PL197502B1 - Złącze do przewodu elektrycznego - Google Patents

Abstract

1. Zlacze do przewodu elektrycznego, za- wierajace wyj scie gniazdowe lub wtyk, maj ace co najmniej jeden cz lon stykowy taki jak gniaz- do lub trzpie n i co najmniej jedn a ko ncówk e la- cz ac a, która jest po laczona elektrycznie z cz lo- nem stykowym i z któr a jest po laczony przewod- nik elektryczny, znamienne tym, ze ko ncówka lacz aca (16P, 16T) ma wyst ep (24), zamoco- wany na wcisk w cz lonie rurowym (25P, 25T), za pomoc a którego ko ncówka lacz aca (16P, 16T) jest po laczona z cz lonem stykowym (15P, 15T). PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest złącze do przewodu elektrycznego. Wynalazek odnosi się do złącza do przewodu elektrycznego, które stanowi odrębną część względem urządzeń elektrycznych różnych typów i nie jest przeznaczone do mocowania na stałe do urządzeń elektrycznych lub do innych podpór, które mogą być przenoszone. Wynalazek odnosi się także do pojedynczego wtyku i wyjścia gniazdowego na końcu przedłużającego przewodu lub do wyjścia wielogniazdowego zawierającego wiele takich wyjść gniazdowych usytuowanych równolegle. Wynalazek odnosi się w szczególności do złącza lub bardziej ogólnie do elementów łączących stosowanych do koniecznych złączy.

Znane jest złącze do przewodu elektrycznego tego typu, które zawiera co najmniej jeden człon stykowy taki jak gniazdo lub trzpień, dostosowane do łączenia z uzupełniającym złączem, i co najmniej jedną końcówkę łączącą, która jest połączona elektrycznie z członem łączącym i dostosowana do łączenia z przewodnikiem elektrycznym.

Typowe złącza do przewodu elektrycznego tego rodzaju wyróżniają się jako produkty demontowalne i produkty nie demontowalne ze względu na elementy łączące. Produkty demontowalne muszą być wyposażone w końcówki śrubowe tak, żeby mogły być łatwo łączone z przewodem elektrycznym przy użyciu zwykłych narzędzi, w tym przypadku zwykłego wkrętaka, zwłaszcza przy ponownym użyciu.

W przeciwieństwie do tego, w produktach nie demontowalnych, to jest produktach, które nie muszą być ponownie używane w ten sposób, końcówki śrubowe są zabronione i muszą być zastąpione elementami łączącymi mocowanymi na stałe, na przykład poprzez lutowanie, spawanie lub obciskanie.

Jednak, we wszystkich innych przypadkach, a zwłaszcza przy wytwarzaniu elektrycznego złącza pomiędzy członem rurowym tego typu i odpowiadającym członem łączącym, zastosowane części łączące mogą pod względem ekonomicznym korzystnie być te same w obu przypadkach.

Również, kiedy złącza według wynalazku są zastosowane, jest korzystnie możliwe ustawienie jakiegoś z nich zgodnie z wymaganiami podczas montażu bez stosowania specjalnych operacji.

Wskutek tego, obecnie, zależnie od tego czy są one dla demontowalnych czy dla nie demontowalnych produktów, złącze do przewodu elektrycznego tego typu muszą być wytwarzane w dwa zasadniczo różne sposoby, które są kosztowne.

Ogólnym celem wynalazku jest układ zapewniający pewien stopień standaryzacji wytwarzania, z otrzymaniem innych korzyś ci.

Według wynalazku, złącze do przewodu elektrycznego, zawierające wyjście gniazdowe lub wtyk, mające co najmniej jeden człon stykowy taki jak gniazdo lub trzpień i co najmniej jedną końcówkę łączącą, która jest połączona elektrycznie z członem stykowym i z którą jest połączony przewodnik elektryczny, charakteryzuje się tym, że końcówka łącząca ma występ, zamocowany na wcisk w członie rurowym, za pomocą którego końcówka łącząca jest połączona z członem stykowym.

