[go: up one dir, main page]
Μετάβαση στο περιεχόμενο

Έρχαρντ Μιλχ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Έρχαρντ Μιλχ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Erhard Milch (Γερμανικά)
Γέννηση30  Μαρτίου 1892[1][2][3]
Βιλχελμσχάφεν
Θάνατος25  Ιανουαρίου 1972[1][2][3]
Βούπερταλ
Τόπος ταφήςZentralfriedhof Lüneburg[4]
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
στρατιωτικός
αεροπόρος[5]
ΕργοδότηςMinistry of Aviation[6]
Jägerstab[6]
Περίοδος ακμής1911
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΕθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα
Ποινική κατάσταση
Κατηγορίες εγκλήματοςέγκλημα κατά της ανθρωπότητας (ισόβια κάθειρξη)[7][8]
έγκλημα πολέμου (ισόβια κάθειρξη)
Οικογένεια
ΑδέλφιαWerner Milch
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςΣτρατάρχης/Λούφτβαφε
Πόλεμοι/μάχεςΑ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαChief of Aircraft Procurement and Supply (1941–1944)
ΒραβεύσειςΣταυρός των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού
Ταξιάρχης 1ης κλάσης του Τάγματος του Λευκού Ρόδου της Φινλανδίας
Χρυσή καρφίτσα του Ναζιστικού Κόμματος
μετάλλιο στη μνήμη της 13ης Μαρτίου 1938
Sudetenland Medal
Αναμνηστικό μετάλλιο για την ανάκτηση του Μέμελ
Grand Officer of the Order of Saints Maurice and Lazarus
Τιμητικός Σταυρός του Παγκόσμιου Πολέμου 1914/1918
μεγάλος ταξιάρχης του Τάγματος του Στέμματος της Ιταλίας
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Φοίνικα
Order of the Sacred Treasure, 1st Class
Τάγμα του Γιουγκοσλαβικού Στέμματος
Τάγμα του Αγίου Σάββα
Τάγμα Πολιτικής Αξίας
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Λευκού Ρόδου της Φινλανδίας (30  Μαρτίου 1942)[9]
Flyer's Commemorative Badge
Clasp to the Iron Cross
Παράσημο Ευδοκίμου Υπηρεσίας της Βέρμαχτ
τιμητική διάκριση του Γερμανικού Ερυθρού Σταυρού
Luftschutz-Ehrenzeichen
Ordinul Virtutea Aeronautică
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Έρχαρντ Μιλχ (Erhard Milch, 30 Μαρτίου 1892 - 25 Ιανουαρίου 1972) ήταν Γερμανός πιλότος, διοικητικά υπεύθυνος της γερμανικής αεροπορικής εταιρείας «Ντόιτσε Λούφτχανσα» και κύριος οργανωτικός υπεύθυνος της Λούφτβαφφε, της πολεμικής αεροπορίας της Ναζιστικής Γερμανίας.

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μιλχ γεννήθηκε στο Βιλχελμσχάφεν (Wilhelmshaven) στις 30 Μαρτίου 1892. Ήταν γιος του Άντον Μιλχ, προϊσταμένου της Φαρμακαποθήκης του Γερμανικού Ναυτικού, γεννημένου στο Μπρέσλαου, και της Κλάρα Φέττερ (Klara Auguste Wlilhelmine Vetter). Από τον Απρίλιο του 1898 μέχρι τον Ιανουάριο του 1910 φοίτησε σε σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο Βιλχελμσχάφεν, στο Γκελζενκίρχεν και στο Βερολίνο. Όταν ολοκλήρωσε τις σπουδές του, με τις τελικές εξετάσεις, κατατάχθηκε στο Γερμανικό Πυροβολικό και τοποθετήθηκε ως δόκιμος αξιωματικός στο 1ο Σύνταγμα στο Κένιξμπεργκ. Ονομάσθηκε αξιωματικός στις 18 Αυγούστου 1911 και, με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου τον Αύγουστο του 1914, στάλθηκε με τη μονάδα του στο Ανατολικό μέτωπο, όπου υπηρέτησε ως υπασπιστής του Τάγματός του. Στις 18 Αυγούστου 1915 προάχθηκε σε Υπολοχαγό και μετατέθηκε στη Γερμανική Αυτοκρατορική Αεροπορία, όπου εκπαιδεύθηκε ως από αέρος παρατηρητής και φωτογράφος. Τοποθετήθηκε σε μονάδα του Δυτικού μετώπου όταν, προς το τέλος του Πολέμου, προάχθηκε σε Λοχαγό και του ανατέθηκε η διοίκηση της ομάδας αναγνώρισης του 6ου Σμήνους. Παραιτήθηκε από τις Ένοπλες Δυνάμεις στις 31 Ιανουαρίου 1920.

