Babilonia

Babilonia
	Babili(m) (mis)
Localización
	32°32′33″N 44°25′16″L / 32.5425, 44.4211
Estado	Iraq
Provincias	Gobernación de Babilonia
Cidade	Al-Hillah
Capital de	Imperio Paleobabilónico ; Imperio Seléucida (312 a. C.–305 a. C.); Imperio Aqueménida (530 a. C.–330 a. C.); Imperio Neobabilónico (609 a. C.–539 a. C.)
Poboación
Poboación	150.000
Datos históricos
Disolución	I milenio
11 de abril de 650 a. C.	Evento clave
11 de abril de 650 a. C.	cerco de Babilonia
689 a. C.	cerco de Babilonia

Babilonia foi a capital dun reino clave da antiga Mesopotamia dos séculos XVIII ao VI a.C.. No moderno Iraq, localízase a uns 110 km ao sur de Bagdad. A capital construíuse sobre o río Éufrates e dividíase en partes iguais ao longo das súas marxes esquerda e dereita, con terrapléns empinados para conter as inundacións estacionais do río. Babilonia era orixinariamente unha pequena cidade acadia que data do período do Imperio acadio c. 2300 a. C.

Estímase que Babilonia era a cidade máis grande do mundo c. 1770 – c. 1670 a.C, e de novo c. 612 – c. 320 a.C . Talvez foi a primeira cidade en alcanzar unha poboación superior aos 200.000 habitantes.^[1] Estimacións do alcance máximo da súa área comprendida entre 890 ^[2] a 900 hectáreas.^[3]

Os Xardíns colgantes da Babilonia foron unha das sete marabillas do mundo, aínda que algúns estudosos cren que estes estaban realmente na capital asiria de Nínive.

As principais fontes de información sobre Babilonia son: escavación do sitio, referencias en textos cuneiformes atopados noutras partes de Mesopotamia, referencias na Biblia, descricións nas escrituras clásicas (especialmente por Heródoto) e descricións de segunda man (citando o traballo de Ctesias e Beroso) presenta unha imaxe incompleta e ás veces contraditoria da cidade antiga, mesmo no seu apoxeo no século VI a.C.^[4]

Nome

Segundo algunhas fontes, o galego Babilonia vén do grego antigo Babylṓn, unha transliteración do acadio Bābilim (cuneiforme: 𒆍𒀭𒊏𒆠). Porén, outras fontes indican que o nome vén do grego Babel, que, á súa vez, deriva do semítico Babilu, que siginifica "Os Portóns de Deus". Esa palabra semítica é unha tradución do sumerio Kadmirra.

Xeografía

Esquema que mostra a Babilonia no río Éufrates con áreas importantes dentro do muros interior e exterior.

Estruturas de ladrillos en Babilonia, fotografadas no 2016.

Os restos da cidade atópanse na actual Hillah, na gobernación de Babilonia, Iraq, ao redor de 85 km ao sur de Bagdad, formando unha grande tell de edificios e restos de ladrillos de barro rotos. O sitio en Babilonia consta dun número de montículos cubrindo unha área de aproximadamente 2 x 1 km, orientada de norte a sur, ao longo do Éufrates ao oeste. Orixinalmente, o río dividía a cidade, pero o curso do río desde entón cambiou de xeito que a maioría dos restos da antiga parte occidental da cidade están agora inundados. Algúns tramos do muro da cidade ao oeste do río tamén permanecen.

Só unha pequena parte da cidade antiga (o 3% da área dentro dos muros internos, o 1,5% da área dentro dos muros exteriores; o 0,1% na profundidade da media e a antiga Babilonia) escavouse. Os restos coñecidos inclúen:

Kasr - tamén chamado Palacio ou Castelo, é a localización do ziggurat neo-babilónico Etemenanki e atópase no centro do sitio.
Amran Ibn Ali - o máis alto dos montículos a 25 metros, ao sur. É o sitio de Esagila, un templo de Marduk que tamén contiña santuarios para Ea e Nabu.
Homera - un montículo de cor avermellada no lado oeste. A maioría dos restos helenísticos están aquí.
Babil - un montículo duns 22 m de altura no extremo norte do sitio. Os seus ladrillos están suxeitos a saqueos desde os tempos antigos. Tiña un palacio construído por Nabucodonosor.

Os arqueólogos recuperaron poucos artefactos anteriores ao período neo-babilónico. A capa freática da rexión aumentou considerablemente ao longo dos séculos e os artefactos da época anterior ao Imperio neo-babilónico non están dispoñibles para os métodos arqueolóxicos actuais. Ademais, os neo-babilonios levaron a cabo importantes proxectos de reconstrución na cidade, que destruíron ou ocultaron gran parte do rexistro anterior. Babilonia foi saqueada en numerosas ocasións logo de rebelarse contra o goberno estranxeiro, sobre todo polos hititas e os elamitas no segundo milenio, despois polo imperio neo-asirio e o imperio aqueménida, no primeiro milenio. Gran parte da metade occidental da cidade está agora debaixo do río e outras partes do sitio foron extraídas para materiais de construción comercial.

