli. Dla soli potasowej możliwe jest wytwarzanie preparatów mających stężenie do 550 g/l, na przykład od 400 do 550 g/l, a w szczególności około 500 g/l, zaś dla soli amonowej bardziej typowe zakresy to od 240 do 400 g/l, a szczególniej od 340 do 380 g/l w odniesieniu do kwasu glifosatu.

Szczególną cechą korzystnych aspektów niniejszego wynalazku jest to, że związek o wzorze (I) działa zarówno, jako środek przeciwpieniący i jako środek zwiększający skuteczność biologiczną, przy stężeniach niższych niż konwencjonalne stężenia dla adiuwantów zwiększających skuteczność biologiczną.

PL 210 284 B1

Tak więc, choć można stosować wyższe ilości związku o wzorze (I), to korzyści z wynalazku są najbardziej dostrzegalne, gdy stężenie związku o wzorze (I) wynosi poniżej 100 g/l. Korzystne jest stężenie związku o wzorze (I) równe od 1 do 50 g/l, a zwłaszcza od 1 do 20 g/l.

Dalszą zaletą niniejszego wynalazku jest to, że związek o wzorze (I) pozostaje w pełni zdyspergowany przy przechowywaniu kompozycji. W przeciwieństwie do tego, pewne powszechnie stosowane handlowe środki przeciwpieniące przy przechowywaniu mają tendencję do wydzielania się z kompozycji i przez to tracą swoją skuteczność, szczególnie, jeżeli koncentrat ponownie rozdziela się z duż ego zbiornika do mniejszych pojemników.

Należy rozumieć, że nie jest prawdopodobne, żeby względnie niskie poziomy związku o wzorze (I) same przez się dawały dostateczne zwiększenie skuteczności biologicznej. Korzystne jest, żeby związek o wzorze (I) stosować z jednym lub wieloma dodatkowymi adiuwantami zwiększającymi skuteczność biologiczną. W stanie techniki znany jest szeroki zakres adiuwantów zwiększających skuteczność biologiczną przydatnych do stosowania z glifosatem. Twórcy wynalazku stwierdzili, że połączenie związku o wzorze (I) z adiuwantem alkilogiikozydowym zapewnia nieoczekiwanie wysoki poziom zwiększenia skuteczności biologicznej glifosatu połączony ze skutecznym działaniem przeciwpieniącym, szczególnie w odniesieniu do pienienia koncentratu. Efekt jest takiego rzędu wielkości, że uważa się, że istnieje korzystne oddziaływanie lub synergia między związkiem o wzorze (I) i alkiloglikozydem.

Alkiloglikozyd do stosowania w niniejszym wynalazku można otrzymać przez reakcję alkanoli z glukozą lub innymi mono- lub di- lub polisacharydami. Stosowane niniejszym określenie „alkiloglikozyd” obejmuje alkilomonoglikozyd i alkilopoliglikozyd. Alkiloglikozydy korzystne do stosowania w niniejszym wynalazku stanowią alkiloglukozydy otrzymane przez reakcję glukozy z prostołańcuchowym lub rozgałęzionym alkanolem lub mieszaniną alkanoli, na przykład mieszaniną alkanoli zawierających 7 do 18, korzystnie 7 do 16 atomów węgla, na przykład 8 do 10 atomów węgla. Liczba grup glikozy na grupę alkilową w cząsteczce może się zmieniać i możliwe są pochodne alkilowe mono- lub di- lub poliglukozy lub sacharydu. Handlowe alkilopoliglikozydy zazwyczaj zawierają mieszaninę pochodnych mającą średnią liczbę grup glikozy na grupę alkilową. Tak więc alkiloglikozydy mają wzór ogólny (III)

