beleg

Gwelet ivez : Beleg

Brezhoneg

Etimologiezh

(1499) Baelec er C'hatolikon^[1]. Klotañ a ra gant un deveradenn *bac(u)l-āco-s « a zoug ur vazh »  ; da geñveriañ gant ar ger kembraek bagl « bazh », ha « kammell » pergen. Amprestet digant al latin baculus^[2].

Anv-kadarn

beleg /ˈbɛːlek/ gourel (liester beleien)

	Unander	Liester
Gourel	beleg /ˈbɛːlek/	beleien /bɛˈlɛjːɛn/ pe beleion /bɛˈlɛjːɔ̃n/
Benel	belegez /bɛˈleːɡes/	belegezed /bɛleˈɡeːzet/

1. (Relijion) Den kensakret e karg eus un azeulerezh
   • Dimezet da vatezh ur beleg. — (Fañch an Uhel, Soniou Breiz-Izel 1, Pariz, 1890, 1971, p. 51.)
   • — « Ne garfes ket mont da veleg? » — (Lan ar Bunel, Laouig ar Penker eun danvez beleg, Moulerez straed ar C'hastell, Brest, 1929, p. 20.)
   • Ur beleg, un duilhad alc'hwezioù en e zorn, a nesaas ouzh Ta Bennc'hoad, a gomzas dre de outañ, [...]. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 11.)
2. mont da veleg : dont da vezañ beleg

Deveradoù

• arc'hbeleg
• belegel

• beleget
• belegiezh

• belegiñ
• beleg-laouen

• beleg-meur
• divelegiñ

Troioù-lavar

• bezañ beleg

Troidigezhioù

• alamaneg : Priester ^(de)
• esperanteg : pastro ^(eo)
• galleg : prêtre ^(fr)

• norvegeg : prest ^(no)
• saozneg : priest ^(en)

Daveoù

Roll an daveoù :

• ^[1] : Ar c'hCatholicon, troet gant prestre pe p^esbstre.
• ^[2] : Lexique Étymologique des termes les plus usuels du Breton Moderne, p. 30.