öğretim Tasarımı

Bu araştırmanın iki temel amacı bulunmaktadır. Birincisi ortaokul fen eğitimine yönelik işaretçi
tabanlı Artırılmış Gerçeklik (AG) uygulamalarının tasarlanması ve bu sürecin detaylı olarak sunulmasıdır.
İkincisi ise geliştirilen AG uygulamalarına yönelik öğretmen adaylarının görüşlerinin incelenmesidir.
Araştırmada tasarım tabanlı araştırma yöntemi kullanılmıştır. Araştımada ortaokul yedinci sınıf düzeyinde
fen bilimleri dersinde kuvvet, hareket, basınç gibi konularının öğretimine yönelik olarak geliştirilen
artırılmış gerçeklik uygulamalarının tasarım sürecinde ADDIE modeli kullanılmış ve bu süreç
detaylandırılarak sunulmuştur. Tasarım aşamasında “Çoklu Ortamda Bilişsel Kuram”ı, “Bilişsel Yük Kuramı”
dikkate alınmıştır. Araştırmada geliştirilen uygulamalara yönelik Karadeniz Bölgesi’nde yer alan bir
üniversitenin Eğitim Fakültesi’nde Fen Bilgisi Öğretmenliği bölümünde son sınıfta öğrenim gören 14
öğretmen adayının görüşü de alınmıştır. Bu doğrultuda öğretmen adayları uygulamaların
kullanılabilirliğine yönelik; dersi daha eğlenceli hale getirmesi, öğrenmeyi kolaylaştırması, ilgi çekici ve
motive edici olması, odaklanmayı artırması, soyut nesneleri somutlaştırması gibi daha çok olumlu yönde
görüşlerini bildirmişlerdir. Bunun yanında bazı katılımcılar uygulamaların kullanımında teknik sorunların
yaşanabileceği, zaman alıcı olması, gürültü oluşması gibi sınırlılıklarının da olabileceğini belirtmiştir.
Araştırmada fen eğitimine, öğretim tasarımcılarına ve bundan sonra gerçekleştirilecek çalışmalara yönelik
önerilerde bulunulmuştur.

Bu araştırmanın amacı, öğretim tasarımı modelleriyle ilgili yapılmış çalışmaları; tercih edilen öğretim tasarımı modeli, araştırma yöntemi, veri toplama aracı, veri analiz yöntemi, modellerin uygulama alanı ve modellerle ilgili üzerinde durulan değişkenler bakımından incelemektir.

Araştırmanın örneklemini 2003 - 2012 yılları arasında SSCI kapsamındaki dergilerde ve ULAKBİM veri tabanlarında dizinlenen dergilerde yayınlanmış Türkiye adresli makaleler ile YÖK tez bankasında yayınlanmış tezler oluşturmaktadır. Bu kapsamda 43 makale ve 19 teze ulaşılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre, Türkiye adresli araştırmalarda en fazla tercih edilen modeller sırasıyla “ADDIE”, “ARCS”, “Dick ve Carey”, “Gagne ve Briggs” ve “ASSURE” olduğu görülmüştür.Elde edilen bulguların öğretim tasarımı çalışmalarının birçok boyutunu yansıtması açısından, bu alanda çalışan araştırmacıların ve eğitimcilerin öğretim tasarımıyla ilgili farklı bakış açılarıyla değerlendirme yapmalarına yardımcı olacağı düşünülmektedir.

