Raivavae
A illa Raivavae, tamén chamada Vavitu, é unha das illas Austrais, na Polinesia Francesa. Está situada no medio do arquipélago, a 195 km ao sueste de Tubuai e a 730 km ao sur de Tahití.
| ||||
| Localización | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Colectividade | Polinesia Francesa  | |||
| Xeografía | ||||
| Parte de | ||||
| Superficie | 14,95 km² | |||
| Bañado por | Océano Pacífico | |||
| Altitude | 437 m | |||
| Datos históricos | ||||
| Precedido por | ||||
| Identificador descritivo | ||||
| Fuso horario | ||||
É un antigo volcán que culmina no monte Hiro a 437 m de altitude. A superficie total é de 16 km². Está rodeada dunha lagoa pechada por arrecifes de coral con diversos illotes: Motu Man, Motu Haha, Motu Vaiamanu e Motu Araoo e Motu Haaamu.
Tiña 940 habitantes no censo de 2012. As aldeas principais son: Rairua (a capital da comuna), Mahanatoa, Anatonu e Vaiuru. O principal recurso da illa é o cultivo de café, a pesca na lagoa e a artesanía. Dispón dun aeródromo aberto en 2002.
A illa é rica en sitios arqueolóxicos polinesios. Foi descuberta polo español Tomás Gayangos en 1775, volvendo da expedición a Tahití organizada polo vicerrei do Perú, o catalán Manuel d'Amat i de Junyent. Bautizouna como Santa Rosa. En 1880 foi anexionada por Francia.