Yildirim Bayezid

From the stage of history in the period up to the present time period begins to appear Amir Timur was a ruler who managed to attract the attention of a unique monarch. He gathered strength from each struggle for dominance began to participate in Turkestan in 1360 and has been on the rise. It has been gradually expand the boundaries of the empire that another Turkish ruler of the period gone to the Ottoman Empire Bayezid I (Yıldırım) was confronted with. Their reckoning is exactly what took place in Ankara- Çubuk Ovası in central Anatolia and has brought various consequences for the Turkish history with nominal results.

1402 Ankara Savaşı iki Müslüman devletin cihan hakimiyeti için yapmış oldukları savaştır. Bu savaşta Osmanlı Sultanı I. Bayezid savaşı kaybetmiş ve Osmanlı Devleti dağılma tehlikesine girince Fetret Devri başlamıştır. Çelebi Mehmet ise devleti fetret devrinden kurtaracaktır.

XIV. yüzyılın ikinci yarısında Türkistan coğrafyasında siyasi bir güç olarak belirmeye başlayan Emir Timur, hâkimiyet sahasını kısa sürede genişletmiştir. Timur’un 1393 yılında Anadolu ve Ortadoğu coğrafyasında gözükmesiyle birlikte Sivas hâkimi Kadı Burhaneddin Timur’a karşı ittifak hareketlerinin öncüsü olmuştur. Ancak onun 1398 yılında beklenmeyen ölümü ile şehir halkı kendi isteği sonucu Sivas’ı Osmanlı’ya teslim etmiştir. Çok geçmeden Osmanlı Sultanı Yıldırım Bayezid ile Timur arasında yaşanan rekabet, ilişkilerin kopmasına neden olmuş ve nihayetinde Timur, Sivas’ı muhasara ederek ele geçirmeyi başarmıştır. İşte bu çalışmada dönemin büyük güçlerinin Sivas şehri üzerindeki nüfuz mücadelesi ortaya konmaktır.

Bir tarafta doğunun hakanı Emir Timur bir tarafta batının sultanı Yıldırım Bâyezid, döneminin iki büyük gücü. Onları karşı karşıya getiren sorunlar neydi? Ankara savaşı öncesi iki devletin birbirine karşı tutumu ve Karakoyunlu Bey’i Kara Yusuf’un Osmanlı’ya sığınması üzerine iki liderin birbirleriyle mektuplaşması ve akabinde Ankara savaşının nasıl cereyan ettiği bu çalışmanın başlıca konusudur. Bu çalışma ikinci el kaynak kullanılarak hazırlanmıştır.

Emir Timur’un Anadolu üzerine yapmış olduğu sefer, Türk ve Dünya tarihi açısından
oldukça büyük bir öneme sahiptir. Gerçekleşen bu seferin, yalnızca Osmanlı Devleti’ne
değil başta Bizans ve Memlûk olmak üzere sair devletlere de çeşitli etkileri
bulunmaktadır. Etki alanı böylesine büyük bir seferin, tüm yönleri ile araştırılması mutlak
surette önem arz etmektedir. Bu çalışmada, Emir Timur’un Anadolu Seferi sırasında
görevlendirdiği komutanları ve devlet adamları tespit edilerek, bunların sefer sürecinde
ne gibi roller üstlendikleri konusu ele alınmıştır. Çalışmanın, Anadolu Tarihine ışık
tutacağı ve bahsi geçen devir üzerinde araştırmalarda bulunan tarihçilere kolaylıklar
sağlayacağı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler: Emir Timur, Anadolu Seferi.

THE COMMANDERS AND STATESMEN APPOINTED BY AMIR TIMUR IN
THE EXPEDITION TO ANATOLIA

Abstract

The expedition of Amir Timur to Anatolia is very important in terms of the world and
Turkish history. This expedition had various effects not only on the Ottoman State but
also on the Byzantine and Mameluke States. It is important to investigate this expedition
which had such tremendous effects with all its aspects. In the present study, the
commanders and statesmen who were appointed by Amir Timur in the expedition to
Anatolia were determined, and their roles during the expedition were dealt with. It is
considered that the present study will cast light on the History of Anatolia and be useful
for historians who investigate the centuries in which this expedition took place.

Keywords: Amir Timur, the Expedition to Anatolia.

