faune

Occitan Etimologia

Del latin Faunus, dieu campèstre.

Prononciacion

/ˈfawne/, /ˈfawne/

Sillabas

fau|ne

Nom comun

faune masculin, (femnin: fauna, faunesa)

Declinason
Singular	Plural
faune	faunes
[ˈfawne]	[ˈfawnes]

Una representacion grèca d'un faune.

1. (antiquitat) Divinitat campèstra mièg òme, mièg boc, pels Romans antics.
2. Òme que l’aparéncia o lo comportament erotic evòca çò de la divinitat.

Parents

• centaur
• satir
• silèn

Traduccions

alemand: Faun (de) anglés: faun (en) basc: catalan: faune (ca)

espanhòl: fauno (es) francés: faune (fr) grèc: φαύνος (el) italian: fauno (it) portugués: fauno (pt)

Catalan Etimologia

Del latin Faunus, dieu campèstre.

Prononciacion

/ˈfawnə/, /ˈfawnə/

Sillabas

fau|ne

Nom comun

faune masculin, (femnin: fauna, faunesa)

Declinason
Singular	Plural
faune	faunes

1. faune ^(oc)

Italian Prononciacion

/ˈfawne/, /ˈfawne/

Sillabas

fau|ne

Forma de nom comun

faune

1. plural de fauna

Francés Etimologia

(nom 1) Del latin Faunus, dieu campèstre.

(nom 2) Del latin Fauna.

Prononciacion

/fon/, /fon/

Sillabas

faune

Nom comun 1

Declinason
Singular	Plural
faune	faunes
[fon]

faune masculin, (femnin: faune, faunesse)

1. faune ^(oc)

Nom comun 2

faune femenin

1. fauna ^(oc)