Ur
| ||||
| Localización | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Estado | Iraq | |||
| Provincias | Dhi Qar (pt)   | |||
| Xeografía | ||||
| Parte de | ||||
| Superficie | 71 ha | |||
| Datos históricos | ||||
| Creación | 3800 a. C. | |||
| Disolución | 500 a. C. | |||
| Parte dun sitio do Patrimonio da Humanidade | ||||
| Data | 2016 (40ª Sesión) | |||
| Identificador | 1481-006 | |||
Ur (ou Urim) era unha antiga cidade no sur da Mesopotamia, orixinalmente localizada preto da desembocadura dos ríos Éufrates e Tigris no Golfo Pérsico e preto de Eridu. Crese que é o berce da primeira civilización da Historia: en Ur durante o V milenio a. C. xa se coñecía a roda e é esta antiga cidade sumeria un dos primeiros lugares do planeta no que se atopan escrituras completas.
O lugar está marcado polas ruínas dun ziqqurat, que se conservou bastante ben, e polo montículo (tell) de entullos[1] . O cigurat é un templo de Sin e ten dous niveis construídos con ladrillo: no nivel inferior os ladrillos están unidos con betume, no nivel superior están unidos con morteiro.
Segundo a tradición bíblica é o lugar de nacemento de Abraham.
Historia
[editar | editar a fonte]
A cidade aparece pouco despois do 3000 a.C. e cara ao 2650 a.C. está gobernada por Akalamdug, quen conseguira evitar a hexemonía de Kish e apoderouse de Uruk. Máis tarde atopamos unha raíña chamada Puabi, a tumba da cal atopouse intacta.
Cara ao 2350 a.C. Ur caeu baixo a hexemonía de Umma e cara ao 2335 a.C. en mans de Sargón de Acad. Ao morrer Sargón sublevouse como outras cidades no 2284 a.C., sen éxito. Cara a finais de século xa se independizou pero o 2164 a.C. houbo de someterse a Lagash.
O período en torno ao 2100 a.C. sinala un momento catastrófico para esta cidade. O conxunto de taboíñas con escritura cuneiforme chamado "Lamentacións de Ur" indican un estendido período de seca acompañado de desertización que practicamente destruíron a esta cidade que era o centro dun dos chamados estado de regadío. A desertización foi acompañada dunha terrible fame negra e consecuente mortaldade. Tal catástrofe natural explícase por haberse producido no océano Pacífico meridional un "megaNeno" cuxos efectos reflexos na rexión de Asia na que se atopaba Ur foron unha drástica diminución das precipitacións. A este conxunto de catástrofes naturais acompañoulle unha forte decadencia e inestabilidade do poderío político da cidade.
Cara ao 2116 a.C. foi ocupada por Utukhengal de Uruk. O xeneral Ur-Namu, gobernador de Ur por conta de Uruk, independízase o 2111 a.C. e ocupa Uruk e Lagash. O seu fillo Shulgi alíase co reino de Marakshi (ou Waraksh) e fai expedicións cara aos chamados reinos bárbaros do leste (Urbillum, Lullu, Kakakhar, Qutum, Simurrum e Simash).
No 2025 a.C. Eshunna sublévase e independízase. Larsa seguiu o mesmo camiño. O ano seguinte foi o Elam (Awan e poida que algún outro reino), e no 2023 foi Lagash; no 2022 sublevouse Umma e o ano seguinte Nippur. No 2020 fixéronse independentes Der e Assur. Durante os anos seguintes as posesións de Ur foron decaendo e o seu poder desvaneceuse. No 2003 a.C. os elamitas, dirixidos polo rei de Simash, ocuparon Ur, o seu monarca Ibisin foi feito prisioneiro e levado a Elam.
No 1998 a.C. a cidade pasou a mans de Isín. No 1925 foi conquistada por Larsa e aínda que Isín re conquistouna brevemente no 1895, Larsa recuperouna e mantívoa ata o 1762, ano en que pasou a Babilonia. No 1745 a.C. Rimsin (Rimsin II de Larsa) dominou Ur durante uns anos, pero no 1739 Babilonia someteuna outra vez.
Algúns monarcas coñecidos
[editar | editar a fonte]- Meskalamdug cara ao 2650 a.C.
- Akalamdeg cara ao 2650
- Puabi cara ao 2600
Outros reis non coñecidos:
- Mesanepeda cara ao 2475
- Aannipada cara ao 2460
- Meskiangnuna cara ao 2450
- Eludu cara ao 2450
- Balulu cara ao 2425
- Annanne
- Meskiag-Nanna
- a Umma cara ao 2350
- a Akkad cara ao 2338
- Kaku cara ao 2284
Outros reis descoñecidos:
- independente cara ao 2220 adC
- reis descoñecidos
- Elili cara ao 2150
- en Lagash cara ao 2164
- en Uruk cara ao 2116
- independente 2111
- Urnamu 2111 aC-2094
- Shulgi (fillo) 2094-2046
- Amarsuena (Amarsin) 2046-2037
- Shusin 2037-2028
- Ibisin (Ibbisin) 2028-2003
- en Elam 2003-1998
- en Isin 1998-1925
- en Larsa 1925-1895
- en Isin 1895-1894
- en Larsa 1894-1762
- en Babilonia 1762-1745
- Rimsin (Rimsin II de Larsa) 1745-1739
- en Babilonia 1739 a.C.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ López, Jesús; Sanmartín, Joaquín (1993): Mitología y religión del oriente Antiguo. Tomo I: Egipto y Mesopotamia. Ed. Ausa.
