PL196184B1 - Pojazd ze skrzyniami ładunkowymi, w których umieszcza się ładunek - Google Patents

Abstract

1. Pojazd (1) ze skrzyniami ladunkowymi (2), w których umieszcza sie ladunek, przynajmniej jedna czesc skrzyn ladunkowych (2) moze byc unoszona lub opuszczana w kierunku pionowym za pomoca urzadzen podnoszacych (3) umieszczonych na srod- kowej ramie (5) przebiegajacej w podluznym kierun- ku pojazdu, skrzynie (2) rozladowuje sie na poziomie gruntu w dolnym polozeniu (B), znamienny tym, ze przynajmniej jedna ze skrzyn (2) mozna ustawiac w przynajmniej trzech polozeniach (A, B, C) za po- moca urzadzen podnoszacych (3) umieszczonych na skrzyniach (2), patrzac w kierunku podluznym pojaz- du, najwieksza czesc przestrzeni ponad srodkowa rama (5) sluzy jako dodatkowa powierzchnia ladun- kowa w górnym polozeniu (A) spodów (14) skrzyn (2) ustawionych na tej samej wysokosci co dodatkowa powierzchnia (15), normalne polozenie jazdy (C) wystepuje pomiedzy górnym i dolnym polozeniem (A, B), pojazd (1) mozna równiez prowadzic w gór- nym polozeniu (A). PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Wynalazek dotyczy pojazdu ze skrzyniami ładunkowymi, w których umieszcza się ładunek, przynajmniej jedna część skrzyń ładunkowych może być unoszona lub opuszczana w kierunku pionowym za pomocą urządzeń podnoszących umieszczonych na środkowej ramie przebiegającej w podłużnym kierunku pojazdu, w dolnym położeniu skrzynie ładunkowe można rozładowywać na poziomie gruntu.

Typowy pojazd z nadwoziem opisano w EP 07 33 003 B1. Nie jest tu jednakże możliwy załadunek obu skrzyń ładunkowych bez konieczności zawrócenia pojazdu na rampie załadowczej.

Podobne urządzenie opisano w US 3,666,130. Również i w tym przypadku nie jest możliwy załadunek towaru z jednej strony pojazdu do drugiej.

Pojazd, w którym dwie skrzynie ładunkowe opuszcza się siłownikami hydraulicznymi lub pneumatycznymi z położenia jazdy do poziomu gruntu dla rozładunku opisano również w FR 2,504,465. Mechanizm umieszczono tu ponad środkową ramą w sposób porównywalny z dwoma powyższymi opisami; i w tym przypadku nie jest możliwy załadunek na wskroś, ponieważ przestrzeń ponad środkową ramą zajmuje mechanizm i elementy wzmacniające.

W DE 08 263 U1 opisano pojazd, w którym skrzynie ładunkowe opuszcza się dla rozładowania do poziomu gruntu za pomocą urządzeń podnoszących na środkowej ramie. Nadwozie połączone tu ze skrzyniami ładunkowymi przemieszczają się wspólnie. I w tym przypadku wadą jest brak możliwości załadunku na wskroś, ponieważ skrzynie ładunkowe zamocowano w położeniu jazdy za pomocą naroży usztywniających i nie jest możliwe uniesienie skrzyń do położenia jazdy. Kolejną wadą jest sztywność powierzchni ładunkowej ponad środkową ramą. Z powodu przemieszczenia konstrukcji dachowej wraz ze skrzyniami ładunkowymi powierzchnia ładunkowa może być wykorzystana tylko na bardzo małej części jej wysokości, ponieważ dach pojazdu zaczepia o umieszczony ładunek.

EP 0818 351 A, DE 298 07 108 U1 i US 4,708,572 A opisują nadwozia, w których części powierzchni ładunkowej pojazdu ustawia się poprzecznie przy pojeździe za pomocą mechanizmów dźwigniowych itp., z równoczesnym lub późniejszym opuszczeniem. W wyniku poprzecznego ruchu, w niekorzystny sposób, elementy uruchamiające stają się po pierwsze, bardzo skomplikowane i tym samym podatne na uszkodzenia oraz ciężkie, a po drugie, potrzebna jest duża poprzeczna przestrzeń dla rozładunku artykułów z pojazdu.

W odniesieniu do dalszych istniejących rozwiązań można również wymienić JP 58 180328A, gdzie przedstawiono powierzchnię ładunkową, której część opuszcza się w układzie nożycowym. Jednakże i tu, w konsekwencji takiej konstrukcji, nie występuje opuszczenie do poziomu gruntu, przez co rozładunek pojazdu będzie ułatwiony tylko częściowo.