Końcówka łącząca jest końcówką śrubową i zawiera korpus mający otwór i poprzeczny gwintowany otwór, w którym jest wkręcona śruba.

Występ jest równoległy do otworu. Występ korzystnie wystaje z zaślepionego końca otworu. Korzystnie także występ jest zwężony na jego swobodnym końcu.

Człon rurowy stanowi jedną część z członem stykowym.

Człon stykowy zawiera trzpień, a człon rurowy znajduje się na jego końcu. Człon stykowy ma postać gniazda, a człon rurowy jest częścią wspólnej metalowej kształtki wyciętej i zagiętej do odpowiedniego kształtu.

Człon rurowy ma zamknięty kontur w przekroju poprzecznym lub ma kontur w przekroju poprzecznym przerwany szczeliną.

Tak więc, kiedy złącze ma stanowić produkt demontowalny, stosuje się końcówki łączące, które są końcówkami śrubowymi.

Zaś jeśli złącze ma być produktem nie demontowalnym, końcówki łączące są pominięte i złącze przewodu jest połączone bezpośrednio za pomocą odpowiednich członów rurowych, na przykład poprzez obciskanie.

Jednak w innych aspektach, a w szczególności przy wytwarzaniu połączenia elektrycznego pomiędzy członem rurowym tego typu i odpowiednim członem stykowym, zastosowane części składowe mogą być korzystnie te same w obu przypadkach.

Również, kiedy są zastosowane końcówki łączące według wynalazku, korzystnie ustawia się je, jak to jest konieczne, podczas montażu bez specjalnych operacji.

PL 197 502 B1

Przedmiot wynalazku jest ukazany w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia złącze do przewodu elektrycznego według wynalazku w widoku perspektywicznym, fig. 2 - rozłożony jeden z członów łączących złącza z fig. 1 w widoku perspektywicznym, fig. 3 - powiększony fragment złącza w przekroju osiowym wzdłuż linii III-III z fig. 2, fig. 4 - inny przykład wykonania członu łączącego złącza do przewodu elektrycznego.

Na figurach ukazano, jako przykład wykonania złącze 10 do przewodu elektrycznego według wynalazku, które jest przeznaczone do rozłącznego mocowania do jednego końca przewodu elektrycznego, na przykład przewodu przedłużającego, który nie jest pokazany.

Złącze 10 do przewodu elektrycznego tego rodzaju jest dobrze znane w stanie techniki i dlatego nie jest opisane tutaj szczegółowo, a na fig. 1 pokazano tylko jego aktywną cześć, to jest mechanizm łączący 11.

W sposób znany ze stanu techniki, mechanizm łączą cy 11 jest oparty na bloku materiał u izolacyjnego 12, którego podstawa tworzy płytę 13, której tylko zewnętrzna powierzchnia 14 jest zwykle widoczna. Złącze 10 do przewodu elektrycznego jest uzupełnione przez pokrywę, nie pokazaną, która przykrywa ją całkowicie.

W sposób znany ze stanu techniki, złącze 10 do przewodu elektrycznego według wynalazku zawiera co najmniej jeden człon stykowy 15P, 15T taki jak gniazdo lub trzpień i co najmniej jedną końcówkę łączącą 16P, 16T połączoną elektrycznie z odpowiednim członem stykowym 15P, 15T, jak będzie to opisane bardziej szczegółowo poniżej i dostosowane do łączenia z przewodnikiem elektrycznym przewodu elektrycznego, do którego złącze ma być dołączone.

W pokazanym przykł adzie wykonania, złącze 10 do przewodu elektrycznego wedł ug wynalazku, jest na przykład wtyczką dwu trzpieniową + uziemienie.

Tak więc, w przykładzie wykonania według wynalazku, złącze 10 do przewodu elektrycznego ma dwa pierwsze człony stykowe 15P i drugi człon stykowy 15T, przy czym dwa pierwsze człony stykowe 15P mają postać trzpieni, a drugi człon stykowy 15T tworzy gniazdo uziemienia. Pierwsze człony stykowe 15P wystają równolegle względem siebie z zewnętrznej powierzchni 14 płyty 13 bloku materiału izolacyjnego 12, a drugi człon stykowy 15T tworzy otwór na zewnętrznej powierzchni 14.