w którym n oznacza stopień polimeryzacji i typowo leż y w zakresie od 1 do 3, na przykład od 1 do 2, i R5 oznacza rozgałęzioną lub prostołańcuchową grupę alkilową mającą od 4 do 18 atomów węgla lub mieszaninę grup alkilowych mającą wartość średnią w danym zakresie. Typowy dla alkiloglikozydów jest produkt dostępny w handlu pod nazwami handlowymi AL2042 i AL2575 (Uniqema) oraz AGRIMUL PG2067 (Henkel Corp), w którym n oznacza średnią równą 1,7, zaś R5 oznacza mieszaninę grupy oktylowej (45%) i decylowej (55%), produkt dostępny w handlu pod nazwą handlową AGRIMUL PG2069 (Henkel Corp.), w którym n oznacza średnią równą 1,6, zaś R5 oznacza mieszaninę grupy nonylowej (20%), decylowej (40%) i undecylowej (40%) oraz produkt dostępny w handlu pod nazwą handlową BEROL AG6202 (Akzo Nobel) lub AGRIMUL PG 3399 (Henkel Corp.), który stanowi 2-etylo-1-heksyloglikozyd.

Dodatkowy adiuwant zwiększający skuteczność biologiczną, na przykład alkiloglikozyd, dogodnie stosuje się przy konwencjonalnych stężeniach równych od około 80 g/l do około 250 g/l, na przykład od około 100 g/l do około 150 g/l, zaś proporcja związku o wzorze (I) do drugiego adiuwanta

PL 210 284 B1 zwiększającego skuteczność biologiczną wynosi korzystnie od około 1:1 do 1:100, a korzystniej od 1:10 do 1:40.

Związek o wzorze (I) może być stosowany, jako jedyny środek przeciwpieniący, albo może być stosowany w połączeniu z, albo jako częściowo zastępujący inny środek przeciwpieniący. Związek o wzorze (I) ma przede wszystkim sł u ż y ć dla zmniejszenia pienienia koncentratu. Oprócz związku o wzorze (I) kompozycja może zawierać dodatkowe środki przeciwpieniące dla zmniejszenia pienienia produktu rozcieńczonego. Typowy przykład środka przeciwpieniącego do zmniejszania pienienia produktu rozcieńczonego stanowi MSA dostarczany przez firmę Dow Corning, który składa się z oleju polidimetylosiloksanowego zmieszanego z krzemionkami hydrofobowymi.

Jeśli to pożądane, to można dodać inne dodatki konwencjonalne, takie jak środki pochłaniające wilgoć, środki wzmagające aktywność (takie jak nieorganiczne sole amonowe), środki przeciw zamarzaniu, środki zwilżające, lub inne dodatkowe środki powierzchniowo czynne. Podobnie można włączyć dodatkowe herbicydy rozpuszczalne w wodzie lub inne agrochemikalia takie jak fungicydy i insektycydy, jeśli to pożądane, ale niniejszy wynalazek dotyczy przede wszystkim kompozycji, w których jedyny agrochemiczny składnik aktywny stanowi glifosat.

W stanie rozcieńczonym do stosowania, kompozycje według niniejszego wynalazku są aktywne przeciwko szerokiemu zakresowi gatunków chwastów obejmujących gatunki jednoliścienne i dwuliścienne. Kompozycje dogodnie stosuje się bezpośrednio na niepożądane rośliny (stosowanie powschodowe).

Tak więc, zgodnie z dalszym aspektem niniejszego wynalazku dany jest sposób ciężkiego uszkadzania lub niszczenia niepożądanych roślin, który obejmuje rozcieńczanie kompozycji koncentratu glifosatu według niniejszego wynalazku, a następnie stosowanie na rośliny herbicydowe skutecznej ilości wspomnianej rozcieńczonej kompozycji.

Stosowana ilość kompozycji według wynalazku będzie zależeć od szeregu czynników obejmujących, na przykład, tożsamość roślin, których wzrost ma zostać zahamowany, i tego, czy związek ma być stosowany do wchłaniania przez liście czy korzenie. Jednak, dla ogólnej orientacji, przydatna jest stosowana ilość równa od 0,001 do 20 kilogramów na hektar, zaś korzystna może być od 0,025 do 10 kilogramów na hektar.

