stankenn

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ) .

Anv-kadarn

stankenn /ˈstãŋkɛn/ benel (liester : stankennoù)

1. Traoñienn, enk peurvuiañ.
   • Azezañ a reas hag e sellas ouzh ar stankenn. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 39.)
   • Eus ar stankenn didud-se ha don, louet he liv, ken didrouz hag un toull-bez ha ken frank hag ur bed, e weler, war an dorn kleiz, tuchenn Sant Mikael, heñvel ouzh ur menez uhel-meurbet ha ken moal hag ur penn disto. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 15.)

Troidigezhioù

• galleg : val ^(fr) , vallée ^(fr) , vallon ^(fr)