Öz
Knez Lazar'ın kızı olarak dünyaya gelen, babasının ölüm emrini veren Yıldırım Bayezid ile evlenerek Osmanlı sa-rayına giren, Ankara Savaşı'nın ardından Timur'a esir düşen ve daha sonra serbest kalarak memleketine dönen Olivera'nın hayatı travma ve trajediler ile örülmüş roman-tik bir serüveni andırmaktır. Sırplara göre kendisini ülkesi için feda eden bir kahraman, Osmanlılara göre Bayezid'i içki ve eğlenceye alıştıran kötü kadın, Avrupa kökenli oryantalist mitlere göre eline esir düştüğü barbarlar tara-fından hakarete uğramış bir prensestir. Bu araştırma, temelde Osmanlı hanedanının bir üyesi ol-masına rağmen Türkiye'de üzerine herhangi bir monogra-fi yapılmamış olan Olivera'nın hayat hikâyesine odaklan-makla birlikte, çağdaş Osmanlı, Bizans, Sırp, Timurlu ve Avrupa kaynak, anlatı ve sanat eserlerine yansıyan Olivera imgesini ortaya koymayı amaçlamaktadır.


Abstract
Born as the daughter of the serbian Knez Lazar, taken
into the Ottoman palace, marrying Bayezid I (The Thunderbolt),
who gave her father’s execution order, became
the slave of Timur (Tamerlane) after the Battle of Ankara
and when set free, turning back to her country, Olivera,
had a life full of trauma and tragedies, resembling a
romantic adventure According to the serbian, she was
a hero who sacrificed herself for her country, according
to the Ottomans, she was a bad woman who adapted
Bayezid to alcohol and entertainment, according to European
orientalist myths, she was a princess who was despised
by barbarians to whom was taken captive.
This study aims to reveal the image of Olivera ,reflected
in the works of contemporary Ottoman, Byzantine, Serbian,
Timurid and European sources, narratives and arts,
with a focus on the life story of Olivera, who, although
was essentially a member of the Ottoman dynasty, did
not have any monographs about her in Turkey.


Аннотация
Жизнь Оливеры напоминает романтическое приключение, полное травм и трагедий: появившись насвет в семье сербского правителя Лазаря, она стала женой султана Йылдырыма Баязида, отдавшего приказ об убийстве ее отца, а после Ангорской
(Анкарской) битвы оказалась в плену у Тимура и
впоследствии была освобождена и возвратилась
на родину. Для сербов она стала героиней, пожертвовавшей собой ради родины, в представлении же
османцев Оливера – женщина, которая приучила
Баязида к питью и развлечениям; в историях европейских ориенталистов с ней связан образ принцессы, попавшей в плен к варварам.
Данная работа впервые исследует жизнь Оливеры
Деспины, которая была членом семьи османских
правителей; вместе с тем анализируются османские, византийские, сербские, тимуридские и евро-
пейские источники, легенды и произведения искус-
ства, в которых нашел отражение образ Оливеры.

Sivas-Kayseri bölgesinde 1381 yılından itibaren siyasi bir güç olarak belirmeye başlayan Kadı Burhaneddin, o dönem "Eyâlet-i Rûmiye" olarak adlandırılan bölgeye hükmetmek ve Tebriz-Bursa ticaret yolu üzerinde söz sahibi olabilmek için Amasya şehrini ele geçirmenin zaruri olduğunu görmüştü. Amasya Emiri Ahmed Bey ise Kadı Burhaneddin’in harekete geçmesine karşı Balkanlarda gaza-cihad faaliyetleri ile itibar kazanan I. Murad’ın himayesini istemiş ve akabinde Şehzade Bayezid (Yıldırım) Amasya’ya gönderilen ilk Osmanlı sancak beyi olmuştur. 1389 Kosova Savaşı’ndan sonra ise şehzadelikten Osmanlı tahtına çıkan I. (Yıldırım) Bayezid Anadolu’da merkezi bir yönetim kurmak gayesiyle harekete geçmiş ancak Amasya’da karşısına yine Kadı Burhaneddin çıkmıştır. Bu sırada Anadolu üzerinde Timur’un oluşturduğu tehdit Osmanlı-Kadı Burhaneddin Devleti ilişkilerinin olumlu bir havaya girmesini sağlamış ancak Timurlular bölgeden ayrılınca iş birliği kısa sürmüştür. Şehir üzerindeki hakimiyet mücadelesi ise Yıldırım Bayezid’in 1398’de Amasya’yı Osmanlı sınırlarına dahil etmesiyle sonuçlanmıştır. İşte bu çalışmada dönemin iki güçlü hükümdarı Yıldırım Bayezid ile Kadı Burhaneddin’in askeri, siyasi ve ticari öneme haiz olan Amasya şehri üzerindeki nüfuz mücadelesi, başta dönemin kaynakları ışığında değerlendirilecektir.