Szczególnie korzystnie glifosat ma postać soli potasowej lub soli amonowej. Niniejszy wynalazek jest zilustrowany w zastosowaniu do preparatu glifosatu odpowiednio potasowego i amonowego, ale nie jest ograniczony do tych produktów glifosatu. Glifosat amonowy i potasowy to sole szczególnie przydatne do stosowania w mocno stężonych koncentratach glifosatu, w których skuteczna ilość układu środków powierzchniowo czynnych i adiuwanta nieorganicznego jest „wbudowana” w kompozycję. Stosowane niniejszym określenie „wbudowana” określa kompozycję, w której wymagane adiuwanty pierwotne są zawarte w fizycznie trwałej kompozycji koncentratu i nie muszą być dodawane podczas etapu mieszania w zbiorniku. To oczywiście nie wyklucza dodawania przez operatora dalszych adiuwantów podczas mieszania w zbiorniku, jeśli to pożądane, ale nie ma konieczności dodawania dalszych adiuwantów. Trudności związane z zapewnieniem skutecznych mocno stężonych koncentratów glifosatu zawierających układy adiuwantów są znaczne, ponieważ w użytku handlowym takie koncentraty muszą być fizycznie trwałe podczas długotrwałego przechowywania przy prawdopodobnym wystąpieniu możliwych skrajnych temperatur otoczenia.

Stosowane niniejszym określenie „mocno stężony” wodny koncentrat glifosatu wskazuje koncentrat, w którym stężenie glifosatu jest większe niż 240 g/l w odniesieniu do zawartości kwasu glifosatu, na przykład od 240 do 550 g/l, tak jak od 240 do 400 g/l. Stężenie szczególnie korzystne do stosowania z preparatami glifosatu amonowego wynosi od 340 do 380 g/l w odniesieniu do kwasu glifosatu. Dla soli potasowej możliwe jest wytwarzanie preparatów mających stężenie do 550 g/l, na przykład od 400 do 500 g/l w odniesieniu do kwasu glifosatu. Należy zauważyć, że, o ile nie podano inaczej, to wszystkie stężenia glifosatu są podane niniejszym w procentach wagowych kwasu glifosatu, nawet gdy anion glifosatu jest zrównoważony przydatnym kationem.

Kompozycja glifosatu amonowego może alternatywnie być rozumiana, jako połączenie soli amonowej glifosatu, soli amonowej, takiej jak siarczan amonu lub fosforan diamonu, i alkiloglikozydu. Należy jednak rozumieć, że będąc w roztworze, kompozycja cechuje się całkowitą zawartością kationu amonowego zrównoważoną przez anion glifosatu i, na przykład anion siarczanu. Tym niemniej wygodnie jest wyrażać zawartość preparatu w kategoriach zawartości soli amonowej i zawartości glifosatu amonowego. Kompozycja glifosatu amonowego według niniejszego wynalazku daje kompozycję trwałą fizycznie nawet przy wysokiej zawartości soli amonowej, na przykład siarczanu amonu, bez

PL 210 284 B1 konieczności zmniejszenia albo stężenia środka powierzchniowo czynnego albo stężenia glifosatu. Jest to szczególnie nieoczekiwane wobec wysokiej zawartości elektrolitów w kompozycji. Zatem dla uzyskania zadowalającego zwiększenia aktywności glifosatu pożądane jest zawarcie więcej niż 70 g/l soli amonowej, a korzystnie więcej niż około 80 g/l. Górny limit zawartości soli amonowej będzie zależeć od pożądanej zawartości środka powierzchniowo czynnego i jonu glifosatu, i chociaż można stosować poziomy aż do 180 g/l, jeśli to pożądane, to praktyczny górny limit zawartości soli amonowej będzie normalnie wynosić 160 g/l, lub korzystniej 150 g/l. Szczególnie skuteczne wyniki uzyskuje się dla zawartości soli amonowej równej od 80 do 140 g/l, ponieważ w takich kompozycjach można otrzymać niespodziewanie wysokie i skuteczne zawartości odpowiednio jonu glifosatu i alkiloglikozydowego środka powierzchniowo czynnego. W korzystnym wariancie wykonania kompozycja zawiera siarczan amonu w stężeniu równym od 80 do 140 g/l.