ÇINAR,Fatih, (2015). "Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersinde Kullanılan Yöntem ve Teknikler", İlkokulda Kullanılan Strateji Yöntem ve Teknikler içinde Ed. Gizem Saygılı, Ankara: Pegem Akademi Yay.
Özet
Günümüz toplumlarının eğitimden beklentileri, karşılaştığı sorunlarda ekipçe çalışma, iletişim ve problem çözme becerilerine sahip, yaratıcı ve üretken bireylerin yetiştirilmesi ve bu bireylerin var olan yeteneklerini daha çok geliştirerek topluma faydalı olmalarının sağlanmasıdır. Bu becerilerin kazandırılması da ancak küçük yaşlarda verilecek doğru eğitim ile mümkün olacaktır. Söz konusu beklentinin karşılanabilmesi için de DKAB dersi öğrenme ortamlarında, geleneksel öğretimin dışında, öğrencilerin öğrenme için fırsatlarının arttırıldığı, öğrencilerin hazırlanan etkinliklere doğrudan katıldıkları ve sunulan problemleri çözmede başarılı oldukları, öğrenci merkezli çağdaş öğrenme yöntemlerinin uygulanması gerekmektedir (Günhan ve Başer 2009). Bu da DKAB dersi özel öğretim yöntemlerinin önemini bir kat daha artırmaktadır. DKAB derslerinde başarının sağlanmasında farklı değişkenler bulunmasına rağmen bu değişkenlerin içinde en fazla öneme sahip olan öğretmenlerdir. Çünkü öğretmen, programın felsefesini ve öğrencinin öğrenme stilini dikkate alan ve öğrenen merkezli yöntem ve tekniklerle tasarlanmış öğrenme süreçlerini oluşturan kişidir. Dolayısıyla DKAB derslerinin başarıya ulaşmasını, kazanımlarının gerçekleşmesini sağlayacak olan DKAB öğretmenleridir. Öğretmenler bunu yapılandırmacı öğrenme kuramının pratikteki karşılığı kabul edilen aktif öğrenme yöntem ve teknikleri ile oluşturdukları etkinlik temelli öğrenme süreçleri ile sağlayacaklardır.

Herhangi bir eğitim sisteminde öğrenme amaç, öğretim işlevdir.
Öğrenme ve öğretim arasında alış-veriş denkliği yoktur. Aynı öğretimle
katılımcı öğrenci sayısı kadar farklı öğrenme oluşur. Bir sistem yöneticisi
olarak öğretmen; ortam, donanım, yazılım ve toplumsal doku örüntülerinin en etkin bileşimini tasarlarken verili koşullarla kısıtlı sayılır. Ama yöntem bileşenini kurgulayıp uygularken göreceli olarak biraz daha özgün, esnek ve etkin olabilir. Anlatım, gösterim, soru-yanıt, deney, beyin fırtınası vb. tekil
öğretim yöntemleri ikişer seçenekli 2 boyutlu bir çerçevede çaprazlanabilir:
1. İletişim tercihleri vardır: Tümden gelim ya da tüme varım
2. Öğrenci katılımını belirleyici işlev seçenekler vardır: Bildirici ya da
buldurucu...
Bildirici ve buldurucu öğretim yöntemleri  bu çapraz tablonun öbeklerinden yalnızca birine ait olması gerekmez. Bir “anlatı” tümdengelim, tümevarım sarmalıyla başarılabilir. Bir görsel sunum genel olarak bildirici sayılsa bile uygun soru-yanıt sekmeleriyle zaman zaman “buldurucu” nitelik kazanabilir.
Öğretmen herhangi bir konuda bu yaklaşımların hepsini uygun gördüğü
sırada ve sürede uygular. Uygulama kurgusunu kendi bilgi birikimiyle
tasarlayacak ve sezgi yetileri ile doğaçlayacaktır.
Bu çalışmada öğretim yaklaşımları öğrenme ilkeleri çerçevesinde
irdelenmektedir. Burada benimsenen temel sayıtlılar aşağıda özetlenmiştir.
i. Öğrenme kuramları öğrenmenin nasıl olduğunu açıklar; öğretim
kuramı ise bunun nasıl gerçekleştirileceği hakkında olmalıdır;
ii. Öğrenmeyi en verimli biçimde sağlayacak sistem bileşenlerinin
düzenleme ilkelerini belirtmelidir;
iii. Öğrencilerde bilgi ve becerilerin geliştirilmesi için kurallar ve
denenceler ortaya koymalıdır ki bu kurallar öğretme ve öğrenme
yöntemlerini değerlendirmek için de ölçütler sağlayabilsin;
iv. Öğrenme ve gelişme ile ilgili olduğundan, bağlı olduğu öğrenme
ve gelişme kuramları ile uyumlu olmalıdır. Yani, bir öğretim kuramı, bir
müfredatın yalnızca bilginin doğasını ve yapısını değil, aynı zamanda
öğreneni ve öğrenme sürecini de hesaba katması gerekir.