Celem obecnego wynalazku będzie dostarczenie pojazdu, w którym, skrzynie ładunkowe mogą być unoszone oraz opuszczane, i równocześnie możliwy będzie załadunek towaru na wskroś z jednej strony pojazdu do drugiej, a także możliwe będzie przenoszenie na całej szerokości pojazdu ładunków wystających poprzecznie.

Zgodnie z wynalazkiem cel ten osiągnięto poprzez to, że przynajmniej jedna ze skrzyń ładunkowych może być ustawiona w przynajmniej trzech położeniach za pomocą urządzeń podnoszących w taki sposób rozmieszczonych na skrzyniach ładunkowych, patrząc w kierunku podłużnym pojazdu, że przynajmniej większa w przybliżeniu część przestrzeni ponad środkową ramą będzie dostępna jako dodatkowa powierzchnia ładunkowa, w górnym położeniu spody skrzyń ładunkowych znajdują się na tej samej wysokości, co dodatkowa powierzchnia ładunkowa, zwykle położenie jazdy występuję pomiędzy położeniem górnym i dolnym, a pojazd może być również prowadzony ze skrzyniami ustawionymi w górnym położeniu.

Układ urządzeń podnoszących według wynalazku pozwala wprowadzić dodatkową sztywną powierzchnię ładunkową na środkowej ramie pojazdu, umożliwiając w ten sposób załadunek towaru z prawej strony pojazdu do lewej ponad tą powierzchnią ładunkową.

Jest korzystne w tym przypadku, aby skrzynie ładunkowe można ustawiać w przynajmniej trzech położeniach za pomocą urządzeń podnoszących; w dolnym położeniu skrzynie można rozładowywać na poziomie gruntu, normalne położenie jazdy występuję pomiędzy położeniem górnym i dolnym, a pojazd można prowadzić również ze skrzyniami w górnym położeniu. Oprócz znanych zalet typowego pojazdu uzyskuje się tę zaletę, że dzięki możliwości jazdy ze skrzyniami w górnym położeniu można transportować masowe towary pokrywające obie skrzynie i dodatkową powierzchnię ponad środkową ramą.

PL 196 184 B1

W górnym położeniu spody skrzyń znajdują się na tej samej wysokości, co dodatkowa powierzchnia ładunkowa, co w szczególnie korzystnym układzie równocześnie odpowiada wysokości rampy. Wysokość rampy oznacza tu wysokość typowej rampy załadowczej, zwłaszcza stosowanej dla załadunku ciężkich samochodów ciężarowych.

W korzystnym ulepszeniu wynalazku można zastosować urządzenia podnoszące umieszczone na krawędzi bądź w przednim i/lub tylnym regionie końcowym skrzyni ładunkowej na środkowej ramie.

Tworzy to jeszcze korzystniejszy układ urządzeń podnoszących, które nie będą kolidować podczas załadunku towarów na wskroś.

W następnym korzystnym przykładzie każde z urządzeń podnoszących może posiadać przynajmniej jedno jarzmo przebiegające poprzecznie do podłużnego kierunku pojazdu, z jarzmem poprzecznym połączono spody skrzyń ładunkowych za pomocą prętów ściągających.

Dzięki zawieszeniu skrzyń ładunkowych na poprzecznym jarzmie skrzynie można unosić i opuszczać w bardzo korzystny sposób. Oprócz prętów ściągających i urządzeń podnoszących powierzchnia ładunkowa nie zawiera innych przeszkód.

Skrzynie ładunkowe mogą posiadać poprzeczne i tylne ściany na zewnątrz pojazdu; ściany te mocuje się przynajmniej w jednym położeniu wystającym w górę prostopadle od spodu skrzyni, i w jednym położeniu wystającym pionowo w dół.

Umożliwia to opuszczenie ścian w dół i zamocowanie, gdy skrzynie ładunkowe znajdują się w górnym położeniu. Opuszczone w dół ściany chronią przed wjechaniem samochodu osobowego pod spód konstrukcji nadwozia pojazdu.