Ύστερα από σύντομη θητεία σε μια αεροπορική αστυνομική μονάδα της Ανατολικής Πρωσίας, αποφάσισε να δραστηριοποιηθεί στο χώρο της πολιτικής αεροπορίας. Προσελήφθη στον γερμανικό κλάδο της εταιρείας Lloyd Eastern Flying Co. (Lloyd Ostflug Gesellschaft), το 1921 έγινε διευθυντής της "Danzig Air Mail Service" και δύο χρόνια αργότερα προσελήφθη από την αεροπορική εταιρεία Γιούνκερς (Junkers Airways), στην οποία είχε ταχεία ανέλιξη, φθάνοντας να γίνει ο επικεφαλής της κεντρικής διοίκησης[10]. Αυτό του έδωσε την ευκαιρία να ταξιδέψει σε πολλά μέρη του

Κόσμου, κυρίως στη Βόρεια και Νότια Αμερική. Στις 6 Ιανουαρίου 1926 οι "Aero-Lloyd Airways" και "Junkers Airways" συγχωνεύθηκαν, σχηματίζοντας την (κρατική) αεροπορική εταιρεία "Deutsche Lufthansa AG". Τρεις άνδρες ορίστηκαν επικεφαλής της εταιρείας: Ο Μιλχ, ο Όττο Μέρκελ (Otto Merkel) και ο Μάρτιν Βρόνσκι (Martin Wronsky). Η εμπειρία και οι γνώσεις τους στον αεροπορικό τομέα σύντομα έκαναν τη Λουφτχάνσα αερομεταφορέα με διεθνή φήμη τόσο στον τομέα της αξιοπιστίας όσο και των παρεχόμενων υπηρεσιών. Ο Μιλχ παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι το 1933[11].

Στην υπηρεσία του Γ΄ Ράιχ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η νέα Κυβέρνηση του Χίτλερ δημιούργησε την Επιμελητεία της Αεροπορίας του Ράιχ στις 3 Φεβρουαρίου 1933. Ο Γκέρινγκ κάλεσε τον Μιλχ στη θέση του Βοηθού Επιτρόπου (δηλαδή, ουσιαστικά, να γίνει ο υπ' αριθμόν δύο, ύστερα από τον ίδιο, στον νέο φορέα. Με την ίδρυση του Υπουργείου Αεροπορίας (Reichsluftfahrtministerium), λίγες ημέρες αργότερα, ο Μιλχ έγινε ο Γενικός Γραμματέας του, με την πλήρη έγκριση του Χίτλερ. Η αρμοδιότητά του ήταν η διαχείριση αεροπορικού εξοπλισμού, σε συνεργασία με τον άσσο πιλότο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου Ερνστ Ούντετ (Ernst Udet). Ο Μιλχ άρχισε αμέσως να οργανώνει (μυστικά προς το παρόν) τη Λουφτβάφφε Luftwaffe, την Πολεμική Αεροπορία του Ράιχ[12].