Jak zauważono wyżej, chociaż jonu amonowego obecnego w wodnej kompozycji glifosatu amonowego nie powinno się traktować, jako związanego konkretnie albo z anionem glifosatu albo na przykład z anionem siarczanowym, to wygodnie jest wyrażać stężenie jonu amonowego w odniesieniu do jonu glifosatu jako dodatkowe do obecnego w „soli amonowej” takiej jak siarczan amonu. Tak więc proporcja molowa jonu amonowego (nadmiaru do jonu w „soli amonowej”) do anionu glifosatu wynosi korzystnie od 1,5:1 do 2:1, na przykład od 1,7:1 do 1,9:1. Szczególnie skuteczne wyniki otrzymuje się przy proporcji (nadmiaru) jonu amonowego do jonu glifosatu równej około 1,9:1.

Jak zauważono wyżej, zawartość układu alkiloglikozydowego środka powierzchniowo czynnego w wodnym koncentracie wynosi ogólnie od około 80 do 250 g/l. Górny limit równy 250 g/l jest bardziej właściwy, gdy stosuje się relatywnie niższe poziomy soli amonowej, zaś dolny limit równy 80 g/l jest bardziej właściwy, gdy stosuje się relatywnie wyższe poziomy soli amonowej. Korzystnie więc, gdy zawartość soli amonowej wynosi od około 80 do około 100 g/l, to zawartość alkiloglikozydu wynosi od około 250 g/l do około 200 g/l, na przykład od około 245 g/l do około 210 g/l. Gdy zawartość soli amonowej wynosi od około 100 g/l do około 150 g/l, to zawartość alkiloglikozydu wynosi od około 140 g/l do około 200 g/l, na przykład około 140 g/l do około 175 g/l. Sól potasowa jest ogólnie mniej wrażliwa na obecność alkiloglikozydu i optymalny poziom zwiększenia skuteczności biologicznej można dobierać do stosowanego stężenia glifosatu.

Szczególną zaletą kompozycji glifosatu amonowego i potasowego według niniejszego wynalazku jest to, że pojedynczy środek powierzchniowo czynny, alkiloglikozyd można stosować, jako jedyny dodatkowy środek zwiększający skuteczność biologiczną ze związkiem o wzorze (I), tak zapewniając korzyści przy przerobie i dostawie.

Jeśli to pożądane jednak, to pewną część alkiloglikozydu w kompozycji glifosatu (czy to soli amonowej czy innej) można zastąpić alkoksylowaną alkiloaminą {14} i dzięki temu w pewnych okolicznościach można zaobserwować dalszy wzrost aktywności biologicznej. Stosowany wyżej zwrot „układ alkiloglikozydowego środka powierzchniowo czynnego” obejmuje zarówno alkiloglikozyd i alkoksylowaną alkiloaminę, jeżeli się ją stosuje, a zatem korzystne stężenia podane powyżej obejmują zarówno alkiloglikozydowy środek powierzchniowo czynny i alkoksylowaną alkiloaminę, jeżeli się ją stosuje.

Proporcja alkiloglikozydu do alkoksylowanej alkiloaminy w układzie alkiloglikozydowego środka powierzchniowo czynnego wynosi korzystnie od około 1 części wagowej alkiloglikozydu na 1 część wagową alkoksylowanej alkiloaminy do około 10 części wagowych alkiloglikozydu na 1 część wagową alkoksylowanej alkiloaminy. Szczególnie korzystna proporcja wynosi od około 5 do około 8 części wagowych alkiloglikozydu na 1 część wagową alkoksylowanej alkiloaminy.