Bu çalışmanın amacı  ayrı bir program olarak ele alınmamış olan iletişim becerileri hakkında tüm sınıf seviyelerine uygun, disiplinler arası kullanılabilecek bir öğretim programı hazırlayarak öğrencilerin bu becerileri edinebilmesini ve geliştirebilmesini sağlamaktır. Hazırlanacak olan iletişim becerileri programının alandaki eksikliği gidermesi açısından faydalı olacağı, kullanılabilir olması açısından ise eğitim- öğretim alanına katkı sağlayacağı düşünülmektedir.

Bu araştırmada temel amaç, yedinci sınıf Fen Bilimleri dersi ‘İnsan ve Çevre’ ünitesinde Integral ASIE Modeli ile tasarlanan öğretim etkinliklerin kullanılmasının akademik başarıya etkisinin incelenmesi ve bu modelin kullanıldığı sınıftaki öğrencilerin Integral ASIE öğretim modeline yönelik görüşlerinin belirlenmesidir. Araştırma 2017-2018 eğitim-öğretim yılında Ege Bölgesi’nde gelişmiş bir ilde yer alan devlet ortaokulunda 63 öğrencinin katılımıyla yürütülmüştür. Araştırmanın stratejisi ön test-son test kontrol gruplu deneysel desen şeklindedir. Deney grubuna Integral ASIE Modeli ile tasarlanan etkinlikler kullanılırken, kontrol grubunda süregelen Fen Bilimleri dersi öğretim programındaki şekliyle konular işlenmiştir. ‘İnsan ve Çevre Ünitesi Başarı Testi’ her iki gruba uygulanmış ve sadece deney grubundaki 9 öğrenciyle modelle ilgili yarı yapılandırılmış görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Grupların normal dağılım göstermediği belirlenip, ön-test/son-test arasındaki puan farkının anlamlılığını belirlemek amacıyla veriler üzerinde non-parametrik testlerden Mann-Whitney U testi analizi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda Integral ASIE modelinin erişini olumlu etkilediği sonucuna ulaşılmıştır. Araştırmada deney grubuna uygulanan Integral ASIE yönteminin etki büyüklüğünün pozitif ve 0.51 (orta düzeyde) olduğu görülmektedir. Deney grubundaki öğrencilerden ulaşılan bulgulara göre kullanılan Integral ASIE modeli ile tasarlanan öğretimin; öğrenciler için farklı, eğlenceli, zengin bilgi içeriğine sahip olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Integral ASIE modeli öğretmen yetiştirme amacıyla ortaya çıkmıştır; ancak ilkokul, lise veya üniversite öğretim kademelerinde bu model farklı konu ve derslerde de uygulanabilir.

Yapılandırmacı teori, öğrenmenin doğasıyla ilgilenen bir felsefi kuramdır. Temel olarak bilginin öğrenciler tarafından ön bilgiler, inanç sistemleri ve sosyal çevrenin etkisi ile oluşturulduğu fikrine dayanır. Bu teorinin eğitim ortamlarına uygulanabilmesine imkân sağlayan öğretim tasarım modellerinden biri de 5E öğretim tasarım modelidir. 5E öğretim tasarım modeli, öğrenenlerin öğrenme sürecine aktif katılımına imkân sağlayan, araştırma yapması için gerekli motivasyonu artıran, edindikleri ve sahip oldukları kazanımları uygulamalarına olanak sunan etkinliklerden oluşmaktadır. İlgi çekme, keşfetme, açıklama, detaylandırma ve değerlendirmeden oluşan 5 aşamalı bir modeldir.

Active learning is one of the key concepts in reaching lifelong learners. Active learners turn into individuals who
undertake the responsibility of learning, think creatively and reflectively, and have problem solving skills. It draws attention
that in Turkey, active learning studies are carried out in primary and secondary school stages and education faculties. In this
research, active learning techniques were used in The Turkish Taxation System Course taught in Public Finance Department
of Economics and Administrative Sciences Faculty of a state university in Marmara Region. In the study, it was aimed to
analyze the views of participants on the practice, which lasted four weeks, three hours per week. In the study, holistic singlecase study design was used in concordance with the qualitative research method. The practice lasted four weeks and active
learning techniques, such as snowball, concentric circles, student response cards, jury trial, information paper bag, and
question tour, were used. Data was collected through a semi-structured interview form in the study, which was carried out
with the participation of 64 students who were determined through convenience sampling. Data was analyzed by inductive
content analysis. At the end of the practice, students indicated that they saw that it was possible to learn effectively by
collaborating with their friends and having fun instead of memorizing in a course with a heavy and intensive content like
Turkish Taxation System. Participants noted that they not only obtained information on The Turkish Taxation System but
also thought about problems and solution offers, and that permanent learning was taking place. In general, students who had
positive opinions on the practice indicated that they had never encountered in active learning techniques throughout their
student lives and for this reason they had difficulties in the course of some activities.