Η σταδιοδρομία του απειλήθηκε σοβαρά το 1935, όταν άρχισαν να διαδίδονται φήμες ότι ο πατέρας του, Άντον, ήταν Εβραίος. Η Γκεστάπο άρχισε να διεξαγάγει έρευνες, οι οποίες κατέληξαν στη διαπίστωση ότι πράγματι ο πατέρας του ήταν εβραϊκής καταγωγής. Ο Γκέρινγκ, ωστόσο, ο οποίος εγνώριζε το γεγονός από παλαιότερα, φρόντισε να τον διασώσει: Έβαλε τη μητέρα του, Κλάρα, να υπογράψει επίσημη δήλωση ότι, στην πραγματικότητα, ο Έρχαρντ δεν ήταν παιδί του Άντον, αλλά του θείου της οικογένειας Καρλ Μπρόιερ (Carl Bräuer), ο οποίος κατοικούσε στο Βερολίνο και επισκεπτόταν τακτικά την οικογένεια, ιδιαίτερα όταν ο Άντον, λόγω των επαγγελματικών του υποχρεώσεων, απουσίαζε για αρκετό χρονικό διάστημα από την οικογενειακή κατοικία. Το πιστοποιητικό γεννήσεως του Μιλχ αποσύρθηκε από το Ληξιαρχείο και εκδόθηκε νέο στη θέση του.[13] Παράλληλα, εκδόθηκε και "πιστοποιητικό γερμανικού αίματος" για τον Μιλχ. Η υπόθεση αυτή προκάλεσε το περίφημο, εκ μέρους του Γκέρινγκ, "απόφθεγμα" "εγώ αποφασίζω ποιος είναι Εβραίος! (Wer Jude ist, bestimme ich)".

Ο Μιλχ κατηγόρησε για προδοσία, όταν η εταιρεία του πώλησε στη Ρουμανία δύο τύπους αεροσκαφών, τον άλλο μεγιστάνα των αεροπορικών κατασκευών της χώρας, τον Βίλι Μέσσερσμιτ (Willy Messerschmitt), τον οποίο υποβίβασε σε κατώτερη θέση, αναλαμβάνοντας τον έλεγχο του εργοστασίου του, μέχρι το 1938, οπότε ο Μέσσερσμιτ επανήλθε στη θέση του, καθώς τα αεροσκάφη Messerschmitt Bf 109 και Messerschmitt Bf 110, που είχε σχεδιάσει και κατασκευάσει πρώτευσαν στις σχετικές δοκιμές και επελέγησαν ως αεροσκάφη της Λουφτβάφφε. Η εταιρεία που κατείχε, η "Bayerische Flugzeugwerke" (Βαυαρικές αεροπορικές κατασκευές), απ' όπου και το επίθεμα "Bf" στα αεροσκάφη της, μετονομάστηκε σε Messerschmitt AG.

Η δραστηριότητα που επέδειξε ο Μιλχ στην ανασυγκρότηση των αεροπορικών δυνάμεων της Γερμανίας είχαν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία της ως τότε ισχυρότερης Πολεμικής Αεροπορίας στον Κόσμο.