Dogodnie grupa alkilowa w alkoksylowanej alkiloaminie zawiera od 8 do 22 atomów węgla (lub średnio od 8 do 22 atomów węgla, jeżeli obecna jest mieszanina grup alkilowych) i może być liniowa lub rozgałęziona. Szczególnie korzystnie grupa alkilowa zawiera od 10 do 20 atomów węgla. Konkretne przykłady korzystnych alkoksylowanych alkiloamin stanowią alkoksylowane pochodne aminy kokosowej {pochodnej oleju kokosowego}, aminy łojowej, oleiloaminy i stearyloaminy. Typowo dostępne są takie alkoksylowane alkiloaminowe środki powierzchniowo czynne o średnim stopniu alkoksylowania równym od 1 do około 15. Przydatne grupy alkoksylowe obejmują grupę etoksylową, propoksylową lub ich mieszaninę. Szczególnie korzystna jest grupa etoksylową.

Chociaż możliwe jest stosowanie w kompozycji według niniejszego wynalazku alkoksylowanej alkiloaminy mającej średni stopień alkoksylowania (lub ściślej etoksylowania) w zakresie dostępnym w handlu, na przykład od 1 do około 15, to twórcy wynalazku stwierdzili, że etoksylowane alkiloaminy mające wysoki stopień etoksylowania są mniej mieszalne z mocno stężoną kompozycją niż etoksylowane

PL 210 284 B1 alkiloaminy mające niższy stopień etoksylowania. Tak więc, korzystnie średni stopień alkoksylowania (lub ściślej etoksylowania) wynosi od 2 do 12. Szczególnie korzystnie średni stopień alkoksylowania (lub ściślej etoksylowania) wynosi od 2 do 5. Przykład szczególnie przydatnej alkoksylowanej alkiloaminy stanowi etoksylowana alkiloaminą mająca średni stopień etoksylowania równy około 2 lub około 5, na przykład etoksylowana amina kokosowa mająca średni stopień etoksylowania równy około 2 lub około 5.

Chociaż przez zastąpienie części alkiloglikozydu alkoksylowaną alkiloaminą można uzyskać korzyści, to takie korzyści są niwelowane przez wzrost lepkości kompozycji.

Jeżeli lepkość kompozycji jest wysoka na przykład, gdy stosuje się alkoksylowaną alkiloaminę, to właściwe może być dodanie środka modyfikującego lepkość. Przydatne środki modyfikujące lepkość obejmują glikol propylenowy.

Kompozycje według niniejszego wynalazku można wytwarzać przez mieszanie składników w pożądanych proporcjach. Szczególną kombinację jonów w kompozycji wedł ug niniejszego wynalazku można otrzymać z zakresu różnych materiałów wyjściowych. Kolejność dodawania nie jest szczególnie istotna. Tak więc na przykład stały glifosat diamonowy i kwas glifosatu (dające pożądany stosunek jonu amonowego do jonu glifosatu) można dodać razem ze stałym siarczanem amonu do wody, w której rozpuszczono alkiloglikozyd. Alternatywnie moż na dodać amoniak do kwasu glifosatu w obecności siarczanu amonu albo też alternatywnie można dodać amoniak do kwasu glifosatu w obecności kwasu siarkowego.

Kompozycje według niniejszego wynalazku można także dostarczać w postaci rozcieńczonej i gotowej do uż ycia. Moż na takż e dodać dodatkowe adiuwanty przydatne do preparatów gotowych do użycia, np. środki przeciw zamarzaniu, polimery i barwniki.

Wynalazek ilustrują następujące przykłady, w których wszystkie części i procenty wyrażono wagowo, o ile nie podano inaczej.