Bu çalışmanın amacı; bilimsel bir çalışmada olması gereken geçerlik ve güvenirlik önlemlerinin, mevcut çalışmalarda hangi düzeyde uygulandığını belirlemektir. Bu amaçla, öğretim teknolojileri alanında 2012-2018 yılları arasında yayınlanmış ve erişim izni olan150 doktora tezi incelenmiştir. Nitel araştırma yöntemlerinden içerik analizi kullanılarak yürütülen bu çalışmada veri toplama aracı olarak doküman incelemesi kullanılmıştır. Elde edilen veriler “betimsel analiz yöntemi” kullanılarak analiz edilmiştir. İncelenen tezlerde en çok kullanılan araştırma yönteminin karma yöntem olduğu görülmüştür. Bunun yanı sıra tezlerde en çok yer verilen geçerlik önlemleri; örneklem özelliklerinin açıklanması, kullanılan yöntemin alan yazınla ilişkilendirilmesi, veri toplama aracı ve sürecinin açıklanması olurken en az yer verilenler ise evrenin tanımlanması, araştırmacının rolünün betimlenmesi ve geçerlik ve güvenirlik önlemlerinin açıklanması olmuştur. Güvenirlik önlemlerinde ise en çok yer verilenler uzman görüşünün alınması, çeşitleme yapılması ve pilot uygulama yapılması olurken, en az yer verilen maddelerin farklı zamanlarda tekrarlı veri analizi, çalışma günlüğü ve derinlemesine ve tekrarlı gözlem(derinlik odaklı) maddeleri olmuştur. Bunun yanında araştırma yöntemlerinin doğasından kaynaklı farklılıkların ön plana çıktığı görülmüştür. Karma araştırma yöntemiyle gerçekleştirilen çalışmaların diğer yöntemlere göre daha güvenilir olduğu söylenebilir. Bu noktadan hareketle karma araştırma yöntemi ile yapılmış olan çalışmaların nitel ve nicel yöntemlerin güçlü yanlarını birleştirerek çalışmaların geçerlik ve güvenirlikleri açısından olumlu bir sonuç ortaya çıkardığı söylenebilir. Ayrıca uzmanlarca dil kontrolü, yöntem seçim gerekçesinin belirtilmesi gibi bazı önlemlerin ihmal edilmiş olması karma yöntemle yapılan çalışmaların güçlü yönlerini olumsuz anlamda etkilemektedir.

Öz Öğretim tasarımı, bir süreç olarak değerlendirildiğinde, öğretimin kalitesini arttır-mak için öğrenme ve öğretim kuramlarından yararlanıp sistemi sistematik bir şekilde yürütebilmektir. Alan yazın incelendiğinde, farklı basamak ve içeriklerle yapılandırılan birçok Öğretim Tasarım Modeline rastlamak mümkündür. Bu çalışma Öğretim Tasarımı Modellerinden "ASSURE Model" ile yürütülmüştür. ASSURE model, öğretimin sistematik olarak planlanması ve materyal seçimi ile kullanımında verimliliği arttırmayı hedefleyen bir modeldir. Bu çalışmada, ASSURE modelin kapsam içerisine dâhil edilmesinin nedeni; etkili ve verimli bir şekilde materyal ve teknolojileri kullanmak isteyen ders tasarımcıları için sistemli bir plan yapma noktasında teknoloji desteği veren en uygun modellerden biri olmasıdır. Araştırmanın amacı, ASSURE öğretim tasarım modeli ile tasarlanmış bilgi ve iletişim teknolojileri dersinin öğrencilerin bilgisayar kaygıları, bilgi ve iletişim teknoloji-leri kullanımıma yönelik tutumları ve öğrenci görüşleri üzerindeki etkilerini belirlemek-tir. Araştırmada yöntem olarak yakınsayan paralel yöntem kullanılmıştır. Bu amaç kapsa-mında, 2019-2020 akademik yılı güz döneminde bir devlet üniversitesinin Teknik Bilimler Meslek Yüksekokulu'ndaki bir bölümünde, Bilgi ve İletişim Teknolojileri dersini alan 28 birinci sınıf ön lisans öğrencisi ile çalışılmıştır. Veri toplama aracı olarak; "Bilgisayar Kaygısı Ölçeği" (BKÖ), "BİT kullanımına yönelik tutum ölçeği (BİTKYTÖ)" ve bir gö