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μιλχ, που είχε, εν τω μεταξύ, ενταχθεί και πάλι στις τάξεις της Βέρμαχτ και είχε λάβει τον βαθμό του Αρχιπτεράρχου, ανέλαβε τη διοίκηση ενός Σμήνους στην εκστρατεία κατά της Νορβηγίας. Ύστερα από την ήττα της Γαλλίας, το καλοκαίρι του 1940, ο Μιλχ προάχθηκε σε Αιθεράρχη και έλαβε τον τίτλο του Γενικού Επιθεωρητή της Αεροπορίας. Επιφορτίστηκε με την παραγωγή αεροσκαφών, αλλά στο σημείο αυτό άρχισε να διαπράττει πολλά σφάλματα. Ο Γκέρινγκ είχε άλλες ασχολίες (ήταν χρόνια μορφινομανής και μέγας γλεντζές), ενώ ο Χίτλερ, έχοντας άλλες σκέψεις στο νου του παρενέβαινε συνέχεια με ερασιτεχνικές υποδείξεις και απαιτήσεις. Ως συνέπεια, οι συνεχείς μεταβολές στη σχεδίαση αεροσκαφών, που υπεδείκνυε στους κατασκευαστές, τους αποσυντόνιζαν από τη σωστή σχεδίαση και, κυρίως, τη σωστή παραγωγή. Έτσι, το 1942 η γερμανική παραγωγή αεροσκαφών ήταν μόνο 5000 αεροσκάφη, ενώ η αντίστοιχη Σοβιετική ανήλθε σε 40.000 σκάφη. Η Λουφτβάφφε απώλεσε, έτσι, τύποις και ουσία, την πρωτοκαθεδρία των αιθέρων στο Ανατολικό μέτωπο. Η αποτυχία αυτή έγινε προσπάθεια να αποδοθεί στον Γκέρινγκ, τόσο από τον Γιόζεφ Γκέμπελς όσο και από τον Χάινριχ Χίμλερ. Ο Μιλχ συντάχθηκε μαζί τους και από κοινού δοκίμασαν να πείσουν τον Χίτλερ να τον αποπέμψει. Ο Χίτλερ δεν πείσθηκε και, μη θέλοντας να βλάψει τους άλλους δύο, υποβίβασε τον Μιλχ από τη θέση του, κάνοντάς τον υφιστάμενο του Άλμπερτ Σπέερ, Υπουργού Εξοπλισμών. Ο Σπέερ κατάφερε, πράγματι, το ακατόρθωτο: Το 1944, όταν τα γερμανικά εργοστάσια βομβαρδίζονταν, η παραγωγή αεροσκαφών έφθασε τον εκπληκτικό αριθμό των 44.000 αεροσκαφών. Μεταξύ αυτών ήταν και το πρώτο αεροσκάφος με προώθηση δι' αντιδράσεως (τζετ) στην ιστορία, το Messerschmitt Me262. Για τη Γερμανία, όμως, ήταν ήδη πάρα πολύ αργά: Η Αεροπορία, περισσότερο από σκάφη, απαιτεί ικανούς χειριστές και οργανωμένο υπόβαθρο συντήρησης και εγκαταστάσεων, και στις συνθήκες του 1944 αυτά ήσαν ανέφικτα. Το βαρύ αυτό σφάλμα της μη ορθολογικής εξέλιξης και ανάπτυξης - ή, έστω, διατήρησης - της Λουτβάφφε οφειλόταν κατά μεγάλο μέρος στον Μιλχ.

Όταν, στις 30 Απριλίου 1945 ο Χίτλερ αυτοκτόνησε, ο Μιλχ προσπάθησε, όπως οι περισσότεροι στυλοβάτες του Ναζιστικού καθεστώτος, να διαφύγει εκτός Γερμανίας. Συνελήφθη, ωστόσο, στις ακτές της Βαλτικής, στις 4 Μαΐου 1945 και, τη στιγμή που παραδιδόταν στα βρετανικά στρατεύματα, επέδειξε στον επικεφαλής Ταξίαρχο Ντέρεκ Μιλς-Ρόμπερτς (Derek Mills-Roberts) τη Στραταρχική του ράβδο. Ο Μιλς μόλις είχε ολοκληρώσει την απελευθέρωση του Στρατοπέδου συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλζεν και είχε τόσο εκμανεί με όσα είχε αντικρίσει σε αυτό, ώστε έσπασε τη ράβδο στο κεφάλι του Μιλχ. [14]

Ο Έρχαρντ Μιλχ (δεξιά) με τους Χάινριχ Χίμλερ και Βίλχελμ Κάιτελ (αριστερά)

Δίκη και καταδίκη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Δίκη του Μιλχ

Το 1947 ο Μιλχ παραπέμφθηκε σε δίκη (συνακόλουθη της Δίκης της Νυρεμβέργης, η οποία έγινε γνωστή ως Δίκη του Μιλχ[15].

