ignaz matthey

Het is vermoedelijk de langste tournee uit de muziekgeschiedenis. In april 1838
verlieten Les Chanteurs Montagnards, een uit herders en ambachtslieden bestaand koor, het bergstadje Bagnères-de-Bigorre voor een concertreis ten bate
van de armen uit de Franse Pyreneeën. Behalve fondsenwerving en werkverschaffing beoogde de tournee ook mensen via de muziek te verbroederen. Pas
na een odyssee van zeventien jaar door Europa, Noord-Afrika en het Nabije
Oosten zouden de Montagnards op hun thuisbasis terugkeren. In 1840 bezochten ze voor de eerste keer Nederland, waar hun komst zowel enthousiasme als het wantrouwen van papenhaters wekte.

Sweet boys, sturdy girls. The sailor-suit in gendered perspective, 1700-2000

The sailor suit was the first international children's fashion which made a clear distinction between clothes for children and adults. The earliest sailor suits for boys date from about 1770. The main characteristic of this fashion was the sailor pantalon. The sailor suit matched with the new concept of childhood as an age of innocence. In 1846 the sailor suit with a shoulder collar was introduced. Initially it was only for boys, later on followed adaptations for girls. Boys in a sailor suit often made a feminine impression, while many girls in sailor dress had a masculine look: a reversal of the gender stereotypes. The sailor suit fashion came to an end in the 1960's, when the differences in clothing between social classes, sexes and ages diminished.

Dutch decency legislation and porn trade around 1900. The lawsuits against the publishers Bergé & Versteeg and the trio Kikkert-Reinders-Lemoine

Until 1911 the Dutch penal law didn't prohibit the publishing and distribution of pornographic books. Due to this permissiveness the Netherlands got involved in the internatinal porn trade. Francois van Combrugge, Augustin Brancart and other emigrés from Brussels even made Amsterdam the capital of the European porn publishing for a while. (c. 1885-1894). The Dutch and foreign traders in the Netherlands mailed their books and pictures mainly to customers in France, Germany and the U.K. The Dutch domestic market for hardcore porn was small.

Because the distribution of pornographic books was legal, Dutch public prosecutors decided to fight porn traders by accusing them of selling indecent leaflets ('vliegende blaadjes'), a crime according to the Code Penal of 1811 and the new penal law that came into force in 1886. Most judges approved this charge, although it was at variance with the letter and spirit of the law.

Around the turn of the century the Rotterdam based firm J. Bergé was the most important Dutch publisher of erotic novels and a major player in the international porn market. In 1894 its founder, Jan Bergé, was sentenced to  a month imprisonment. Several legal actions were taken against his son-in-law and successor Jacobus Versteeg. In 1911 Versteeg moved his stock to Paris. He went bankrupt a year later.

In 1898 the Amsterdam bookseller Feije Kikkert was for the first time suspected of selling porn, but he got away with it. Kikkert advertised in French and German salty magazines such as Frou-Frou, Gil Blas, Der Floh and Wiener Caricaturen. His ads in Der Floh attracted the attention of a German anti-porn activist, who placed in 1900 some orders to collect evidence against the Dutchman. In the ensuing lawsuit before a court at Amsterdam Kikkert had a lucky escape, whereupon he continued his activities. Not until 1912 his guilt could be proved by leading him into a trap that was set in cooperation with German authorities.

Kikker collaborated with a collegue bookseller, Herman Reinders, and the photographer Carl Lemoine. Reinders was convicted in 1909 and Lemoine in 1912, at the same time as Kikkert. A long and at times comical hunt for the three partners in crime had come to an end.

Jacob de Vos Jbzn (1803-1878) was een telg uit een familie van doopsgezinde assuradeurs, die een eeuw lang een toonaangevende rol speelde in het Amsterdamse culturele leven. Evenals zijn oudoom Jacob de Vos Jbzn (1735-1833) en vader Jacob de Vos Wzn (1774-1844) kunstverzamelaar. Bracht een belangrijke collectie tekeningen en prenten van zeventiende-eeuwse Hollandse meesters bijeen, waaronder vele Rembrandts. Stichter van de historische galerij De Vos, een particulier museum bestaande uit 253 in zijn opdracht vervaardigde olieverfschetsen van taferelen uit de vaderlandse geschiedenis. Groot muziekliefhebber. Trad in een aantal Felix Meritis-concerten op als fluitsolist. Ook bekend als filantroop. Stichtte samen met zijn echtgenote Henriëtte Wurfbain, dochter van een steenrijke effectenmakelaar, het Henriëttehofje aan de Stadhouderskade. De veiling van zijn kunstcollectie in 1883 vormde de aanleiding tot de oprichting van de Vereniging Rembrandt.

In 1835 werd de Amersfoorter Lucas Kier van Ootmarsum, een aan lager wal geraakte tabaksteler, ter dood veroordeeld wegens moord en brandstichting. Omdat hij alom bekend stond als krankzinnig kreeg hij gratie. Van Ootmarsum leed aan het syndroom van Cotard, dat bij hem gepaard ging met  apocalyptische angstvisioenen en de waan dat hij reeds gestorven was.  In 1841 overleed hij in het tuchthuis te Leeuwarden. In het dossier over zijn proces bevinden zich drie afscheidsbrieven waarin Van Ootmarsum zijn wanen uitvoerig beschrijft.

Although duelling was considered a male monopoly, from time to time there have been women who defended their honour in single combat. However, the stories about them are often unreliable if not demonstrably fabricated. Some of these myths were intended to ridicule duelling by women or women’s emancipation in general, but there are also anecdotes in which a female duellist in male attire plays the part of a heroine by defeating a man. Particularly interesting is the myth of the topless duelling women that arose in the 1880s and was revived recently on the Internet. This widespread myth was inspired by Emile Bayard’s An affair of honour (1884), a painting showing two fencing ladies with naked torsos.

'Een waargebeurde geschiedenis' inspireerde de theatermakers Steef de Jong en Louis van Beek tot hun operette Bloemenduel, die eind 2020 in première ging. Op dit duel is ook een ballet van een Poolse choreografe uit 2013 gebaseerd. Maar die 'waargebeurde geschiedenis' is een verzinsel. Een negentiende-eeuwse mythe werd via internet nieuw leven ingeblazen. In augustus 1892 brachten kranten uit allerlei landen, waaronder minstens zeven uit Nederland en Nederlands-Indië, het nieuws van een in Vaduz, de hoofdstad van Liechtenstein, uitgevochten sabelduel tussen Pauline prinses van Metternich (1836-1921) en Anastasia gravin van Kielmannsegg (1860-1912).1 Daarbij waren de prinses van Schwarzenberg-Liechtenstein en gravin Kinsky als secondanten opgetreden en had een speciaal voor deze gelegenheid uit Warschau overgekomen vrouwelijke dokter, barones Lubinska, medische bijstand verleend. Metternich werd gewond aan haar neus, Kielmannsegg aan een arm. Na de beëindiging van het gevecht omhelsden de twee elkaar op aandringen van de secondanten en bezegelden ze de verzoening met een kus. Het duel was-aldus nog steeds de krantenberichten-voortgekomen uit onenigheden tussen de prinses en de gravin over de organisatie van een muziek-en theatertentoonstelling in Wenen.