Макао
| Макао 澳門特別行政區 Região Administrativa Especial de Macau | |||||
| |||||
| Дзяржаўны гімн: «Марш добраахвотнікаў» | |||||
| |||||
| Афіцыйная мова | кітайская, партугальская | ||||
| Форма кіраваньня | Залежная тэрыторыя Эдмунд Хо Хаова | ||||
| Плошча • агульная • адсотак вады |
224 месца ў сьвеце 29,2 км² 0 | ||||
| Насельніцтва • агульнае (2009) • шчыльнасьць |
165-е месца ў сьвеце 541 200 18 527/км² | ||||
| СУП • агульны (2006) • на душу насельніцтва |
139-е месца ў сьвеце $14,3 млрд 28 436 | ||||
| Валюта | Патака Макао (MOP) | ||||
| Часавы пас | MST (UTC+8) | ||||
| Аўтамабільны знак | MO | ||||
| Дамэн верхняга ўзроўню | .mo | ||||
| Тэлефонны код | +853 | ||||
 | |||||
Макао, Спэцыяльны адміністрацыйны раён Макао (па-партугальску: Macao, Macau; па-кітайску: 澳門, Àomén ці 壕鏡澳 Haojing’ao; на кантонскім дыялекце: 馬交, Magau) — спэцыяльны адміністрацыйны раён Кітайскай Народнай Рэспублікі, які знаходзіцца на ўсходнім узьбярэжжы Кітаю. Былая партугальская калёнія. Мае плошчу 25,4 км² з насельніцтвам 520,4 тыс. чалавек. Да Макао адносяцца і невялікія выспы Таіпа і Колаань.
Геаграфія
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Макао — горад у Кітаі на ўзьбярэжжы Паўночнакітайскага мора, у вусьці ракі Чжуцьзян. Утрымлівае тэрыторыю паўвыспы Макао, выспаў Тайпа і Колаань, агульнай плошчай 28,6 км². Макао знаходзіцца на мяжы трапічнай і субэкватарыяльнай кліматычных зонаў, сярэдняя тэмпэратура студзеня складае 15 °C, ліпеня — 29 °C. Штогадовая колькасьць ападкаў — 1800 мм.
Эканоміка
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Пачынаючы з 80-х гадоў ХХ стагодзьдзя эканоміка Макао разьвіваецца вельмі хуткімі тэмпамі. У 1982 годзе сукупны ўнутраны прадукт складаў $1,287 млрд, а ў 1998 годзе ён склаў 6,15 млрд. Асновай эканомікі Макао складаецца з рээкспарту кітайскіх тавараў, гэтаму спрыяе існаваньне вялікага марскога порта і аэрапорта. Стымулам разьвіцьця тэрыторыі зьяўляюцца і легальныя азартныя гульні (казіно, спаборніцтвы сабакаў і коней), фінансавыя паслугі. Таксама разьвіцьцё атрымалі рыбалоўства і пераапрацоўка рыбы. Усё большы прыбытак прыносіць турызм (у апошнія гады гэта 40% СУП і праца для кожнага трэцяга жыхара). Значнае месца ў экспарце Макао займае Японія. Асноўная крыніца прадуктаў харчаваньня — Кітай.
Беспрацоўе ў горадзе мае нізкія паказчыкі (у 1998 годзе яно складала 3,8% працаздольнага насельніцтва).
Дэмаграфія
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Афіцыйнымі мовамі тэрыторыі зьяўляюцца кітайская і партугальская. Асноўнымі рэлігійнымі кафэсіямі зьяўляюцца: хрысьціянства, даасізм, будызм. У горадзе разьмешчаны рэзыдэнцыя каталіцкага біскупа, афіцыйнае прадстаўніцтва Ордэна езуітаў, іншых каталіцкіх ардэноў, каталіцкія каледжы і манастыры. Валютай зьяўляецца патака, зьвязаная з ганконскім далярам. Каля 97% насельніцтва — кітайцы, 2% — партугальцы.
Культура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Цэнтар гораду адлюстроўвае часы партугальскай улады і сутыкненьне эўрапейскай і кітайскай культур і каштоўнасьцей. Восем плошчаў і дваццаць восем асобных аб’ектаў (руіны каталіцкага сабора 1582—1602 гадоў), некалькі партугальскіх фортаў, самы стары маяк у Кітаі, у 2005 годзе былі ўнесены ЮНЭСКО ў Сьпіс сусьветнай спадчыны.