Dalsze zalety, udoskonalenia i odmiany wynalazku opisane w zastrzeżeniach zależnych przedstawiono w przykładach podanych poniżej w odniesieniu do rysunków, gdzie:

fig. 1 przedstawia pojazd ze skrzyniami ładunkowymi dla umieszczenia ładunku, w rzucie z boku;

fig. 2 - przekrój II-II według fig. 1, w sposób schematyczny;

fig. 3 - nadwozie pojazdu w górnym położeniu skrzyń ładunkowych, schematycznie w przekroju

III-III według fig. 1;

fig. 4 - nadwozie pojazdu w dolnym położeniu skrzyń ładunkowych, schematycznie w przekroju III-III według fig. 1, fig. 5 - nadwozie pojazdu w środkowym położeniu skrzyń ładunkowych, schematycznie w przekroju III-III według fig. 1;

fig. 6 - alternatywną wersję nadwozia pojazdu, schematycznie w przekroju III-III według fig. 1; fig. 7 - szczegół VII według fig. 6.

Przykład wykonania

Na fig. 1 przedstawiono pojazd 1 ze skrzyniami ładunkowymi 2 i urządzeniami podnoszącymi 3, na przykład hydraulicznymi i/lub pneumatycznymi siłownikami zdolnymi do wydłużania się w wielostopniowy sposób. Tylna konstrukcja 4 nie jest tu pokazana w sposób bardziej szczegółowy, i może być wykonana przykładowo zgodnie z EP 0 733 003 B1.

Urządzenia podnoszące 3 są w tym przypadku zamocowane na środkowej ramie 5 pojazdu 1, a wał Cardana 6 służący do napędu pojazdu przebiega pod ramą środkową 5. Ponad skrzyniami ładunkowymi 2 występuje konstrukcja dachowa 7 składająca się z dachu 8, ścian działowych 9, dźwigarów 10 i ścian bocznych 11 (widocznych tylko na fig. 3 do 6). W górnym końcu urządzeń podnoszących 3 poniżej sztywnej konstrukcji dachowej 7 widoczne jest w każdym przypadku poprzeczne jarzmo 12.

Na fig. 2 przedstawiono w schematycznym przekroju cześć nadwozia pojazdu 1 bez dachu 8. Na środkowej ramie 5 widoczne są dźwigary 10 konstrukcji dachowej 7 oraz dwie ściany działowe 9. Ponadto, na środkowej ramie 5 zamontowano urządzenia podnoszące 3, a na każdym z nich umieszczono poprzeczne jarzmo 12. Obok środkowej ramy 5 występują spody 14 skrzyń ładunkowych 2, spody łączą się z poprzecznymi jarzmami 12 za pomocą prętów ściągających 13. A zatem, za pomocą urządzeń podnoszących 3 spody 14 skrzyń ładunkowych 2 mogą być unoszone i opuszczane w kierunku pionowym poprzez poprzeczne jarzma 12 i pręty ściągające 13. Jak pokazano w rzucie z góry, bezpośrednio powyżej środkowej ramy 5 widoczna jest dodatkowa powierzchnia ładunkowa 15.

W tym przypadku urządzenia podnoszące 3 rozmieszczono na skrzyniach ładunkowych 2 w sposób umożliwiający załadunek na wskroś z jednej skrzyni ładunkowej 2 do drugiej skrzyni ładunkowej 2 ponad dodatkową powierzchnią ładunkową 15. Urządzenia podnoszące 3 umieszczono na krawędzi patrząc w kierunku podłużnym pojazdu, w przednim i tylnym regionie skrzyni ładunkowej 2.

W przykładzie na fig. 3 do 6 pokazano dwie skrzynie ładunkowe 2 mające tę samą szerokość co sztywna powierzchnia ładunkowa 15 umieszczona ponad środkową ramą 5 pojazdu 1. Na fig. 6

PL 196 184 B1 pokazano alternatywne rozwiązanie, gdzie skrzynie ładunkowe 2 mają maksymalną szerokość, a dodatkowa powierzchnia ładunkowa 15 jest odpowiednio węższa.

Gdy skrzynie ładunkowe 2 znajdują się w górnym położeniu A pokazanym na fig. 3, górne krawędzie spodów 14 skrzyń 2 leżą na wysokości sztywnej powierzchni 15 ponad środkową ramą 5. W położeniu A możliwy jest załadunek towaru 16 na wskroś z jednej strony pojazdu 1, ładunek 16 zaznaczono tu linią konturową przedstawiającą dostępne handlowo trzy toczne kontenery 16.

Dzięki możliwości załadunku towaru 16 na wskroś z jednej strony pojazdu 1 nie występuje tu konieczność manewrowania pojazdem po załadunku do połowy, w celu ustawienia jego niezaładowanej strony do rampy załadowczej.