Citation: Evin-Gencel, İ. (2017). The effect of portfolio assessments on metacognitive skills and on attitudes toward a course. Educational Sciences: Theory & Practice, 17, 5–31. http://dx.


Abstract The aim of this study is to determine through teacher candidates' thoughts the effects of a portfolio assessment implementation on their metacognitive skills and attitudes towards a course on measurement and evaluation. Exploratory sequential mixed-methods design is employed within the study. The pretest/posttest control group design was used in the qualitative phase of the study and a semi-structured interview form in the quantitative phase. The study was conducted with the participation of 42 teacher candidates. Data has been gathered using the metacognitive skills scale, an attitude scale on the measurement and evaluation course, and a semi-structured interview form. While analyzing quantitative data, assumptions were detected using the SPSS 17.0 program (multi-normality, extreme values, emission, covariance matrices' homogeneity, linearity, absence of multi-link issues); descriptive statistics and MANCOVA analysis were also been made. The NVivo 8 program was used in the analyzing the quantitative data gathered from the semi-structured interview form. Portfolio assessments were determined to have positive effects on attendants' metacognitive skills and attitudes towards the course, and the implementation positively affected their attitudes.

Özet Bu çalışmanın amacı; lisansüstü öğrencilerin, lisansüstü eğitim süreci boyunca etkili ve nitelikli geri bildirim almalarına yönelik var olan beklentilerinin belirlenmesidir. Bu amaçla araştırmanın çalışma grubunu oluşturan 19 farklı devlet üniversitesinden 59 doktora ve 29 yüksek lisans öğrencisine 4'lü likert tipi "Lisansüstü eğitimde geri bildirim ölçeği" uygulanmış ve veriler bu şekilde elde edilmiştir. Araştırmada kullanılan ölçek iyi bir geribildirimin özellikleri, öz değerlendirme, öğrenme ile ilgili yüksek kalitede bilgileri sunma, akran ve öğretmen diyalogunu geliştirme, motivasyon, benlik saygısı ve öğrencilerin performanslarının etkisi ile ilgili beklentilerini tespit etmeye yönelik bölümlerden oluşmuş olup geribildirimle ilgili yukarıda ifade edilen özelliklerin belirlenmesine çalışılmıştır. Veriler betimsel analiz yöntemi kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda; katılımcıların verilen geribildirimin kişiden ne beklendiğinin anlaşılmasını kolaylaştırma, mevcut durumunu iyileştirici ve gelecek için eylem planları oluşturmak için fırsatlar sunması, okunması kolay, daha kapsamlı düşünmeye teşvik edici, eleştirilerin yapıcı olması gerektiği ve geribildirimlerin zamanında verilmesi gerektiği ile ilgili beklentilerin olduğu ortaya çıkmıştır. Bu beklentiler ile birlikte verilen geribildirimin görevlerinin bir kısmını kapsamaması gerektiği, hazır geribildirim kalıplarından kullanılmaması ve farklı ödevlerden ve derslerden alınan geribildirimlerin karşılaştırılarak genel olarak hatalarını düzeltmelerine yardımcı olmadığı konusunda genel bir fikir birliği olduğu sonucuna varılmıştır. Anahtar kelimeler: Geribildirim, lisansüstü eğitim, öğretmen yeterliliği, öğretim tasarımı 1. Giriş İletişim iki veya daha fazla insan arasında anlamları ortak kılma süreci olarak açıklanabilir. 1950'lerde ortaya çıkan iletişim teorileri ve sonrasında Berlo (1960, akt. Bishop ve Verleger, 2013) tarafından kaynak, mesaj, kanal, alıcı ve geri bildirim öğelerinden meydana gelen teori öğretim sürecine farklı bir bakış açısı getirmiştir. Berlo iletişimi düşünce ve bilgilerin paylaşılarak davranış değişikliğini diğer bir ifadeyle öğrenmeyi gerçekleştirme süreci olarak tanımlarken eğer bilgi paylaşımı gerektiği gibi gerçekleşmiyor ya da davranış değişikliği başarıyla sonuçlanmıyorsa iletişim sürecindeki öğelerde problem olduğu anlamına geldiğini ifade etmiştir. İletişim süreci öğelerinden geri bildirim ile ilgili literatür de farklı tanımlamalar olmakla beraber (Dökmen, 1982) geri bildirimi öğrencinin ortaya koyduğu davranışa yönelik var olan öğrenci performansının daha önceden belirlenerek standartlaştırılmış bir performansla karşılaştırılıp öğrenciye bu fark hakkında geri dönüş sağlamak olarak tanımlamıştır. Hattie ve Timperley (2007) ise geri bildirimi, öğrenci davranışı sonrasında performansa yönelik, farklı kaynaklardan (öğretmen, arkadaş, kitap vb.) öğrenciye yöneltilen bilgi olarak tanımlamıştır. Gibbs ve Simpson (2004) ise, geri bildirimi genel olarak "sonuç bilgisi" veya "hata düzeltilme" eylemlerinden oluşan iki yönlü bir iletişim süreci olarak tanımlanmıştır. Öğretim ortamında kullanılan dört farklı geri bildirimden bahsedilebilir. Bu geri bildirimler; onay geri bildirimleri, uyarı geri bildirimleri, eleştiri ve düzeltme geri bildirimleridir (Özyürek, 2010). İfade edilen geri bildirimlerden bir kısmı öğrencilerin öğrenme sürecine katılmalarına olumlu yönde etki yaparken bir kısmı da söz konusu katılımı süreci olumsuz olarak etkilemektedir (Kift, Nelson ve Clarke, 2010)