P r z y k ł a d 1

W następujących przykładach kompozycje wytworzono przez dodanie amoniaku do zoboję tnienia kwasu glifosatu (kwasu PMG) w postaci wodnej zawiesiny w celu uzyskania pożądanej proporcji jonu amonowego do glifosatu (1,9:1). Pozostałe składniki dodano we wskazanych proporcjach (% wag.) i wodę dodano proporcjonalnie do uzupełnienia bilansu. Związek o wzorze (I) stanowił GENAPOL X080, alkohol izotridecylowy mający 8 jednostek poli(tlenku etylenu) (n we wzorze (I) wynosi 8). Alkiloglikozyd stanowił AL2575 z firmy UNIQEMA.

Wytworzono kompozycję porównawczą, w której nie użyto związku o wzorze (I). Zwiększono proporcjonalnie ilość alkiloglikozydu i dodano dodatkowy środek przeciwpieniący.

Zarówno kompozycja według wynalazku jak i kompozycja porównawcza z dodanym konwencjonalnym środkiem przeciwpieniącym miały zadowalającą i zasadniczo równoważną charakterystykę pienienia.

W następującej tabeli, składy podano jako % wagowe przy gęstości kompozycji równej 1,28 g/cm³:

T a b e l a 1

	Przykład 1	Porównawcza
Kwas glifosatu (jako wilgotna pasta techniczna)	28	28
Amoniak (bezwodny)	8,2	8,2
Kwas siarkowy (96% handlowy)	8,5	8,5
AL2575	13,0	13,4
Środek przeciwpieniący MSA	0,05	0,05
Fluowet PL80	0	0, 055
Alkohol izotridecylowy 8E0	5,0	0
Woda	do 100%	do 100%

Fluowet PL80 to mieszanina 50:50 perfluorowanego kwasu alkilofosfinowego i perfluorowanego kwasu alkilofosfonowego, dostarczana przez firmę CLARIANT. Środek przeciwpieniący MSA oparty na polidimetylosiloksanie jest dostarczany przez firmę Dow Corning.

PL 210 284 B1

P r z y k ł a d 2

Kompozycje z przykładu 1 (kompozycja według wynalazku i kompozycja porównawcza) zastosowano we wskazanych ilościach wyrażonych, jako równoważnik kwasu glifosatu/ha na gatunki roślin hodowanych w szklarni. Wszystkie zabiegi wykonywano po dopełnieniu wodą wodociągową, stosując opryskiwacz torowy z dyszą 11002 przy objętości oprysku równej 200 l/ha. Wszystkie zabiegi powtarzano 3 razy. Po oprysku rośliny odstawiano do szklarni i utrzymywano w temperaturze 24°C w dzień i 19°C w nocy. Po upł ywie 22 dni od zabiegu przeprowadzono ocenę wzrokową % zwalczenia, gdzie 0 = nietknię te i 100 = zupeł ne zabicie.

T a b e l a 2 % zwalczenia wskazanych gatunków

Kompozycja	Ilość	AVEFA	BRODI	CHEAL	LOLRI	RAPRL
Porównawcza 1	240	32	3	57	7	20
360	76	42	78	53	55
540	86	87	92	73	85
720	100	93	93	98	92
Przykład 1	240	48	15	87	25	58
360	65	85	87	78	80
540	62	100	92	95	73
720	96	100	99	100	93

Testowanymi gatunkami były:

AVEFA owies głuchy (Avena fatua)

BRODI stokłosa sp. (Bromus diandrus)

CHEAL komosa biała (Chenopodium album L.)