“İbn ‘Arabşâh’ın bildirdiğine göre Timur, Ankara Savaşı öncesi Yıldırım Bâyezîd’in ordusundaki Tatar birliklerine hitâben yazdığı bir mektupta, onlara Cengiz Hân ve Eratna’nın Anadolu üzerindeki hâkimiyet devirlerini hatırlatıp, Yıldırım’ın atasının istilâ sırasındaki durumunu kastederek: ‘Niçin siz, Selçuḳlular’ın azâd edip emirlik verdiği bir kişinin soyundan gelen bir adamın köleleri olasınız ki?’ diye hitap etmişti.”

n the past decades, or even during the last hundred years, many books and articles have been published on the Crusade in 1396 and on the Battle of Nicopolis. The interest is not surprising, because this was one of the iconic late medieval crusader events. Serious preparations were taken. This includes the parade as well. The theme is huge, so the study is going to deal only with Hungary and the western section of the route of the Hungarian troops.The deployment route of the marching battalions/armies is far from being as clarified as one might think. My study attempts to answer the following questions: When did the Western crusaders reach Buda, and when and on what route did they proceed south? When did the Hungarian king and his barons – and with them the Hungarian troops – join the crusaders? How many columns were involved in the advancement? The study shows that Sigismund, after receiving in Buda the Western leaders, made an important diplomatic detour to the Hungarian-Polish border. The arrival of Western leaders to Buda should be placed on the first half of June. After that the study will take into account the possible routes of the Western and Hungarian Crusaders. Another part of the crusader army was the minor army columns which advanced through Transylvania to Wallachia and were led by the faithful baron of the Hungarian king, Voivode Stibor.

Dinlemediler Kadı Burhaneddin’i  *Hıristiyan Olan Osmanlı Şehzadesi  *Dersim Köyleri, Yakılan İlk Yerler Değil  *İki Yüzlü Kaypak Osmanlı Sülalesi  *Kör Taklidi Yapıp Kurbağa Eti Yemek  *Kim Yaktırdı Yıldırım’ın Kemiklerini  *Bedduası mı Şeyh Bedreddin’in?  *İki Ayrı Şehzade Mustafa’nın Daha Öldürülmesi  *Düzmece (Olmayan) Şehzade Mustafa  *Küçücük Çocukların Gözlerine Mil Çekiliyor

The Battle of Nicopolis (1396) was the first major encounter between the Ottoman State and the Western European states of the later Middle Ages. When comparing the historical narratives of this event in the Ottoman and French-Burgundian chronicles, a remarkable paradox can be observed. In the Burgundian chronicle tradition, there was an explosion of narratives concerning this battle. In this way, the memory of the defeat at Nicopolis developed into a genuine historiographical pattern and literary myth on the 'invincible and barbarian Turk' in Europe. In contrast, Nicopolis was not considered as a key event in the fifteenth-century Ottoman historiography. The Ottoman chronicles paid little attention to this event, they rather heavily focused on the Ottoman defeat against Timur. Hence, this contrast in the treatment of Nicopolis by the Ottoman and Burgundian sources can be situated within the respective trajectories of state building and accompanying ideologies. An unexpected defeat with longstanding effects had much more impact on the memories and on the political needs of the respective dynasties, which influenced how it was framed in their historical writing.

