reen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  reen    (hulp, bestand)
• IPA: / ren / (1 lettergreep)

Woordafbreking

• reen

Woordherkomst en -opbouw

• van Middelnederlands reen / rein

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	reen	renen
verkleinwoord	-	-

Zelfstandig naamwoord

de reen m

1. verhoging, verlaging, berm of iets degelijks die in stand worden gehouden als afbakening tussen twee stukken grond

   • ⧖ Een man wringt door het takkewerk van den houtkant en blijft op de reen eene wijl uitzien. 

Synoniemen

• grens

Afgeleide begrippen

• reenboom
• reengenoot
• reengracht
• reengrip
• reenkant
• reenpaal
• reensteen
• reenvoor
•  renen ww 

Opmerkingen

• In dichterlijk taalgebruik wordt "reen", vaak in de vorm "rêen" of "reên", gebruikt om een uitspraak met weggelaten -d- weer te geven van de woorden rede of reden.

Werkwoord

vervoeging van
renen

reen

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van renen
   

   • Ik reen. 

2. gebiedende wijs van renen
   

   • Reen! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van renen
   

   • Reen je? 

Gangbaarheid

• Het woord reen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "reen" herkend door:

12 %	van de Nederlanders;
12 %	van de Vlamingen.