Złącze 10 do przewodu elektrycznego według wynalazku ma dwie pierwsze końcówki łączące 16P i jedną drugą końcówkę łączącą 16T, po jednej dla każdego członu stykowego pierwszego 15P i drugiego 15T.

W bloku materiał u izolacyjnego 12 są utworzone dwie pierwsze obsady 19P dla pierwszych końcówek łączących 16P, które wystają z wewnętrznej powierzchni 18 płyty 13 i każda z nich ma kształt ogólnie tulei. Tuleje są równoległe do siebie, oddalone od siebie i w praktyce ułożone pionowo względem odpowiednich pierwszych członów stykowych 15P w odniesieniu do położenia pokazanego. Z powodu wyjaśnionego później, każda pierwszą obsada 19P ma otwór 20 w swoim boku.

W bloku materiału izolacyjnego 12 również jest utworzona druga obsada 19T dla drugiej końcówki 16T wystającej z wewnętrznej powierzchni 18 płyty 13. W praktyce, znajduje się ona w odległości od odpowiedniego drugiego członu stykowego 15T i dlatego w bloku materiału izolacyjnego 12 jest utworzona trzecia obsada 19'T dla drugiego członu stykowego 15T, który także wystaje od wewnętrznej powierzchni 18 jego płyty 13.

W pokazanym przykładzie wykonania, trzecia obsada 19'T ma postać tulei, jak pierwsze obsady 19P. Jednak druga obsada 19T jest otwarta na boki po dwóch przeciwległych stronach.

Blok materiału izolacyjnego 12 posiada filar 22, który wystaje od wewnętrznej powierzchni 18 jego płyty 13 i jest połączony w praktyce z drugą obsadą 19T dla drugiej końcówki łączącej 16T. Z jego górnej części wystaje na bok kana ł 23 dostosowany do tworzenia z podobnym kanałem utworzonym w dołączanej pokrywie, rurę, w której jest umieszczany przewód elektryczny, do którego dołącza się końcówkę łączącą.

Powyższa konstrukcja jest dobrze znana ze stanu techniki, nie jest przedmiotem obecnego wynalazku i nie jest opisana bardziej szczegółowo. Jedynie części składowe złącza 10 do przewodu elektrycznego, konieczne do zrozumienia wynalazku są opisane w niniejszym.

Według wynalazku, końcówki łączące, pierwsza 16P i druga 16T dla co najmniej jednego z członów stykowych pierwszego 15P i drugiego 15T mają występ 24, za pomocą którego są one zamocowane na wcisk w rurowym członie pierwszym 25P i drugim 25T a końcówki łączące pierwsza 16P i druga 16T są połączone elektrycznie poprzez człony rurowe 25P, 25T z odpowiednimi członami stykowymi 15P, 15T. W praktyce, to stosuje się do każdego z członów stykowych 15P, 15T.

PL 197 502 B1

W praktyce, koń cówki łączą ce pierwsza 16P i druga 16T są identyczne. Z tego powodu opisano tylko jedną z nich, na przykład pierwszą końcówkę łączącą 16P z odniesieniem do fig. 2, 3. Według wynalazku, pierwsza końcówka łącząca 16P jest końcówką śrubową, to jest końcówka zawiera metalowy korpus 26 z wzdłużnym otworem 27 i nagwintowany poprzeczny otwór 29, w który jest wkręcona śruba 30.