Κατηγορήθηκε για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας. Βρέθηκε ένοχος και για τα δύο αδικήματα, καταδικάσθηκε σε ισόβια κάθειρξη και κλείσθηκε στη φυλακή του Λάντσμπεργκ (Landsberg). Το 1951 η ποινή του μετατράπηκε σε δεκαπενταετή κάθειρξη, αλλά με τη μεσολάβηση του τότε επικεφαλής της Γερμανίας αφέθηκε ελεύθερος τον Ιούνιο του 1954. Στο διάστημα της φυλάκισής του έγραψε το έργο "Η άνοδος και η πτώση της Λουφτβάφφε"[16]. Μετά την αποφυλάκισή του εγκαταστάθηκε στο Ντίσελντορφ, όπου και απεβίωσε στις 25 Ιανουαρίου 1972.

Διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύνοψη βαθμών[17]
Γερμανικός Βαθμός Ελληνικό αντίστοιχο Ημερομηνία
Fähnrich Ανθυπασπιστής 18 Οκτωβρίου 1910
Leutnant Ανθυποσμηναγός 18 Αυγούστου 1911
Oberleutnant Υποσμηναγός 18 Αυγούστου 1915
Hauptmann Σμηναγός 18 Αυγούστου 1918
Oberst Σμήναρχος 28 Οκτωβρίου 1933
Generalmajor Υποπτέραρχος 24 Μαρτίου 1934
Generalleutnant Αντιπτέραρχος 28 Μαρτίου 1935
vorübergehender General der Flieger Προσωρινά Πτέραρχος των Αεροπόρων 30 Ιανουαρίου 1936
General der Flieger Πτέραρχος των Αεροπόρων 20 Απριλίου 1936
Generaloberst Αρχιπτέραρχος 1 Νοεμβρίου 1938
Generalfeldmarschall Αιθεράρχης 19 Ιουλίου 1940

Πηγές, παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118582402. Ανακτήθηκε στις 16  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w6tz8mvm. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) Find A Grave. 46689932. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ 4,0 4,1 (Αγγλικά) Find A Grave. Ανακτήθηκε στις 5  Μαρτίου 2024.
  5. ↑ Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
  6. ↑ 6,0 6,1 «Nuremberg Trials Project». Nuremberg Trials Project.
  7. ↑ «Nuremberg Trials Project». Nuremberg Trials Project.
  8. ↑ nuremberg.law.harvard.edu/documents/3160-judicial-sentence-of-the-tribunal?q=erhard+milch#p.2.
  9. ↑ Antti Matikkala: «Kunnian ruletti: korkeimmat ulkomaalaisille 1941-1944 annetut suomalaiset kunniamerkit» (Φινλανδικά) Suomalaisen Kirjallisuuden Seura. Ελσίνκι. 2017. σελ. 516. ISBN-13 978-952-222-847-5.
  10. ↑ Ο Γκέρινγκ βοήθησε τον Μιλχ να αποσπάσει τον έλεγχο της Junkers από τον ιδρυτή της Hugo Junkers, ο οποίος ήταν σφόδρα αντίθετος προς το Ναζιστικό καθεστώς. Σταδιακά έχασε τον έλεγχο της εταιρείας κατασκευών, της αεροπορικής εταιρείας και των ευρεσιτεχνιών του Μετά βίας απέφυγε και την παραπομπή του σε δικαστήριο επί εσχάτη προδοσία, επειδή οι συκοφάντες του δεν πρόλαβαν, καθώς απεβίωσε το 1935
  11. ↑ Richard Suchenwirth, Command and Leadership in the German Air Force, Ayer Publishing, 1970, ISBN 0-405-00051-0, 780405000515
  12. ↑ History Learning site
  13. ↑ Willi Frischauer, The Rise and Fall of Hermann Goering, Houghton-Mifflin Co., 1951
  14. ↑ Robin Neillands & Roderick de Normann, D-Day 1944 voices from Normandy, Cold Spring Press, New York, 1993
  15. ↑ «Ιστοσελίδα της πόλης της Νυρεμβέργης». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2008. 
  16. ↑ «Spartacus School net». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2008. 
  17. ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα GEOC.


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Έρχαρντ_Μιλχ&oldid=9711533"