Normalnie, podczas prowadzenia pojazdu 1 skrzynie ładunkowe 2 opuszcza się do położenia C (pokazanego na fig. 5) znajdującego się poniżej położenia A. Możliwe jest prowadzenie pojazdu w położeniu A. W tym przypadku tylne ściany 17 zamontowane po prawej i lewej stronie z zewnątrz pojazdu mogą służyć jako zabezpieczenie przed wjechaniem pod spód nadwozia. W tym celu, jak pokazano, tylne ściany 17 opuszcza się w dół i tam mocuje.

Boczne ściany 11 nadwozia pojazdu zaprojektowano w znany sposób jako rolety 11, i gdy skrzynie ładunkowe 2 znajdują się w górnym położeniu A, sięgają aż do spodów 14 skrzyń.

Na fig. 4 pokazano dolne położenie skrzyń ładunkowych 2, przewidziane dla rozładunku towaru bez rampy załadowczej, i w którym towar 16 można rozładować na poziomie gruntu. W tym przypadku tylne ściany 17 służą jako przejście od skrzyni ładunkowej 2 do gruntu 18 otoczenia. W celu rozładunku towaru 16 podpartego na powierzchni ładunkowej 15 umieszczonej ponad środkową ramą 5 skrzynie ładunkowe 2 po rozładunku najpierw należy sprowadzić do górnego położenia A. Towar 16 na środkowej powierzchni ładunkowej 15 może być następnie przesunięty do jednej ze skrzyń ładunkowych 2. Towar 16 można rozładować ze skrzyń 2 na poziomie gruntu, po ich ponownym opuszczeniu do położenia B.

Położenie C skrzyń ładunkowych 2 zwykle zajmowane podczas jazdy pokazano na fig. 5. W wyniku niskiego umieszczenia skrzyń ładunkowych 2 w położeniu C nie występuje potrzeba zabezpieczenia przed wjechaniem pod spód nadwozia, w związku z czym tylne ściany 17 spełniają swe zasadnicze przeznaczenie i położeniu złożonym do góry ściany 17 zamykają poprzeczny odstęp pomiędzy najniższym możliwym położeniem roletowych płyt 11 i spodów 14 skrzyń ładunkowych 2.

Ponieważ środek ciężkości całego układu leży znacznie niżej w porównaniu z położeniem A, środkowe położenie C bardzo korzystnie wpływa na zachowanie się pojazdu 1 podczas jazdy. Powinno ono zatem być wybierane dla prowadzenia pojazdu, gdy tylko pozwalają na to wymiary ładunku 16.

Na fig. 6 przedstawiono alternatywną wersję pojazdu 1 do znanej z poprzednich figur, spody 14 skrzyń ładunkowych 2 dobrano do wersji maksymalnej możliwej szerokości. Powierzchnia ładunkowa 15 pozostająca ponad środkową ramą 5 ma szerokość tylko absolutnie niezbędną dla uniknięcia uszkodzenia środkowej ramy 5 podczas opuszczania skrzyń ładunkowych 2.

Na fig. 7 pokazano w powiększeniu szczegół VII według fig. 6. Można tu zauważyć, że w każdej skrzyni ruchomą część wykonano jako metalową płytę 19 wychylnie połączoną ze spodami 14 skrzyń ładunkowych 2. Gdy skrzynia ładunkowa 2 znajduje się w położeniu A metalowa 19 płyta może być ustawiona na połączeniu 20 pomiędzy spodem 14 skrzyni ładunkowej 2 i dodatkową powierzchnią ładunkową 15. Podczas załadunku pojazdu 1 metalowa płyta 19 umożliwia na przykład jazdę wózkami widłowymi ponad połączeniem 20. Przed opuszczeniem skrzyń ładunkowych 2 z górnego położenia A metalowe płyty 19 należy ustawić pionowo w kierunku górnym płyt 19' i zamocować. Ładunek 16 nie wystaje poprzecznie poza spody 14 skrzyń 2, w wyniku czego gdy skrzynie 2 opuszcza się z położenia A lub ponownie podnosi do położenia A, część środkowej ramy 5 lub dodatkowa powierzchnia ładunkowa 15 będą uszkadzane przez ładunek 16.

W przykładzie wykonania na fig. 6 możliwe i praktyczne będzie zamontowanie metalowych płyt 19 na spodach 14 skrzyń ładunkowych 2, co również dotyczy wszystkich innych wersji pojazdu 1. Choć na fig. 3 do 6 metalowa płyta 19 nie jest widoczna, nawet i tu spody 14 skrzyń ładunkowych 2 zaopatrzono w każdym przypadku w korzystne płyty metalowe 19.

