poncha
Aparença
Del latin tardiu puncta.
- /ˈpunt͡ʃo̞/ (lengadocian)
- Lengadocian : escotar « poncha »
- /ˈpũⁿt͡so̞/ (naut lemosin)
- /ˈpũⁿt͡ʃə/ (provençau)
Declinason | |
---|---|
Dialècte : lengadocian | |
Singular | Plural |
poncha | ponchas |
[ˈpunt͡ʃo] | [ˈpunt͡ʃos] |
poncha femenin
- Extremitat aguda o fissanta de quicòm.
- Tèrme de las causas que van e diminuissent.
- (Per ellipsi) (geografia) Faissa que s’avança dins la mar.
- (Tecnica) Mena d'aplech constuit d'una barra prima de fèrre.
- (Tecnica) Clavèl de fèrre.
- (Vetiment femenin) Pèça de teisut de forma triangulara qu'òm pòrta sus la espatlas e per l'esquina per se téner caud.
- (Cosina) Une pichona quantitat de polvera condimentària (sal, espècia, ...).
- punta (lengadocian, gascon)
tecnica
geografia
Vetiment femenin
|
poncha
- Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de ponchar
- Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de ponchar
De
- /ˈpont͡ʃa/ (provençau)
Declinason | |
---|---|
Dialècte : lengadocian | |
Singular | Plural |
poncha | ponchas |
[ˈpont͡ʃa] | [ˈpont͡ʃas] |
poncha femenin
- Mena de vestiment, carrat o rectagle de manta de lana o teissut, traucat al centre per i passar lo cap, e cobrissent de las espaltas e passant la cencha.
poncha
- femenin singular de poncho
poncha