Só a expedición de Koldewey recuperou artefactos do período babilonio antigo. Estes incluían 967 comprimidos de barro, almacenados en casas particulares, con literatura sumeria e documentos léxicos.^[5]

Os asentamentos antigos próximos son Kish, Borsippa, Dilbat e Kutha. Marad e Sippar a menos de 60 km en calquera dirección ao longo do Éufrates.^[5]

Historia

Babilonia foi fundada probabelmente no 3800 a.C. e nas súas orixes era unha aldea^[6] pouco importante veciña de Kish, cidade poderosa do III Milenio. Nese mesmo milenio Babilonia seguiu a ser un asentamento humilde dependente dos reis neosumerios de UR III, ata que este se derrubou e se instalou en Babilonia a comezos do II milenio unha dinastía de orixes esteparias (a chamada Dinastía I paleobabilónica, 1894-1595 a.C.) que acadou o seu apoxeo con Hammurabi, contra o 2300 a. C., e mantívose así por case 2000 anos.

A cidade pasou a formar parte dunha pequena cidade-estado independente co ascenso da primeira Babilonia no século XIX a.C. Despois de que o rei amurru Hammurabi creara un imperio de curta duración no século XVIII a.C., converteu Babilonia nunha cidade importante e declarouse a si mesmo o seu rei. O sur de Mesopotamia fíxose coñecido como Babilonia e Babilonia eclipsou a Nippur como a súa cidade santa.

No século XVI a. C. foi conquistada polos hititas, para caer deseguida en mans dos kasitas (séculos XVI-XVII a. C.) que foron absorbidos culturalmente polos babilonios (época babilónica media). Os arameos, asirios e os caldeos loitaron durante séculos polo control da Babilonia. O rei asirio Asurbanipal venceu na loita no 648 a. C., e sucedeuno Nabucodonosor II.

O imperio desvaneceuse baixo o fillo de Hammurabi Samsu-iluna e Babilonia pasou longos períodos baixo o dominio dos asirios, Casitas e Elamitas. Despois de ser destruído e reconstruído polos asirios, Babilonia converteuse na capital do Imperio neobabilónico de curta duración do 609 ao 539 a. C. Trala caída do Imperio neobabilónico, a cidade quedou baixo o goberno dos aqueménidas, Seléucidas, Partos, Romanos, e sasánidas.

Liderados por Nabucodonosor (que tamén construíu os Xardíns colgantes de Babilonia), os asirios destruíron Xerusalén en 587 a. C., levando os xudeus ao exilio babilónico. Babilonia recobraría a súa independencia acadando un período de prosperidade coñecido como neobabilónico que remata no 538 coa conquista da cidade polo rei persa Ciro, o Grande, que derrotou os asirios en 539 a. C., e liberou os xudeus do seu exilio. A dominación persa (até 331 a. C.) e logo macedónica (seléucidas até 409 a. C.) constitúen o período tardobabilónico e son os fitos dun ocaso cultural que se acelera a partir do século III a. C.

Notas

↑ Tertius Chandler. Four Thousand Years of Urban Growth: An Historical Census (1987), St. David's University Press ("etext.org". Arquivado dende o orixinal o 11 de febreiro de 2008. Consultado o 2010-04-18. ). ISBN 0-88946-207-0. See Historical urban community sizes.
↑ Mieroop, Marc van de (1997). The Ancient Mesopotamian City. Oxford: Oxford University Press. p. 95. ISBN 9780191588457.
↑ Boiy, T. (2004). Late Achaemenid and Hellenistic Babylon. Orientalia Lovaniensia Analecta 136. Leuven: Peeters Publishers. p. 233. ISBN 9789042914490.
↑ Seymour (2006), pp. 140–142.
↑ ^5,0 ^5,1 Olof Pedersén, "Excavated and Unexcavated Libraries in Babylon", in Cancik-Kirschbaum et al. (2011), pp. 47–67.
↑ López, Jesús; Sanmartín, Joaquín (1993): Mitología y religión del oriente Antiguo. Tomo I: Egipto y Mesopotamia. Ed. Ausa.

Véxase tamén

Outros artigos

Reis de Babilonia.

Este artigo sobre historia é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

[Chandler-1] Tertius Chandler. Four Thousand Years of Urban Growth: An Historical Census (1987), St. David's University Press ("etext.org". Arquivado dende o orixinal o 11 de febreiro de 2008. Consultado o 2010-04-18. ). ISBN 0-88946-207-0. See Historical urban community sizes.

[mieroop-2] Mieroop, Marc van de (1997). The Ancient Mesopotamian City. Oxford: Oxford University Press. p. 95. ISBN 9780191588457.

[boiy-3] Boiy, T. (2004). Late Achaemenid and Hellenistic Babylon. Orientalia Lovaniensia Analecta 136. Leuven: Peeters Publishers. p. 233. ISBN 9789042914490.

[4] Seymour (2006), pp. 140–142.

[OP2011-5] 5,0 ^5,1 Olof Pedersén, "Excavated and Unexcavated Libraries in Babylon", in Cancik-Kirschbaum et al. (2011), pp. 47–67.

[6] López, Jesús; Sanmartín, Joaquín (1993): Mitología y religión del oriente Antiguo. Tomo I: Egipto y Mesopotamia. Ed. Ausa.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]