W pokazanym przykładzie wykonania, korpus 26 ma dwa spłaszczenia 31 na jego zewnętrznej powierzchni przeciwlegle względem jego średnicy do unieruchomiania go w odpowiednich obsadach 19P, 19T. Występ 24 jest na przykład jak pokazano równoległy do otworu 27. Bardziej precyzyjnie, rozciąga się on od zaślepionego końca 32, otworu 27 i wystaje od odpowiadającej poprzecznej zewnętrznej powierzchni korpusu 26. W praktyce, występ 24 nie jest współosiowy z otworem 27 ponieważ otwór 27 jest przesunięty względem środka korpusu 26, a maksymalna grubość materiału jest po stronie śruby 30. Jednak ogólnie jest on współosiowy z nim. Swobodny koniec występu 24 jest korzystnie zbieżny aby ułatwić jego umieszczanie w odpowiednim członie rurowym 25P, 25T. Występ 24 jest zakończony na przykład powierzchnią stożkową 33, jak pokazano w tym przykładzie wykonania. Może on być także zaokrąglony. Jak pokazano w tym przypadku, występ 24 jest korzystnie wykonany jako jedna część z korpusem 26 i jest on pełny w tym przykładzie wykonania. Jednak zamiast tego może on być co najmniej częściowo wydrążony, na przykład rurowy.

Człony rurowe pierwszy 25P i drugi 25T dla co najmniej jednego z członów stykowych 15P, 15T stanowią jedną część z odpowiednimi członami stykowymi 15P, 15T. W pokazanym przykładzie wykonania, to stosuje się do każdego z członów stykowych 15P, 15T.

Jak pokazano bardziej szczegółowo na fig. 2, kiedy pierwszy człon stykowy 15P jest trzpieniem, pierwszy człon rurowy 25P znajduje się na końcu tego trzpienia i jest otwarty w stronę przeciwną do trzpienia. W pokazanym przykładzie wykonania, pierwszy człon rurowy 25P ma zamknięty zarys w przekroju poprzecznym.

W tym przykładzie, pierwszy czł on rurowy 25P na swoim wyjś ciu ma ukształ towany rozszerzony kołnierz 35 dla ułatwienia wsuwania występu 24 związanej pierwszej końcówki łączącej 16P.

Kiedy, jak pokazano na fig. 4, drugi człon stykowy 15T jest gniazdem, związany z nim drugi człon rurowy 25T jest częścią wspólnej metalowej kształtki 36 wyciętej i zagiętej do odpowiedniego kształtu. W pokazanym przykładzie wykonania, metalowa kształtka 36 ma ogólnie kształt litery „U” ze środkową częścią 37, od której z jednej krawędzi wystają dwie oddalone od siebie zagięte części 33, 39, z których pierwsza tworzy część drugiego członu stykowego 15T, a druga stanowi drugi człon rurowy 25T, a dwa boczne kołnierze 40, w kształcie harpunów są dostosowane do zazębiania się z członem stykowym w bloku materiału izolacyjnego 12 i/lub pokrywie z nim związanej.

W pokazanym przykł adzie wykonania, drugi czł on rurowy 25T ma zarys w przekroju poprzecznym przerwany szczeliną 41. Jak pokazano tutaj, na przykład szczelina biegnie na całej wysokości i wzdłuż jednej z jego tworzących. Drugi człon rurowy 25T jest dlatego korzystnie elastyczny w kierunku promieniowym. W praktyce, drugi człon rurowy 25T jest utworzony przez zwinięcie fragmentu zagiętej części 39 metalowej kształtki 36 w postać cylindra.

Zewnętrzna średnica występu 24 końcówek łączących 16P, 16T jest zasadniczo równa (w praktyce nieco większa) wewnętrznej średnicy członów rurowych 25T, 25P. Podczas montażu jest dlatego konieczne zastosowanie nacisku na końcówki łączące 16P, 16T aby wcisnąć występy 24 do członów rurowych 25P, 25T. To łączy pewnie końcówki łączące 16P, 16T z członami rurowymi 25P, 25T i powoduje powstanie trwałego i bezpiecznego styku elektrycznego pomiędzy końcówkami łączącymi 16P, 16T i członami rurowymi 25P, 25T.

W celu polepszenia mechanicznego utrzymywania styku elektrycznego, czł ony rurowe 25P, 25T mogą być obciśnięte na występach 24 końcówek łączących 16P, 16T, jeżeli jest to wymagane. W tym samym celu, końcówka 24 korzystnie ma szczególne ukształtowanie powierzchni. Na przykład końcówka może być rowkowana lub prążkowana zamiast być gładką.

