Kubilay Atik

Moğol İmparatorluğu göçebe imparatorluklar arasında yalnızca fethettiği alan değil, idari, askeri, kültürel ve ticari alanlarda getirdiği yenilikler ile de müstesna bir yere sahiptir. Bu istisnai durum Moğol İmparatorluğuna dair tarihî kayıtlarda da kendisini göstermektedir. Göçebe İmparatorluklar içerisinde hakkında en fazla birincil kaynak bulunan imparatorluk olmasının yanı sıra en fazla dilde kaynak da Moğollar hakkındadır. Bu kaynaklar arasında özellikle İslam kaynakları ülkemizde büyük ölçüde çalışılmış ve çevrilmiştir. Ayrıca Ermenice kaynakların da hemen hepsi tercüme edilmekle kalmamış, Latince kaynaklar da batı dillerindeki tercümeleri üzerinden çalışılmış ve tercüme edilmiştir. Buna karşılık Moğol İmparatorluğunun yalnızca çıktığı yer değil aynı zamanda idari, ekonomik ve siyasi merkezi olan Doğu Asya’daki kaynakları Moğolların Gizli Tarihi haricinde hemen hemen hiç çalışılmamış ve tercüme edilmemiştir. Bunun nedenlerinden birisi bu döneme ait Çince kaynakların bir Çinli tarafından da anlaşılmasının güç olması ve bu kaynaklarının dilinin yarattığı sorunlardır. Hemen hepsi önce batı dillerine, daha sonra da Batı dillerinden ya da bazen Çinceden dilimize çevrilmiş olan Türklerle ilgili Çin kaynaklarının aksine Moğollara ait kaynaklar farklılık göstermektedir. Moğolca isimlerin Çince’den çevirisinin yanı sıra bu kaynakları çalışan kişi Moğolca, Türkçe ya da bazen Cürçence, Tibetçe, Tangutça, Kitanca ya da Farsça konuşan bir kişinin ağzından çıkanları kelime ve cümle düzenini bozmadan çevirmenin ağzından çıkan Çince sözleri tekrardan Klasik Çince’nin cümle yapısına uygun hale getiremeden kaydetmesi sonucu ortaya çıkan karmaşa ile de mücadele etmek zorunda kalır. İşte bu nedenle 210 kısımdan oluşan ve modern baskısı 15 cilt olan Moğol dönemine ait en temel kaynak olan Yuan Kroniği (元史-Yuanshi) dahi bütün olarak sadece bağımsızlığını kazandıktan sonra Moğolistan’da klasik Moğolcaya bir bütün olarak tercüme edilebilmiştir. Diğer dillere tercümeler genellikle bu 210 bölümün parçalarından ibarettir. Ülkemizde ise Moğol İmparatorluğu üzerine yapılan çalışmalarda büyük ölçüde yalnızca batı kaynakları kullanılmakta olup İmparatorluğun asıl merkezinde yazılan kaynaklar hemen hemen hiç kullanılmamaktadır. Erken Moğol tarihine ait kaynaklarda ise durum daha da kısıtlıdır. Çingis Kağanın yükselişi ve Moğol imparatorluğunun kuruluşundan önceki dönem Moğol tarihi kaynakların kısıtlılığı ve az bilinmesi nedeni ile Türk tarihinin bir parçası olarak işlenmektedir. Bu çalışmanın temel amacı Han Hanedanından başlayarak Tang Hanedanının çöküşüne kadar olan döneme ait Moğol tarihiyle ilgili Çin kaynaklarının Türk okuyuculara tanıtılmasıdır.

Bu calisma 11-14. Yuzyillar arasinda Orta Asya, Tibet, Cin ve Ic Asya bozkiri arasinda onemli bir gecis bolgesi ve ayni zamanda merkez olan Tangut Devletinde Tiansheng Yasalari adi ile basilan yasalarin Cince nushasi incelenerek hayvancilik uzerine yasalarini ele almaktadir. Tangut devletinde hayvan oldurme, kullanma, hayvan ve hayvancilik urunleri satma uzerine devletin tekel kurma ve uretim, tuketim ve ticareti kendi kontrolune alma girisimi devleti kuran Li Yuanhao tarafindan ilan edilen bu yasalar uzerinden incelenerek bu donemdeki Tangut hayvancilik politikasinin ana esaslarinin yani sira bunun cevredeki boylara etkileri de incelenmektedir. Aslen Tibetli gocebe bir kavim olmakla birlikte geride cok sayida yazili eser birakan ve gocebelere ait Cengiz yasasindan daha oncesine ait yazili kanunlar birakan Tangutlar, yasadiklari Ordos bolgesi haricinde Gansu Uygurlari, Mogol Bozkiri, Tibet Platosunun kuzey bolgeleri ve hatta Karahanlilar uzerinde de etkili olmuslardir. Bu baglamda b...

