Engesa EE-11 Urutu
| Engesa EE-11 Urutu | |
|---|---|
 | |
| Краіна паходжання | |
| Вытворца | Engesa[d] |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
EE-11 Urutu — бразільскі бронетранспарцёр.
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]У пачатку 1960-х абаронная прамысловасць Бразіліі была нязначнай і абмяжоўвалася ў асноўным вытворчасцю стралковай зброі або рэканструкцыяй састарэлай амерыканскай тэхнікі. Паміж 1964 і 1967 гадамі ўрад запусціў праграму па адраджэнні зброевай прамысловасці[1]. На гэтым фоне машынабудаўнічая фірма Engenheiros Especializados SA (Engesa) распрацавала бронемашыну EE-9 Cascavel[2]. На базе браневіка ўзнік праект Carro Transporte de Tropas Anfíbio (CTTA). Ён прадугледжваўся як БТР на шасі EE-9[2]. Першы прататып быў завершаны ў 1970 годзе. Серыйная вытворчасць CTTA пачалася ў 1974 годзе[3]. У армію машына прынята пад пазначэннем EE-11 Urutu[4].
Апісанне
[правіць | правіць зыходнік]Кампаноўка ўсіх варыянтаў Urutu аднолькавая: аддзяленне кіравання размешчана ў пярэдняй левай частцы корпуса, з маторным аддзяленнем у пярэдняй правай частцы і дэсантным аддзяленнем у задняй[3]. Кіроўца забяспечаны люкам і трыма кіроўнымі перыскопамі[5]. Пасажыры могуць высаджвацца з дзвярэй па абодва бакі корпуса або з задняй часткі[3]. Дэсантнае аддзяленне абсталявана глядзельнымі блокамі і агнявымі адтулінамі. Корпус Urutu складаецца з двух розных слаёў зварной балістычнай сталі, які абараняе ад бранябойных боепрыпасаў калібра 7,62×39 мм[5].
Асноўным узбраеннем з’яўляецца 12,7-мм кулямёт Browning M2[3].
На машыне ўсталявана аўтаматычная каробка перадач Allison MT-643 (5 перадач наперад, 1 назад)[5].
Эксплуатанты
[правіць | правіць зыходнік]
Ангола: 24[6]
Балівія: 12[6]
Бразілія: 55[7][8][9]
Калумбія: 56[6]
Кіпр: 10[10]
ААЭ: 60[10]
Эквадор: 32[6]
Габон: 12[11]
Гаяна 24[12]
Ірак: 148[6]
Іран[14][15][16]
Іарданія: 82[6]
Лівія[10]
Нігерыя[3]
Парагвай: 12[6]
Сенегал[17]
Сурынам: 15[10]
Туніс: 18[6][18]
Уругвай: 29[10][19]
Венесуэла: 38[6]
Зімбабвэ: 7[6]
Чылі: 37[6]
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ Neto, Raul de Gouvea (1991). "How Brazil Competes In The Global Defense Industry" (PDF). Latin American Research Review. 26 (3): 83–108. doi:10.1017/S0023879100023943. S2CID 252930890. Архівавана з арыгінала (PDF) December 8, 2014.
- ↑ а б Bastos, Expedito Carlos Stephani (December 2004). "Uma realidade brasileira – Desenvolvimento de blindados sobre roadas 1967–1975". Revista DaCultura. 4 (7): 36–45.
- ↑ а б в г д Christopher F. Foss (2000-05-16). Jane's Tanks and Combat Vehicles Recognition Guide (2000 ed.). Harper Collins Publishers. pp. 346–347. ISBN 978-0-00-472452-2.
- ↑ Chant, Christopher (1987). A Compendium of Armaments and Military Hardware. New York: Routledge & Kegan Paul. pp. 76–77. ISBN 978-0-7102-0720-3. OCLC 14965544.
- ↑ а б в EE-11 Urutu. Newtown, Connecticut, United States: Forecast International, Incorporated (6 лістапада 1998). Архівавана з першакрыніцы 14 January 2018. Праверана 29 March 2017.
- ↑ а б в г д е ё ж з і к Bastos, Expedito Carlos Stephani (June 2006). "Uma realidade brasileira – As exportações dos veículos militares Engesa". Revista DaCultura. 6 (10): 36–41.
- ↑ Brasil da de baja 129 vehículos blindados EE-11 Urutu 6x6 (ісп.). Infodefensa (14 верасня 2022).
- ↑ IVECO delivers first batch of VBTP-MR vehicles to the Brazilian Army Архівавана 29 верасня 2013 года. - Armyrecognition.com, December 16, 2012
- ↑ Exército continua com a desativação do EE-11 Urutu (парт.). Tecnodefesa (10 лютага 2024). Праверана 11 February 2024.
- ↑ а б в г д Trade Registers. Armstrade.sipri.org. Архівавана з першакрыніцы 14 красавіка 2010. Праверана 20 чэрвеня 2013.
- ↑ International Institute for Strategic Studies (2021). The Military Balance. p. 467. ISBN 9781032012278.
- ↑ Christopher F. Foss (2001). Jane's Armour and Artillery (2002 ed.). Macdonald and Jane's Publishers Ltd. p. 428. ISBN 978-0-7106-2309-6.
- ↑ Hamid Zebari, Abdel. Erbil Sends Forces to Outskirts of Kirkuk, Enraging Baghdad. Al Monitor (29 красавіка 2013). Архівавана з першакрыніцы 31 студзеня 2017. Праверана 30 чэрвеня 2017.
- ↑ Elliott, Jeffrey (1987). "Brazil". Third World. Dushkin Publishing: 228. ISBN 9780879677077.
- ↑ Razoux, Pierre (2015). The Iran-Iraq War. Cambridge, Massachusetts: Belknap Press. p. 294. ISBN 978-0-674-08863-4.
- ↑ Engesa EE-11 Urutu (Pit Viper) (англ.). www.militaryfactory.com. Праверана 5 сакавіка 2021.
- ↑ "Senegal parades new military hardware". DefenceWeb. Johannesburg. 11 April 2017. Архівавана з арыгінала January 15, 2018. Праверана 15 January 2018.
- ↑ Nerguizian, Aram; Cordesman, Anthony (2009). The North African Military Balance: Force Developments in the Maghreb. Washington DC: Center for Strategic and International Studies Press. pp. 44–46. ISBN 978-0-89206-552-3.
- ↑ Cámara de Diputados de Brasil aprueba donación de 21 vehículos blindados a Uruguay (ісп.). Pucará Defensa (6 жніўня 2022).
