Sociology

Bu çalışmanın amacı, kırılganlığın ve kırılganlığın eşitsiz dağılımının sinemada izini sürmektir. Bu doğrultuda, öncelikle kırılganlığın dağılımını belirleyen politikalar açıklanmaya çalışılmış ve Michel Foucault başta olmak üzere, biyopolitika literatüründen yararlanılmıştır. Irkçılık ve kamu hijyenine yönelik tertibatın nefreti ve şiddeti örgütlerken nasıl işlediği ve bu işleyişin nüfusun belli bir kesiminin kırılganlaştırılması sürecindeki etkisi tartışmaya açılmıştır. Daha sonra ise bu kırılganlaştırma sürecinin sinemadaki yansımalarından örnekler verilmiştir. Bu örnekleri değerlendirmek amacıyla, kırılganlaştırılmış toplulukların sinemadaki temsili ve bir hafıza aracı olarak sinemanın rolü gündeme getirilmiştir. Son olarak, insan kategorisinin dışlayıcılığının insan olmayanları nasıl kırılganlaştırdığına bakılmıştır. Söz konusu tartışmaların imajlarla düşünme pratiğine katkı sağlayacağı varsayılmıştır. Abstract The aim of this article is to trace the precariousness and the unequal distribution of vulnerability (precarity) in the cinema. In this direction, firstly the policies that determine the distribution of vulnerability were tried to be explained and the biopolitical literature, especially Michel Foucault, was used. How the dispositive of racism and public hygiene operates while organizing hate and violence and the impact of this operation on the process of the precarization a certain segment of the population has been opened to debate. Then, examples are given from the reflection of this precarization process to the cinema. In order to evaluate these examples, the representation of the precarious in the cinema and the role of the cinema as a memory medium has been brought into view. Finally, the precarization of non-human beings through the exclusionist approach of anthropocentrism was mentioned. It is assumed that these discussions will contribute to the practice of thinking through images.

Handan 1912 yilinda yayimlanmis Halide Edip’in kadin kahraman yaratimi acisindan en onemli romanlarindan biridir. Romanda olay orgusu mektuplarda aciklanan ic diyaloglar araciligi ile ilerler. Bu mektuplar baslarda erkek kahraman ve erkek arkadaslari tarafindan yazilmislardir ve ancak romanin sonlarina dogru okur kadin kahramanin sesinin bir izine rastlar, ama yine de mektuplari araciligiyla. Bu edebi aracin kadin sesini anlatiya donusturme etkisi vardir. Dahasi, kadin kahraman tarafindan yazilan mektuplarin bazilari hicbir zaman gonderilmezler (Handan’in sozleriyle “cop tenekesine gitmeye” mahkumdurlar.) ve romanin sonunda, dusunceleri “Handan’in duygulari” basligi altinda anlatilir. Bu sekilde yazar tarafindan dusunceler ve duygular arasinda bir ayrim yapilir: dile getirilebilenler ve dile getirilemeyenler olarak. Erkek kahraman normlara karsi gelen duygularini erkek arkadasiyla paylasmakta hicbir sorun yasamazken, sosyal olamayan, dolayisiyla dislanan dusunce ve duygular yalnizca...

Handan 1912 yılında yayımlanmış Halide Edip'in kadın kahraman yaratımı açısından en önemli romanlarından biridir. Romanda olay örgüsü mektuplarda açıklanan iç diyaloglar aracılığı ile ilerler. Bu mektuplar başlarda erkek kahraman ve erkek arkadaşları tarafından yazılmışlardır ve ancak romanın sonlarına doğru okur kadın kahramanın sesinin bir izine rastlar, ama yine de mektupları aracılığıyla. Bu edebi aracın kadın sesini anlatıya dönüştürme etkisi vardır. Dahası, kadın kahraman tarafından yazılan mektupların bazıları hiçbir zaman gönderilmezler (Handan'ın sözleriyle "çöp tenekesine gitmeye" mahkûmdurlar.) ve romanın sonunda, düşünceleri "Handan'ın duyguları" başlığı altında anlatılır. Bu şekilde yazar tarafından düşünceler ve duygular arasında bir ayrım yapılır: dile getirilebilenler ve dile getirilemeyenler olarak. Erkek kahraman normlara karşı gelen duygularını erkek arkadaşıyla paylaşmakta hiçbir sorun yaşamazken, sosyal olamayan, dolayısıyla dışla...

This study focuses on my field experiences conducting the Turkey Demographic and Health Surveys, Turkey
Maternal Mortality Survey, and extensive use of qualitative research on family planning and induced abortion in
Turkey since 1993. During the surveys, I had the opportunity to gather substantial information about women’s
everyday experiences in relation to traditional practices, approaches to health and health care, as well as
women’s attitudes and emotional contexts. The women’s narratives included heartbreaking and tragic
experiences related to traditional gender norms within the families. In this paper, I examine the effect of
patriarchal/gender hierarchies on the experiences of brides in relation to infant mortality data through a
qualitative approach based on observations, field notes, and in-depth interviews with women. This research
questions the impact of the culturally determined gender and age hierarchies within these extended families on
the liminal life of infants and their mothers in Anatolia. How do these relationships determine the life courses of
infants during their initial years? The concepts of “liminality” and development of “personhood” frame the
theoretical grounds to further articulate bride/mother/infant visibility and invisibility within these families and
the experiences of infant mortality.
Keywords: gender, infant mortality, liminality, patriarchy, personhood, qualitative research