When one speaks of feudalism in Japan, one must always bear in mind that "Japanese" feudalism is as peculiar as "European" feudalism which exhibits different patterns in different countries at different times. The Japanese example is no exception in exhibiting different patterns and features at different regions and times. This study aims at discovering the periodic differences seen within the general framework of Japanese feudalism, especially in the domains under shogunal control by comparing the pre-Edo and Edo patterns of feudal structures. These differences in the administrative organization of the military and bureaucratic structures give Japanese feudalism a peculiar form different from Europe. Despite the seeming similarities attested by early modern European travelers to Japan and 19 th century historians, as the comparative approach demonstrates, what was called as Japanese feudalism by the early western visitors of Japan was in fact a culmination of a centuries long process. This article approaches the theoretical framework of Japanese feudalism in a comparative perspective between different periods.

Japan is perceived to be a “unique” country not only by the general public but also by academics. Therefore, for a long time the idea that every aspect of Japanese history was unique setting it apart from its continental neighbors prevailed. History of religion and intellectual currents in Japan are no exception to this point of view. While Shinto is considered to be native to Japan, Buddhism, Confucianism and other intellectual and religious currents entered Japan via Korea and Japan, and they influenced shinto as much as they influenced the intellectual history of Japan. In this respect, while Japan retains some of the characteristics unique to it just as any country has its unique characteristics, Japan was closely linked to its continental neighbors intellectually and religiously despite its geographic isolation as an island. In this regard, putting the early medieval Japanese intellectual history within a geographically broader East Asian perspective in connection with Korea and China is essential to better comprehend both the similar and unique developments of Japanese intellectual history vis-à-vis its continental neighbors.

The Khitan people, who have now disappeared for a long time, were an important group during the medieval period in East and Central Asia. Despite having established the Liao Dynasty and the Qara Khitai states, their language and script were forgotten following the Mongol conquests and they were largely assimilated by the Mongols. As a matter of fact, Yelü Chucai was perhaps the most famous Khitan of his time, and in modern times, studies on Yelü Chucai surpass those on Abaoji, the founder of the Liao dynasty. He has been presented as a great intellectual by his Chinese, Mongol and Khitan contemporaries as well as modern historians. However, this article aims to demonstrate that there was nothing extraordinary about a Khitan being on par with his Han Chinese, Persian or Central Asian counterparts intellectually by the time of Chucai, and his success was a culmination of over a century of Khitan tradition in both Khitan and Chinese. This study introduces and examines the development of the written tradition in the Khitan language and aims to demonstrate that Yelü Chucai was not an exception, but rather the norm by the time of Jinggis Qaghan, who called him "urtuq saqal". The approach to Khitan literature was divided along historical period lines rather than linguistic lines. The Khitan words and titles have been written in Latin letters, since it was not possible to write them in either Khitan scripts.

Moğol İmparatorluğu Cengiz Kağan'dan itibaren hızlı bir genişleme siyaseti sürdürmüş ve kısa süre içerisinde o güne dek görülen en büyük imparatorluk olmayı başarmıştır. Her ne kadar Moğol imparatorluğunun beşinci kağanı olan Kubilay döneminde bu genişleme yavaşlamış gibi görünse de aslında bu dönemde de Moğol askeri ve diplomatik seferleri devam etmiştir. Dünyada da Moğol imparatorluğu ile ilgili en az dikkat çeken alanlardan olan Moğol İmparatorluğunun Güneydoğu Asya siyaseti ülkemizde de hemen hiç dikkat çekmemiştir. Son dönemde Moğol İmparatorluğuna ve Moğol tarihine olan ilginin artması sevindiricidir. Ancak bu ilgi genellikle İran, Rusya ve Batı Asya sahası ile Orta Asya ile sınırlı kalıp Doğu ve Güneydoğu Asya'da Moğol İmparatorluğunun faaliyetleri ne yazık ki yeterli ilgiyi görmemiştir. Bu çalışma Moğol İmparatorluğu ve Yuan hanedanının Güneydoğu Asya'daki devletlere karşı güttüğü askeri, siyasi ve ekonomik siyaseti inceleyerek açıklamayı amaçlamaktadır.

