calo

Λατινικά (la)

Ετυμολογία 1

calo < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *kelh₁- (καλώ, φωνάζω)

Ρήμα

calo

1. καλώ
2. αναγγέλλω επισήμως

Συγγενικά

• calendae
• nomenclatura

Αλλόγλωσσα παράγωγα

• νέα ελληνική: καλένδες
• νέα ελληνική: νομενκλατούρα

Κλίση

Α' συζυγία (calo, calavi, calatum, calare)

Ενεργητική φωνή Ενεστώτας Οριστική: calo, calas, calat, calamus, calatis, calant. Υποτακτική: calem, cales, calet, calemus, caletis, calent. Προστακτική: -, cala, -, -, calate, -. Απαρέμφατο: calare. Μετοχή: calans, calans, calans (-ntis). Παρατατικός Οριστική: calabam, calabas, calabat, calabamus, calabatis, calabant. Υποτακτική: calarem, calares, calaret, calaremus, calaretis, calarent. Μέλλοντας Οριστική: calabo, calabis, calabit, calabimus, calabitis, calabunt. Υποτακτική: calaturus-a-um sim, sis, sit, calaturi-ae-a simus, sitis, sint. Προστακτική: -, calato, calato, -, calatote, calanto. Απαρέμφατο: calaturum-am-um/os-as-a esse. Μετοχή: calaturus-a-um. Παρακείμενος Οριστική: calavi, calavisti, calavit, calavimus, calavistis, calaverunt (ή calavere). Υποτακτική: calaverim, calaveris, calaverit, calaverimus, calaveritis, calaverint. Απαρέμφατο: calavisse Υπερσυντέλικος Οριστική: calaveram, calaveras, calaverat, calaveramus, calaveratis, calaverant. Υποτακτική: calavissem, calavisses, calavisset, calavissemus, calavissetis, calavissent. Συντελεσμένος Μέλλοντας Οριστική: calavero, calaveris, calaverit, calaverimus, calaveritis, calaverint. Γερούνδιο calandi, calando, calandum, calando. Σουπίνο calatum, calatu. Παθητική φωνή Ενεστώτας Οριστική: calor, calaris (-re), calatur, calamur, calamini, calantur. Υποτακτική: caler, caleris (-re), caletur, calemur, calemini, calentur. Προστακτική: -, calare, -, -, calamini, -. Απαρέμφατο: calari Παρατατικός Οριστική: calabar, calabaris (-re), calabatur, calabamur, calabamini, calabantur. Υποτακτική: calarer, calareris, calaretur, calaremur, calaremini, calarentur. Μέλλοντας Οριστική: calabor, calaberis, calabitur, calabimur, calabimini, calabuntur. Προστακτική: -, calator, calator, -, -, calantor. Απαρέμφατο: calatum iri. Παρακείμενος Οριστική: calatus-a-um sum, es, est, calati-ae-a sumus, estis, sunt. Υποτακτική: calatus-a-um sim, sis, sit, calati-ae-a simus, sitis, sint. Απαρέμφατο: calatum-am-um/-os-as-a esse. Μετοχή: calatus-a-um Υπερσυντέλικος Οριστική: calatus-a-um eram, eras, erat, calati-ae-a eramus, eratis, erant. Υποτακτική: calatus-a-um essem, esses, esset, calati-ae-a essemus, essetis, essent. Συντελεσμένος Μέλλοντας Οριστική: calatus-a-um ero, eris, erit, calati-ae-a erimus, eritis, erunt. Απαρέμφατο: calatum-am-um/-os-as-a fore. Γερουνδιακό calandus-a-um

 

Ετυμολογία 2

calo < cala

Ουσιαστικό

calo αρσενικό

1. στρατιωτικός δούλος (που μεταφέρει τον οπλισμό των στρατιωτών)

   Μεταφράσεις: αρχαία ελληνικά: σκευοφόρος

2. (οποιοσδήποτε) δούλος
3. είδος υποδήματος

   Μεταφράσεις: αρχαία ελληνικά: κόθορνος

Κλίση

αριθμός	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	calo	calonēs
γενική	calonis	calonum
δοτική	calonī	calonibus
αιτιατική	calonem	calonēs
κλητική	calo	calonēs
αφαιρετική	calone	calonibus
(γ' κλίση)