Bu araştırmanın amacı, öğretmenlerin tasarım odaklı düşünme becerisini geliştirmek üzere yapılandırmacı öğrenme tabanında çevrimiçi, işbirlikli, proje tabanlı bir ortam ve süreç tasarlamak ve uygulamanın etkililiğini sınamaktır. Araştırmada tasarım odaklı düşünme becerisi, senaryo yazımı ve animasyon oluşturma üzerine kurulu süreçlerle çevrimiçi ortamda geliştirilmeye çalışılmıştır. Tasarım odaklı düşünmenin doğası gereği disiplinlerarası işbirlikli çalışmaya ihtiyaç duyulduğundan çalışma; 7 tarih, 7 coğrafya ve 8 sosyal bilgiler öğretmeninden oluşan bir katılımcı grupla ve 6 takımla yürütülmüştür. Araştırmacı tarafından, öğretmenlere 2019-2020 yaz döneminde 12 gün, günlük 90 dakikadan toplam 1080 dakika çevrimiçi proje tabanlı tasarım odaklı düşünme öğretimi verilmiştir. Araştırma iç içe gömülü kompleks karma yöntemler araştırma deseni ile tasarlanmıştır. Araştırmada; nicel veriler uygulamanın başında ve sonunda toplanırken, nitel veriler ise; uygulama öncesi, esnası ve sonunda toplanmıştır. Çalışmada veri toplama araçları olarak tasarım odaklı düşünme ölçeği, materyal geliştirme kılavuzu değerlendirme ölçeği, memnuniyet formu, çalışma seyir defteri, video kayıtları, web portalı forum kayıtları ve yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Araştırmada beş alt probleme cevap aranmıştır. Öne çıkan bulgular: Süreçte etik ihlalleri yaşanmış olmasına rağmen tasarım odaklı düşünme ölçeği etik boyutu ön test ve son test değerleri oldukça yüksek sonuçlanmış; geliştirilen takım ürünlerinin niteliği, akran ve öğretici değerlendirmeye göre bilimsellik boyutunda farklılık oluşturduğu saptanmış; süreç sonunda kendi animasyonunu üretebilme, tasarım odaklı düşünmeye dair yol haritası ve proje fikirleri, disiplinlerarası ve takım çalışması, dijital teknoloji kullanımına yönelik özgüven artışı gibi mesleki gelişime dair katkılar elde edildiği görülmüştür. Araştırmanın bulgularının, tasarım odaklı düşünme öğretimi açısından alanyazına katkı sağlayacağı düşünülmektedir.