This paper compares the Byzantine and Chinese diplomacy towards their nomadic neighbors during the Komnenos Dynasty of Byzantine Empire and the Song Dynasty of China which roughly correspond to a similar time span on the two edges of Asia. Both empires were in many ways displaying similar attitudes and ideologies concerning their age-long nomadic rivals. However, during this period the Song dynasty displayed a different approach compared to the previous dynasties and the Byzantine Empire. The diplomacy of the Song Dynasty with its Khitan, Jurchen and Tangut neighbors differed from the previous dynasties. The Komnenos dynasty on the other hand, had a more flexible diplomacy with its Turkick nomadic neighbors which allowed it to survive longer. This study compares the two differing approaches of these dynasties to their nomadic neighbors taking into account the different political and military situations they faced. The reasons for the rigidity of Song policy vis-a-vis the flexibility of Byzantine policy is compared under the light of the ideological and religious challenges faced by these two empires and their nomadic neighbors.

Bu çalışma 11-14. Yüzyıllar arasında Orta Asya, Tibet, Çin ve İç Asya bozkırı arasında önemli bir geçiş bölgesi ve aynı zamanda merkez olan Tangut Devletinde Tiansheng Yasaları adı ile basılan yasaların Çince nüshası incelenerek hayvancılık üzerine yasalarını ele almaktadır. Tangut devletinde hayvan öldürme, kullanma, hayvan ve hayvancılık ürünleri satma üzerine devletin tekel kurma ve üretim, tüketim ve ticareti kendi kontrolüne alma girişimi devleti kuran Li Yuanhao tarafından ilan edilen bu yasalar üzerinden incelenerek bu dönemdeki Tangut hayvancılık politikasının ana esaslarının yanı sıra bunun çevredeki boylara etkileri de incelenmektedir. Aslen Tibetli göçebe bir kavim olmakla birlikte geride çok sayıda yazılı eser bırakan ve göçebelere ait Cengiz yasasından daha öncesine ait yazılı kanunlar bırakan Tangutlar, yaşadıkları Ordos bölgesi haricinde Gansu Uygurları, Moğol Bozkırı, Tibet Platosunun kuzey bölgeleri ve hatta Karahanlılar üzerinde de etkili olmuşlardır. Bu bağlamda bu yasaların incelenmesi hayvancılık alanında diğer göçebe devletlerin yaklaşımına da ışık tutacaktır.

This study examines the laws on husbandry and livestockof the Tangut State  which  was  not  only  a  passing  point  but  also  an  important center between Central Asia, China, Tibetan Plateau and Inner Asia during the 11th-14thcenturies,  by  observing  the  laws  printed  in  Chinese  under  the title of Tianshenglaws. By observing these laws issued by Li Yuanhao who established the Tangut State, the government’s endeavor to control the  killing and production of livestock and to monopolize  the  livestock production, consumption, and trade through these laws, the main Tangut state policies on husbandry and livestock and the effects of these policies on the  tribes residing at  the  peripheries of the  empire  will be  analyzed. Originally a Tibetan tribe, the Tanguts left behind many written records of laws long before the Jasakof JinghisKhan and other nomadic states and were influential on the Gansu Uighurs, Mongolian Steppe, northern regions of the Tibetan Plateau and even the QaraKhanids. In this respect, study  of  these  laws  will  also  shed  light  on  the  policies  of  the  other nomadic states

Öz: Bu makale Japon istihbarat teşkilatlarının yapılanmalarını ve kuruluş ve çalışma amaçlarını tarihsel bir perspektiften ele alarak bu yapıların işlevleri ve gelişimlerini incelemeyi amaçlamaktadır. Doğu Asya'da günümüzde de yalnız ekonomik anlamda değil siyasi ve askeri alanda da güçlü ve önemli bir aktör olmayı sürdüren Japonya'nın istihbarat alanındaki faaliyetlerinin tarihsel bir perspektiften incelenmesi önemlidir. Özellikle Meiji Restorasyonu ile birlikte çağdaşlaşma hareketine giren Japon ordusu istihbarat birimleri sayesinde gerek genişlemeci politikaların desteklenmesi gerekse işgal edilen yerlerin yönetimi için istihbarat faaliyetlerini güçlendirmiş, ikinci dünya savaşının sonuna kadar da Japon istihbarat birimleri bölgesel ve küresel anlamda etkili olmuşlardır. Bu nedenle Japon istihbarat birimlerinin kısa bir tarihçesinin ve gelişim süreçlerinin anlatımı önemlidir. Bu çalışma kapsamında bu istihbarat örgütlerinin ve tarihçelerinin yanı sıra onların iç yapıları ve işlevlerine de yer verilmiştir. Abstract: This article aims to observe functions and the development of the Japanese intelligence agencies and organizations through examining their structures, and reasons for establishment from a historical perspective. In that respect, it is important to observe the intelligence activities of Japan that still maintains to be one of the most powerful actors in East Asia in terms of economical but also political and military. Especially after the Meiji Resoration, the newly modernized Japan army was strengthened and developed by the help of the intelligence organizations, both for supporting the expansionist policies and the administration of the occupied territories, and the Japanese intelligence organizations remained to be effective on a regional and global bases until the end of the World War II. Therefore,