In this study, two articles written in Ottoman during the Tanzimat
reform era were transformed to the Latin alphabet. These articles are about
Yıldırım Bayezid, 4th padishah of the Ottoman State. Based on these articles,
presents information regarding State organizations of the early Ottoman era.
The conclusions of this study demonstrate that: Ottoman researchers should
pay attention to epigraphy sources; Coins are both the symbol of sovereignty
of the state and tool of tax collection and the paying of salary. Analyzed coins
had the characteristics of middle age period of beyliks (principalities) coins.
Yıldırım Bayezid coined four times, and in 792, the year of hegira, was written
upon all of them. This means above-mentioned date is the enthronement
date. Writing the enthronement date upon coins became a tradition after
Yıldırım Bayezid. Yıldırım Bayezid also started the tradition of Tecdid-i Sikke.
Tecdid-i Sikke means that Padishah forbid the currency of former Padishahs
coins, allowed the currency of only his coins. Preferring only writing, date
and prayer upon coins, shows us that Padishah tried to behave accordingly
to Islam. Enthronement ceremony was also carried out for Yıldırım Bayezid.
Rayah, Ottoman citizens, could easily complain their problems to Padishah. It
has been found that Qadı, Judges, were in financial difficulty. Padishah could
also judged and punished ulema, Muslim theologians, scholars and lawyers.

Bu çalışmada Fransız Milli Kütüphanesi Türkçe El Yazmaları Koleksiyonunda bulunan Turc 140 arşiv numaralı nüshanın tanıtımının yapılması amaçlanmıştır. Söz konusu el yazması nüsha 30 varaktan oluşmaktadır. Her sayfasında bulunan satır sayısı farklılık göstermekle birlikte yazı oldukça okunaklıdır. Eserin 1/A varağında Fransızca el yazısıyla “30 yapraktan oluşan bir el yazısı. Eserin içeriği birkaç portreden oluşuyor. Bunlar arasında bazı Osmanlı padişahlarının portreleri ve hikâyeleri de vardır” notuyla birlikte Fransız Seyyah Paul Lucas’ın imzası ve 1718 tarihi bulunmaktadır. Eser Fransız Kralı XIV. Louis’in eski eserler uzmanı olan ve XVIII. yüzyılda Anadolu’yu ziyaret eden Paul Lucas tarafından Fransa’ya götürülmüş on sekiz el yazmasından birisi olmakla birlikte, eserin bu seyyah tarafından yazılmış olma ihtimali vardır. Çalışma üç kısımdan oluşmaktadır. 1. kısımda Paul Lucas hakkında bilgi verilmiş ve eserin bölümleri tanıtılmış, 2. kısımda eserin transkripsiyonuna ve 3. kısımda eserde bulunan tasvirlere yer verilmiştir.

Abstract
In this study, it was aimed to introduce the manuscript with the archive number 140 in the Turkish Manuscript Collections of the National Library of France. This manuscript consists of 30 leaves. Whereas the numbers of lines on each page vary, it is quite legible. On the 3/A leaf of the manuscript, there are the signature of French traveler Paul Lucas and the date 1718 beside the note “This 30-page manuscript covers the portraits and life stories of the Ottoman Emperors”. The manuscript being one of the eight manuscripts which were taken to France by Paul Lucas who is the specialist on old works (antiques) of the French King, XIV. Louis and visited Anatolia in the 18th century, might also be probably written by him. This study consists of three parts. In the first part, some information is given about Paul Lucas and the sections of the manuscript; the second part gives the transcription of the work; and, the third part provides the descriptions given in the manuscript.

Tarihin gördüğü en büyük fatihlerden biri olan Timur, kıvrak zekâsı, askeri kabiliyeti ve sabrıyla kısa sürede büyük bir imparatorluk inşa ederek tarih sahnesindeki yerini almıştır.  Timur’un düzenlediği seferler yalnız hâkim olduğu coğrafyanın değil, dünya tarihinin de kaderine etki edecek sonuçlar doğurmuştur. Bu çalışmada Timur’un 1400 yılında gerçekleştirdiği Suriye Seferi ağırlıklı olarak dönemin Memluk ve Timurlu birinci el kaynakları ışığında karşılaştırılmalı olarak ele alınarak değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Halep ve Şam’da âlimlerle yapılan görüşmelerde ise özellikle İbnü’ş Şıhne ve İbn Haldun’un eserlerinden yararlanılmıştır. Çalışmada Suriye Seferi öncesi siyasi duruma değinilerek, Timur’un Suriye’ye sefer düzenleme sebepleri, Suriye’deki faaliyetleri ve seferin sonuçları incelenmiştir.
Anahtar Kelimeler: Timur, Suriye, Şam, Sultan Ferec, İbn Haldun.