Możliwe będzie wprowadzenie w konstrukcji pojazdu 1 następnych wersji, zwłaszcza w odniesieniu do szerokości skrzyń ładunkowych 2 oraz dodatkowej powierzchni ładunkowej 15, przez co nadwozie pojazdu 1 zostanie dostosowane do wymogów określonych przeznaczeniem i przewidzianym ładunkiem 16.

Claims (9)

1. Pojazd (1) ze skrzyniami ładunkowymi (2), w których umieszcza się ładunek, przynajmniej jedna część skrzyń ładunkowych (2) może być unoszona lub opuszczana w kierunku pionowym za pomocą urządzeń podnoszących (3) umieszczonych na środkowej ramie (5) przebiegającej w podłużnym kierunku pojazdu, skrzynie (2) rozładowuje się na poziomie gruntu w dolnym położeniu (B), znamienny tym, że przynajmniej jedną ze skrzyń (2) można ustawiać w przynajmniej trzech położeniach (A, B, C) za pomocą urządzeń podnoszących (3) umieszczonych na skrzyniach (2), patrząc w kierunku podłużnym pojazdu, największa część przestrzeni ponad środkową ramą (5) służy jako dodatkowa powierzchnia ładunkowa w górnym położeniu (A) spodów (14) skrzyń (2) ustawionych na tej samej wysokości co dodatkowa powierzchnia (15), normalne położenie jazdy (C) występuje pomiędzy górnym i dolnym położeniem (A, B), pojazd (1) można również prowadzić w górnym położeniu (A).

2. Pojazd według zastrz. 1, znamienny tym, że w górnym położeniu (A) spody (14) skrzyń (2) spoczywają na wysokości rampy.

3. Pojazd według zastrz. 1 lub 2, znamienny tym, że urządzenia podnoszące (3) umieszczono w przednim i tylnym regionie skrzyń ładunkowych (2) na środkowej ramie (5).

4. Pojazd według zastrz. 1, 2 lub 3, znamienny tym, że każde z urządzeń podnoszących (3) posiada przynajmniej jedno poprzeczne jarzmo (12) przebiegające poprzecznie do podłużnego kierunku pojazdu i połączone przynajmniej z jedną skrzynią ładunkową (2).

5. Pojazd według zastrz. 1 do 4, znamienny tym, że przynajmniej jedna skrzynia ładunkowa (2) posiada pręty ściągające (13) pomiędzy spodem (14) skrzyni (2) i jednym z poprzecznych jarzm (12).

6. Pojazd według dowolnego z zastrz. 1 do 5, znamienny tym, że skrzynie ładunkowe (2) posiadają tylne ściany (17) przynajmniej w niektórych regionach zewnętrznej strony pojazdu (1), tylne ściany (17) można zamocować w przynajmniej jednym położeniu skierowanym w górę w przybliżeniu prostopadle do spodów (14) skrzyni (2) i w jednym położeniu skierowanym w dół prostopadle do spodu (14) skrzyni (2).

7. Pojazd według dowolnego z zastrz. 4 do 6, znamienny tym, że spody (14) skrzyń ładunkowych (2) mają na boku zwróconym do środkowej ramy (5) pojazdu (1) ruchome części (19), które w górnym położeniu (A) skrzyń (2) opierają się na połączeniu (20) pomiędzy skrzynią (2) i dodatkową powierzchnią (15), i które we wszystkich innych położeniach (B, C) skrzyń (2) można zamocować w ustawieniu skierowanym do góry.

8. Pojazd według dowolnego z zastrz. 1 do 7, znamienny tym, że przynajmniej jedna z prawych skrzyń ładunkowych (2) i jedna z lewych skrzyń ładunkowych (2) mają taką samą szerokość poprzeczną do podłużnego kierunku pojazdu, a dodatkowa powierzchnia ładunkowa (15) również ma tę szerokość.

9. Pojazd według dowolnego z zastrz. 1 do 7, znamienny tym, że przynajmniej jedna z prawych skrzyń ładunkowych (2) i jedna z lewych skrzyń ładunkowych (2) mają te samą szerokość poprzeczną do podłużnego kierunku pojazdu, dodatkowa powierzchnia ładunkowa (15) ma szerokość potrzebną jedynie dla w przybliżeniu całkowitego pokrycia środkowej ramy (5) pojazdu (1).