W wariancie nie pokazanym, pierwsze rurowe człony 25P pierwszych członów stykowych 15P mają zarys w przekroju poprzecznym przerwany szczeliną, jak drugi człon rurowy związany z drugim członem stykowym 15T, zwłaszcza jeżeli zamiast pełnego elementu, jak pokazano, trzpień stanowiący pierwszy człon stykowy 15P jest wydrążony i jest ukształtowany poprzez cięcie i zawinięcie, jak drugi człon rurowy 25T.

Kiedy końcówki łączące 16P, 16T są używane jak opisano powyżej, otwór 20 pierwszych obsad 19P pierwszych końcówek łączących 16P zapewniają dostęp do śruby 30 i w praktyce umożliwiają wprowadzenie wkrętaka.

PL 197 502 B1

Oczywiście, jeżeli złącze 10 musi być nie demontowalne, końcówki łączące 16P, 16T są pominięte i połączenia z odpowiadającymi przewodnikami elektrycznymi są wykonane po prostu poprzez obciskanie członów rurowych 25P, 25T na prętowych końcach rdzeni przewodzących przewodników.

Oczywiście, obecny wynalazek nie jest ograniczony do przykładów wykonania opisanych i pokazanych, ale obejmuje różne warianty wykonania.

W szczególności, zamiast końcówek śrubowych, zastosowane końcówki łączące mogą być innego typu, na przykład końcówkami bezpośrednio wprowadzanymi lub końcówkami z przesuniętą izolacją, gdy jest to możliwe i/lub dopuszczalne.

Również, zakres zastosowania wynalazku nie jest ograniczony do sytuacji, w której końcówka łącząca zawiera wtyki, ale także obejmuje sytuacje, kiedy jest ona wyjściem gniazdowym lub wyjściem wielogniazdowym.

Claims (10)

1. Złącze do przewodu elektrycznego, zawierają ce wyjś cie gniazdowe lub wtyk, mające co najmniej jeden człon stykowy taki jak gniazdo lub trzpień i co najmniej jedną końcówkę łączącą, która jest połączona elektrycznie z członem stykowym i z którą jest połączony przewodnik elektryczny, znamienne tym, że końcówka łącząca (16P, 16T) ma występ (24), zamocowany na wcisk w członie rurowym (25P, 25T), za pomocą którego końcówka łącząca (16P, 16T) jest połączona z członem stykowym (15P, 15T).

2. Złącze wedł ug zastrz. 1, znamienne tym, ż e koń cówka łączą ca (16P, 16T) jest koń cówką śrubową i zawiera korpus (26) mający otwór (27) i poprzeczny gwintowany otwór (29), w którym jest wkręcona śruba (30).

3. Złącze według zastrz. 2, znamienne tym, ż e występ (24) jest równoległy do otworu (27).

4. Złącze według zastrz. 3, znamienne tym, ż e wystę p (24) wystaje z zaślepionego koń ca otworu (27).

5. Złącze wedł ug zastrz. 3, znamienne tym, ż e wystę p (24) jest zwężony na jego swobodnym końcu.

6. Złącze wedł ug zastrz. 1, znamienne tym, ż e czł on rurowy (25P, 25T) stanowi jedn ą część z czł onem stykowym (15P, 15T).

7. Złącze wedł ug zastrz. 6, znamienne tym, ż e czł on stykowy (15P) zawiera trzpie ń , a człon rurowy (25P) znajduje się na jego końcu.

8. Złącze według zastrz. 6, znamienne tym, ż e czł on stykowy (15T) ma postać gniazda, a człon rurowy (25T) jest częścią wspólnej metalowej kształtki (36) wycię tej i zagię tej do odpowiedniego kształtu.

9. Złącze według zastrz. 1, znamienne tym, że człon rurowy (25P, 25T) ma zamknięty kontur w przekroju poprzecznym.

10. Złącze według zastrz. 1, znamienne tym, że człon rurowy (25P, 25T) ma kontur w przekroju poprzecznym przerwany szczeliną (41).