diod

Brezhoneg

Etimologiezh

Amprestet digant ar galleg pobl : diot eus idiot.^[1]

Anv-kadarn

	Unander	Liester
Gourel	diod /ˈdiːot/	dioded /diˈoːdet/ pe diodien /diˈoːdjɛn/
Benel	diodez /diˈoːdes/	diodezed /dioˈdeːzet/

diod /ˈdiːot/) gourel (liester dioded, diodien)

1. Den sot, genaoueg.
   • — Ba ! Distroomp d'ar gêr, furoc'h eo e verc'h kalz evit an diod kozh-se ! — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 27.)
   • Pebez ginaouek ! pebez diod ! ne onzoun ket penaoz va mignon Pendolog a c'hell derc'hel en e di eur banezen evel hennez. — (Klaoda ar Prad, Marvailhou ar Vretoned e-tal an tan, Sant-Brieg, 1907, p. 100.)
   • — « Petra, » emezañ, « ur c'hozh diod evel hennezh a harzo ouzhin ! Mil den amañ diouzhtu, ha war-lerc'h Kristof, da zegas anezhañ din, bev pe varv. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 164.)

Gerioù heñvelster

• sod

Deveradoù

• diodiñ

Gerioù kevrennek

• amziod

Troidigezhioù

• alamaneg : Dummkopf ^(de) , Idiot ^(de)
• esperanteg : idioto ^(eo)
• galleg : idiot ^(fr) , imbécile ^(fr)
• saozneg : idiot ^(en) , imbecile ^(en) , fool ^(en)

Daveoù

Roll an daveoù :

• ^[1] : Lexique Étymologique des termes les plus usuels du Breton Moderne, p. 99.

Kembraeg

Etimologiezh

Sellet ouzh an etimologiezh er pennad « died ».

Anv-kadarn

diod /Distagadur ?/ benel & strollder (liester diodydd).

1. Died, evaj.

   <skouer>.