moal

Brezhoneg

Un den moal.

Etimologiezh

(1499) moal er C'hatolikon.^[1] Kar d'ar gerioù mol e kerneveureg, moel e kembraeg, mail « mac'hagnet » en henvrezhoneg, ha maol en iwerzhoneg hag e skoseg, memes ster : eus ar ger keltiek *mae-lo- hep kevatal asur all.^[2]

Anv-gwan

Derez	Furm
Derez-plaen	moal
Derez-uheloc'h	moaloc'h
Derez-uhelañ	moalañ
Derez-estlammiñ	moalat

moal /ˈmwɑːl/

1. N'en deus blevenn ebet pe nebeut-kenañ war e benn
   • − Morad 'zo hiziv, a lavare un denig moal ha kromm e-tal an nor. — (Ronan Huon, AR GWENNILI-MOR, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 407.)
2. (diwar-benn tachennoù douar) Hep strujenn ebet warni pe neubeut-tre.
   • A-dreñv hor c'hein, moger uhel ar menezioù gant o diribinoù glas hag o fikernioù moal-krin, heñvel ouzh dent un heskenn. — (Youenn Drezen, Skol louarn Veig Trebern, eil lodenn, Al Liamm, 1973, p. 28-29.)

Gerioù heñvelster

• disto

• divlev

Deveradoù

• moalañ
• moaladur
• moalder

• moalidigezh
• moaliñ
• moalaat

Gerioù kevrennek

• damvoal

• moal-krin

Troidigezhioù

• alamaneg : glatzköpfig ^(de)
• esperanteg : kalva ^(eo)
• faeroeg : skallutur ^(fo) , berskøllutur ^(fo)
• finneg : kalju ^(fi)
• galleg : chauve ^(fr)
• gresianeg : φαλακρός ^(el) (falakrόs)
• ido : kalva ^(io)
• italianeg : calvo ^(it)

• kembraeg : moel ^(cy)
• latin : calvus ^(la)
• nederlandeg : kaal ^(nl) , kaalhoofdig ^(nl)
• perseg : طاس ^(fa)
• portugaleg : calvo ^(pt) , careca ^(pt)
• saozneg : bald ^(en) , bare ^(en)
• spagnoleg : calvo ^(es) , sin vegetación ^(es)
• svedeg : flintskallig ^(sv) , skallig ^(sv) , kal ^(sv)

Anv-kadarn

moal /ˈmwɑːl/

1. Den n'en deus blevenn ebet pe nebeut-kenañ war e benn
   • Pa vez c'hoant ober goap eus eur moal e lavarer awechou : " Eur gaer a irvinenn en deus ! " — (Le Courrier du Finistère, 9/12/1922, p. 1e.)

Daveoù

Roll an daveoù :

• ^[1] : Ar c'hCatholicon
• ^[2] : Lexique Étymologique des termes les plus usuels du Breton Moderne, p. 204.