LOLRI życica sp. (Lolium rigidum)

RAPRL rzodkiew świrzepa {Raphanus raphanistrum)

P r z y k ł a d y 3 i 4

W następujących przykładach kompozycje wytworzono przez dodanie wodorotlenku potasu do zobojętnienia kwasu glifosatu (kwasu PMG). Pozostałe składniki dodano we wskazanych proporcjach (g/l), a wodę dodano proporcjonalnie do uzupełnienia bilansu. Związek o wzorze (I) stanowił GENAPOL X080, alkohol izotridecylowy mający 8 jednostek poli(tlenku etylenu) (n we wzorze (I) wynosi 8). Alkiloglikozyd stanowił AL2575 (lub równoważnik AGRIMUL PG2067) i był stosowany w połączeniu z etoksylowaną aminą kokosową mającą stopień etoksylowania równy 5. Wytworzono kompozycję porównawczą (porównawcza 2), w której nie użyto związku o wzorze (I). Charakterystyki pienienia kompozycji według wynalazku i porównawczej zmierzono stosując sposób normalny według CIPAC MT 47.2. Wyniki są pokazane w tabeli 4.

T a b e l a 3

Składnik	Przykład 3	Przykład 4	Porównawcza 2
Kwas glifosatu 100%	500	500	500
Wodorotlenek potasu (KOH) 50%	371	371	371
AL2575	171	171	171
Alkoksylowana amina kokosowa	46	46	46
Genapol X080	2,74	6,85	0,0
Woda	do 1 litra	do 1 litra	do 1 litra

PL 210 284 B1

T a b e l a 4

	Wysokość piany po 10 sekundach (mm)	Wysokość piany po 60 sekundach (mm)	Wysokość piany po 180 sekundach (mm)	Wysokość piany po 720 sekundach (mm)
Porównawcza 2	45	60	50	44
Przykład 3	8	18	16	6
Przykład 4	14	18	20	18

P r z y k ł a d y 5 i 6

W następujących przykładach kompozycje wytworzono przez dodanie wodorotlenku potasu do zobojętnienia kwasu glifosatu (kwasu PMG). Pozostałe składniki dodano we wskazanych proporcjach (g/l), a wodę dodano proporcjonalnie do uzupełnienia bilansu. Związek o wzorze (I) stanowił GENAPOL X080, alkohol izotridecylowy mający 8 jednostek poli(tlenku etylenu) (n we wzorze (I) wynosi 8). Alkiloglikozyd stanowił AGRIMUL PG 3399 i był stosowany w połączeniu z etoksylowaną aminą kokosową mającą stopień etoksylowania równy 5. AGRIMUL PG 3399 to niskopieniący alkiloglikozyd. Wytworzono kompozycję porównawczą (porównawcza 3), w której nie użyto związku o wzorze (I).

Charakterystyki pienienia kompozycji według wynalazku i porównawczej zmierzono stosując sposób normalny według CIPAC MT 47.2. Wyniki są pokazane w tabeli 6.

T a b e l a 5

Składnik	Przykład 5	Przykład 6	Porównawcza 3
Kwas glifosatu 100%	500	500	500
Wodorotlenek potasu (KOH) 50%	371	371	371
AGRIMUL PG 33 99	184	184	184
Alkoksylowana amina kokosowa	46	46	46
Genapol X080	2,74	6,85	0,0
Woda	do 1 litra	do 1 litra	do 1 litra

T a b e l a 6

	Wysokość piany po 10 sekundach (mm)	Wysokość piany po 60 sekundach (mm)	Wysokość piany po 180 sekundach (mm)	Wysokość piany po 720 sekundach (mm)
Porównawcza 3	38	36	32	20
Przykład 5	10	18	16	10
Przykład 6	18	24	24	24

Zastrzeżenia patentowe

Claims

1. Niskopieniąca kompozycja herbicydowa zawierająca glifosat, znamienna tym, że zawiera poli(alkilenoksy)alkanol mający wzór

R2

I ^CH J- OR ) OH R1 R3 h _(i) w którym R1 i R2 oznaczają grupę metylową lub etylową, R3 oznacza prostoła ńcuchową grupę alkilenową zawierającą od 5 do 12 atomów węgla, R4 oznacza grupę alkilenową zawierającą 2 lub 3 atomów węgla, i n wynosi od 4 do 20, oraz stężenie glifosatu wynosi od 240 do 550 g/l w odniesieniu do kwasu glifosatu.