Makalede Altın Ordu devletinin hakkında detaylı bilgi edinebilmek içinince- leyeceğmiz Çince kaynklar 4 temel kategoride incelenebilingeni açıklanır. Bunlardan ilki Altın Ordu sahasıyla ilgili doğrudan bilgiler içeren en önemli kaynaklar olan resmi tarihlerdir Altın Ordu sahası hakkında bilgi edinebileceğimiz ikinci türdeki Çin kaynağı ise Çin’den gelen elçilerin seyahatname ve elçilik raporlarıdır.
Buradaki detaylardan dolaylı olarak Rusya’dan ve Altın Ordu sahasından bu pazar- lara ulaşan mallar ve iki devlet arasında süren ticarete şahit olmaktayız. Bu raporlardan Altın Ordu ticareti ve üretilen mallar hakkında bilgi edinmek mümkündür.
Son olaraksa yerel arşivler incelenebilir. Guanbao (Resmi Ferman Belgeleri), ticari raporlar ve paizi (taşıyan kişiye posta istasyonlarının imkanlarından faydalanma ve geçiş hakkı tanıyan tabletler) çıkarma raporları bize Yuan Altın Ordu ilişkileri hakkında bilgi- ler sağlayabilir.

The paper examines the religious, intellectual and ideological movements that took place during the Joseon period in Korea and examines the roots of Korean modernization in these developments rather than the classical view about the modernizing effects of the Japanese colonialism.

The paper examines the political as well as religious and ideological issues that led to the closing of Japan and later led to the re-opening of Japan while at the same time questioning whether Japan was really closed during the Edo period which was crucial in Shaping the political and cultural aspects of modern Japan.

The  Mongol  Empire  was  made  up  of  different  peoples  and  tribes.  Although  the founding father of the Mongol Empire was Jinggis from the Borjigin clan. However, from the earliest  times  onwards  Temujin  allied  with  other  clans  and  tribes.  These  alliances  continued throughout the empire long after the death of Jinggis Qaghan. The Onggud tribe was one of the most  important  tribes  within  the  Mongol  empire  and  their  members  spread  throughout  the Mongol Empire including the Jochid Ulus and played prominent roles within the Golden Horde. Their  main  power  mainly  derived  from  being  a  consort  clan  of  the  Borjigins  much  like  the Uighur  Xiao  clan  of  the  Liao  dynasty.  This  presentation  examines  the  relations  between  the Onggud tribe and the house of Jochi as well as the roles that the Onggud tribe played within the Golden  horde  as  administrators,  generals  and  diplomats.  Onggud  tribe  was  in  many  ways  a cosmopolitan tribe being Christians and belonging to the Aq Tatars with deep rooted relations with the Shatuo Turks in North China. They not only acted as agents of interaction between the steppe and China, but also between the steppe and the west due to their Christian background. It is no wonder that Rabban Savma who was sent to Vatican as a missionary from China came from  the Onggud  tribe.  In  this  respect,  study  of  the  Onggud  tribe  and  their  role  within  the Golden Horde and the Mongol Empire will contribute to the study of the Mongol history further.

Following the Death of Jinggis Khan, the Mongol Empire continued its unity for a period of four rulers, Ögedei and his son Güyük, Möngke and his younger brother Khublai. Khublai was the last Mongol Khan to be recognized universally as the Great Khan within the Mongol realm, but by his death, the Mongol Empire had already dissolved into smaller Khanates and the Mongol civil war that not only devastated the pax Mongolica but also ended the Mongol supremacy in Eurasia had already started. This paper focuses on the Mongol court politics during the Ögedeid rule during which the four different Jinggisid houses became irreconcilably separate political entities.