PL 210 284 B1

2. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że grupa (OR4)n oznacza grupę poli(etylenoksy), grupę poli(propylenoksy) lub grupę mieszaną poli(etylenoksy/propylenoksy).

3. Kompozycja według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że n wynosi od 6 do 14.

4. Kompozycja według zastrz. 3, znamienna tym, że n wynosi od 6 do 10.

5. Kompozycja według któregokolwiek z zastrz. od 1 do 4, znamienna tym, że oba R1 i R2 oznaczają grupę metylową.

6. Kompozycja według któregokolwiek z zastrz. od 1 do 5, znamienna tym, że R3 zawiera od 7 do 11 atomów wę gla.

7. Kompozycja według któregokolwiek z zastrz. od 1 do 6, znamienna tym, że poli(alkilenoksy)alkanol o wzorze (I) stanowi etoksylowany, propoksylowany lub mieszany etoksylowany/propoksylowany alkohol izotridecylowy, w którym stopień alkoksylowania wynosi od 6 do 14.

8. Kompozycja według zastrz. 7, znamienna tym, że poli(alkilenoksy)alkanol o wzorze (1) stanowi alkohol izotridecylowy mający stopień alkoksylowania równy 8.

9. Kompozycja wedł ug któregokolwiek z zastrz. od 1 do 8, znamienna tym, ż e stężenie zwią zku o wzorze (I) wynosi od 1 do 50 g/l.

10. Kompozycja według zastrz, 9, znamienna tym, że stężenie związku o wzorze (I) wynosi od 1 do 20 g/l.

11. Kompozycja według któregokolwiek z zastrz. od 1 do 10, znamienna tym, że zawiera dodatkowy adiuwant zwiększający skuteczność biologiczną.

12. Kompozycja według zastrz. 11, znamienna tym, że dodatkowy adiuwant zwiększający skuteczność biologiczną stanowi alkiloglikozyd.

13. Kompozycja według zastrz. 11 albo 12, znamienna tym, że dodatkowy adiuwant zwiększający skuteczność biologiczną jest obecny w stężeniu równym od 80 g/l do 250 g/l.

14. Kompozycja według zastrz. 12 albo 13, znamienna tym, że dodatkowo zawiera alkoksylowaną alkiloaminę.

15. Kompozycja według któregokolwiek z zastrz. od 1 do 14, znamienna tym, że zawiera dodatkowy środek przeciwpieniący dla zmniejszenia pienienia produktu rozcieńczonego.

16. Kompozycja według któregokolwiek z zastrz. od 1 do 15, znamienna tym, że glifosat stanowi sól potasowa.

17. Kompozycja według zastrz. 16, znamienna tym, że stężenie glifosatu wynosi od 400 do 500 g/l w odniesieniu do kwasu glifosatu.

18. Kompozycja według któregokolwiek z zastrz. 1 do 15, znamienna tym, że glifosat stanowi sól amonowa.

19. Kompozycja według zastrz. 18, znamienna tym, że stężenie glifosatu wynosi od 340 do 380 g/l w odniesieniu do kwasu glifosatu.

20. Kompozycja według zastrz. 18 albo 19, znamienna tym, że dodatkowo zawiera siarczan amonu w stężeniu równym od 80 do 140 g/l.

21. Sposób zmniejszania pienienia kompozycji koncentratu glifosatu mającej stężenie równe od 240 do 550 g/l w odniesieniu do kwasu glifosatu, znamienny tym, że obejmuje zawarcie w kompozycji poli(alkilenoksy)alkanolu o wzorze (I) według zastrz. 1.

22. Sposób ciężkiego uszkadzania lub niszczenia niepożądanych roślin, znamienny tym, że obejmuje rozcieńczanie kompozycji koncentratu glifosatu według któregokolwiek z zastrz. 1 do 19, a następnie stosowanie na rośliny herbicydowe skutecznej ilości wspomnianej rozcieńczonej kompozycji.